Χρυσό Δηνάριο

Το χρυσό δηνάριο ( αραβικά: ﺩﻳﻨﺎﺭ ذهبي‎‎ ) είναι ένα ισλαμικό μεσαιωνικό χρυσό νόμισμα που εκδόθηκε για πρώτη φορά το AH 77 (696–697 μ.Χ.) του Χαλίφη Abd al-Malik ibn Marwan . Το βάρος του δηναρίου είναι 1 μιθκάλ ( 4,25 grams (0,137 ozt) τροίας).

Η λέξη dinar προέρχεται από τη λατινική λέξη denarius, η οποία ήταν ένα ασημένιο νόμισμα. Το όνομα "dinar" χρησιμοποιείται επίσης για χρυσά νομίσματα Sasanid, Kushan και Kidarite, αν και δεν είναι γνωστό ποιο ήταν το σύγχρονο όνομα.

Τα πρώτα δηνάρια εκδόθηκαν από το Χαλιφάτο Ομεϊάδων. Κάτω από τις δυναστείες που ακολούθησαν, η χρήση του δηναρίου εξαπλώθηκε από την Ισλαμική Ισπανία στην Κεντρική Ασία.

Αν και υπήρχε μια υπαγόρευση ότι ο Βυζαντινός Σόλιδος δεν έπρεπε να χρησιμοποιηθεί εκτός της Βυζαντινής αυτοκρατορίας, υπήρχε κάποια συνδιαλλαγή που περιλάμβανε αυτά τα νομίσματα τα οποία στη συνέχεια δεν ξανακόπηκαν από τις εργασίες κοπής των αυτοκρατόρων και γρήγορα φθάρησαν. Προς το τέλος του 7ου αιώνα μ.Χ., τα αραβικά αντίγραφα σολιδηνάρια που εκδόθηκαν από τον χαλίφη Abd al-Malik (685–705 μ.Χ.), ο οποίος είχε πρόσβαση σε προμήθειες χρυσού από τον άνω Νείλο - άρχισε να κυκλοφορεί σε περιοχές εκτός της βυζαντινής αυτοκρατορίας. Αυτά αντιστοιχούσαν σε βάρος μόνο 20 carats (4,0 g), αλλά ταιριάζει με το βάρος του φθαρμένου στερεού που κυκλοφορούσε σε εκείνες τις περιοχές εκείνη τη στιγμή. Τα δύο νομίσματα κυκλοφόρησαν μαζί σε αυτές τις περιοχές για κάποιο χρονικό διάστημα. ^[1]

Τα πρώτα χρονολογημένα νομίσματα που μπορούν να καταχωρηθούν στους Μουσουλμάνους είναι αντίγραφα ασημένιων Ντιρχάμ του Σασσάνιου ηγεμόνα Γιαζντέγκερτ Γ ', που κόπηκαν κατά τη διάρκεια του Χαλιφάτου του Οθμάν. Αυτά τα νομίσματα διαφέρουν από τα πρωτότυπα στο ότι μια αραβική επιγραφή βρίσκεται στο εμπρόσθιο περιθώριο, που συνήθως γράφει "στο όνομα του Αλλάχ". Η επόμενη σειρά εκδόθηκε χρησιμοποιώντας τύπους βασισμένους σε δραχμές του Χοσράου Β II, τα νομίσματα των οποίων πιθανότατα αντιπροσώπευαν ένα σημαντικό ποσοστό του νομίσματος που κυκλοφορούσε.

Παράλληλα με τα μεταγενέστερα νομίσματα Αραβο-Σασσάνιου τύπου Χοσράου, που εκδόθηκαν για πρώτη φορά υπό τους Καλά - Kαθοδηγημένους Χαλίφηδες του Ισλάμ, μια πιο εκτεταμένη σειρά χτυπήθηκε με το όνομα του Χοσράου να αντικαταστάθηκε από αυτό του τοπικού Άραβα κυβερνήτη ή σε άλλες περιπτώσεις του Χαλίφη. Ιστορικά στοιχεία καθιστούν σαφές ότι τα περισσότερα από αυτά τα νομίσματα φέρουν ημερομηνίες Hijra. Τα πρώτα μουσουλμανικά νομίσματα χαλκού είναι ανώνυμα και χωρίς ημερομηνία, αλλά υπάρχει μια σειρά που μπορεί να είχε εκδοθεί κατά τη διάρκεια των Χαλιφάτων του Οθμάν ή του Αλή. Πρόκειται για ακατέργαστα αντίγραφα βυζαντινών 12- Νούμμων κομματιών του Ηρακλείου από την Αλεξάνδρεια.

Μέχρι το έτος AH 75 (695 μ.Χ.) Ο Abd al-Malik είχε αποφασίσει για τις αλλαγές στο νόμισμα. Από αυτή την ημερομηνία υπάρχουν διάσπαρτα κομμάτια με μοτίβο σε ασήμι, βασισμένα στα Σασσάνια πρωτότυπα αλλά με διακριτικά αραβικά αντίστροφα. Αυτό το πείραμα, το οποίο διατηρούσε το πρότυπο βάρους των Σασσάνων των 3,5-4,0 γραμμαρίων, δεν προχώρησε και το 698 μ.Χ. (AH 79) ένας εντελώς νέος τύπος ασημένιου νομίσματος κόπηκε στα 14 νομισματοκοπεία με νέο ονομαστικό βάρος τα 2,97 γραμμάρια. Σε αντίθεση με τη σύγχρονη νομισματοκοπία, ο αριθμός αυτός δεν φαίνεται να έχει επιτευχθεί στην πράξη. Το μέσο βάρος εξήντα άθικτων δειγμάτων μεταξύ 698-704 (AH 79-84) είναι μόνο 2,71 γραμμάρια, αριθμός πολύ κοντά σε αυτό για ένα μοναδικό νόμισμα του 698 μ.Χ. (AH 79) χτυπημένο χωρίς όνομα νομισματοκοπείου (όπως ήταν η τυπική διαδικασία για τα χρυσά δηνάρια που παρήχθησαν στη Δαμασκό). Αυτά τα νέα νομίσματα που έφεραν το όνομα «Ντιρχάμ», καθιέρωσαν το στυλ των αραβοσασανικών προκατόχων τους στα 25 έως 28 mm διάμετρο. Ο σχεδιασμός τους αποτελείται από αραβικές επιγραφές που περιβάλλονται από κύκλους και δακτυλίους.

Σε κάθε πλευρά υπάρχει ένας θρύλος τριών ή τεσσάρων γραμμών με μία μόνο κυκλική επιγραφή. Έξω από αυτό υπάρχουν τρεις κυκλικές γραμμές, αρχικά με πέντε δακτυλίους να τους περιβάλλουν. Η πλευρά που συνήθως λαμβάνεται ως το εμπρός μέρος έχει ως κεντρικό μύθο την Kalima ή shahada: "Δεν υπάρχει θεός εκτός από τον Αλλάχ μόνο, δεν υπάρχει συνεργάτης μαζί Του". Γύρω του είναι η ανάγνωση του τύπου του νομισματοκοπείου και της ημερομηνίας που γράφει: "Στο όνομα του Αλλάχ: αυτό το Ντίρχαμ κόπηκε στο [όνομα νομισματοκοπείου π.χ. Δαμασκός] το έτος [π.χ. 698, AH 79]". Η πίσω όψη έχει μια κεντρική επιγραφή τεσσάρων γραμμών που έχει ληφθεί από τη Σούρα 112 του Κορανίου: "Qul hu Allahu Ahad, Allahu-Samad, Lam yalid wa lam yulad wa lam yakul-lahu kufu-an ahad". Ο περιθωριακός μύθος λέει: "Ο Μωάμεθ είναι ο Αγγελιαφόρος του Αλλάχ, εστάλη με καθοδήγηση και τη θρησκεία της αλήθειας για να επικρατήσει σε κάθε άλλη θρησκεία, απεχθείς κι αν είναι οι ειδωλολάτρες" (Κοράνι 9:33)

Τα χρυσά νομίσματα κόπηκαν για πρώτη φορά με το σύγχρονο πρότυπο των 4,4 γραμμαρίων και με μία ή περισσότερες αραβικές όψεις στο μπροστινό μέρος και έναν αραβικό θρύλο στην πίσω όψη. Τα χρονολογημένα νομίσματα υπάρχουν από το 680 μ.Χ. (AH 74) και ονομάζονται ως «Δηνάρια». Αυτά τα πειραματικά ζητήματα αντικαταστάθηκαν το 683 (AH 77), εκτός από τη Βόρεια Αφρική και την Ισπανία, με εντελώς επιγραφικά σχέδια πολύ παρόμοια με τα σχέδια που υιοθετήθηκαν για τα ασημένια κομμάτια, αλλά με μικρότερο αντίστροφο μύθο και χωρίς δακτυλίους ή εσωτερικούς κύκλους. Αυτός ο τύπος χρησιμοποιήθηκε χωρίς αξιοσημείωτη αλλαγή για ολόκληρη την περίοδο των Ομαγιαδών, τα νομίσματα χτυπήθηκαν με ένα νέο και προσεκτικά ελεγχόμενο πρότυπο 4,25 γραμμάρια. Αυτό το βάρος φημολογείται ότι βασίζεται στον μέσο όρο του σημερινού βυζαντινού σολιδίου, ονομαζόταν Mithqal, όρος που χρησιμοποιήθηκε νωρίτερα για¹⁄₇₂ ενός ratl. Η απόδειξη της σημασίας που αποδίδεται στον στενό έλεγχο των νέων δηναρίων παρέχεται από την ύπαρξη από γυάλινα βάρη, κυρίως από την Αίγυπτο. Συνήθως εμφανίζουν το όνομα του κυβερνήτη, μερικές φορές την ημερομηνία αλλά όλα σημειωμένα με ονομαστική αξία νομισμάτων. ^[2]

Οι εκδόσεις χρυσού από τη Βόρεια Αφρική ξεκίνησαν ως αντίγραφα των νομισμάτων του Ηρακλείου και του γιου του (αλλά με συντομογραφία Kalima στα λατινικά), το αντίστροφο "σταυρός στα σκαλιά" χάνοντας στις περισσότερες περιπτώσεις το σταυρό του. Δυναμικά, μισά και τρίτα χτυπήθηκαν, όλα στο νέο πρότυπο βάρους. Τα μεταγενέστερα νομίσματα χρονολογούνται με ένδειξη, από την Indiction II ^[3](703 μ.Χ., AH 84–85) αλλάζει στην ημερομηνία Hijra με ρωμαϊκούς αριθμούς το 713 μ.Χ. (AH 94) με αραβικές φράσεις που εμφανίζονται στο πεδίο από το 716 (AH 97). Το 684 μ.Χ. (AH 100), η Βόρεια Αφρική ευθυγραμμίστηκε με τις ανατολικές εκδόσεις, αν και το νομισματοκοπείο ονομάζεται Ifriqiya. Οι θρύλοι είναι πιο σύντομοι και το πίσω μέρος έχει μια νέα κεντρική επιγραφή: "Στο όνομα του Αλλάχ, του Ελεήμονα, του Σπλαχνικού". Αυτό χρησιμοποιήθηκε επίσης στα νομίσματα του Al-Andalus, και στο μισό και στο τρίτο δηνάριο, τα περισσότερα από τα οποία δεν δείχνουν νομισματοκοπείο, αλλά μπορεί κάλλιστα να έχουν κοπεί στο Al-Andalus.

• Porteous, John (1969). «The Imperial Foundations». Coins in History: A Survey of Coinage from the Reform of Diocletian to the Latin Monetary Union. Weidenfeld and Nicolson. σελίδες 14–33. ISBN 0-297-17854-7.