Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Τα ουρανικά σύμφωνα στην φωνητική είναι σύμφωνα κατά την προφορά των οποίων χρησιμοποιείται το πίσω μέρος της γλώσσα και έρχεται σε επαφή με το μπροστινό μέρος του ουρανίσκου. Σε φωνητικό επίπεδο, τα ουρανικά σύμφωνα της νέας ελληνικής είναι τα κλειστά [ɟ] και [c], τα τριβόμενα [ʝ] και [ç], το έρρινο [ɲ] και το πλάγιο [ʎ], κανένα από τα οποία δεν είναι φώνημα.[1][2][3]
| Σημεία προφορικής άρθρωσης
|
|
|
Προφορική άρθρωση
|
| 1
|
Εξωχειλική
|
|
10
|
Φαρυγγική
|
| 2
|
Ενδοχειλική
|
11
|
Γλωττιδική
|
| 3
|
Οδοντική
|
12
|
Επιγλωττιδική
|
| 4
|
Φατνιακή
|
13
|
Ριζογλωττιδική
|
| 5
|
Μεταφατνιακή
|
14
|
Οπισθογλωττιδική
|
| 6
|
Προουρανική
|
15
|
Μεταγλωττιδική
|
| 7
|
Ουρανική
|
16
|
Επιγλωττιδική
|
| 8
|
Υπερωική
|
17
|
Κορυφογλωττιδική
|
| 9
|
Μεταϋπερωική
|
18
|
Υπογλωττιδική
|
|
