meemaken
Dutch
editEtymology
editFrom mee (“with”) + maken (“to make”).
Pronunciation
editVerb
editmeemaken
- to participate in, attend
- to experience
Conjugation
edit| Conjugation of meemaken (weak, separable) | ||||
|---|---|---|---|---|
| infinitive | meemaken | |||
| past singular | maakte mee | |||
| past participle | meegemaakt | |||
| infinitive | meemaken | |||
| gerund | meemaken n | |||
| main clause | subordinate clause | |||
| present tense | past tense | present tense | past tense | |
| 1st person singular | maak mee | maakte mee | meemaak | meemaakte |
| 2nd person sing. (jij) | maakt mee, maak mee2 | maakte mee | meemaakt | meemaakte |
| 2nd person sing. (u) | maakt mee | maakte mee | meemaakt | meemaakte |
| 2nd person sing. (gij) | maakt mee | maakte mee | meemaakt | meemaakte |
| 3rd person singular | maakt mee | maakte mee | meemaakt | meemaakte |
| plural | maken mee | maakten mee | meemaken | meemaakten |
| subjunctive sing.1 | make mee | maakte mee | meemake | meemaakte |
| subjunctive plur.1 | maken mee | maakten mee | meemaken | meemaakten |
| imperative sing. | maak mee | |||
| imperative plur.1 | maakt mee | |||
| participles | meemakend | meegemaakt | ||
| 1) Archaic. 2) In case of inversion. | ||||