wyrzec

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Polish

[edit]

Etymology

[edit]

From wy- +‎ rzec.

Pronunciation

[edit]
  • IPA(key): /ˈvɘ.ʐɛt͡s/
  • Audio:(file)
  • Rhymes: -ɘʐɛt͡s
  • Syllabification: wy‧rzec

Verb

[edit]

wyrzec pf (imperfective wyrzekać)

  1. (intransitive, obsolete) to complain, to repine
  2. (reflexive with się) to abjure, to relinquish, to renounce
    Synonyms: odżegnać się, zarzucić, zrzec się

Conjugation

[edit]
Conjugation of wyrzec pf
person singular plural
masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive wyrzec
future tense 1st wyrzekę wyrzeczemy
2nd wyrzeczesz wyrzeczecie
3rd wyrzecze wyrzeką
impersonal wyrzecze się
past tense 1st wyrzekłem,
-(e)m wyrzekł
wyrzekłam,
-(e)m wyrzekła
wyrzekłom,
-(e)m wyrzekło
wyrzekliśmy,
-(e)śmy wyrzekli
wyrzekłyśmy,
-(e)śmy wyrzekły
2nd wyrzekłeś,
-(e)ś wyrzekł
wyrzekłaś,
-(e)ś wyrzekła
wyrzekłoś,
-(e)ś wyrzekło
wyrzekliście,
-(e)ście wyrzekli
wyrzekłyście,
-(e)ście wyrzekły
3rd wyrzekł wyrzekła wyrzekło wyrzekli wyrzekły
impersonal wyrzeczono
conditional 1st wyrzekłbym,
bym wyrzekł
wyrzekłabym,
bym wyrzekła
wyrzekłobym,
bym wyrzekło
wyrzeklibyśmy,
byśmy wyrzekli
wyrzekłybyśmy,
byśmy wyrzekły
2nd wyrzekłbyś,
byś wyrzekł
wyrzekłabyś,
byś wyrzekła
wyrzekłobyś,
byś wyrzekło
wyrzeklibyście,
byście wyrzekli
wyrzekłybyście,
byście wyrzekły
3rd wyrzekłby,
by wyrzekł
wyrzekłaby,
by wyrzekła
wyrzekłoby,
by wyrzekło
wyrzekliby,
by wyrzekli
wyrzekłyby,
by wyrzekły
impersonal wyrzeczono by
imperative 1st niech wyrzekę wyrzeczmy
2nd wyrzecz wyrzeczcie
3rd niech wyrzecze niech wyrzeką
passive adjectival participle wyrzeczony wyrzeczona wyrzeczone wyrzeczeni wyrzeczone
anterior adverbial participle wyrzekłszy
verbal noun wyrzeczenie

Derived terms

[edit]
noun

Further reading

[edit]
  • wyrzec in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • wyrzec in Polish dictionaries at PWN