mano

Kazo	Ununombro	Plurnombro
Nominativo	mano	manoj
Akuzativo	manon	manojn

mano

 man + o ( eo , SB )

Elparolo

• IFA:  ˈmano 

Sono :

(

lingvo -eo-

)

(dosiero)

1. (anatomio) ekstrema parto de ambaŭ brakoj de la homo, provizita per kvin fingroj kaj servanta por kapti kaj palpi

   Antonimoj: piedo

Hiperonimoj

• korpo

Hiponimoj

• fingro

Ekzemploj

1. Mi metis la manon sur la tablon.^[1]

Derivaĵoj

• manumo
• maneto
• dekstramana
• duamana
• maldekstramana
• ĉemane
• ĉirkaŭmano
• enmanigi
• plenmano
• submanaĵo
• manartiko
• mandorso
• manlaboro
• manpleno
• mankavo
• manradiko
• mansupro
• mandorso
• manuzi

Esprimoj (parolturnoj)

manenmane kun, man-en-mane kun

peti ies manon

Vortfaradoj kaj vortgrupigadoj

Referencoj kaj literaturo

•  "reta-vortaro.de" mano
• Ĉefred. G. Waringhien, Plena Ilustrita Vortaro de Esperanto (PIV), SAT: Paris, 2005 -- kapvorto "mano".
• man
• Tatoeba, la fraza tradukvortaro, frazoj kun tradukoj al aliaj lingvoj "mano"
• La Simpla Vortaro, „mano“.

	Singularo	Pluralo
ina genro	mano	manos

Elparolo

• IFA:  ˈma.no 

1. mano

Elparolo

• IFA:  ˈmɑ.no 

1. mano

Elparolo

• IFA:  ˈmanɔ ,  ˈmano 

Gramatikaj trajtoj

formo de la determinanto man (= tia!), kiam ĝi devas havi sonharmonian referencon al substantivo, kies lasta litero estas o

Liter-reordigoj

• mona
• oman

Referencoj kaj literaturo

• PLENA GRAMATIKO DE KOTAVAO publikigita en 2021, paĝo 9...

	Ununombro	Multenombro
vira genro	o mano	os manos

vira

Elparolo

• IFA:  mɐ̃nʊ 

1. frato