De Havilland Canada DHC-2 Beaver

DHC-2 Beaver L-20A Beaver
DHC-2 Beaver
Περιγραφή
Αποστολή	Μεταφορικό γενικής χρήσης
Πλήρωμα	1
Κατασκευαστής	de Havilland Canada
Διαστάσεις
Μήκος	9,22 m
Εκπέτασμα	14,63 m
Ύψος	2,74 m
Επιφάνεια πτέρυγας	23,2 m²
Βάρος
Άδειο	1.360 kg
Μέγιστο	2.310 kg
Ωφέλιμο	950 kg
Πηγή ισχύος
Κινητήρες	1× Pratt & Whitney R-985 Wasp Jr
Ισχύς	450 shp
Επιδόσεις
Μέγιστη ταχύτητα	255 km/h 158 mph
Αυτονομία	732 km
Μέγιστο ύψος	5.500 m
Μεταφορική ικανότητα
	6 επιβάτες

Το de Havilland Canada DHC-2 Beaver είναι ένα από τα πιο διάσημα αεροσκάφη ικανά να επιχειρούν σε απομακρυσμένες περιοχές στον κόσμο. Αποτελεί αποτέλεσμα της προσπάθειας της de Havilland Canada να κατασκευάσει, μετά το τέλος του Β’ παγκοσμίου πολέμου, ένα αεροσκάφος ικανό να επιχειρεί στις δυσχερείς συνθήκες του Καναδικού Βορρά.

Το Beaver έγινε σύμβολο του καναδικού Βορρά και χρησιμοποιήθηκε σε ολόκληρο τον κόσμο. Ο κωδικός που χρησιμοποιούσε στα σχέδια πτήσεών του κατά τον διεθνή οργανισμό ICAO είναι DHC2. Ο τύπος χρησιμοποιείται για εναέριες εφαρμογές (όπως αεροψεκασμούς), καθώς και από διάφορες πολεμικές αεροπορίες ως αεροσκάφος πολλαπλών χρήσεων. Το Αεροπορικό Σώμα του Αμερικανικού Στρατού χρησιμοποίησε αρκετές εκατοντάδες και εννέα αεροσκάφη χρησιμοποιούνται ακόμα από τις εφεδρείες της Αμερικανικής Πολεμικής Αεροπορίας σε ρόλο έρευνας και διάσωσης. Επίσης ένα Beaver της πολεμικής αεροπορίας της Νέας Ζηλανδίας υποστήριξε την αποστολή του Σερ Έντμουντ Χίλαρι (Sir Edmund Hillary) στον Νότιο Πόλο.

Λόγω της επιτυχίας του, το Βασιλικό Καναδικό Νομισματοκοπείο τίμησε το Beaver απεικονίζοντας το σε μία ειδική έκδοση του νομίσματος των 25 σεντς του Καναδικού Δολαρίου.

Σχεδίαση και εξέλιξη

Μετά από εκτεταμένες διαβουλεύσεις με έμπειρους πιλότους, η de Havilland Canada άρχισε την παραγωγή του Beaver, ενός αξιόπιστου μονοκινητήριου μονοπλάνου στο οποίο μπορούσαν εύκολα να τοποθετηθούν τροχοί, χιονοπέδιλα ή πλωτήρες. Το Beaver σχεδιάστηκε με γνώμονα τις επιχειρήσεις σε απομακρυσμένες και σκληροτράχηλες περιοχές του κόσμου. Η δυνατότητα βραχείας αποπροσγείωσής του το κατέστησαν ιδανικό για χρήση σε περιοχές που ήταν προηγούμενα προσβάσιμες μόνο με κανό ή τα πόδια. Λόγω των επιχειρήσεων σε απομακρυσμένες περιοχές και, συχνά, σε ψυχρά κλίματα η τάπα πλήρωσης της δεξαμενής καυσίμου βρίσκεται μέσα στο πιλοτήριο και παρέχει τη δυνατότητα ανεφοδιασμού από το πλήρωμα ακόμα και όταν το αεροσκάφος βρίσκεται εν πτήση. Η πρώτη πτήση του DHC-2 Beaver έγινε στο Ντάουνσβιου του Οντάριο (Downsview, Ontario) από τον άσσο του Β’ παγκοσμίου πολέμου Ρας Μπάνοκ (Russ Bannock) στις 16 Αυγούστου 1947 και το πρώτο αεροσκάφος παραγωγής παραδόθηκε τον Απρίλιο του 1948. Η de Havilland προσέλαβε τον βετεράνο πιλότο Παντς Ντίκινς (Punch Dickins) ως διευθυντή πωλήσεων και το αεροσκάφος γνώρισε μεγάλη επιτυχία μέσα στην Καναδική αεροπορική κοινότητα. Η παραγωγή του τερματίστηκε το 1967, έχοντας κατασκευαστεί 1657 αεροσκάφη.

Επιχειρησιακή ιστορία

DHC-2 Beaver της Freebird Wildnerness Tours

De Havilland Canada DHC-2 Beaver Mk1 G-DHCZ

Παρά το γεγονός ότι η παραγωγή του τερματίστηκε το 1967, εκατοντάδες Beaver εξακολουθούν να πετούν μέχρι σήμερα, αρκετά από τα οποία τροποποιήθηκαν σύμφωνα με τις επιταγές της τεχνολογίας και των συνθηκών πτήσης. Η εταιρία Kenmore Air παρέχει πλαίσια αεροσκαφών Beaver και Otter με μηδέν ώρες καταπόνησης και διατηρεί πολλά πρόσθετα πιστοποιητικά τύπου (supplemental type certificates - STC) για τροποποιήσεις αεροσκαφών. Τα τροποποιημένα από την Kenmore αεροσκάφη συχνά αποκαλούνται «Kenmore Beavers»^[1].

Ο αρχικός κινητήρας Pratt & Whitney Wasp του Beaver δεν βρίσκεται πλέον σε παραγωγή, καθιστώντας την αναζήτηση ανταλλακτικών δύσκολη. Κάποιες εταιρίες τροποποίησης αεροσκαφών αντικαθιστούν τους παλαιούς, εμβολοφόρους, κινητήρες με νέους τουρμποπρόπ, όπως τον Pratt & Whitney Canada PT-6. Η επιπλέον ισχύς και το χαμηλότερο βάρος του νέου κινητήρα, σε συνδυασμό με την χρήση κηροζίνης αντί αεροπορικής βενζίνης υψηλών οκτανίων των παλαιών κινητήρων, καθιστούν αυτή την τροποποίηση επιθυμητή από την πλειοψηφία των χρηστών.

Είναι χαρακτηριστικό το γεγονός ότι ο ηθοποιός Χάρισον Φορντ διαθέτει ένα DHC-2 Beaver (με νηολόγιο N28S) και φέρεται να έχει δηλώσει ότι αποτελεί το πλέον αγαπημένο του αεροσκάφος από όλα όσα απαρτίζουν τον ιδιωτικό του στόλο. Επίσης το σχολείο δοκιμαστών πιλότων του Αμερικανικού Ναυτικού (United States Naval Test Pilot School) χρησιμοποιεί δύο DHC-2 για την εκπαίδευση στην πλευρικά κατευθυνόμενη πτήση και για την ρυμούλκηση ανεμοπτέρων.

Το DHC-2 Beaver χρησιμοποιείται επίσης για ρίψη αλεξιπτωτιστών εξαιτίας του πολύ καλού ρυθμού ανόδου του. Εφοδιασμένο με συρόμενη πλευρική πόρτα, έχει τη δυνατότητα να μεταφέρει οκτώ αλεξιπτωτιστές σε ύψος 13.000 ποδιών (3,950 μέτρα).

Πρόσφατες εξελίξεις

Κάποια στιγμή παρουσιάστηκαν σχέδια για την κατασκευή κατόπιν αδείας του αεροσκάφους στη Νέα Ζηλανδία, που όμως δεν προχώρησαν. Υπήρξαν επίσης φήμες ότι Καναδικές εταιρίας θα κατασκεύαζαν νέα Beaver, όμως το αεροσκάφος εξακολουθεί να βρίσκεται εκτός παραγωγής. Η Viking Air, εταιρία που κατασκευάζει ανταλλακτικά για τα περισσότερα από τα αρχικά αεροσκάφη της de Havilland, αγόρασε στις 24 Φεβρουαρίου του 2006 τα πιστοποιητικά τύπου από την Bombardier Aerospace για όλα τα σχέδια της de Havilland. Η απόκτηση των πιστοποιητικών αυτών παρέχει την Viking το αποκλειστικό δικαίωμα κατασκευής νέων Beaver^[2]. Σε μία αναφορά της 4 Απριλίου 2007 στην ιστοσελίδα www.flightglobal.com αναφερόταν ότι η Viking ίσως ξεκινούσε εκ νέου την παραγωγή του μονοκινητήριου DHC-3 Otter και ίσως του DHC-2 Beaver, καθώς φαίνεται να υπάρχει ισχυρή ζήτηση στην αγορά για τα δύο αεροσκάφη.

Το 1987 το Καναδικό Εκατονταετές Συμβούλιο Μηχανικής (Engineering Centennial Board) συμπεριέλαβε το DHC-2 Beaver στην πρώτη δεκάδα των επιτευγμάτων της Καναδικής μηχανικής του εικοστού αιώνα^[3].

Το Beaver σε Ελληνική υπηρεσία

Η Ελληνική Πολεμική Αεροπορία χρησιμοποίησε ένα αεροσκάφος L-20A Beaver από το 1956 έως το 1967 σε ρόλους εκπαίδευσης νυχτερινών προσγειώσεων των χειριστών των C-47 Dakota και μεταφοράς προσωπικού και ταχυδρομείου. Το αεροσκάφος ανήκε στην 356 Μοίρα Μεταφορών και είχε έδρα το αεροδρόμιο Σέδες της Θεσσαλονίκης. Επίσης η Αεροπορία Στρατού χρησιμοποίησε δύο αεροσκάφη από το 1968 μέχρι το 1975, το ένα εκ των οποίων ήταν αυτό της τότε ΕΒΑ (Ελληνική Βασιλική Αεροπορία) το οποίο είχε επιστρέψει στις αμερικανικές δυνάμεις στην Ελλάδα.

Εκδόσεις

Beaver I: Μονοκινητήριο αεροσκάφος γενικής χρήσης, βραχείας αποπροσγείωσης.
- Beaver AL Mk 1: Αεροσκάφος γενικής χρήσης, βραχείας αποπροσγείωσης για τον Βρετανικό στρατό.
- YL-20: Αεροσκάφος δοκιμών και αξιολόγησης για τις Αμερικανικές ένοπλες δυνάμεις.
- L-20A Beaver: Αεροσκάφος γενικής χρήσης, βραχείας αποπροσγείωσης για τον Αμερικανικό στρατό. Μετονομάστηκε σε U-6A το 1962. Κατασκευάστηκαν 968 αεροσκάφη.
- L-20B Beaver: Όμοιο με το L-20A, με ελάχιστες διαφορές στον εξοπλισμό. Πουλήθηκαν έξι αεροσκάφη στον Αμερικανικό στρατό. Μετονομάστηκε σε U-6B το 1962.
Beaver II: Ένα αεροσκάφος εφοδιασμένο με κινητήρα Alvis Leonides.
Turbo-Beaver III: Έκδοση με τουρμποπρόπ κινητήρα Pratt & Whitney PT6A-6 ή -20, ισχύος 578 ίππων.
DHC-2/PZL-3S: Πακέτο μετατροπής από την Airtech Canada, με χρήση του εμβολοφόρου κινητήρα PZL-3S, ισχύος 600 ίππων.

Στρατιωτικοί χρήστες

Συγκρίσιμα αεροσκάφη

Παραπομπές

Σημειώσεις

↑ «Beaver Rebuild Program». Kenmore Air. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 19 Απριλίου 2009. Ανακτήθηκε στις 21 Απριλίου 2007.
↑ Viking acquires DeHavilland type certificates Αρχειοθετήθηκε 2006-08-24 στο Wayback Machine. Press Release 24 February 2006
↑ Russ Cooper, Winged Workhorse, Canadian Geographic magazine, July/August 2007, p. 26

Βιβλιογραφία

Hotson, Fred W. The de Havilland Canada Story. Toronto: CANAV Books, 1983. ISBN 0-07-549483-3.
Rossiter, Sean. The Immortal Beaver: The World's Greatest Bush Plane. Vancouver: Douglas & McIntyre, 1999. ISBN 1-55054-724-0.

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

Commons logo

Τα Wikimedia Commons έχουν πολυμέσα σχετικά με το θέμα
De Havilland Canada DHC-2 Beaver

[kenmore-1] «Beaver Rebuild Program». Kenmore Air. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 19 Απριλίου 2009. Ανακτήθηκε στις 21 Απριλίου 2007.

[2] Viking acquires DeHavilland type certificates Αρχειοθετήθηκε 2006-08-24 στο Wayback Machine. Press Release 24 February 2006

[3] Russ Cooper, Winged Workhorse, Canadian Geographic magazine, July/August 2007, p. 26

[1]

[2]

[3]