[go: up one dir, main page]
Μετάβαση στο περιεχόμενο

Κόνιτσα

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Συντεταγμένες: 40°2′30″N 20°44′42″E / 40.04167°N 20.74500°E / 40.04167; 20.74500

Κόνιτσα
Άποψη του κέντρου της Κόνιτσας. Στο βάθος η Τύμφη και ο Αώος.
Κόνιτσα is located in Greece
Κόνιτσα
Κόνιτσα
Διοίκηση
ΧώραΕλλάδα
ΠεριφέρειαΗπείρου
Περιφερειακή ΕνότηταΙωαννίνων
ΔήμοςΚόνιτσας
Δημοτική ΕνότηταΚόνιτσας
Γεωγραφία
Γεωγραφικό διαμέρισμαΉπειρος
ΝομόςΙωαννίνων
Υψόμετρο600
Πληθυσμός
Μόνιμος2.638
Έτος απογραφής2021
Πληροφορίες
Ταχ. κώδικας441 00
Τηλ. κωδικός26550
http://www.konitsa.gr/
Commons page Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα

Η Κόνιτσα (ή Κόνιτα στα βλάχικα) είναι κωμόπολη της Περιφερειακής Ενότητας Ιωαννίνων και έδρα του Δήμου Κόνιτσας, 64 χιλιόμετρα βόρεια των Ιωαννίνων, κοντά στα ελληνο-αλβανικά σύνορα. Κείται αμφιθεατρικά στην πλαγιά του βουνού Τραπεζίτσα, της οροσειράς της Πίνδου, με θέα την πεδιάδα της Κόνιτσας όπου ο ποταμός Αώος συναντιέται με τον ποταμό Βοϊδομάτη και τον Σαραντάπορο. Ο κάμπος καλλιεργείται συστηματικά από ντόπιους αγρότες. Η Κόνιτσα είναι περιφερειακό κέντρο για πολλά μικρά χωριά της Πίνδου, ενώ διαθέτει αγορά, σχολεία και ένα κέντρο υγείας. Αποτελεί καλό σημείο αφετηρίας για τους τουρίστες που επιθυμούν να εξερευνήσουν τα βουνά της Πίνδου, ή που θέλουν να κάνουν δραστηριότητες βουνού. Άλλες περιοχές ενδιαφέροντος εκεί κοντά είναι:

  • ο Εθνικός Δρυμός Βίκου-Αώου, περιλαμβάνει και την εντυπωσιακή Χαράδρα του Βίκου και του Αώου - γνωστές και για την αξιόλογη χλωρίδα τους[1] - και τα όρη της Τύμφης.
  • το όρος Σμόλικας (2.637 μέτρα υψόμετρο), με τη δεύτερη υψηλότερη κορυφή στην Ελλάδα
  • τα ιαματικά λουτρά των Καβασίλων και του Αμαράντου
  • τα χωριά των Ζαγορίων και του Πωγωνίου
  • το κοντινότερο μεγάλο αστικό κέντρο είναι τα Ιωάννινα

Οικονομία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Οικία Χάμκως.
Η γέφυρα της Κόνιτσας.

Η οικονομία της Κόνιτσας βασιζόταν παραδοσιακά περισσότερο στη γεωργία παρά στη δασοκομία [2]. Ο αγροτικός τομέας εντούτοις είχε παρακμάσει σταθερά από το 1970 μέχρι σήμερα γεγονός που ωθούσε τον πληθυσμό σταθερά σε επαγγέλματα του τριτογενή τομέα.

Ο κλάδος της οικοδομικής δραστηριότητας αναπτύχθηκε σταθερά, ενώ γνώρισε έκρηξη μετά τον σεισμό του 1996 [3] στην περιοχή, ανάπτυξη που υποβοηθήθηκε και από την αθρόα προσέλευση μεταναστών από τη γειτονική Αλβανία που προσέφεραν άφθονα εργατικά χέρια στον κλάδο των κατασκευών.

Στις μέρες μας αποτελεί και τουριστικό προορισμό.

Ιστορία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Στη Μέση Περίοδο του Χαλκού (2100 π.Χ. - 1800 π.Χ.) στην περιοχή της Κόνιτσας κατοικούσε πληθυσμός που μιλούσε την Πρωτοελληνική γλώσσα. Στην κλασική αρχαιότητα κατοικούσαν στην περιοχή οι Μολοσσοί, το σημαντικότερο από τα φύλλα της Ηπείρου. Ο Πύρρος της Ηπείρου οικοδόμησε μια μεγάλη σειρά από φρούρια σε στρατηγικές τοποθεσίες. Η πόλη της Κόνιτσας καταγράφεται για πρώτη φορά στο Χρονικό των Ιωαννίνων (1380), το Δεσποτάτο της Ηπείρου ενίσχυσε σημαντικά σύμφωνα με το Χρονικό το κάστρο της πόλης για να το προστατεύσει από επιθέσεις.[4] Η Οθωμανική αυτοκρατορία κατέλαβε την πόλη τον 15ο αιώνα και την ενσωμάτωσε στο Σαντζάκιο των Ιωαννίνων.[4][5] Την πόλη κυβερνούσε ένας Καζάς σύμφωνα με την απογραφή (1882) είχε 16.570 κατοίκους, 15.838 ανήκαν στην Ελληνική Ορθόδοξη Εκκλησία, 1.429 Μουσουλμάνοι και 3 Εβραίοι.[6][7] Στην Οθωμανική περίοδο πολλοί τοπικοί Έλληνες γαιοκτήμονες ασπάστηκαν το Ισλάμ για να διατηρήσουν τα προνόμια τους, σχημάτισαν μια ισχυρή κοινότητα στο πάνω μέρος της πόλης που κατοικούσαν οι χριστιανοί.[8] Οι χριστιανοί ήταν πλειοψηφία στο άνω μέρος της πόλης, στο κάτω ζούσαν Μουσουλμάνοι που ήταν Αλβανοί φυγάδες από περιοχές που ανήκουν σήμερα στην Αλβανία, έγιναν εργάτες γης. Η Ελληνική γλώσσα ήταν η βασική γλώσσα στην πλειοψηφία των κατοίκων, σε χριστιανούς και μουσουλμάνους.[6][9] Τον 18ο αιώνα άνοιξε ένα Ελληνικό σχολείο υπό τη διοίκηση του Γεωργίου Μόστρα, μαθητή του Μπαλάνου Βασιλόπουλου. Η Ελληνική εκπαίδευση άνθισε σε μεγάλο βαθμό στις αρχές του 20ου αιώνα (1906), ο Καζάς της Κόνιτσας είχε 31 σχολεία και 1.036 μαθητές.[10] Η λειτουργία του Ελληνικού σχολείου είχε διακοπεί σε ταραγμένες εποχές που κυβερνούσε ο Αλή Πασάς, αμέσως μετά το άνοιξε ξανά ο Κοσμάς ο Θεσπρωτός, μαθητής του Αθανάσιου Ψαλίδα.[10]

Στην Ελληνική Επανάσταση του 1821 δημιουργήθηκε μια ξεχωριστή Ελληνική ταυτότητα απέναντι στους μουσουλμάνους.[11] Στα τέλη του 19ου αιώνα και τις αρχές του 20ου αιώνα ο Τεκκές της Κόνιτσας και πολλοί Αλβανοί Μπεκτασήδες έγιναν ο πολιτιστικός πυρήνας για τη δημιουργία του Αλβανικού εθνικισμού μέσα στην Οθωμανική αυτοκρατορία. Την περίοδο αυτή άκμασαν στην Κόνιτσα πολλές προσωπικότητες που δημιούργησαν τον Αλβανικό εθνικισμό όπως ο Φαΐκ Κόνιτσα και ο Μεχμέτ Κόνιτσα.[12] Την Ελληνική γλώσσα τη μιλούσαν όλοι Έλληνες και Αλβανοί, μόνη εξαίρεση οι υψηλόβαθμοι Οθωμανοί αξιωματούχοι.[13] Οι Έλληνες έδειχναν μεγάλη ανοχή στα κινήματα Αλβανικού εθνικισμού, αυτό τα βοήθησε να γιγαντώσουν.[14] Το 1856 η πόλη είχε μουσουλμανική πλειοψηφία 56%, στα τέλη του 19ου αιώνα είχε 7.000 κατοίκους, 4.000 Χριστιανοί και 3.000 Μουσουλμάνοι.[15] Η Κόνιτσα ήταν μια μικρή πόλη με 800 κατοικίες (1924), οι 200 από αυτές ήταν Αλβανικές ή Τούρκικες.[16] Στην ανταλλαγή των πληθυσμών (1923) τα 2/3 των μουσουλμάνων θεωρήθηκαν Τούρκοι και έφυγαν για την Τουρκία (1925), άλλοι πήγαν Αλβανία, στην Κόνιτσα μεταφέρθηκαν 1.000 χριστιανοί από την Καππαδοκία.[6][8][17][18] Όταν ξέσπασε ο Ελληνικός εμφύλιος πόλεμος (1946–1949) η πόλη έγινε πεδίο μάχης, οι κομμουνιστές προσπάθησαν να καταλάβουν την πόλη χωρίς επιτυχία.[19] Στη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου καταστράφηκαν όλες οι κατοικίες που ζούσαν οι μουσουλμάνοι στην Κόνιτσα.[20] Οι κομμουνιστές βρήκαν την ευκαιρία να αποσυρθούν στη Λαϊκή Σοσιαλιστική Δημοκρατία της Αλβανίας, εξαπέλυσαν επιθέσεις στην Κόνιτσα αλλά αποκρούστηκαν από τον Ελληνικό στρατό.[21] Στη δεκαετία του 1950 η Κόνιτσα είχε 70 μουσουλμανικές οικογένειες, σταδιακά εξαφανίστηκαν είτε λόγω μεταστροφής στον χριστιανισμό, είτε λόγω μετανάστευσης.[6][12]

Πληθυσμός

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η εξέλιξη του πληθυσμού της Κόνιτσας έχει ως εξής:

Εξέλιξη
πληθυσμού
της Κόνιτσας [1]
1913 2.670
1920 2.749
1928 1.959
1940 2.313
1951 3.716
1961 3.542
1971 3.226
1981 2.859
1991 3.079
2001 2.869
2011 2.774
2021 2.638

Βλέπε επίσης

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Πηγές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Παραπομπές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  1. ↑ On the Flora of the Vikos-Aoos National Park (NW Greece)
  2. ↑ Linking quality of life and forest values in rural areas: an exploratory study of stakeholder perspectives in the rural community of Konitsa, Greece
  3. ↑ Σεισμός στην Κόνιτσα, 28 Ιουλίου 1996
  4. ↑ 4,0 4,1 H. Karpat, Kemal (1985). Ottoman population, 1830–1914: demographic and social characteristics. σ. 146
  5. ↑ Motika, Raoul (1995). Türkische Wirtschafts- und Sozialgeschichte (1071–1920). σ. 297
  6. ↑ 6,0 6,1 6,2 6,3 Pusceddu, Antonio Maria (2013). "Local Brothers, National Enemies: Representations of Religious Otherness in Post-Ottoman Epirus (Greece)." Oriente Moderno. 93. (2): 605.
  7. ↑ Kemal Karpat (1985), Ottoman Population, 1830–1914, Demographic and Social Characteristics, The University of Wisconsin Press, σσ. 146-147
  8. ↑ 8,0 8,1 Vlachos, Koliva, 2013, σ. 6
  9. ↑ Vlachos, Koliva, 2013, σ. 26
  10. ↑ 10,0 10,1 M. V. Sakellariou. Epirus, 4000 years of Greek history and civilization. Ekdotikē Athēnōn, 1997, σ. 307
  11. ↑ Vlachos, Koliva, 2013, σ. 27
  12. ↑ 12,0 12,1 Nitsiakos, Vassilis (2010). On the border: Transborder mobility, ethnic groups and boundaries along the Albanian-Greek frontier. LIT Verlag. σσ. 40–41
  13. ↑ Vakalopoulos, Kōnstantinos Apostolou (2003). Historia tēs Ēpeirou: apo tis arches tēs Othōmanokratias hōs tis meres mas (in Greek). Hērodotos. σ. 554
  14. ↑ M. V. Sakellariou. Epirus, 4000 years of Greek history and civilization Ekdotike Athenon Archived 14 June 2010 at the Wayback Machine, 1997, σ. 361
  15. ↑ Vakalopoulos, Kōnstantinos Apostolou (2003). Historia tēs Ēpeirou: apo tis arches tēs Othōmanokratias hōs tis meres mas (in Greek). Hērodotos, σ. 313
  16. ↑ Hammond, Nicholas Geoffrey Lemprière (1967). Epirus: the geography, the ancient remains, the history and topography of Epirus and adjacent areas. Clarendon, σ. 272
  17. ↑ Lambros Baltsiotis (2011). The Muslim Chams of Northwestern Greece: The grounds for the expulsion of a “non-existent” minority community
  18. ↑ Foss, Arthur (1978).Epirus. Faber, σ. 112
  19. ↑ Charles R. Shrader (1999). The Withered Vine: Logistics and the Communist Insurgency in Greece, 1945-1949. Greenwood Publishing Group. σ. 215
  20. ↑ Kiel, Machiel (1990). Ottoman architecture in Albania, 1385–1912. Research Centre for Islamic History, Art and Culture. σ. 3
  21. ↑ Chant, Christopher (1988). Warfare of the 20th century : armed conflict outside the two World Wars. Secaucus, N.J.: Chartwell Books. σ. 177
  22. ↑ «Από άρθρο στο Βλάχοι.net». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 27 Ιουλίου 2013. Ανακτήθηκε στις 12 Νοεμβρίου 2011. 
  23. ↑ «Γιάννης Λυμπερόπουλος - Βιογραφικό». e-konitsa.gr. Κόνιτσα Ιωαννίνων. 1 Νοεμβρίου 2007. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 4 Μαρτίου 2016. Ανακτήθηκε στις 24 Ιουλίου 2018. 
  24. ↑ Αγγέλου Ν. Παπακώστα, Η αλύτρωτος Ήπειρος, Αθήναι 1951, σελ. 48.
  25. ↑ Αγγέλου Ν. Παπακώστα, 1951, σελ. 49.
  26. ↑ «Ελευθέριος Οικονόμου». astynomia.gr. Ελληνική Αστυνομία. Ανακτήθηκε στις 24 Ιουλίου 2018. 

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Κόνιτσα&oldid=10792584"