Σπούτνικ 3
 |
Το λήμμα παραθέτει τις πηγές του αόριστα, χωρίς παραπομπές. |
| Σπούτνικ 3 | |
|---|---|
 | |
| Οργανισμός | ΡΚΚ Ενέργεια |
| Χαρακτηριστικά αποστολής | |
| Πύραυλος φορέας | Σπούτνικ |
| Ημερομηνία εκτόξευσης | 15 Μαΐου 1958 |
| Τόπος εκτόξευσης | Κοσμοδρόμιο του Μπαϊκονούρ |
| COSPAR ID | 1958-004B |
| Μάζα | 1.327 κιλά |
| δεδομένα () | |
Ο Σπούτνικ 3 (ρωσ. Спутник-3, δορυφόρος 3) ήταν ο τρίτος κατά σειρά σοβιετικός δορυφόρος τύπου Σπούτνικ που εκτοξεύθηκε στις 15 Μαΐου του Διεθνούς Γεωφυσικού Έτους 1958 από το Κοσμοδρόμιο του Μπαϊκονούρ στο Καζακστάν με πύραυλο φορέα R-7. Η αποστολή του ήταν να εξερευνήσει την εξώτερη ατμόσφαιρα καθώς και το εγγύς διάστημα.
Λόγω βλάβης του οργάνου καταγραφής, ο δορυφόρος απέτυχε να εξερευνήσει την ακτινοβολία στην Ζώνη Βαν Άλλεν.
Ιστορικό
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Τον Ιούλιο του 1956, η Σοβιετική εταιρεία Κορολιόβ συνέταξε ένα πρόγραμμα αναπτύξεως και κατασκευής του πρώτου γήινου δορυφόρου, ονόματι ISZ (τεχνητός γήινος δορυφόρος). Ο Σπούτνικ 3 αρχικά ήταν προορισμένος για την αποστολή αυτή.
Οι εργασίες είχανε ξεκινήσει πυρετωδώς, όμως ενώ ο πύραυλος φορέας R-7 ήταν ήδη έτοιμος και η αποστολή θα μπορούσε να ξεκινήσει, η ανάπτυξη του Σπούτνικ 3 καθυστερούσε. Λόγω της μεγάλης βιασύνης για την πρωτιά του διαστήματος, ο Σεργκέι Κορολιόβ αποφάσισε να αντικαταστήσει τον ημιτελή δορυφόρο με τον πιο απλό Σπούτνικ 1 και να τον στείλει στο διάστημα, πράγμα που έγινε στις 4 Οκτωβρίου 1957. Η κατασκευή του Σπούτνικ 3 όλο και καθυστερούσε, έτσι ώστε στις 3 Νοεμβρίου 1957 ακολούθησε και δεύτερος δορυφόρος, ο Σπούτνικ 2. Τελικά στις 15 Μαΐου 1958 η εκτόξευση του Σπούτνικ 3 πέτυχε και η αποστολή ξεκίνησε.
Τεχνικά χαρακτηριστικά και εξοπλισμός
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Ο Σπούτνικ 3 ήταν ένα αυτόματο διαστημικό σκάφος διεξαγωγής επιστημονικών πειραμάτων. Το σκάφος εξωτερικά είχε γεωμετρική μορφή κώνου ύψους 3,57 μέτρων και στην βάση του είχε διάμετρο 1,73 μέτρων.
Το βάρος του ήταν 1.327 κιλά. Ο επιστημονικός εξοπλισμός συμπεριελάμβανε δώδεκα όργανα για την καταμέτρηση της πίεσης και την ανάλυση της σύνθεσης της ανώτερης ατμόσφαιρας, την ανίχνευση και καταμέτρηση ιόντων, φωτονίων στις κοσμικές ακτίνες, βαρέων πυρήνων στις κοσμικές ακτίνες, μαγνητικών και ηλεκτροστατικών πεδίων, και των μετεωρικών σωματιδίων.
Περνώντας μέσα από την Ζώνη Βαν Άλλεν οι καταμετρητές ανίχνευσαν την ακτινοβολία, αλλά λόγω βλάβης της μονάδας καταγραφής τα δεδομένα χάθηκαν και έτσι δεν μπόρεσαν να χαρτογραφηθούν.
Το διαστημικό σκάφος παρέμεινε στην τροχιά του μέχρι τις 6 Απριλίου 1960, όταν υπό την έλξη της βαρύτητας τελικά έχασε ύψος και διείσδυσε στην ατμόσφαιρα.