-γενής

From γένος (génos) +‎ -ης (-ēs).

-γενής • (-genḗs) m or f (neuter -γενές); third declension

1. (forming adjectives) born in a certain place or condition

   ‎ἄλλος (állos) + ‎-γενής (-genḗs) → ‎ἀλλογενής (allogenḗs)

   ‎γη (gē) + ‎-γενής (-genḗs) → ‎γηγενής (gēgenḗs)

   ‎ἔνδον (éndon) + ‎-γενής (-genḗs) → ‎ἐνδογενής (endogenḗs)

   ‎εὐ (eu) + ‎-γενής (-genḗs) → ‎εὐγενής (eugenḗs)

   ‎οἶκος (oîkos) + ‎-γενής (-genḗs) → ‎οἰκογενής (oikogenḗs)

   ‎παντο- (panto-) + ‎-γενής (-genḗs) → ‎παντογενὴς (pantogenḕs)

   ‎προ- (pro-) + ‎-γενής (-genḗs) → ‎προγενής (progenḗs)

   ‎συν- (sun-) + ‎-γενής (-genḗs) → ‎συγγενής (sungenḗs)

2. (forming adjectives) of a kind

   ‎ἕτερος (héteros) + ‎-γενής (-genḗs) → ‎ἑτερογενής (heterogenḗs)

   ‎ὁμός (homós) + ‎-γενής (-genḗs) → ‎ὁμογενής (homogenḗs)

   ‎μόνος (mónos) + ‎-γενής (-genḗs) → ‎μονογενής (monogenḗs)

From Ancient Greek -γενής.

• IPA^(key): /ʝeˈnis/

-γενής • (-genís) m (feminine -γενής, neuter -γενές)

1. (forming adjectives) where the defined, originates from what the first part denotes.

   ‎ένδον (éndon, “within”) + ‎-γενής (-genís) → ‎ενδογενής (endogenís, “endogenous”)

2. (forming adjectives) where the defined comes in a specific order

   ‎δεύτερος (défteros, “second”) + ‎-γενής (-genís) → ‎δευτερογενής (defterogenís, “who comes second, consequent”)

• In the fashion of Ancient Greek.

• -γόνος (-gónos, “produced by”)