[go: up one dir, main page]
Μετάβαση στο περιεχόμενο

Ονδανσετρόνη

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Ονδανσετρόνη
Ονομασία IUPAC
(RS)-9-Methyl-3-[(2-methyl-1H-imidazol-1-yl)methyl]-2,3-dihydro-1H-carbazol-4(9H)-one
Κλινικά δεδομένα
Εμπορικές ονομασίεςZofron, Zuplenz, Ondisolv, άλλες
AHFS/Drugs.commonograph
MedlinePlusa601209
Δεδομένα άδειας
Κατηγορία ασφαλείας κύησης
  • AU: B1 [1]
  • US: B (Χωρίς κίνδυνο σε μελέτες σε μη-ανθρώπους) [1]
Οδοί
χορήγησης		Από το στόμα, διορθικά, ενδοφλέβια, ενδομυϊκά, με λεπτή μεμβράνη
Κυκλοφορία
Κυκλοφορία
Φαρμακοκινητική
Βιοδιαθεσιμότητα~60%
Πρωτεϊνική σύνδεση70–76%
ΜεταβολισμόςΉπαρ (CYP3A4, CYP1A2, CYP2D6)
Βιολογικός χρόνος ημιζωής5,7 ώρες
ΑπέκκρισηΝεφρά
Κωδικοί
Αριθμός CAS99614-02-5 YesY
Κωδικός ATCA04AA01
PubChemCID 4595
IUPHAR/BPS2290
DrugBankDB00904 YesY
ChemSpider4434 YesY
UNII4AF302ESOS YesY
KEGGD00456 YesY
ChEMBLCHEMBL46 YesY
Χημικά στοιχεία
Χημικός τύποςC18H19N3O
Μοριακή μάζα293,37 g·mol−1
O=C1c2c3ccccc3n(C)c2CCC1Cn4ccnc4C

InChI=1S/C18H19N3O/c1-12-19-9-10-21(12)11-13-7-8-16-17(18(13)22)14-5-3-4-6-15(14)20(16)2/h3-6,9-10,13H,7-8,11H2,1-2H3 YesY

Key:FELGMEQIXOGIFQ-UHFFFAOYSA-N YesY
  (verify)

Η ονδανσετρόνη, που πωλείται με την επωνυμία Zofron μεταξύ άλλων, είναι φάρμακο που χρησιμοποιείται για την πρόληψη της ναυτίας και του εμετού που προκαλείται από χημειοθεραπεία κατά του καρκίνου, ακτινοθεραπεία ή χειρουργική επέμβαση. Είναι επίσης αποτελεσματικό για τη θεραπεία της γαστρεντερίτιδας.[2][3] Είναι αναποτελεσματικό για τη θεραπεία του εμέτου που προκαλείται από ναυτία κίνησης.[4] Μπορεί να χορηγηθεί από το στόμα ή με ένεση σε μυ ή σε φλέβα.[5]

Συχνές παρενέργειες περιλαμβάνουν διάρροια, δυσκοιλιότητα, κεφαλαλγία, υπνηλία και κνησμό.[5] Σοβαρές παρενέργειες περιλαμβάνουν παράταση του QT και σοβαρή αλλεργική αντίδραση. Φαίνεται να είναι ασφαλές κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης αλλά δεν έχει μελετηθεί καλά σε αυτήν την ομάδα. Είναι ένας ανταγωνιστής του υποδοχέας 5-ΗT3 σεροτονίνης. Δεν έχει επίδραση στους υποδοχείς ντοπαμίνης ή στους μουσκαρινικούς υποδοχείς.[6]

Η ονδανσετρόνη κατοχυρώθηκε με δίπλωμα ευρεσιτεχνίας το 1984 και εγκρίθηκε για ιατρική χρήση το 1990.[7] Βρίσκεται στον κατάλογο των βασικών φαρμάκων του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας.[8] Διατίθεται ως γενόσημο φάρμακο.[5] Το 2017, ήταν η 83η πιο συχνά συνταγογραφούμενη φαρμακευτική αγωγή στις Ηνωμένες Πολιτείες, με περισσότερες από εννέα εκατομμύρια συνταγές.[9][10]

Ιατρικές χρήσεις

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Αν και ένας αποτελεσματικός αντιεμετικός παράγοντας, το υψηλό κόστος της ονδανσετρόνης περιόρισε αρχικά τη χρήση του στον έλεγχο της μετεγχειρητικής ναυτίας και του εμέτου και της προκαλούμενης από χημειοθεραπεία ναυτίας και εμέτου.[11]

Οι ανταγωνιστές υποδοχέα 5-ΗΤ3 είναι τα κύρια φάρμακα που χρησιμοποιούνται για τη θεραπεία και την πρόληψη της προκαλούμενης από χημειοθεραπεία ναυτίας και εμέτου και ναυτίας και εμέτου λόγω ακτινοθεραπείας.

Ορισμένα φάρμακα συμπεριλαμβανομένης της ονδανσετρόνης φαίνεται να είναι αποτελεσματικά στον έλεγχο της μετεγχειρητικής ναυτίας και του εμέτου. Είναι πιο αποτελεσματική από τη μετοκλοπραμίδη και λιγότερο κατασταλτική από την κυκλιζίνη ή τη δροπεριδόλη.

Εγκυμοσύνη

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η ονδανσετρόνη χρησιμοποιείται εκτός ετικέτας για τη θεραπεία της πρωινής ασθένειας και της υπερέμεσης του κύησης της εγκυμοσύνης. Συνήθως χρησιμοποιείται μετά από δοκιμές εάν άλλα φάρμακα έχουν αποτύχει.[12]

Φαίνεται να υπάρχει χαμηλός κίνδυνος βλάβης στο μωρό κατά τη χρήση κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης, αν και μπορεί να υπάρχει αύξηση στα καρδιακά προβλήματα μεταξύ των μωρών.[13][14]

Η ονδανσετρόνη ανήκει στην κατηγορία Β εγκυμοσύνης στις ΗΠΑ.[15] Δεν είναι γνωστό εάν η ονδανσετρόνη απεκκρίνεται στο μητρικό γάλα.

Η ονδανσετρόνη είναι ένα από τα πολλά αντιεμετικά φάρμακα που χρησιμοποιούνται κατά τη φάση εμετού του συνδρόμου κυκλικού εμετού.[16]

Γαστρεντερίτιδα

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Οι δοκιμές σε ρυθμίσεις έκτακτης ανάγκης υποστηρίζουν τη χρήση ονδανσετρόνης για τη μείωση του εμέτου που σχετίζεται με γαστρεντερίτιδα και αφυδάτωση.[17] Μια αναδρομική ανασκόπηση διαπίστωσε ότι χρησιμοποιήθηκε συνήθως για το σκοπό αυτό, η οποία χορηγήθηκε σε πάνω από 58% των περιπτώσεων. Η χρήση του μείωσε τις εισαγωγές στο νοσοκομείο, αλλά συνδέθηκε επίσης με υψηλότερα ποσοστά επιστροφής στο τμήμα έκτακτης ανάγκης. Επιπλέον, τα άτομα που είχαν αρχικά λάβει ονδανσετρόνη είχαν περισσότερες πιθανότητες να γίνουν εισαγωγή κατά την επιστροφή τους από ό, τι άτομα που δεν είχαν λάβει το φάρμακο. Ωστόσο, αυτό το φαινόμενο μπορεί απλώς να οφείλεται στο ότι ο παράγοντας χρησιμοποιείται συχνότερα σε άτομα που παρουσιάζουν πιο σοβαρή ασθένεια. Η χρήση του δεν βρέθηκε να καλύπτει σοβαρές διαγνώσεις.[18]

Ειδικοί πληθυσμοί

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η ονδανσετρόνη σπάνια μελετήθηκε σε άτομα κάτω των 4 ετών. Ως εκ τούτου, λίγα δεδομένα είναι διαθέσιμα για την καθοδήγηση των συστάσεων δοσολογίας.[15]

Δεν είναι απαραίτητο να προσαρμόσετε τη δοσολογία για άτομα κάτω των 75 ετών. Η χρήση της ονδανσετρόνης δεν έχει μελετηθεί σε άτομα ηλικίας άνω των 75 ετών και δεν είναι γνωστό εάν η δοσολογία πρέπει να προσαρμοστεί για αυτήν την ομάδα.[15]

Η μέγιστη συνιστώμενη δόση για άτομα με σοβαρή ηπατική δυσλειτουργία είναι 8 mg / ημέρα. Σε αυτούς τους ανθρώπους, η ονδανσετρόνη εκκαθαρίζεται από το σώμα στο μισό έως το ένα τρίτο του ρυθμού εκκαθάρισης σε υγιείς ανθρώπους. Η συγκέντρωση της ονδανσετρόνης στους ιστούς του σώματος σε αντίθεση με το πλάσμα είναι επίσης υψηλότερη από ότι σε υγιείς ανθρώπους.[15]

Παρενέργειες

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο πονοκέφαλος είναι η πιο συχνή ανεπιθύμητη ενέργεια.[15] Μια ανασκόπηση της χρήσης για μετεγχειρητική ναυτία και έμετο διαπίστωσε ότι για κάθε 36 άτομα που υποβλήθηκαν σε θεραπεία, κάποιος θα είχε πονοκέφαλο, ο οποίος θα μπορούσε να είναι σοβαρός.[19]

Η δυσκοιλιότητα, η διάρροια και η ζάλη είναι άλλες κοινά αναφερόμενες παρενέργειες.[5] Διασπάται από το σύστημα ηπατικού κυτοχρώματος P450 και έχει μικρή επίδραση στον μεταβολισμό άλλων φαρμάκων που διασπώνται από αυτό το σύστημα. Ανέκδοτα, η ωτοτοξικότητα έχει επίσης αναφερθεί εάν εγχυθεί πολύ γρήγορα.

Παράταση QT

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η χρήση ονδανσετρόνης έχει συσχετιστεί με την παράταση του διαστήματος QT, το οποίο μπορεί να οδηγήσει σε δυνητικά θανατηφόρο καρδιακό ρυθμό γνωστό ως torsades de pointes. Αν και αυτό μπορεί να συμβεί σε οποιοδήποτε άτομο με οποιοδήποτε σκεύασμα, ο κίνδυνος είναι πιο εμφανής με την ενέσιμη (ενδοφλέβια) μορφή του φαρμάκου και αυξάνεται με τη δόση. Ο κίνδυνος είναι επίσης υψηλότερος σε άτομα που λαμβάνουν άλλα φάρμακα που παρατείνουν το διάστημα QT, καθώς και σε άτομα με συγγενές σύνδρομο μακρού QT, συμφορητική καρδιακή ανεπάρκεια ή / και βραδυαρρυθμίες. Ως εκ τούτου, οι εφάπαξ δόσεις ενέσιμου ονδανσετρόνης δεν πρέπει να υπερβαίνουν τις 16 mg. (Οι συστάσεις για χορήγηση από το στόμα παραμένουν ανέπαφες, συμπεριλαμβανομένης της σύστασης μιας εφάπαξ δόσης από του στόματος 24 mg όταν ενδείκνυται. ) Οι ανισορροπίες ηλεκτρολυτών πρέπει να διορθωθούν πριν από τη χρήση ενέσιμου ονδανσετρόνης. Οι άνθρωποι προειδοποιούνται να αναζητήσουν άμεση ιατρική περίθαλψη εάν εμφανιστούν συμπτώματα όπως ακανόνιστοι καρδιακοί παλμοί / αίσθημα παλμών, δύσπνοια, ζάλη ή λιποθυμία κατά τη λήψη ονδανσετρόνης.[20]

Φαρμακοδυναμική

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η ονδανσετρόνη είναι ένας εξαιρετικά ειδικός και επιλεκτικός ανταγωνιστής του υποδοχέα σεροτονίνης 5-ΗΤ3, με χαμηλή συγγένεια για τους υποδοχείς της ντοπαμίνης. Οι 5-ΗΤ3 υποδοχείς είναι παρόντες τόσο περιφερικώς στο πνευμονογαστρικό νεύρο τερματικά και κεντρικά στη ζώνη χημειοϋποδοχέων της οπίσθιας περιοχής στον προμήκη μυελό. Η σεροτονίνη απελευθερώνεται από τα εντεροχρωμιόφιλα κύτταρα του λεπτού εντέρου σε απόκριση σε χημειοθεραπευτικούς παράγοντες και μπορεί να διεγείρει το πνευμονογαστρικό νεύρο (μέσω των υποδοχέων 5-ΗΤ3) να προκαλέσει αντανακλαστικό εμετό. Πιστεύεται ότι η αντιεμετική δράση της ονδανσετρόνης προκαλείται κυρίως μέσω ανταγωνισμού των πνευμονογαστρικών προσαγωγών ερεθεσιμάτων με μικρή συμβολή από τον ανταγωνισμό των κεντρικών υποδοχέων.[21]

Έρευνα

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ψυχιατρικές διαταραχές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Μια διπλά-τυφλή, τυχαιοποιημένη ελεγχόμενη δοκιμή του 2006 υπέδειξε ότι η ονδανσετρόνη μπορεί να έχει αξία στη θεραπεία της σχιζοφρένειας, ως συμπλήρωμα της αλοπεριδόλης. Η μελέτη διαπίστωσε ότι ο συνδυασμός παρουσίαζε σημαντική βελτίωση των αρνητικών συμπτωμάτων σχιζοφρένειας και τα άτομα που έλαβαν και τα δύο φάρμακα εμφάνισαν λιγότερες από τις ανεπιθύμητες ενέργειες που συνήθως σχετίζονται με την αλοπεριδόλη.[22] Μια προηγούμενη, μικρότερη, ανοιχτή δοκιμή είχε βρει ότι η ονδανσετρόνη είναι χρήσιμη στη θεραπεία της όψιμης δυσκινησίας που προκαλείται από αντιψυχωσικά σε άτομα με σχιζοφρένεια και οι ασθενείς της μελέτης έδειξαν επίσης σημαντική βελτίωση στα συμπτώματα της νόσου.[23][24]

Οι πρώτες μελέτες έχουν επίσης εξετάσει την ονδανσετρόνη ως πιθανή θεραπεία για τη ψύχωση που οφείλεται σε προχωρημένη νόσο του Πάρκινσον.[25] Τα προφανή οφέλη του παρά την έλλειψη σημαντικών ανταγωνιστικών ιδιοτήτων στους υποδοχείς ντοπαμίνης ή στον υποδοχέα 5-HT 2A εγείρουν ενδιαφέροντα ερωτήματα σχετικά με την αιτιολογία της ψύχωσης.

Υπάρχουν προσωρινές ενδείξεις ότι μπορεί να είναι χρήσιμη στη μείωση των επιθυμητών επιδράσεων του αλκοόλ.[26] Υπάρχουν επίσης κάποια προσωρινά στοιχεία για εκείνους που είναι εθισμένοι στα διεγερτικά.[27]

Παραπομπές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  1. ↑ 1,0 1,1 «Ondansetron Use During Pregnancy». Drugs.com. 3 Οκτωβρίου 2019. Ανακτήθηκε στις 7 Σεπτεμβρίου 2020. 
  2. ↑ «Ondansetron and probiotics in the management of pediatric acute gastroenteritis in developed countries». Current Opinion in Gastroenterology 31 (1): 1–6. January 2015. doi:10.1097/mog.0000000000000132. PMID 25333367. 
  3. ↑ «Treatment of acute gastroenteritis in children: an overview of systematic reviews of interventions commonly used in developed countries». Evidence-Based Child Health 8 (4): 1123–37. July 2013. doi:10.1002/ebch.1932. PMID 23877938. 
  4. ↑ «FPIN's Clinical Inquiries. Treatment of motion sickness». American Family Physician 86 (2): 192–5. July 2012. PMID 22962932. 
  5. ↑ 5,0 5,1 5,2 5,3 «Ondansetron Hydrochloride». The American Society of Health-System Pharmacists. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 3 Μαΐου 2016. Ανακτήθηκε στις 11 Φεβρουαρίου 2017. 
  6. ↑ Peterson's principles of oral and maxillofacial surgery (3rd έκδοση). Shelton, CT: People's Medical Pub. House-USA. 2012. σελ. 86. ISBN 978-1-60795-111-7. 
  7. ↑ Fischer, Jnos· Ganellin, C. Robin (2006). Analogue-based Drug Discovery. John Wiley & Sons. σελ. 448. ISBN 9783527607495. 
  8. ↑ World Health Organization model list of essential medicines: 21st list 2019. Geneva: World Health Organization. 2019. WHO/MVP/EMP/IAU/2019.06. License: CC BY-NC-SA 3.0 IGO. 
  9. ↑ «The Top 300 of 2020». ClinCalc. Ανακτήθηκε στις 11 Απριλίου 2020. 
  10. ↑ «Ondansetron - Drug Usage Statistics». ClinCalc. Ανακτήθηκε στις 11 Απριλίου 2020. 
  11. ↑ «Oral ondansetron for preventing nausea and vomiting». American Journal of Hospital Pharmacy 51 (6): 762–71. March 1994. PMID 8010314. 
  12. ↑ «Treatment and outcome of nausea and vomiting of pregnancy». UpToDate. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 3 Δεκεμβρίου 2013. 
  13. ↑ «Ondansetron Use in Pregnancy and Birth Defects: A Systematic Review». Obstetrics and Gynecology 127 (5): 878–83. May 2016. doi:10.1097/AOG.0000000000001388. PMID 27054939. 
  14. ↑ «ACOG Practice Bulletin No. 189: Nausea And Vomiting Of Pregnancy». Obstetrics and Gynecology 131 (1): e15–30. January 2018. doi:10.1097/AOG.0000000000002456. PMID 29266076. 
  15. ↑ 15,0 15,1 15,2 15,3 15,4 «Zofran- ondansetron hydrochloride tablet, film coated». DailyMed. 24 Ιουνίου 2020. Ανακτήθηκε στις 7 Σεπτεμβρίου 2020. 
  16. ↑ «Cyclic vomiting syndrome in adults». Neurogastroenterology and Motility 20 (4): 269–84. April 2008. doi:10.1111/j.1365-2982.2008.01113.x. PMID 18371009. https://deepblue.lib.umich.edu/bitstream/2027.42/72300/1/j.1365-2982.2008.01113.x.pdf. 
  17. ↑ «Oral ondansetron for gastroenteritis in a pediatric emergency department». The New England Journal of Medicine 354 (16): 1698–705. April 2006. doi:10.1056/NEJMoa055119. PMID 16625009. 
  18. ↑ «Ondansetron use in the pediatric emergency department and effects on hospitalization and return rates: are we masking alternative diagnoses?». Annals of Emergency Medicine 55 (5): 415–22. May 2010. doi:10.1016/j.annemergmed.2009.11.011. PMID 20031265. https://archive.org/details/sim_annals-of-emergency-medicine_2010-05_55_5/page/415. 
  19. ↑ «Efficacy, dose-response, and safety of ondansetron in prevention of postoperative nausea and vomiting: a quantitative systematic review of randomized placebo-controlled trials». Anesthesiology 87 (6): 1277–89. December 1997. doi:10.1097/00000542-199712000-00004. PMID 9416710. https://archive.org/details/sim_anesthesiology_1997-12_87_6/page/1277. 
  20. ↑ US Food and Drug Administration. (2012). FDA Drug Safety Communication: New information regarding QT prolongation with ondansetron (Zofran). Retrieved from «FDA Drug Safety Communication: New information regarding QT prolongation with ondansetron (Zofran)». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 14 Δεκεμβρίου 2012. Ανακτήθηκε στις 29 Νοεμβρίου 2012. 
  21. ↑ «Role of central vagal 5-HT3 receptors in gastrointestinal physiology and pathophysiology». Frontiers in Neuroscience 9: 413. October 2015. doi:10.3389/fnins.2015.00413. PMID 26578870. 
  22. ↑ «Beneficial effects of ondansetron as an adjunct to haloperidol for chronic, treatment-resistant schizophrenia: a double-blind, randomized, placebo-controlled study». Schizophrenia Research 88 (1–3): 102–10. December 2006. doi:10.1016/j.schres.2006.07.010. PMID 16959472. 
  23. ↑ «Ondansetron for tardive dyskinesia». The American Journal of Psychiatry 158 (4): 657–8. April 2001. doi:10.1176/appi.ajp.158.4.657-a. PMID 11282718. https://archive.org/details/sim_american-journal-of-psychiatry_2001-04_158_4/page/657. 
  24. ↑ «Use of the selective serotonin 3 receptor antagonist ondansetron in the treatment of neuroleptic-induced tardive dyskinesia». The American Journal of Psychiatry 157 (2): 287–9. February 2000. doi:10.1176/appi.ajp.157.2.287. PMID 10671405. https://archive.org/details/sim_american-journal-of-psychiatry_2000-02_157_2/page/287. 
  25. ↑ «Psychosis in advanced Parkinson's disease: treatment with ondansetron, a 5-HT3 receptor antagonist». Neurology 45 (7): 1305–8. July 1995. doi:10.1212/WNL.45.7.1305. PMID 7617188. https://archive.org/details/sim_neurology_1995-07_45_7/page/1305. 
  26. ↑ «Medical treatment of alcohol dependence: a systematic review». International Journal of Psychiatry in Medicine 42 (3): 227–66. 2011. doi:10.2190/pm.42.3.b. PMID 22439295. 
  27. ↑ «Pharmacologically-mediated reactivation and reconsolidation blockade of the psychostimulant-abuse circuit: a novel treatment strategy». Drug and Alcohol Dependence 124 (1–2): 11–8. July 2012. doi:10.1016/j.drugalcdep.2012.01.021. PMID 22356892. 
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Ονδανσετρόνη&oldid=10272778"