Εγιαλέτι του Μοναστηρίου
| Εγιαλέτι του Μοναστηρίου | |
|---|---|
 | |
| Χώρα | Οθωμανική Αυτοκρατορία |
| Γεωγραφικές συντεταγμένες | 41°1′0″N 21°20′0″E |
| δεδομένα () | |
Το Εγιαλέτι του Μοναστηρίου (οθωμανικά τουρκικά: Eyālet-i Manastır, σλαβομακεδονικά: Битолски Ејалет) ήταν διοικητική εδαφική οντότητα της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, που ιδρύθηκε μετά την κατάργηση του Εγιαλέτι της Ρούμελης.[1] Ήταν επίσης το μεγαλύτερο εγιαλέτι της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Το 1846, το Βιδίνιο και η Νις έγιναν επίσης εγιαλέτια. Το εγιαλέτι του Μοναστηρίου έληξε με τον Κανονισμό Επαρχιακής Οργάνωσης που εγκρίθηκε το 1864.
Διοικητικές διαιρέσεις
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Τα σαντζάκια του εγιαλέτι του Μοναστηρίου στα μέσα του 19ου αιώνα ήταν:[2][3]
- Σαντζάκι του Σκούταρι (Σκόδρα)
- Σαντζάκι της Οχρίδας
- Σαντζάκι του Μοναστηρίου (Μπίτολα)
- Σαντζάκι του Κεσριγιέ (Καστοριά)
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ Voyage dans la Turquie d'Europe : description physique et géologique de la Thrace. T1 / par A. Viquesnel... página 114
- ↑ The three eras of Ottoman history, a political essay on the late reforms of Turkey, considered principally as affecting her position in the event of a war taking place
- ↑ E. J. Brill's first encyclopaedia of Islam 1913-1936