[go: up one dir, main page]
Μετάβαση στο περιεχόμενο

Polikarpov I-185

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Polikarpov I-185
Τύποςμαχητικό αεροσκάφος
ΚατασκευαστήςΣχεδιαστικό Γραφείο Polikarpov
Χώρα προέλευσηςΕΣΣΔ
ΣχεδιασμόςΝικολάι Πολικάρποφ
Παρθενική πτήση11 Ιανουαρίου 1941
Κατάστασηακυρώθηκε
Μονάδες που παρήχθησαν4
Αναπτύχθηκε απόPolikarpov I-180

Το Polikarpov I-185 (ρωσικά: Истребитель 185; Αεροσκάφος 185‎‎), σχεδιάστηκε ήταν σοβιετικό μονοκινητήριο μαχητικό αεροσκάφος της δεκαετίας του 1940. Επρόκειτο για ένα πολλά υποσχόμενο αεροσκάφος που τελικά δεν εντάχθηκε σε παραγωγή, εξ αιτίας δυστυχημάτων κατά την διάρκεια των πτητικών δοκιμών και της δέσμευσης ενός από τους κινητήρες που θα μπορούσε να χρησιμοποιήσει, του Μ-82, για χρήση με το μαχητικό Lavochkin La-5.

Σχεδιασμός και ανάπτυξη

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το I-185, που σχεδιάστηκε στις αρχές του 1940, βασίζονταν στο προγενέστερο I-180 το οποίο ήταν εξέλιξη του μαχητικού I-16. Επρόκειτο, όμως, επί της ουσίας για εξ ολοκλήρου νέα σχεδίαση. Το αρχικό πρωτότυπο προωθούνταν από τον πειραματικού 18-κίλυνδρου αστεροειδή κινητήρα Tumansky M-90, των 2000 hp. Ο οπλισμός αποτελούνταν από δύο πολυβόλα ShKAS των 7,62 mm και δύο πολυβόλα Berezin UBS των 12,7 mm, όλα τοποθετημένα στην άτρακτο. Με δυσκολία μπορούσε να μεταφερθεί και μια βόμβα των 500 kg. Το πρωτότυπο ήταν έτοιμο τον Μάιο του 1940, αλλά ο μοναδικός διαθέσιμος Μ-90 αποδείχθηκε τόσο ανεπαρκής που το αεροσκάφος δεν μπορούσε να απογειωθεί. Αποφασίστηκε η χρήση ενός άλλου πειραματικού κινητήρα, του Shvetsov M-81, που επίσης αποδείχθηκε ανεπαρκής. Το Ι-185 απογειώθηκε με τον Μ-81 τον Ιανουάριο του 1941, αλλά αποφασίστηκε να μην σπαταληθεί άλλος χρόνος με αυτόν τον κινητήρα, ευτύχημα για την εξέλιξη του Ι-185, διότι ο Μ-81 ακυρώθηκε τον Μάιο του 1941.[1]

Το δεύτερο πρωτότυπο ολοκληρώθηκε στα τέλη του 1940 με τον 14-κύλινδρο αστεροειδή κινητήρα Shvetsov M-82A, ισχύος 1700 hp. Το εμπρός μέρος της ατράκτου επανασχεδιάσθηκε -εξ αιτίας της αλλαγής κινητήρα- και ο οπλισμός άλλαξε σε τρία συγχρονισμένα πυροβόλα ShVAK των 20 mm. Τα σχέδια εγκατάστασης του Μ-82 δόθηκαν επίσης στα Σχεδιαστικά Γραφεία Lavochkin και Yakovlev. Αποδείχθηκαν πολύ χρήσιμα, ειδικά στον σχεδιασμό του Lavochkin La-5, που χρησιμοποιούσε τον συγκεκριμένο κινητήρα. Κατασκευάστηκε και τρίτο πρωτότυπο του I-185, με τον βαρύτερο και μεγαλύτερο σε διαστάσεις αστεροειδή κινητήρα Shvetsov M-71 των 2000 hp. Οι πτητικές δοκιμές και των δύο πρωτοτύπων διακόπηκαν εξ αιτίας της γερμανικής εισβολής στην ΕΣΣΔ (Επιχείρηση Μπαρμπαρόσσα). Ολόκληρο το Σχεδιαστικό Γραφείο και τα αεροσκάφη του μεταφέρθηκαν στο Νοβοσιμπίρσκ για να προφυλαχθούν από την γερμανική απειλή.[2]

Οι πτητικές δοκιμές ξεκίνησαν ξανά στις αρχές του 1942. Στο ενδιάμεσο είχε εγκατασταθεί ο Μ-71 και στο αρχικό πρωτότυπο. Οι εκδόσεις με αυτόν τον κινητήρα αποδείχθηκαν ταχύτερες του πιο σύγχρονου γερμανικού μαχητικού της περιόδου, του Messerschmitt Bf 109F, κατά 47 km/h στο επίπεδο της θάλασσα και κατά 20 km/h σε ύψος 6000 m.[3] Σε αυτό το ύψος το Ι-185 έφτανε την μέγιστη ταχύτητά του, που ήταν 630 km/h.[3] Οι επιδόσεις ήταν τόσο καλές που προτάθηκε η άμεση ένταξη του σε παραγωγή, πριν ακόμα ξεκινήσουν οι επιχειρησιακές δοκιμές τον Νοέμβριο του 1942. Τα τρία υπάρχοντα πρωτότυπα διατέθηκαν στο 728ο Σύνταγμα Μαχητικών, που υπάγονταν στην 3η Αεροπορική Στρατιά του Μετώπου Καλίνιν. Η χρήση τους γίνονταν με ιδιαίτερη προσοχή, για να μην πέσουν στα χέρια του εχθρού. Για παράδειγμα, επιχειρούσαν μόνο πάνω από περιοχές που έλεγχαν οι Σοβιετικοί και πάλι μόνο κατόπιν συναινέσεως του επιτελείου της 3ης Αεροπορικής Στρατιάς.[4]

Ο σμηναγός Vasilyaka σημείωσε:«Το Ι-185 ξεπερνά σε ταχύτητα τόσο τα σοβιετικά όσο και τα ξένα μαχητικά. Κάνει ακροβατικές μανούβρες με ευκολία, ταχύτητα και δυναμικά. Το Ι-185 είναι αυτή την στιγμή το καλύτερο μαχητικό όσον αφορά την ευκολία στον χειρισμό, την ταχύτητα, την ευελιξία (ειδικά στην άνοδο), τον οπλισμό και την επιβιωσιμότητα.»[5]

Με βάση την εξαίρετη αναφορά του Επιστημονικού Ινστιτούτου Δοκιμών της Πολεμικής Αεροπορίας για το αεροσκάφος ξεκίνησε στις αρχές του 1942 η ανάπτυξη της έκδοσης παραγωγής με τον κινητήρα Μ-71. Ήταν έτοιμη τον Απρίλιο του 1942 και είχε επανασχεδιασμένο κάλυμμα του κινητήρα. Το βάρος αυξήθηκε κατά 144 kg, όμως η βελτιωμένη αεροδυναμική του καλύμματος αντιστάθμισε το γεγονός αυτό. Μάλιστα η μέγιστη ταχύτητα αυξήθηκε και έφτασε τα 650 km/h σε ύψος 5000 m. Οι δοκιμές του κατασκευαστή ολοκληρώθηκαν στο διάστημα 17 Δεκεμβρίου 1942 - 26 Ιανουαρίου 1943. Την επομένη ο κινητήρας παρουσίασε βλάβη και το αεροσκάφος συνετρίβη. Διατάχθηκε η συνέχιση των πτητικών δοκιμών με τα άλλα πρωτότυπα, όμως και το αρχικό πρωτότυπο συνετρίβη στις 5 Απριλίου, με απώλεια του πιλότου.[6]

Μετά τα δυστυχήματα όλες οι εργασίες ένταξης του I-185 σε παραγωγή διεκόπησαν, ακόμα και με τον κινητήρα Μ-82, καθώς αυτός είχε δεσμευθεί για το μαχητικό La-5. Ένας από τους λόγους που προτιμήθηκε το La-5 ήταν ότι είχε ίδια άτρακτο με το LaGG-3, που παράγονταν ήδη σε τρία εργοστάσια, με αποτέλεσμα να είναι μικρότερες οι αλλαγές που έπρεπε να γίνουν στα εργοστάσια. Επίσης χρειάζονταν μικρότερη ποσότητα ντουραλουμίνιου για να κατασκευαστεί ένα La-5 σε σχέση ε ένα I-185, υλικού που δεν ήταν διαθέσιμο σε επαρκείς ποσότητες εκείνη την περίοδο.[7]

Εκδόσεις

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Πολικάρποφ ξεκίνησε άμεσα τον προκαταρκτικό σχεδιασμό δύο βελτιωμένων εκδόσεων του Ι-185. Το πρώτο ήταν το Ι-187, με κινητήρα M-71F ισχύος 2200 hp και καλύπτρα του κόκπιτ που παρείχε στον πιλότο ορατότητα 360o. Θα ήταν οπλισμένο με τέσσερα πυροβόλα των 20 mm και οκτώ ρουκέτες RS-82. Εκτιμώνταν ότι η μέγιστη ταχύτητα θα έφτανε τα 710 km/h. Το δεύτερο σχέδιο ήταν το Ι-188, με τον βελτιωμένο κινητήρα Μ-90 των 2080 hp. Ο οπλισμός του θα ήταν ίδιος με του Ι-187.[8] Κανένα δεν εντάχθηκε σε παραγωγή.

Δείτε επίσης

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Αεροσκάφη που σχετίζονται με την ανάπτυξη του Ι-185

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Παρόμοια αεροσκάφη

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Κατάλογοι

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Παραπομπές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  1. ↑ Gordon and Dexter, p. 95
  2. ↑ Gordon and Dexter, pp. 95–96
  3. ↑ 3,0 3,1 Gordon and Dexter, pp. 96, 100
  4. ↑ Gordon and Dexter, p. 100
  5. ↑ Gordon, p. 275
  6. ↑ Gordon, pp. 275–76
  7. ↑ Gordon and Dexter, p. 101
  8. ↑ Gordon, p. 277

Βιβλιογραφία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  • Abanshin, Michael E. and Gut, Nina. Fighting Polikarpov, Eagles of the East No. 2. Lynnwood, WA: Aviation International, 1994. ISBN 1-884909-01-9.
  • Gordon, Yefim and Dexter, Keith. Polikarpov's Biplane Fighters (Red Star, vol. 6). Earl Shilton, Leicester, UK: Midland Publishing, 2002. ISBN 1-85780-141-5
  • Green, William and Swanborough, Gordon. The Complete Book of Fighters. New York: Smithmark Publishers, 1994. ISBN 0-8317-3939-8.
  • Gordon, Yefim. Soviet Airpower in World War 2. Hinckley, England: Midland Publishing, 2008 ISBN 978-1-85780-304-4
  • Guglya, Yu. A. and Ivanov, V.P. (Гугля, Ю.А., Иванов, В.П.) "Rokovoi I-180" ("Роковой И-180") ("The Fatal I-180") (Ρωσικά). Aerohobbi nr.1/94, 1994.
  • Gunston, Bill. The Osprey Encyclopaedia of Russian Aircraft 1875–1995. London, Osprey, 1995 ISBN 1-85532-405-9
  • Kopenhagen, W. (ed.) Das große Flugzeug-Typenbuch. Transpress, 1987. ISBN 3-344-00162-0.
  • Léonard, Herbert. Les avions de chasse Polikarpov. Rennes, France: Éditions Ouest-France, 1981. ISBN 2-85882-322-7. (French)
  • Léonard, Herbert. Les chasseurs Polikarpov. Clichy, France: Éditions Larivière, 2004. ISBN 2-914205-07-4. (French)
  • Maslov, Mikhail (Маслов, Михаил). И-180 / И-185 (I-180/I-185) (Ρωσικά). Moscow: Tekhnika-molodezhi; Vostochnyi gorizont, 2003.


Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Polikarpov_I-185&oldid=9909218"