porazić

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Polish

[edit]

Etymology

[edit]

From po- +‎ razić.

Pronunciation

[edit]
  • IPA(key): /pɔˈra.ʑit͡ɕ/
  • Audio:(file)
  • Rhymes: -aʑit͡ɕ
  • Syllabification: po‧ra‧zić

Verb

[edit]

porazić pf (imperfective porażać)

  1. (transitive) to shock, to stun, to paralyse
  2. (transitive) to strike, to smite
  3. (transitive, of an illness) to strike down, to afflict

Conjugation

[edit]
Conjugation of porazić pf
person singular plural
masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive porazić
future tense 1st porażę porazimy
2nd porazisz porazicie
3rd porazi porażą
impersonal porazi się
past tense 1st poraziłem,
-(e)m poraził
poraziłam,
-(e)m poraziła
poraziłom,
-(e)m poraziło
poraziliśmy,
-(e)śmy porazili
poraziłyśmy,
-(e)śmy poraziły
2nd poraziłeś,
-(e)ś poraził
poraziłaś,
-(e)ś poraziła
poraziłoś,
-(e)ś poraziło
poraziliście,
-(e)ście porazili
poraziłyście,
-(e)ście poraziły
3rd poraził poraziła poraziło porazili poraziły
impersonal porażono
conditional 1st poraziłbym,
bym poraził
poraziłabym,
bym poraziła
poraziłobym,
bym poraziło
porazilibyśmy,
byśmy porazili
poraziłybyśmy,
byśmy poraziły
2nd poraziłbyś,
byś poraził
poraziłabyś,
byś poraziła
poraziłobyś,
byś poraziło
porazilibyście,
byście porazili
poraziłybyście,
byście poraziły
3rd poraziłby,
by poraził
poraziłaby,
by poraziła
poraziłoby,
by poraziło
poraziliby,
by porazili
poraziłyby,
by poraziły
impersonal porażono by
imperative 1st niech porażę poraźmy
2nd poraź poraźcie
3rd niech porazi niech porażą
passive adjectival participle porażony porażona porażone porażeni porażone
anterior adverbial participle poraziwszy
verbal noun porażenie

Further reading

[edit]
  • porazić in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • porazić in Polish dictionaries at PWN