Dodge Monaco

Dodge Monaco
Σύνοψη
Κατασκευαστής	Dodge
Παραγωγή	1965 — 1992
Αμάξωμα και σασί
Κατηγορία	Μεγάλο αυτοκίνητο
Αμάξωμα	4-πορτο σεντάν 2-πορτο σεντάν 4-πορτο στέισον βάγκον 2-πορτο κουπέ
Χρονολόγιο
Προηγούμενο μοντέλο	Dodge 880 (1965) Dodge Coronet (1976) Dodge Diplomat (1990)
Επόμενο μοντέλο	Dodge St. Regis (μόνο για τρίτη γενιά και Royal Monaco) Dodge Intrepid (1992)

Το Dodge Monaco ήταν ένα αυτοκίνητο πλήρους μεγέθους που κατασκευάστηκε από την Dodge από το 1965 έως το 1977 και τις αρχές της δεκαετίας του 1990. Το 1978, ένα μοντέλο μεσαίας κατηγορίας πουλήθηκε επίσης με αυτό το όνομα. Το Monaco ήταν πάντα το κορυφαίο μοντέλο της Dodge κατά την περίοδο κατασκευής του.

Για το έτος μοντέλου 1965, η Dodge παρουσίασε το Monaco, το οποίο βασίστηκε στο πλήρους μεγέθους μοντέλο Dodge Polara, αλλά ήταν διαθέσιμο μόνο ως δίθυρο κουπέ σκληρής οροφής (hardtop) με υψηλότερο εξοπλισμό και μεγαλύτερους κινητήρες. Το Monaco προοριζόταν ως ανταγωνιστής μεσαίας κατηγορίας προσωπικών πολυτελών αυτοκινήτων όπως το Pontiac Grand Prix και το Ford Thunderbird. Από το 1966 και μετά, αυτό το μοντέλο ήταν διαθέσιμο και με άλλες παραλλαγές αμαξώματος.^[1]

Το Monaco τροφοδοτήθηκε από μια V8 μηχανή 6,3 λίτρων με 315 ίππους, μια 6,8 λίτρων με 340 ίππους ή μια επτάλιτρων V8 με 365 ίππους. Η Dodge πούλησε 13.200 μονάδες. Το 1966, η Dodge αναδιάρθωσε τη σειρά μοντέλων πλήρους μεγέθους της. Υπήρχε τώρα μια βασική σειρά, η Polara, και μια καλύτερα εξοπλισμένη σειρά, το Monaco. Στη γκάμα του Monaco, το οποίο ήταν διαθέσιμο ως coupé με σκληρή οροφή, σεντάν με ή χωρίς κολόνα Β και ως πεντάθυρο στέισον βάγκον, το ειδικό κουπέ σκληρής οροφής, τώρα γνωστό ως Monaco 500, χρησίμευε και πάλι ως το κορυφαίο μοντέλο - έκδοση εμβέλειας. Το 1966, ήταν διαθέσιμος ένας V8 6,3 λίτρων με 270 ή 325 ίππους (ο τελευταίος στη σειρά Monaco 500) και ένας νέος V8 7,2 λίτρων με 365 ίππους.

Το 1969 υπήρξε μια εντελώς νέα εμφάνιση στο πιο στρογγυλό στυλ της ατράκτου (άτρακτος αεροσκάφους), το οποίο είχαν και τα άλλα μοντέλα πλήρους μεγέθους του ομίλου (Chrysler Newport and New Yorker, Plymouth Fury και Chrysler Imperial) εκείνης της χρονιάς. Για το 1972 και το 1973, το Monaco έλαβε μια νέα μπροστινή μάσκα με ηλεκτρικά πτερύγια μπροστά από τους προβολείς, που διαφοροποιούσαν οπτικά το μοντέλο από το φθηνότερο Polara.

Πλήρως ανανεωμένα μεγάλα μοντέλα Dodge εμφανίστηκαν για το έτος μοντέλου 1974. Αυτά τώρα όλα είχαν το όνομα Monaco, το όνομα Polara αποσύρθηκε. Αυτή η σειρά προσφέρθηκε με αυτοφερόμενο αμάξωμα ως βασικό μοντέλο Monaco, ως Monaco Custom και ως πολυτελής έκδοση Monaco Brougham. Κατασκευάστηκε επίσης μια έκδοση για τις δυνάμεις ασφαλείας ως «Πακέτο Α 38 Police». Αυτά τα μοντέλα είχαν έναν οκτακύλινδρο κινητήρα Magnum με κυβισμό 7,2 λίτρων, ο οποίος απέδιδε 280 ίππους με ταχύτητα 3.200 ^σ.α.λ. Τα μοντέλα της αστυνομίας διέθεταν ένα γρήγορο κλείδωμα στο ρελαντί (αύξηση ταχύτητας ρελαντί), το οποίο εγγυόταν την ασφαλή λειτουργία του ραδιοφώνου και του εναλλάκτη κλιματισμού ακόμη και όταν ήταν σταματημένο. Ένα αυτοκίνητο αυτής της εποχής, σε αστυνομική έκδοση και σχέδιο, το λεγόμενο Bluesmobile, έπαιξε σημαντικό ρόλο στην ταινία Blues Brothers. Παρά την εισαγωγή του μικρότερου διαδόχου το 1977, αυτό το μοντέλο συνέχισε να παράγεται ως Dodge Royal Monaco.

Το 1975, το Monaco Custom και το Monaco Brougham μετονομάστηκαν σε Royal Monaco και Royal Monaco Brougham. Οι κινητήρες αποτοξίνωσης καυσαερίων, συμπεριλαμβανομένου ενός πρόσφατα διαθέσιμου οκτακύλινδρου κινητήρα V 5,2 λίτρων, παρήγαγαν 147 έως 238 ίππους. Το 1976 και το 1977 υπήρξαν μόνο λεπτομερείς αλλαγές. Το απλό Monaco αντικαταστάθηκε στη συνέχεια το 1977 από ένα νέο μοντέλο - ένα αναθεωρημένο και λίγο μικρότερο Dodge Coronet.

Με μεταξόνιο από 3,09 έως 3,15 μέτρα, το όχημα είχε μήκος μεταξύ 5,66 και 5,75 μέτρα, πλάτος 2,03 μέτρα και ύψος μεταξύ 1,40 και 1,49 μέτρα. Το βάρος του οχήματος δόθηκε ως 2006 μέχρι 2270 κιλά.

• 
  Dodge Monaco Brougham 2-πορτο hardtop του 1974
• 
  Dodge Monaco Brougham 2-πορτο hardtop του 1974
• 
  Dodge Monaco 4-πορτο σεντάν του 1975
• 
  Dodge Royal Monaco 4-πορτο σεντάν του 1977

Στον απόηχο της πετρελαϊκής κρίσης, η ζήτηση για το Monaco έπεσε κατακόρυφα, έτσι η Dodge αναδιάρθωσε πλήρως τη γκάμα μοντέλων της. Το 1977, το όνομα Monaco μεταφέρθηκε στο λίγο μικρότερο μοντέλο πλήρους μεγέθους κατηγορίας της μάρκας, που προηγουμένως ονομαζόταν Dodge Coronet. Το αυτοκίνητο, το οποίο βασίστηκε στη λεγόμενη πλατφόρμα Chrysler B ("B-σώμα"), υπέστη μόνο μικρές αλλαγές.

Για το έτος μοντέλου 1977, το λίγο μικρότερο μοντέλο πλήρους μεγέθους, που προηγουμένως κυκλοφορούσε στην αγορά ως Dodge Coronet, μετονομάστηκε σε Dodge Monaco. Το Monaco ήταν προηγουμένως η ονομασία για τα μοντέλα πλήρους μεγέθους της μάρκας.

Υποβαθμίζοντας την ονομασία του μοντέλου, ο όμιλος Chrysler ήλπιζε να κερδίσει κύρος για το ξεπερασμένο αυτοκίνητο, το οποίο βρισκόταν στην παραγωγή από το 1971. Η Chrysler είχε ήδη κάνει κάτι παρόμοιο με τον πανομοιότυπο Plymouth Satellite, στο οποίο είχε δοθεί το όνομα Fury το 1975. Αφού η Dodge είχε επίσης αναδιατάξει τις ονομασίες των μοντέλων, το προηγούμενο Dodge Monaco ονομάστηκε Royal Monaco από το 1977 και αντικαταστάθηκε ένα χρόνο αργότερα από το ολοκαίνουργιο Dodge St. Regis.

Το Monaco του 1977 προσφερόταν σαν κουπέ, τετράθυρα σεντάν και στέισον βάγκον. Όπως και πριν, το κουπέ βρισκόταν σε μικρότερο μεταξόνιο (292 cm) από τα άλλα μοντέλα (298,5 cm).

Το 1978 το Monaco αλλά και το Royal Monaco αντικαταστάθηκαν από το Dodge St. Regis, μετά το οποίο δεν υπήρχε αυτοκίνητο πλήρους μεγέθους από τη μάρκα.

Με την εξαγορά της AMC, η Chrysler παρήγαγε μια έκδοση από το μοντέλο Eagle Premier για την μάρκα Dodge, η οποία πωλήθηκε με το όνομα Monaco από το 1990. Αν και χρησιμοποιούσε το όνομα Monaco, το όχημα ήταν σημαντικά μικρότερο από το προηγούμενο Monaco, και προοριζόταν να αντικαταστήσει το Dodge Diplomat, αν και ήταν ακόμα το κορυφαίο μοντέλο της μάρκας.^[2]

Το όχημα αντικαταστάθηκε τελικά από το Dodge Intrepid το 1992.

• Dodge Monaco Allpar