meest

From Middle Dutch meest, from Old Dutch *mēsto, from Proto-West Germanic *maist, from Proto-Germanic *maistaz.

Cognates include German meist and English most.

• Rhymes: -eːst

• Audio:

  (file)

meest

1. most; superlative degree of veel

meest

1. (now uncommon) mostly, usually

   Synonym: meestal

   Hij volgde meest een langere route. ― He usually took a longer route.

• Negerhollands: meest
• → Caribbean Javanese: deméste
• → Kwinti: meeste

• smeet, smete

meest

1. partitive singular of mees

meest

1. elative singular of mesi

See the etymology of the corresponding lemma form.

• (Ala-Laukaa) IPA^(key): /ˈmeːst/, [ˈmeːs̠t]
• (Soikkola) IPA^(key): /ˈmeːst/, [ˈme̝ːʃt]
• Rhymes: -eːst
• Hyphenation: meest

meest

1. Alternative form of meestä

See the etymology of the corresponding lemma form.

• (Ala-Laukaa) IPA^(key): /ˈme.estæ/, [ˈme̞.e̞s̠t]
• (Soikkola) IPA^(key): /ˈme.est/, [ˈme̞.e̞ʃt]
• Rhymes: -e.est
• Hyphenation: me‧est

meest

1. elative singular of mesi

• Ruben E. Nirvi (1971) Inkeroismurteiden Sanakirja, Helsinki: Suomalais-Ugrilainen Seura, page 308

• IPA^(key): /meːst/

From Old Dutch *mēsto, from Proto-West Germanic *maist, from Proto-Germanic *maistaz.

mêest

1. greatest, largest

   Antonym: minst

2. most prominent
3. most frequent, most numerous

This adjective needs an inflection-table template.

• Dutch: meest
  • Afrikaans: meeste

mêest

1. most

   Antonym: minst

• Dutch: meest

From Old Dutch *mēst, from Proto-Germanic *maist.

mêest

1. most

   Antonym: minst

2. very, to the highest degree

• mêeste

• Dutch: meest
  • Afrikaans: meeste

• “meest (I)”, in Vroegmiddelnederlands Woordenboek, 2000
• “meest (II)”, in Vroegmiddelnederlands Woordenboek, 2000
• “meest (III)”, in Vroegmiddelnederlands Woordenboek, 2000
• Verwijs, E., Verdam, J. (1885–1929) “meest”, in Middelnederlandsch Woordenboek, The Hague: Martinus Nijhoff, →ISBN
• Verwijs, E., Verdam, J. (1885–1929) “meeste”, in Middelnederlandsch Woordenboek, The Hague: Martinus Nijhoff, →ISBN, page meeste