uithongeren
Dutch
[edit]Etymology
[edit]Pronunciation
[edit]Verb
[edit]uithongeren
- (transitive) to starve (to subject to hunger, primarily in order to force into surrender or submission otherwise)
Conjugation
[edit]| Conjugation of uithongeren (weak, separable) | ||||
|---|---|---|---|---|
| infinitive | uithongeren | |||
| past singular | hongerde uit | |||
| past participle | uitgehongerd | |||
| infinitive | uithongeren | |||
| gerund | uithongeren n | |||
| main clause | subordinate clause | |||
| present tense | past tense | present tense | past tense | |
| 1st person singular | honger uit | hongerde uit | uithonger | uithongerde |
| 2nd person sing. (jij) | hongert uit, honger uit2 | hongerde uit | uithongert | uithongerde |
| 2nd person sing. (u) | hongert uit | hongerde uit | uithongert | uithongerde |
| 2nd person sing. (gij) | hongert uit | hongerde uit | uithongert | uithongerde |
| 3rd person singular | hongert uit | hongerde uit | uithongert | uithongerde |
| plural | hongeren uit | hongerden uit | uithongeren | uithongerden |
| subjunctive sing.1 | hongere uit | hongerde uit | uithongere | uithongerde |
| subjunctive plur.1 | hongeren uit | hongerden uit | uithongeren | uithongerden |
| imperative sing. | honger uit | |||
| imperative plur.1 | hongert uit | |||
| participles | uithongerend | uitgehongerd | ||
| 1) Archaic. 2) In case of inversion. | ||||