potrafić

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Polish

[edit]

Alternative forms

[edit]

Etymology

[edit]

From po- +‎ trafić.[1][2] First attested in 1544.[3] Compare Czech potrefit, Kashubian pòtrafic, Carpathian Rusyn потрафити (potrafyty), Silesian potrefić, Serbo-Croatian pòtrefitiпо̀трефити, and Slovak potrafiť.

Pronunciation

[edit]
 
  • Audio:(file)
  • Rhymes: -afit͡ɕ
  • Syllabification: po‧tra‧fić

Verb

[edit]

potrafić impf or pf (imperfective (obsolete or dialectal) potrafiać)[4][5]

  1. (intransitive, auxiliary) to know how, to be able to, can (to have enough skill, strength, means, or ability to do something) [with infinitive ‘to do what’]
    Synonym: umieć
  2. (intransitive, auxiliary, of objects) to be able to, can (to be designed for something) [with infinitive ‘to do what’]
  3. (intransitive, auxiliary) to be able to, can (to do something regularly, usually considered negative by the speaker) [with infinitive ‘to do what’]
  4. (intransitive, auxiliary) to be able to, can (to go to certain limits in one's behavior or to reach a certain state) [with infinitive ‘to do what’]

Verb

[edit]

potrafić pf

  1. (transitive, obsolete) to capture likeness; to hit the mark (to draw or carve successfully)
  2. (transitive, obsolete) to hit the mark (to succeed, to manage to do)
    Synonyms: dokazać, poradzić sobie, zaradzić
  3. (transitive, Middle Polish) to meet, to come across, to find
    Synonyms: spotkać, natknąć się, znaleźć
  4. (transitive, Middle Polish) to achieve, to get
    Synonyms: osiągnąć, uzyskać
  5. (transitive, Middle Polish) to hit
    Synonyms: ugodzić, uderzyć
  6. (transitive, Middle Polish) to happen to someone, to meet
  7. (transitive, Middle Polish) to reach, to get somewhere
    Synonym: dostać się
  8. (reflexive with się, Middle Polish) to occur, to happen, to ensue
    Synonyms: przydarzyć się, zdarzyć się, zaistnieć
    1. (reflexive with się, Middle Polish, of people) to appear, to show up
      Synonym: zjawić się
  9. (reflexive with się, Middle Polish) to meet, to meet up, to meet each other
    Synonym: spotkać się

Usage notes

[edit]

Complex future forms such as będzie potrafić/potrafił(a/o) are proscribed. Instead only the simple future potrafi or będzie umieć/umiał(a/o) are prescribed.

The active adjectival participle potrafiący is also proscribed, instead either a subordinate clause with który or umiejący are prescribed.

Conjugation

[edit]
Conjugation of potrafić impf
person singular plural
masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive potrafić
present tense 1st potrafię potrafimy
2nd potrafisz potraficie
3rd potrafi potrafią
impersonal potrafi się
past tense 1st potrafiłem,
-(e)m potrafił
potrafiłam,
-(e)m potrafiła
potrafiłom,
-(e)m potrafiło
potrafiliśmy,
-(e)śmy potrafili
potrafiłyśmy,
-(e)śmy potrafiły
2nd potrafiłeś,
-(e)ś potrafił
potrafiłaś,
-(e)ś potrafiła
potrafiłoś,
-(e)ś potrafiło
potrafiliście,
-(e)ście potrafili
potrafiłyście,
-(e)ście potrafiły
3rd potrafił potrafiła potrafiło potrafili potrafiły
impersonal potrafiono
future tense 1st będę potrafił,
będę potrafić
będę potrafiła,
będę potrafić
będę potrafiło,
będę potrafić
będziemy potrafili,
będziemy potrafić
będziemy potrafiły,
będziemy potrafić
2nd będziesz potrafił,
będziesz potrafić
będziesz potrafiła,
będziesz potrafić
będziesz potrafiło,
będziesz potrafić
będziecie potrafili,
będziecie potrafić
będziecie potrafiły,
będziecie potrafić
3rd będzie potrafił,
będzie potrafić
będzie potrafiła,
będzie potrafić
będzie potrafiło,
będzie potrafić
będą potrafili,
będą potrafić
będą potrafiły,
będą potrafić
impersonal będzie potrafić się
conditional 1st potrafiłbym,
bym potrafił
potrafiłabym,
bym potrafiła
potrafiłobym,
bym potrafiło
potrafilibyśmy,
byśmy potrafili
potrafiłybyśmy,
byśmy potrafiły
2nd potrafiłbyś,
byś potrafił
potrafiłabyś,
byś potrafiła
potrafiłobyś,
byś potrafiło
potrafilibyście,
byście potrafili
potrafiłybyście,
byście potrafiły
3rd potrafiłby,
by potrafił
potrafiłaby,
by potrafiła
potrafiłoby,
by potrafiło
potrafiliby,
by potrafili
potrafiłyby,
by potrafiły
impersonal potrafiono by
imperative 1st niech potrafię potrafmy
2nd potraf potrafcie
3rd niech potrafi niech potrafią
active adjectival participle potrafiący potrafiąca potrafiące potrafiący potrafiące
passive adjectival participle potrafiony potrafiona potrafione potrafieni potrafione
contemporary adverbial participle potrafiąc
verbal noun potrafienie
Conjugation of potrafić pf
person singular plural
masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive potrafić
future tense 1st potrafię potrafimy
2nd potrafisz potraficie
3rd potrafi potrafią
impersonal potrafi się
past tense 1st potrafiłem,
-(e)m potrafił
potrafiłam,
-(e)m potrafiła
potrafiłom,
-(e)m potrafiło
potrafiliśmy,
-(e)śmy potrafili
potrafiłyśmy,
-(e)śmy potrafiły
2nd potrafiłeś,
-(e)ś potrafił
potrafiłaś,
-(e)ś potrafiła
potrafiłoś,
-(e)ś potrafiło
potrafiliście,
-(e)ście potrafili
potrafiłyście,
-(e)ście potrafiły
3rd potrafił potrafiła potrafiło potrafili potrafiły
impersonal potrafiono
conditional 1st potrafiłbym,
bym potrafił
potrafiłabym,
bym potrafiła
potrafiłobym,
bym potrafiło
potrafilibyśmy,
byśmy potrafili
potrafiłybyśmy,
byśmy potrafiły
2nd potrafiłbyś,
byś potrafił
potrafiłabyś,
byś potrafiła
potrafiłobyś,
byś potrafiło
potrafilibyście,
byście potrafili
potrafiłybyście,
byście potrafiły
3rd potrafiłby,
by potrafił
potrafiłaby,
by potrafiła
potrafiłoby,
by potrafiło
potrafiliby,
by potrafili
potrafiłyby,
by potrafiły
impersonal potrafiono by
imperative 1st niech potrafię potrafmy
2nd potraf potrafcie
3rd niech potrafi niech potrafią
passive adjectival participle potrafiony potrafiona potrafione potrafieni potrafione
anterior adverbial participle potrafiwszy
verbal noun potrafienie

Derived terms

[edit]
proverbs
verbs

Trivia

[edit]

According to Słownik frekwencyjny polszczyzny współczesnej (1990), potrafić is one of the most used words in Polish, appearing 21 times in scientific texts, 5 times in news, 17 times in essays, 32 times in fiction, and 36 times in plays, each out of a corpus of 100,000 words, totaling 111 times, making it the 553rd most common word in a corpus of 500,000 words.[6]

References

[edit]
  1. ^ Boryś, Wiesław (2005) “trafić”, in Słownik etymologiczny języka polskiego (in Polish), Kraków: Wydawnictwo Literackie, →ISBN
  2. ^ Bańkowski, Andrzej (2000) “potrafić”, in Etymologiczny słownik języka polskiego (in Polish)
  3. ^ Maria Renata Mayenowa, Stanisław Rospond, Witold Taszycki, Stefan Hrabec, Władysław Kuraszkiewicz (2010-2023) “potrafić”, in Słownik Polszczyzny XVI Wieku
  4. ^ potrafić”, in Słownik gramatyczny języka polskiego, 2022
  5. ^ potrafić”, in Słownik gramatyczny języka polskiego, 2022
  6. ^ Ida Kurcz (1990) “potrafić”, in Słownik frekwencyjny polszczyzny współczesnej (in Polish), volume 1, Kraków, Warszawa: Polska Akademia Nauk. Instytut Języka Polskiego, page 416

Further reading

[edit]