chłopak

From chłop +‎ -ak.^[1][2] Originally from the Mazovian dialect, as there is a tendency to use the suffix -ak instead of -ę to create young nouns (compare Polish dziecię vs Polish dzieciak, źrebię vs źrebak).^[3] First attested in 1731.^[4]

• Audio 1:

  (file)

• Audio 2:

  (file)

• Rhymes: -ɔpak
• Syllabification: chło‧pak

chłopak m pers (diminutive chłopiec)

1. boy (young male child)

   Synonyms: chłopiec, pacholę

2. boy (son; male offspring)

   Synonyms: chłopiec, syn, synuś

3. boy (young man)

   Synonyms: chłopiec, chłoptaś, chłoptyś, młodzieniec

4. boyfriend; boy (male romantic partner, usually not married)

   Synonym: chłopiec

5. (dated) boy (young man performing menial work in some place or plant) [with na (+ accusative) ‘for what’]

   Synonym: chłopiec

6. (colloquial) boy (male representative of an animal species, usually a dog)
7. (chiefly in the vocative) term of address towards a male seen lower in a hierarchy; boy

chłopak m inan

1. (Near Masovian) cylinder on a windlass with a necklike indentation on which a rope is wound

• chłopak in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• chłopaku in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• chłopak in Polish dictionaries at PWN
• Samuel Bogumił Linde (1807–1814) “chłopak”, in Słownik języka polskiego
• Aleksander Zdanowicz (1861) “chłopak”, in Słownik języka polskiego, Wilno 1861
• J. Karłowicz, A. Kryński, W. Niedźwiedzki, editors (1900), “chłopak”, in Słownik języka polskiego (in Polish), volume 1, Warsaw, page 283
• Władysław Matlakowski (1891) “chłopak”, in “Zbiór wyrazów ludowych dawnej ziemi czerskiej”, in Sprawozdania Komisyi Językowej Akademii Umiejętności, volume 4, Krakow: Drukarnia Uniwersytetu Jagiellońskiego, page 363