لق

لِقْ • (liq) (form I) /liq/

1. second-person masculine singular imperative of لَاقَ (lāqa)

لق (transliteration needed)

1. naked
2. (of land) bare, barren, desolate

• (naked): laleér

• laq ġaténc̣
• tan-láq (“completely naked, stark naked”)

• Hermann Berger, Die Burushaski-Sprache von Hunza und Nager (ISBN: 978-3447039611), volume 1

Root
ل ق ق
1 term

From Arabic لَقَّ (laqqa, “to hit”). Compare Maltese leqq (“to shine”).

• IPA^(key): /laɡː/, [laɡ]

لق • (lagg) I (non-past يِلُق (yilugg) or يِلِق (yiligg))

1. to shine, to glare

   Synonyms: شَعّ (šaʕʕ), لَمَع (lamaʕ)

   قُزاز السَّيارة قاعِد يِلُق بَعَد ما نَظَّفْتُه

   guzāz as-sayyāra gāʕid yilugg baʕad mā naḍḍaftu

   The car's glass is shinning after I cleaned it

Conjugation of لق (lagg)
		singular				plural
		1st person	2nd person	3rd person		1st person	2nd person	3rd person
past	m	لقّيت (laggēt)	لقّيت (laggēt)	لقّ (lagg)		لقّينا (laggēna)	لقّيتوا (laggētu)	لقّوا (laggu)
	f		لقّيتي (laggēti)	لقّت (laggat)
non-past	m	ألقّ (ʔalugg)	تلقّ (tilugg)	يلقّ (yilugg)		نلقّ (nilugg)	تلقّوا (tiluggu)	يلقّوا (yiluggu)
	f		تلقّي (tiluggi)	تلقّ (tilugg)
imperative	m		لقّ (lugg)				لقّوا (luggu)
	f		لقّي (luggi)

Conjugation of لق (lagg)
		singular				plural
		1st person	2nd person	3rd person		1st person	2nd person	3rd person
past	m	لقّيت (laggēt)	لقّيت (laggēt)	لقّ (lagg)		لقّينا (laggēna)	لقّيتوا (laggētu)	لقّوا (laggu)
	f		لقّيتي (laggēti)	لقّت (laggat)
non-past	m	ألقّ (ʔaligg)	تلقّ (tiligg)	يلقّ (yiligg)		نلقّ (niligg)	تلقّوا (tiliggu)	يلقّوا (yiliggu)
	f		تلقّي (tiliggi)	تلقّ (tiligg)
imperative	m		لقّ (ligg)				لقّوا (liggu)
	f		لقّي (liggi)

Readings
Classical reading?	laq
Dari reading?	laq
Iranian reading?	lağ
Tajik reading?	laq

لق • (laq)

1. loose, rickety, rocky, wobbly