[go: up one dir, main page]
Μετάβαση στο περιεχόμενο

Κυβερνείο της Λιβονίας

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Κυβερνείο Λιφλάνδης
1721–1918

Έμβλημα
ΧώραΡωσική Αυτοκρατορία
Γεωγραφική υπαγωγήRiga Educational District
ΠρωτεύουσαΡίγα
Ίδρυση1796
Έκταση47.030,87 km²
Πληθυσμός1.310.670 (1895)
Γεωγραφικές συντεταγμένες56°56′51″N 24°6′25″E
Commons page Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα (π • σ • ε )

Το Κυβερνείο της Λιβονίας[1] ή Λιφλάνδης (ρωσικά: Лифляндская губерния, Liflyandskaya guberniya, γερμανικά: Gouvernement Livland, Livländisches Gouvernement, λετονικά: Vidzemes guberņa) ήταν ένα από τα Βαλτικά κυβερνεία της Ρωσικής Αυτοκρατορίας. Σήμερα, η επικράτεια του πρώην κυβερνείου αποτελεί μέρος της επικράτειας της Δημοκρατίας της Λετονίας και της Δημοκρατίας της Εσθονίας.

Ιστορία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Μετά τη συνθηκολόγηση της Εσθονίας και της Λιβονίας το 1710, στις 28 Ιουλίου του 1713 ο Πέτρος Α΄ ο Μέγας δημιούργησε το Κυβερνείο της Ρίγας (ρωσικά: Рижская губерния‎‎), το οποίο περιελάμβανε επίσης το Ουγιέζντ του Σμολένσκ, το Ουγιέζντ του Ντορογκομπούζ, το Ουγιέζντ του Ροσλάβλ και το Ουγιέζντ της Βιάζμα, του κυβερνείου Σμολένσκ. 

Η Σουηδία παραχώρησε επίσημα τη Σουηδική Λιβονία στη Ρωσία, το 1721 με τη συνθήκη του Νύσταντ. Το 1722, η Επαρχία Τάρτου προστέθηκε στο κυβερνείο της Ρίγας. Το 1726 το Κυβερνείο Σμολένσκ χωρίστηκε από το Κυβερνείο, που τώρα είχε πέντε επαρχίες, τη Ρίγα, το Σέσις, το Τάρτου, το Πάρνου και τη Σάαρεμαα. Το 1783, προστέθηκε η Επαρχία Σλόκα. Στις 3 Ιουλίου 1783, η Αικατερίνη Β΄ της Ρωσίας αναδιοργάνωσε το Κυβερνείο, μετατρέποντάς το στην Υπολοχανία της Ρίγας. Το 1796, μετά τον Τρίτο Διαμελισμό της Πολωνίας η επικράτεια του κυβερνείου, μετονομάστηκε σε Κυβερνείο της Λιβονίας.

Μέχρι τα τέλη του 19ου αιώνα, το κυβερνείο δεν κυβερνιόταν από τη Ρωσική νομοθεσία, αλλά διοικόταν αυτόνομα από την τοπική Γερμανική Βαλτική αρχοντιά μέσω της φεουδαρχικής Λάνταγκ (Liefländischer Landtag).[2] Οι γερμανοί ευγενείς επέμειναν στη διατήρηση των προνομίων τους και τη χρήση της γερμανικής γλώσσας. 

Μετά τη Ρωσική Φεβρουαριανή Επανάσταση του 1917, το βόρειο τμήμα του Κυβερνείου της Λιβονίας σε συνδυασμό με το Κυβερνείο της Εσθονίας, σχημάτισαν το νέο Αυτόνομο Κυβερνείο της Εσθονίας. Η Αυτόνομη Διοίκηση της Εσθονίας εξέδωσε την Εσθονική Διακήρυξη της Εσθονίας στις 24 Φεβρουαρίου 1918, μία ημέρα πριν την κατάληψη της από Γερμανικά στρατεύματα κατά τη διάρκεια του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου.

Με τη Συνθήκη του Μπρεστ-Λιτόφσκ, στις 3 Μαρτίου 1918, η Μπολσεβικική Ρωσία αποδέχθηκε την απώλεια του Κυβερνείου της Λιβονίας, και από τις συμφωνίες που συνάφθηκαν στο Βερολίνο στις 27 Αυγούστου του 1918, το Αυτόνομο Κυβερνείο της Εσθονίας και το Κυβερνείο της Λιβονίας, αποσχίστηκαν από τη Ρωσία.[3]

Διοικητική διαίρεση

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Τα κυβερνεία της Εσθονίας και της Λιβονίας
Χάρτης του Κυβερνείου το 1783

Το κυβερνείο της Λιβονίας διαιρούνταν σε 9 επαρχίες (Κράις).

# Επαρχία Επαρχιακές πρωτεύουσες (πληθυσμός) Έκταση Πληθυσμός
1 Κράις Βαλκ Βαλκ (10,922 κάτοικοι) 5298.7 120,585
2 Κράις Βέντεν Βέντεν (6,356 κάτοικοι) 4953.7 124,208
3 Κράις Βέρρο Βέρρο (4,152 κάτοικοι) 3744.2 97,185
4 Κράις Βόλμαρ Βόλμαρ (5,050 κάτοικοι) 4358.1 112836
5 Κράις Πέρναου Πέρναου (12,898 κάτοικοι) 4694.9 98,123
6 Κράις Ρίγα Ρίγα (282,230 κάτοικοι) 5468.4 396,101
7 Κράις Φέλιν Φέλλιν (736 κάτοικοι) 4015.2 99,747
8 Κράις Έσελ Άρενσμπουργκ (4603 κάτοικοι) 2515.5 60,263
9 Κράις Ντόρπατ Ντόρπατ (Γιουρίγιεφ) (42,308 κάτοικοι) 6276.7 190,317

Σημείωση: Μετά τη Φεβρουαριανή Επανάσταση, με βάση της δήλωσης της Προσωρινής Κυβέρνησης της Ρωσίας, στις 30 Μαρτίου του 1917, με τίτλο "Για την αυτονομία της Έστλαντ", η Κυβέρνηση της Λίβλαντ ήταν χωρισμένη: σε πέντε βόρειες κομητείες (Κράις), με Εσθονικό πληθυσμό (τις κομητείες Γιούριγιεφ (Ντερπτ), Πέρνοφ, Φέλλιν, Βέρρο και Εζέλ), καθώς και οι κατοικημένοι από τους Εσθονούς οικισμοί της κομητείας Βαλκ, όλοι περιλαμβάνονται στη σύνθεση του γειτονικού Κυβερνείου της Εσθονίας. Ωστόσο, τα νέα σύνορα μεταξύ των Κυβερνήσεων της Εσθονίας και της Λίβλαντ ποτέ δεν ήταν σωστά χωρισμένα. 

Γλώσσες

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  • Σύμφωνα με την Αυτοκρατορική απογραφή του 1897.[4] Με έντονα γράμματα εμφανίζονται οι γλώσσες με περισσότερους ομιλητές από τα Ρώσικα (την κρατική γλώσσα). 
Γλώσσα Αριθμός ομιλητών ποσοστό (%) Άνδρες Γυναίκες
Λεττονικά 563,929 43.4 271,215 292,714
Εσθονικά 518,594 39.91 247,348 271,246
Γερμανικά 98 573 7.58 44,770 53,803
Ρωσικά 68,124 5.24 38,844 29,280
Γίντις 23,728 1.82 12,189 11,539
Πολωνικά 15,132 1.16 8,321 6,811
Λιθουανικά 6,594 0.5 4,131 2,463
Άνθρωποι που δεν δήλωσαν τη μητρική τους γλώσσα 154 >0.1 71 83
Άλλες[5] 4,537 0.34 3,109 1,428
Συνολικά 1,299,365 100 629,992 669,373

Δείτε επίσης

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Παραπομπές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  1. ↑ «The Baltic States from 1914 to 1923 By LtCol Andrew Parrott» (PDF). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο (PDF) στις 19 Μαρτίου 2009. Ανακτήθηκε στις 29 Απριλίου 2017. 
  2. ↑ Smith, David James (2005). The Baltic States and Their Region. Rodopi. ISBN 978-90-420-1666-8. 
  3. ↑ The Baltic States and Weimar Ostpolitik By John Hiden
  4. ↑ Language Statistics of 1897 Σφάλμα στο πρότυπο webarchive: Ελέγξτε την τιμή |url=. Empty.
  5. ↑ Languages, number of speakers which in all gubernia were less than 1000


Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Κυβερνείο_της_Λιβονίας&oldid=9890661"