Άρδο

Ο Άρδο, Ardo ή Ardonus, πιθανώς συντομογραφία του Ardabastus, (απεβ. το 720/721) μαρτυρείται ως ο τελευταίος από όλους τους Βησιγότθους βασιλείς της Ισπανίας, που βασίλευσε από το 713 (ή πιθανώς το 714) μέχρι το τέλος του.

Το Βησιγοτθικό Βασίλειο είχε ήδη μειωθεί σοβαρά σε δύναμη και έκταση, όταν διαδέχθηκε τον Αγίλα Β' και η εξουσία του πιθανότατα δεν εκτείνονταν πέρα από τη Σεπτιμανία και τη σημερινή Καταλονία, λόγω των αραβικών κατακτήσεων των προηγούμενων τριών ετών.

Ο Άρδo έχει καταγραφεί μόνο σε έναν Βησιγοτθικό κατάλογο βασιλέων ως βασιλιάς για επτά χρόνια. ^{[1] [2]} Το 716 οι Άραβες διέσχισαν τα Πυρηναία και εισέβαλαν στο Narbonensis, την τελευταία επαρχία υπό τον έλεγχο των Γότθων. ^[1] Τα επόμενα τρία χρόνια ο Άρδo πιθανότατα υπερασπίστηκε ό,τι είχε απομείνει από το βασίλειο των Βησιγότθων και «ίσως να απεβίωσε πολεμώντας όπως ο προκάτοχός του», όταν οι Άραβες κατέλαβαν το Ναρμπόν και προτού κατακτήσουν ό,τι είχε απομείνει από το παλαιό βασίλειο. ^{[1] [3]}

Εάν ο Άρδo ταυτιστεί με τον Aρδάβαστο, τότε επέζησε της εισβολής και διαπραγματεύτηκε μία συνθήκη, όπου αντιπροσώπευε τους Χριστιανούς ως ο κόμης των χριστιανών της αλ-Ανταλούς. ^[4] Αυτός ο τίτλος πέρασε σε έναν αριθμό ατόμων τουλάχιστον μέχρι τον 10ο αι. Άλλοι κόμητες περιλαμβάνουν τους: Rabi' ibn Theodulph, ^{[5] :281-294}Abû Sa'îd al-Qûmis, (απόγονος του Aρδάβαστου) ^[6] και Mu'âwiya ibn Lubb. ^[7]