elska

Faroese

Etymology

From Old Norse elska, from Proto-Germanic *aliskōną (“to care for, cultivate, cherish”), from Proto-Germanic *aliskaz (“dear, precious”), from Proto-Germanic *al- (“to spur, drive, be enthusiastic”), from Proto-Indo-European *el-, *lā- (“to drive, move, go”).

Verb

elska (third person singular past indicative elskaði, third person plural past indicative elskaðu, supine elskað)

to love
- Eg elski teg.
  I love you.
- Antin elskar tú tað, ella hatar tú tað.
  Either you love it or you hate it.

Conjugation

Conjugation of elska (group v-30)
infinitive	elska
supine	elskað
participle (a6)¹	elskandi	elskaður
	present	past
first singular	elski	elskaði
second singular	elskar	elskaði
third singular	elskar	elskaði
plural	elska	elskaðu
	imperative
singular	elska!
plural	elskið!
¹Only the past participle being declined.

Synonyms

unna, ynna, alska

Antonyms

hata

Icelandic

Etymology

From Old Norse elska.

Pronunciation

IPA^(key): /ˈɛlska/

Noun

elska f (genitive singular elsku, nominative plural elskur)

love
Ekki gráta elsku vinur.
Don't cry dear friend.

Declension

Declension of elska (feminine)

	singular		plural
	indefinite	definite	indefinite	definite
nominative	elska	elskan	elskur	elskurnar
accusative	elsku	elskuna	elskur	elskurnar
dative	elsku	elskunni	elskum	elskunum
genitive	elsku	elskunnar	elska, elskna	elskanna, elsknanna

Derived terms

elskan mín

Verb

elska (weak verb, third-person singular past indicative elskaði, supine elskað)

(transitive, intransitive, with accusative) to love
Ég elska konuna mína.
I love my wife.

Hann elskaði mig aldrei.
He never loved me.

Conjugation

elska — active voice (germynd)

	Forms with appended personal pronoun
infinitive (nafnháttur)		að elska
supine (sagnbót)		elskað
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		elskandi
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég elska	við elskum	present (nútíð)	ég elski	við elskum
	þú elskar	þið elskið		þú elskir	þið elskið
	hann, hún, það elskar	þeir, þær, þau elska		hann, hún, það elski	þeir, þær, þau elski

past (þátíð)	ég elskaði	við elskuðum	past (þátíð)	ég elskaði	við elskuðum
	þú elskaðir	þið elskuðuð		þú elskaðir	þið elskuðuð
	hann, hún, það elskaði	þeir, þær, þau elskuðu		hann, hún, það elskaði	þeir, þær, þau elskuðu

imperative (boðháttur)	elska (þú)	elskið (þið)
	elskaðu	elskiði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

elskast — mediopassive voice (miðmynd)

	Forms with appended personal pronoun
infinitive (nafnháttur)		að elskast
supine (sagnbót)		elskast
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		elskandist the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég elskast	við elskumst	present (nútíð)	ég elskist	við elskumst
	þú elskast	þið elskist		þú elskist	þið elskist
	hann, hún, það elskast	þeir, þær, þau elskast		hann, hún, það elskist	þeir, þær, þau elskist

past (þátíð)	ég elskaðist	við elskuðumst	past (þátíð)	ég elskaðist	við elskuðumst
	þú elskaðist	þið elskuðust		þú elskaðist	þið elskuðust
	hann, hún, það elskaðist	þeir, þær, þau elskuðust		hann, hún, það elskaðist	þeir, þær, þau elskuðust

imperative (boðháttur)	elskast (þú)	elskist (þið)
	elskastu	elskisti *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

elskaður — past participle (lýsingarháttur þátíðar)

strong declension (sterk beyging)	singular (eintala)			plural (fleirtala)
strong declension (sterk beyging)	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	elskaður	elskuð	elskað	elskaðir	elskaðar	elskuð
accusative (þolfall)	elskaðan	elskaða	elskað	elskaða	elskaðar	elskuð
dative (þágufall)	elskuðum	elskaðri	elskuðu	elskuðum	elskuðum	elskuðum
genitive (eignarfall)	elskaðs	elskaðrar	elskaðs	elskaðra	elskaðra	elskaðra

weak declension (veik beyging)	singular (eintala)			plural (fleirtala)
weak declension (veik beyging)	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	elskaði	elskaða	elskaða	elskuðu	elskuðu	elskuðu
accusative (þolfall)	elskaða	elskuðu	elskaða	elskuðu	elskuðu	elskuðu
dative (þágufall)	elskaða	elskuðu	elskaða	elskuðu	elskuðu	elskuðu
genitive (eignarfall)	elskaða	elskuðu	elskaða	elskuðu	elskuðu	elskuðu

Synonyms

(love): unna

Derived terms

Norwegian Bokmål

Alternative forms

elsket

Verb

elska

inflection of elske:
1. simple past
2. past participle

Norwegian Nynorsk

Alternative forms

elske

Etymology

From Old Norse elska, from Proto-Germanic *aliskōną (“to care for, cultivate, cherish”).

Pronunciation

IPA^(key): [²ɛ̝l.skɑ], [²ɛ̝ʂ.kɑ]

Verb

elska (present tense elskar, past tense elska, past participle elska, passive infinitive elskast, present participle elskande, imperative elska/elsk)

to love

Derived terms

eg elskar deg

References

“elska” in The Nynorsk Dictionary.

Anagrams

Aksel, aksel, elkas, elska, klase, laske, lekas, leksa, leska, sekla, skale, slake

Old Norse

Alternative forms

ælska (Old East Norse)

Etymology

From Proto-Germanic *aliskōną (“to care for, cultivate, cherish”), from Proto-Germanic *aliskaz (“dear, precious”), from Proto-Germanic *al- (“to spur, drive, be enthusiastic”), from Proto-Indo-European *el-, *lā- (“to drive, move, go”). Related to Old Norse elskr (“dear, beloved”), Old English ellen (“courage, zeal”). More at ellen.

Verb

elska

to love

Declension

This noun needs an inflection-table template.

Derived terms

elskandi m

Descendants

Icelandic: elska
Faroese: elska
Norwegian Nynorsk: elska; (dialectal) eilske, eske
Old Swedish: ælska
- Swedish: älska
Danish: elske
- Norwegian Bokmål: elske

References

“elska”, in Geir T. Zoëga (1910) A Concise Dictionary of Old Icelandic, Oxford: Clarendon Press