Γλώσσαι/Π

←Ο

Γλώσσαι
Συγγραφέας: Ησύχιος
Π

Ρ→

<Πααμύλης>: Αἰγύπτιος θεὸς Πριαπώδης. Κρατῖνος ὁ νεώτερος Γίγα- σιν· ὡς σφοδρῶς [ἡ] Αἰγυπτώδης, Σώχαρις, Πααμύλης
<Παᾶπις>: οὗτος ποτήριά τινα τοῖς Ἀθηναίοις ἔπεμψε δῶρα. Λεύκων Φράτερσιν· ἀτὰρ ὦ Μεγάκλεες οἶσθ' ἃ τοῦ Παάπιδος· Ὑπέρβολος τἀκπώματα κατεδήδοκε
<παγαίη>: κύων. Σκυθιστί
<πάγανα>: σφύρα, καὶ ἡ Ἀργὼ ἐπάγη
*<παγανός>: ἰδιώτης, ἄφρων
<παγάς>: γῆ τις ὑπὸ τῶν γεωργικῶν
<πάγασα>: θύρα. καὶ <παγασαί>
<Παγασίτης>: Ἀπόλλων παρὰ Ἀχαιοῖς ἐν Παγασαῖς, καὶ παρὰ Θες- σαλοῖς
<παγετός>: κρύσταλλος. ψῦχος. [κρημνός, σκόπελος]
<παγετῷ>: ψύχει. κρυμῷ
<πάγη>: παγίς. ποδάγρα. βρόχος
<πάγη δέ τις>: παγὶς δέ τις
<πάγην>: παγίδα. [ἢ ὑψηλὸν τόπον]
<παγῆναι>: στερεωθῆναι
[<παγγάς>: πλάνος]
<πάγιον>: στερεόν. πιστόν. κάτοχον. βέβαιον. ἀσφαλές
*<παγηνός>: ὁ ἐξ ὁδοιπορίας καὶ διωγμοῦ κονιορτός
<παγκαρπία>: πανσπερμία
<παγκράδη>: ἀπὸ τῆς κράδης τῶν συκῶν
<παγκρατής>: Ζεύς. Ἀθηναῖοι
<παγκρατιάζειν> καὶ <παγκράτιον>: τὸ αὐτό. τὸ τρὶς πλησιάζειν. καὶ τὸ κιχόριον, ὅ ἐστι πόα. ἢ διαπαντός
<παγκρατιασταί>: ἀθληταί, πύκται
<πάγκυφος>: ἐλαίας εἶδός τι κατακεκυφὸς καὶ ταπεινὸν ἐν τῇ ἀκρο- πόλει
*<παγελός>: ὁ ἐν τῷ ποδὶ ἀστράγαλος
<παγ.λάδια>: ἑορτὴ παρὰ Ῥοδίοις, ὅταν ἡ ἄμπελος τμηθῇ
<πάγον εὐτειχῆ>: τετειχισμένον ἐν ὄρει
<πάγοι>: αἱ ἐξοχαὶ τῶν πετρῶν καὶ τῶν ὀρῶν
<πάγος>: ὄχθος. βουνός. ψῦχος
<παγούαιρ>: μάρμαρος. ἢ μικακύς
<πάγουρος>: εἶδος καρκίνου
<Παγχαῖος>: Ζεύς
<πάγχυ>: παντελῶς
*<παῖον>: ἀσφαλές, βέβαιον
<παγχυρισμός>: πολυσύγκριτος
<παγῶν>: πηγῶν
<παδησχέαι>: σχίζαι
*<παλλία>: ἀγών. οἱ δὲ τὸ παλεῖν· ἔνιοι δὲ τὸ πᾶν
*<παθήματα>: συμφοραί
<παθαίνεσθαι>: δεινοπαθεῖν
<παθιώταρ>: συγγενοῦς. τελευταίου
<(π)άζιον>: λίθος πολύτιμος
<Παιὰν Ζεύς>: τιμᾶται ἐν Ῥόδῳ. ἢ εἶδος ᾠδῆς
<παιάναι>: οἱ τοὺς παιᾶνας ᾄδοντες. ἢ ᾠδή, ἐπὶ ἀ(πα)λλαγῇ κακῶν, ἢ αἰσχροῦ τινος
<παιᾶνας>: κώμους. εὐφημίας, ᾠδάς, ὕμνους εἰς θεόν
<Παιανιέα>: ἀπὸ δήμου τῆς Ἀττικῆς
<παιᾶνι στυγνῷ>: θρηνητικῷ ὕμνῳ
<παιδαγωγία>: παιδεία, διδασκαλία
<παιδαγωγός>: παιδευτής. καὶ τὰ ὅμοια
[<παιδάκιμα>: μειράκια]
*<παῖδαι>: ἡμέραι τινές
*<παῖδα δέ μοι>: τὴν θυγατέρα δέ μοι
<παιδάρια>: τὰ μείζονα. καὶ τὰ ἀρτίως γεγονότα
*<παιδαλήθριον>: παιδισκάριον
<παιδαριήματα>: παιδάρια
<παιδαριώδη>: ἀσύνετα
<παιδέρως>: οἱ μὲν σφραγῖδος ὄνομα· οἱ δὲ ἀλείμματος· οἱ δὲ μύρου εἶδος
*<παιδεία>: ἀγωγὴ ὠφέλιμος. διδαχή
<παῖδες>: τὸ πάλαι μὲν τέκνα ἀρσενικὰ καὶ θηλυκά. μεταπεσούσης δὲ τῆς χρήσεως νῦν καὶ οἱ δοῦλοι
<παιδεύειν>: τρέφειν, παιδοτροφεῖν
[<παιδεώτις>: παιδοκτόνος]
*<παιδεία>: πείρα. νουθεσία
<παιδικά>: τὰ [ἱ]ἐρωτικά. καὶ οἱ [ἱ]ἐρώμενοι. ἐπὶ τῆς πρὸς γυναῖκας συνουσίας
<παιδικέωρ>: ὁ ἐν γυμνασίῳ ὑπηρέτης
<παιδίνορ>: παιδίσκη
<παιδισκάριον>: τὸ κοράσιον. Ἀττικοί. ἐπὶ τῆς ἡλικίας. καὶ λίθος, ᾧ πρὸς ταλασιουργίαν χρῶνται
<παιδίσκοι>: οἱ ἐκ παίδων εἰς ἄνδρας μεταβαίνοντες
[<παῖδνες>: ἀλαλαγμοὶ ἐν πολέμῳ]
<παιδνός>: νεογνὸς παῖς. νέος ὁ ἐξερχόμενος ἀπὸ τῆς τοῦ παιδὸς ἡλι- κίας, ἢ παρὰ τοῖς Ἀττικοῖς καλούμενος <ἀντίπαις>. ἄφρων, νήπιος
<παιδοβάτιον>: εἶδος ἀμπέλου
<παιδόθεν>: ἀρχῆθεν, ἐκ ῥίζης, ἀπὸ γενέσεως, ἐκ παιδικῆς ἡλικίας
<παιδικομίας>: παιδοτροφίας
<παιδοκόμ[εν]ος>: ὁμοίως
<παιδοκόρης>: Ἑρμῆς. τιμᾶται ἐν Μεταποντίοις
<παιδολέτρια>: παιδοφόνος
<παιδολέτερον>: παιδοφόνον
<παιδονόμος>: ἀρχή τις παρὰ Λάκωσι
<παιδοπίπας>: ἀρσενοβάτης, ἀνδροβάτης
<παιδός>: ἀκμῆς
<παιδοτρίβαι>: ἀλεῖπται. γυμνασταί
<παιδοτριβοῦσι>: παιδεύουσι. καὶ τὰ ὅμοια
<παιδῶνας>: τοὺς μισθοῦ[ς] ἐκ τῆς ἀγορᾶς κομίζοντάς τι
(*)<παιδονίκται>: οἱ προϊστάμενοι τῆς τῶν παίδων εὐκοσμία ς
<παίει>: τύπτει, πλήττει, κρούει. δέρει. ἢ ἐσθίει
<παιήονα>: ποτὲ μὲν τὸν λεγόμενον παιᾶνα, ὕμνον εἰς Ἀπόλλωνα, ἐπὶ καταπαύσει λοιμοῦ ᾀδόμενον· ποτὲ δὲ θεόν τινα, ὃν συνίστησιν ἰατρὸν θεῶν. [ἢ ᾠδή. ἢ ἔθνος]
*<πεζός>: τοῖς ποσί
<παιηοσύνη>: ἰατρεία
<παιητέον>: πληκτέον
<παιλαγρέται>: ἀρχή τις, ἐπὶ ἱππέων
<παιλλός>: ἄῤῥην, νήπιος
<παίμμα>: πλακούντια
<Παίονες>: ἔθνος βαρβαρικόν. δοῦλοι. [καὶ ἰατροί]
*<παῖον>: ἀσφαλές, βέβαιον
*<παιπάλλειν>: σείειν
<παιπαλᾶν>: περισκοπεῖν. ἐρευνᾶν
<παιπάλη>: ἄλευρον λεπτόν, τὸ ἀπὸ κριθῆς, ἢ κέγχρου, ἢ τὸ τυχόν
<παιπάλημα>: ποικίλος ἐν κακίᾳ
(*)<πάϊν>: παῖδα
<παιπαλόεσσαν>: ὑψηλήν· ἔστη(ν) δὲ σκοπιὴν εἰς παιπαλόεσσαν ἀνελθών καὶ τραχεῖαν. τινὲς δὲ σκολιάν
<παιπαλόεντος>: τραχύν
<παιπάσσουσα>: παντὶ φαινομένη
<παῖς>: πᾶς ὁ φύσει υἱὸς ὤν τινος. καὶ ὁ τῇ ἡλικίᾳ νέος. καὶ ἀντὶ τοῦ <παρθένος>. τάσσεται δὲ καὶ ἐπὶ τοῦ δούλου. ἄρτι ἀκμάζων
<παῖσαι>: ὃ ἡμεῖς <παῖξαι>
[<παισαρεύματα>: περικόμματα]
<παιρεύς>: παιρέτης
<παίσατε>: ἐνίοτε μὲν ἐπὶ τοῦ παίξατε· ἐνίοτε δὲ καὶ ἐπὶ τοῦ ἔν- δοτε
<.παις θ' ἅμα>: [παίει ἅμα]
<παίσδῃ>: παιδαριεύῃ
<Παισός>: πόλις. καὶ ποταμός
[<παιτάσας>: ἁπλώσας
<παίταυρα>: σίγνα]
<παιφάσσειν>: πυκνὰ ἀπ' ἄλλου ἐπ' ἄλλον ὁρμᾶν, ἐνθουσιαστικῶς ἔχειν, σπεύδειν, θορυβεῖν, πηδᾶν
<παίω>: δέρω, τύπτω, πλήττω
*<παιώνιον>: φάρμακον καταπαῦον ὀδύνας
<Παίων>: ὄνομα. καὶ ἰατρός. ὁ δὲ ἀλαλαγμὸς <παιωνισμός>. γράφεται δὲ καὶ <παιανισμός>
<Παιῶνες>: τὰ αὐτά
<παιώνια>: φάρμακα ἰατρικά. ἢ θεραπεῖαι
<παιώνιον>: ἴασιν. θεραπείαν
<Παιώνιος>: Διόνυσος
<παιωνίσαντες>: ἀλαλάξαντες
<πακοτή>: ἀποσκότ..
<πακτά>: ἡρμοσμένα. πεπηγμένα
<Πακτωλός>: ὄνομα ποταμοῦ
<πάλα>: ζώνη
*<πάλαι>: ποτέ
<παλ[λ]άθη>: ἡ τῶν σύκων ἐπάλληλος θέσις
<παλάθαι>: σύκων μαζία
<παλαία>: ἀλφιτισμός. οἱ δὲ ποσισίτου
<παλαιγενεῖς>: πρεσβῦται
<παλαιθέου>: παλαιᾶς θεοῦ
*<παλαιοθέτης>: παλαιοπράγμων. δραστήριος
*<παλαιδέτης>: πρεσβύτης. ὁ συνήθης. ὁ παλαιετής; *<παλαιόν>. ἀρχαῖον. σαθρόν
*<παλαιός>: ὁ ταῖς φρεσὶν ἐξεφθαρμένος ἤδη, ἄφρων, ὁ καὶ ἠλί- θιος
<Παλαίμων>: ὁ Ἡρακλῆς
<παλαιόρ>: μωρός
<πάλαι πεπρωμένον αἴσῃ>: πρὸ πολλοῦ ὑπὸ τῆς εἱμαρμένης, ὅ ἐστι μοίρας, εἰς τέλος ἀχθέντα τοῦ βίου
<Παλαίπολις>: τὸ πάλαι[ὸν] Ἄργος
<πάλαισμα>: κακοτεχνία
<παλαισμοσύνη>: πάλη
<παλαιστή>: παλάμη, τὸ τεττάρων δακτύλων μέτρον, καὶ ἡ σπιθαμή
<παλαίστρα>: ὅπου οἱ παῖδες ἀλείφονται
<παλαίτερον>: παλαιοτέρων ἱστοριῶν
<παλαιφάγου>: πάλαι ἐσθιομένης
<παλαίφατα>: ἐκ παλαιοῦ χρόνου πεφατισμένα, ὅ ἐστι μεμαντευμένα. οἱ δὲ πάλαι τέλος ἔχοντα
*<πάλη>: ἀγών
<παλαιῶς>: ῥάπισμα. [καὶ παλαιά
<παλαιῷ φωτί>: πρεσβύτῃ γεγονότι
<παλακῖνος>: πολεμιστήριος
<παλάμαι>: αἱ χεῖρες. καὶ αἱ τέχναι. ἐπεὶ δι' αὐτῶν πολλὰ μαιόμεθα
<παλάμη>: τέχνη. χείρ
<παλαμήσας>: τεχνάσας. ἐργάσας
<παλαμήσασθαι>: τεχνάσασθαι. καὶ τὰ ὅμοια
<πάλαμις>: τεχνίτης, παρὰ τοῖς Σαλαμ(ι)νίοις
(*)<παλαμέων>: τεχνῶν
<παλαμναῖος>: ἀποτρόπαιος. σκληρός. φονεύς, ὁ αὐτοχειρίᾳ τινὰ ἀνε- λών. ὁ ἐνεχόμενος μιάσματι οἰκείῳ
[<πάλανον ἀφρόν>: πεπηγότα ἀφρόν]
<παλάξαι>: βρέξαι· ἔνθεν καὶ <πηλὸς> ἡ βεβρεγμένη γῆ. ἢ μαλάξαι, συνθράσαι
*<παλάσσετο>: διεβρέχετο. ἐφύρετο. ἐμολύνετο. ἀνεπίμπλατο. ἐμα- λάσσετο
<π(α)λάσια>: τὰ συγκεκομμένα σῦκα. καὶ διὰ τοῦ <θ> <π(α)λάθια> καὶ <παλάθη>
<παλαστῶσαι>: χειροτονῆσαι
<παλάχη>: ἀρχή. λῆξις. μοῖρα. γενεά
<παλαχῆθεν>: ἐκ γενεᾶς. ἐκ παλαιοῦ
*<παλαίστρα>: ἀγωνία
<παλεύεται>: θηρεύεται, ἀγρεύεται
<παλεύσας>: τὰ αὐτά. καὶ ὑπαγαγόμενος· παράνομον γάμον παλεύσας. μετῆκται δὲ ἀπὸ τῶν περιστερῶν. λέγονται γὰρ <παλεύτριαι> αὗται αἱ ἐξαπατῶσαι καὶ ὑπάγουσαι πρὸς ἑαυτὰ ἤγουν ἐνεδρεύουσαι
<παλευταί>: οἱ τὰ λίνα ἱστῶντες, οἷς τὰ θηρία παλεύεται
<παλημάτιον>: τὸ λεπτὸν ἄλευρον
<πάλην>: ἄλευρα. καὶ σποδός. τὸ λεπτότατον τοῦ ἀλεύρου
*<παλαμναῖος>: φονεύς. ἀντίθεος [θεῷ.] μεμιασμένος
<παλήσειε>: διαφθαρείη
<παλιτούτη>: πλίνθος
<πάλθοις>: τόξοις. σφενδόναις
[<παλίβολος>: ἄστατος, εὐμετάβολος, ἢ εὐμετάβλητος]
<παλι(γ)γλώσσῳ>: βλασφήμῳ
<παλιγκάπηλος>: ὁ μετάβολος. ὁ τὸ αὐτὸ ἀεὶ ἀγοράζων καὶ πωλῶν. ὡς <παλίνδουλος> ὁ πολλάκις δουλεύσας
<παλίγκλαστον>: σκολιόν. αὐστηρόν. δύστροπον
<παλίγκοτα>: οὐκ ἀξιόχρεα. ὀργίλα. ἐχθρά. καὶ τὰ ὅμοια
<παλιγκώα>: πλάνη
<παλ(.)ίζεσθαι>: σφαιρίζειν
<Παλικοί>: Ἀδράνῳ δύο γεννῶνται υἱοὶ Παλικοί, οἳ νῦν τῆς Συρακου- σίας εἰσὶ κρατῆρες, οἱ καλούμενοι Παλικοί, οἱ καὶ κατοικήσαντες αὐτήν
<παλίλλογα>: παλινσύλλεκτα
<παλιλλογία>: ταυτολογία
<παλίμβιος>: ὡς ἐξ ἀναβιώσεως
<παλίμβολον κήρυκα>: τινὲς τὰ ἐναντία βουλευόμενον. οὐκ εὖ. γνώ- μο(ν)α γὰρ δηλοῖ
<παλίμβολος>: ἀκατάλληλος, ἀνάρμοστος, ἀπερίστατος. <τρίπρατος>. ὁ πολλάκις ἐπὶ μεταβολῇ ἀπημπολημένος, κοῦφός τε καὶ οὐ βέβαιος, ἀκατάλληλος. ἀπ' ἄλλου εἰς ἄλλον μεταβαίνων
<παλίμβολος>: ἀδόκιμος, ἀνελεύθερος
<παλιμπετές>: εἰς τοὐπίσω πεπτωκός
<παλιμπετής>: ὀπισθόρμητος, ἢ ἐναντιοπετής
<πάλιμ πλαχθέντας>: ὀπίσω πλανητούς, οἷον ὑποστρέψαντας εἰς τοὐπίσω, ἢ πλανηθέντας; <παλιμπόρους βάκχους>
<παλιμπρυμνηδόν>: οἷον παλίμπρυμνον χώρησιν. προῆλθεν εἰς τοὔμ- προσθεν ἀνακάμπτουσα, ὡς ἐπὶ πρύμναν κροῦσαι
<παλιμπυγηδόν>: τὸ εἰς τοὐπίσω ἀναποδίζειν
<παλίμφημα>: κακόφημα, δύσφημα, βλάσφημα
<πάλιν>: εἰς τοὐπίσω. Ἀρίσταρχος τὸ πλέον <πάλιν> τοπικῶς χρῆσθαί φησι τὸν ποιητήν, καὶ οὐχ, ὡς ἡμεῖς, χρονικῶς
<παλινάγγελος>: ὁ ἐξ ὑποστροφῆς ἄγγελος, ὅταν ἀπαγγείλας τινὶ ἀπὸ τούτου ἑτέραν φάσιν ἀποφέρῃ
<παλινάγρετα>: εὐμετάβλητα, τὰ χαρίσματα τὰ ἐκ μεταμελείας πάλιν ἀναλαμβανόμενα
<παλινάγρετον>: παλίλληπτον. μεταμελητόν
<παλιναίρετον>: ἐπεσκευασμένον, καὶ οἷον ἐκ παλαιοῦ (κε)καινοποιη- μένον. παλισύῤῥαπτον
<παλινδαές>: παλίγγνωστον
<παλινδ[ε]ινία>: [πάλιν γεννῆσαι] ἡ ἐξ ὑποστροφῆς ὑδάτων
<παλινδικεῖ>: ἐπισυνάπτει δίκην
<παλινδικία>: ἡ ἐξ ἀρχῆς δίκη
*<παλιγγενεσία>: τὸ ἐκ δευτέρου ἀναγεννηθῆναι, ἢ ἀνακαινισθῆναι
<παλινδίνητον>: συνεχές ......
<παλινδορία>: τὸ σκύτος. Πλάτων Σύρφακι· σὲ μὲν, ὦ μοχθηρέ, παλινδορίαν παίσας αὐτοῦ καταθήσω
<παλινδρομεῖ>: ἀνατρέχει. ὑποστρέφει
*<πάλιν ἐρέει>: ἐναντιωθήσεται. ἢ ἀντερεῖ
*<παλίνορσος>: ὀπισθόρμητος. πάλιν ὑποστρέψας
*<παλινδ(..)ία>: ἡ ἐξ ὑποστροφῆς λεγομένη δίκη; <παλιμπλά(γ)κτοισι[ν]>. ὀπισθορμήτοις
<παλινοιωνίαι>: ἐκ δευτέρου μαντεῖαι
<παλίνπιττα>: ἑφθὴ πίττα
<παλινσάγης>: χήρα γυνή ........
<παλίνσκιος>: σύ[ν]σκιος, σκοτεινός, ζοφώδης. τὸ γὰρ <πάλιν> ἐνιαχοῦ ἐπίτασιν δηλοῖ, ὡς <παλινκάπηλος παλίμπρα[κ]τος>
<παλίντιτα>: ὀπισθέκτι[ς]τα, ὅ ἐστιν ἐξ ὑποστροφῆς τιμωρίαν δώσοντα
<παλίντονα>: ὀπις(θ)ότονα, ἢ τὰ ἐπὶ θάτερα τρεπόμενα
<παλιντριβεῖ>: κακεντρεχεῖ
<παλιντροπά[ς]ασθαι>: εἰς τοὐπίσω τρέπεσθαι
*<παλινοστήσας>: εἰς τοὐπίσω ἐπανελθών
<παλινῳδίαν>: ᾠδὴν τῇ προτέρᾳ ἐναντίαν. ἢ δόγμα τῷ πρώην ἐναντίον
[<παλίνωξις>: ἡ ἐξ ὑποστροφῆς δίωξις]
<παλινώρους>: ἄκοντας
<παλίνωρον>: εἰς τοὐπίσω ἐξέκλασεν καὶ ἐξέβαλεν. ἀπὸ τῶν <ἐκκοκκι- ζομένων> ῥοιῶν
<παλίουρος>: κάδος. ἀντλητήρ. καὶ τὸ θαμνῶδες δένδρον
<παλιῤῥόθιον>: παλιῤῥόουν. ἐκ τοῦ ὄπισθεν ὡρμηκός, ἢ εἰς τοὐπίσω φερόμενον
<παλίῤῥυτον>: εἰς τοὐπίσω ἑλκόμενον
<παλίσσυτοι>: ἀναχωρήσαντες
<παλίσσυτον>: ἐξ ὑποστροφῆς
<παλίωξις>: ἡ ἐξ ὑποστροφῆς δίωξις, ὅταν οἱ πρότερον φεύγοντες ἔσχα- τον διῶκται γένωνται
<πάλκος>: πηλός
<πάλλα>: σφαῖρα ἐκ ποικίλων ναμάτων πεποιημένη
<Παλλάδος πρόσωπον>: στατήρ, ἐπὶ μὲν ἑνὸς μέρους Ἀθηνᾶς πρόσω- πον, ἐπὶ δὲ θατέρου τὴν γλαῦκα ....
<παλλάκιον>: μειράκιον
<παλλακός>: ἐῤῥωμένος
<Παλλάντιος>: Ζεὺς ἐν Τραπεζοῦντι
<Παλλαντίς>: ἡ Τριτωνὶς λίμνη
<Παλλάς: Ἀθηνᾶ>, ἡ παίουσα τοὺς αὐλούς
[<παλ[λ]άσσειν>: ταράσσειν. βρέχειν. μολύνειν]
<παλλάχανον>: κρόμμυον. Ἀσκαλωνῖται
<πάλλε[ν]>: ἔβαλεν. ἐκράδαινεν
<πάλλει>: κινεῖται, ἅλλεται
<πάλλειν>: κινεῖν. πηδᾶν. κληροῦν. κραδαίνειν. στρέφειν
*<πάλλεται>: πηδᾷ. σείεται. καὶ τὰ ὅμοια
<πάλλεσθαι>: κληροῦσθαι. ἅλλεσθαι
<πάλλευκον>: εὐήμερον
<Παλληνί[α]ς>: ἡ Ἀθηνᾶ, ἐν Χαλκίδι
*<παλλία>: ἀγών. οἱ δὲ τῷ Πάλει. ἔνιοι δὲ τῷ Πανί
<πάλληξ>: βούπαις
<παλλιχίαρ>: πεμμάτιόν τι παρὰ Λάκωσι
*<πάλλεται>: πηδᾷ. σείεται. κραδαίνεται. κινεῖται. σφύζει
*<πάλλον>: ἔσειον. καὶ τὰ ὅμοια
*<πάλλων>: κινῶν, ταράσσων
*<παλλομένων>: κληρουμένων
<παλλύτας>: ὄργανον βασανιστήριον
<πάλμη>: γέῤῥον
<παλμός>: τρόμος. σεισμός. καὶ τὰ ὅμοια
<παλμυός>: βασιλεύς. πατήρ. οἱ δὲ <πάλμυς>
[<Παλμύτης>: Αἰγύπτιος θεός]
[<πάλνης>: πλάνης. ἀπάτης]
*<παλλωΐα>: τὸ μὴ τυχεῖν βάλλοντα
<πάλ[λ]ος>: κλῆρος. ἀπὸ τοῦ <πάλλεσθαι>, πρὸς τὴν ἄρ[νη]σιν τοῦ λαγχάνοντος. καὶ τό· κλήρους δ' ἐν κυνέῃ χαλκήρεϊ πάλλον ἑλόντες
<πάλ[λ]ος ἔζευξεν>: ......
[<παλλουμένων>: κληρουμένων]; [<πάλ<οις><αις>>, τοῦ πάλλεσθαι, καὶ τὰ ὅμοια]
<παλτά>: ἀκόντια. λόγχαι
<πάλτο>: ἥλατο. ἀπέβη
<παλτόν>: κληρωτήν
<παλτῶν>: ἀκοντίων
<παλύνας>: τὸ λεπτὸν τῆς γῆς ἐπιβαλών, τὴν λεγομένην <χυτήν>. εἴρηκε δὲ ἀπὸ τοῦ ἀλεύρου· ἐπὶ δ' ἄλφιτα λευκὰ[νειν] παλύνειν πάσσει(ν)
<παμβῶτις τύχη>: ἐλπὶς παντοτρόφος
<Παμισός>: ποταμός
<παμμάκαρ>: κατὰ πάντα μακαριστός
<παμμέγεθες>: λίαν μέγα
<παμμελέσιν>: ἐνμελέσι. γλυκερέσιν
<παμμήστορα>: πάντων τεχνίτην
<πάμπαν>: παντελῶς. ὁλοτελῶς. ὁμοίως. ὄντως
<Πάμπανον>: ἡ Δημήτηρ ἐν Ἡρακλείᾳ
<παμπήδην>: ὁλοσχερῶς. παντελῶς
<παμπης[ς]ία>: πᾶσα ἡ ὕπαρξις
<παμποίκιλος>: πολύτροπος
*<πάνπρωτον>: πάντων πρῶτον
<παμφάγος>: πάντα δαπανῶν
<παμφαές>: φαιδρότατον. πάντα φωτίζον
<παμφαίνειν>: λάμπειν, στίλβειν, ἀστράπτειν
<παμφαλύζει>: τρέμει
<παμφανάᾳ>: λάμπει
<παμφανόωντα>: λαμπρόν, πάντοθεν λάμποντα
<παμφαοῦς>: πάντα φωτιζούσης
<παμφθόγγῳ>: παμφώνῳ
<πάμφι>: παντάπασι
<Παμφίδες>: γυναῖκες Ἀθήνησιν ἀπὸ Πάμφου τὸ γένος ἔχουσαι
<παμφόρῳ>: πάντα φέροντι
<παμ[μ]ωχίων>: κεκτημένος
<παμῶχος>: ὁ κύριος. Ἰταλοί. καὶ ἡ δεκάς. [καὶ τὸ φιλεῖν τῷ στόματι τὰ παιδία [καὶ] τὸν πατέρα
<πᾶν>: ὅλον. <τὸ πᾶν>· τὸ ὅλον
<παναγῆ>: καθαρά. ἅγια
<παναγής>: καθαρός, κατὰ πᾶν ἁγνός
[<παναγιστίας>: παναγίας]
<πάναγρα>: [πανάγρια,] ἐν οἷς τὰ λεπτὰ καὶ ἁδρὰ θηρεύεται
<πανάγρου>: τοῦ πάντα ἀγρεύοντος
<παναθήναια>: ἡ τῶν Ἀθηναίων ἑορτή. καὶ ὁ ἀγών
<παναιεῖς>: Ἀθήνησιν ἱέρειαι
<παναίθῃσιν>: ὅλαις λαμπραῖς· παναίθῃσι(ν) κορύθες(ς)ι
<πάναιθον>: λαμπρόν
<παναίθετος>: πάντα ἀπαραίτητος
<παναίγυλος>: πανκάκουργος
<παναιΐα>: ἱέρεια, ἥτις οὐ μίσγεται ἀνδρί
<Παναῖ[ν]οι>: ἔθνος Θρᾴκιον
<παναίολος>: παμποίκιλος
<πανάκεια>: θεραπεία
<πάν(ακ)ες>: βοτάνη τις, ἣ πολλοῖς ὀνόμασι καλεῖται
<Πάνακτος>: ἡ ὀρίγανος. καὶ τόπος ἐν τῇ Ἀττικῇ
<παναλκές>: ἰσχυρόν. παντοδύναμον
<πανάμερος>: δι' ὅλης ἡμέρας
<πανάμωμος>: ἀρεστός
<πανάποτμος>: ἀθλιώτατος, κατὰ πάντα κακόποτμος, ὅ ἐστι παντε- λῶς κακόμορος
<παναρμόνιον>: εἶδος ὀργάνου, ἐξ ὅλου τεταγμένον. <Ἁρμονία> γὰρ ἡ εὔτακτος ἀκολουθία
*<πανάργυρον>: ὅλον ἀργυροῦν
<πανασκηθέα>: πάντα ὑγιῆ
<παναφήλικα>: πάντων ὁμηλίκων ἀπεληλαμένον ἐκτός
<Παναχαιῶν>: πάντων Ἑλλήνων
<παναώριον>: πάντων ἀωρότατον. καὶ ἄμοιρον. ἢ κατὰ πάντα ἄωρον
<πανδαισία>: ἡ πάσαις ταῖς αἰσθήσεσιν ἡδονὰς παρέχουσα εὐωχία, ἢ πολυτελὴς τράπεζα
<πανδαισίαν>: τὴν παντοδαπὰ ἐδέσματα καὶ πολυτελῆ ἔχουσαν
<πανδαμάτωρ>: ὁ πάντας δαμάζων
<πανδαμικοί>: παιδικοὶ χιτῶνες ἐν ταῖς πομπαῖς
<πανδ[ε]ῖα>: ἑορτὴ Ἀθήνησι
<πανδερκεῖς>: πάντα ὁρῶντες
<πᾶν δ' ἦμαρ>: δι' ὅλης δὲ τῆς ἡμέρας
<πανδημεί>: σὺν παντὶ τῷ δήμῳ
<πανδήμιος>: ὁ καθ' ὅλον τὸν δῆμον ἀναστρεφόμενος
<πανδήμου>: δημοσίας, κοινῆς
<πανδοκ(ε)ῖον>: πανδοχ(ε)ῖον
<πάνδοξ>: ὁ ἐν πανδοχ(ε)ίῳ οἰκῶν
<πανδοῦρα ἢ πανδουρίς>: ὄργανον μουσικόν. <Πάνδουρος> δὲ ὁ μεταχειριζόμενος τὸ ὄργανον
<Πανδοσία>: πόλις τῆς Ἠπείρου καὶ Ἰταλίας
<πανδοχεύς>: ἐπιδέξιος, ὁ πάντας δεχόμενος
<πανδώρα>: ἡ γῆ, ὅτι τὰ πρὸς τὸ ζῆν πάντα δωρεῖται. ἀφ' οὗ καὶ <ζείδωρος> καὶ <ἀνησιδώρα>
<πάνεια>: κεχορτασμένη
<πανείπας>: ἀναιδής
<πανέξαλλον>: ἐν πᾶσιν ἀλλότριον
*<παναίολος>: παμποίκιλος
<πᾶνες>: τοὺς ἐσπουδακότας σφοδρῶς περὶ τὰς συνουσίας ἔλεγον
[<πανέψιον>: πᾶσι σύνοπτον]
<πανήγυρις>: ἔπαινος. ἑορτή. θέατρον
<πανημαδόν>: διὰ βίου
<πανημέριος>: οὐχ ὁ δι' ὅλης ἡμέρας, ἀλλ' ὁ ἀφ' οὗ τι(ς) ἂν ἄρξη- ται μέρους· ἢ καὶ δι' ὅλης τῆς ἡμέρας, καταχρηστικῶς
<πανήρεα>: πᾶσιν ἀρέσκοντα
<πανήρεσι>: κατὰ πάντα ἡρμοσμέναις
<πανῆρες>: πᾶσιν ἀρέσκον. ποικίλον. παμμήχανον
*<πανήπορος>: πανάπορος, ἐνδεής
<πανθρ(ό)ῳ δήμῳ>: παῤῥησίαν ἄγοντι δήμῳ, πάντα θροοῦντι, ὥστε μηδὲν ὑποστέλλεσθαι
<πάνθρυλ[ι]ον>: τὸ πάντα θρυλοῦν
<πανθύλην>: μονογενῆ τοῖς τόξοις ἢ σφενδόναις
<πανθυμαδόν>: πάσῃ τῇ ψυχῇ, ἢ παντὶ τῷ θυμῷ
<πάνθ' ὑπὸ μηνιθμόν>: περὶ πάντα τὸν τῆς μηνίδος χρόνον
<Πανία>: ἡ Πελοπόν(ν)ησος
<πανίας βήσσας>: ὡς ἀπὸ τοῦ Πανός. Αἰσχύλος Καλλιστοῖ. [καὶ ὁ λευκὸς πάντη] [ἢ ὁ λευκὸς πάντη καὶ καθαρός. καὶ ὁ μέλας καθαρός
<πανικτόν>: Ἕρμιππος ἐν Στρατιώταις· ὥρα τοίνυν μετ' ἐμοῦ χωρεῖν (τὸν) κωπητῆρα λαβόντα καὶ προσκεφάλαιον, ἵν' ἐς τὴν ναῦν ἐμπηδήσας ῥοθιάξῃς. ἀλλ' οὐ δέομαι πανικτὸν ἔχων τὸν πρωκτὸν (προσκεφαλαίου)
<πάνιον>: αὐτόχρουν. ὁμοέχρουν. λευκόν. καθαρόν
<πανίῳ δαίμονι>: μανιώδει δαίμονι
<πανιώνιον>: ἱερὸν Ποσειδῶνος ἐν Ἰωνίᾳ
<πάγκαλος>: ἐξ ὅλου, κατὰ πάντα καλός
<πανκαρπία>: πανσπερμία
<πανκρατής>: πάντων κρατῶν, καὶ ἄρχων, καὶ βασιλεύων
*<πάντα>: ὅλα
<παννόας>: ὁ ἀπόπληκτος. καὶ ἀδολέσχης
<παννυχίη>: δι' ὅλης τῆς νυκτός
<παννυχίς>: ἑορτὴ νυκτερινή
(<πανοικί>): σὺν ὅλῳ τῷ οἴκῳ
<πανόλβιος>: παμμακάριστος; [<πάνομαλφαίῳ>]
<πανομφαῖον>: πεφημισμένον. [ἢ ὁ τὰ κακὰ ἀποστρέφων
<πανομφαίῳ>: ᾧ πᾶσα φήμη καὶ μαντεία ἀναφέρεται, τουτέστι κλη- δών
<Πανόπη>: πόλις Φωκίδος
<πανόπτης>: πολυόφθαλμος. Ζεύς. Ἀχαιοί
<πάνοπτος>: ὁ πανταχόθεν φαινόμενος
<πανορμίη>: ἐπίθετον Ἀπόλλωνος
<πανὸς σκῶλον>: ὄνομα σχήματος, ὅταν οἱ ἀπὸ σκώλου ᾖ πεπληγὼς [ἄντρον τι λέγεται σχῆμα
<πανὸς σκότος>: οἷον νυκτερινὸς φαντασίας
<πανοσπρία>: σύνοδος
[<πανοστρία>: συμμιγὴς πληθύς. σύνοδος]
<πᾶν ὁτιοῦν>: οἷον δή ποτ' οὖν, πᾶν τὸ τυχόν
<πανοῦργος>: πάντα μανθάνων. δόλιος, πάντα ἐν πονηρίᾳ ἐργαζόμενος
<πανουλεύς>: ἐξώλης
<πανούριος>: πάντα οὔριος
<Πάνοψ>: ἥρως Ἀττικός. ἔστι δὲ αὐτοῦ καὶ νεώς, καὶ ἄγαλμα, καὶ κρήνη
<πανόψιον>: πάντων ὁρώντων. πᾶσι σύνοπτον. λαμπρόν
<πανσαγία>: πανοπλία
<πανσθενεστάτῳ>: ἰσχυροτάτῳ
<πανσυδίη>: ὁμοῦ πάντες
<πάντα κάλων σείει>: παροιμία ἐπὶ τῶν πάσῃ προθυμίᾳ χρωμένων
<πάντα κινήσας πέτρον>: παροιμία
<πάντα λίθον κινεῖν>: παροιμία, ἧς μέμνηται Ἀρίσταρχος. ὅτε γὰρ Ξέρξης ἐπὶ τοὺς Ἕλληνας ἐστράτευσεν, ἡττηθεὶς παρὰ Σαλαμῖνι .....
<παντάνα>: τρυβλίον
<πάντα δ' ἀπὸ (π)λευρῶν χρόα ἔργαθεν>: οὐ κατὰ βάθους ἔτρω- σεν, ἀλλ' ἀπεῖρξε τοῦ χρωτὸς καὶ τῶν πλευρῶν τὸ δόρυ
<παντάπασι>: παντελῶς. ὅλως
<πανταρκέα>: πᾶσι βοηθόν
<πανταρκής>: ὁ πᾶσιν αὐταρκῶν. [ὁ]
<παντάσκιος>: ὁ πάντοθεν σκιὰν οὐκ ἔχων
<πανταχῶς>: πάντα τρόπον
<παντελές>: παντελῶς, ὁλοτελῶς
<παντελής>: ὁλοτελής. [καὶ]
<παντεπόπτης>: ὁ πάντα καθορῶν
<πάντες>: ἀντὶ τοῦ οἱ πλεῖστοι
<πάντες(ς)ιν>: ὑπὲρ πάντων
<παντευχία>: πανοπλία
<πάντη>: πάντως. πανταχοῦ, πάντοθεν
<πάντη τε>: πάντως
<πάντη>: πανταχοῦ (..) ἑκάστῳ (....)
<παντὶ σθένει>: ὅλῃ, πάσῃ δυνάμει
<παντίτῳ>: παντί τινι
<παντοδαποῖς>: διαφόροις
<παντοδαπός>: παντοῖος. σύμμικτος
<παντοδα(πῶν)>: παντοίων. καὶ διαφόρων
<πάντοθεν>: πανταχόθεν, ἐξ ἑκάστου τόπου
<παντόθι>: πανταχοῦ
<παντοίων>: πάντων. πολυτρόπων
<παντοκράτωρ>: ὁ θεός, πάντων κρατῶν
<παντομάντειραι>: μοῖραι
<πάντοσε>: εἰς πάντα τόπον. πανταχοῦ
<πάντοσ' ἐΐσην>: πανταχόσε στρογγύλην
<παντώνια>: παντοδαπά
*<πάντων>: πάντως
*<πάντων>: ὑπὲρ πάντας
*<πάντων ἐκπαγλότατε>: ὑπὲρ πάντας ἐκπληκτικώτατε
<πάντως>: ἰσοδυναμεῖ ἀληθείᾳ. κυρίως
<πάντως θαρσαλέη>: κατὰ πάντα θρασεῖα
<πανυπερτάτη>: πασῶν ὑπερκειμένη τῶν παρακειμένων νήσων
<πανυπείροχον>: πάντων μέγιστον
<πάνυσσα>: (ς)τρόφος. ἀναδέσμη. οἱ δὲ κειρίαν, ᾗ τὰς τρίχας ἀνα- λαμβάνουσι
<πανύστατον>: πάντων ἔσχατον
*<παννυχίους>: δι' ὅλης νυκτός
*<πάντη τε καὶ πάντως>: κατὰ λόγον καὶ τρόπον πάντα
<πανώλεθρον>: ἐξῶλες, πανῶλες
<πανώλης>: πανώλεθρος, ἐξώλης, ἀπολλύμενος
<πάξ>: ὑπόδημα εὐυπόδητον. ἢ τέλος ἔχει[ν]
<Πάξοι>: νῆσοι κατὰ Ἰταλίαν
*<παππάζοιεν>: πατέρα καλοῖεν
[<παπαίδην>: παντελῶς]
*<πάπας>: πατρὸς ὑποκόρισμα
<πάππα>: προσφώνησις παι(δὸ)ς πρὸς πατέρα.
<παπαῖ>: σχετλιασμός
<παππ(ά)ζοιεν>: πατέρα καλοῖεν
<παππάζουσιν>: πατέρα προσαγορεύουσιν. πεποίηται δὲ ἡ λέξις ἀπὸ τῶν παιδίων, ἃ τοῖς πατράσι λέγει πάππα
<πάππος>: ἄκανθα· ἐπὰν γηράσῃ καὶ ἀποξηρανθῇ, καὶ ὑπὸ ἀνέμων ἐκριπίζηται, καὶ τόπον ἐκ τόπου μεταβάλλῃ. σημαίνει δὲ καὶ ὀρνέου εἶδος. καὶ πατρὸς ἢ μητρὸς πατέρα. καὶ τὴν ὑπὸ τῷ γενεί(ῳ) τρίχωσιν
<παπταίνειν>: περιβλέπειν πάντη
<παπταίνοντα>: ὁρῶντα
[<παπταιγγεῖ>: περισκοπεῖ]
<παπτήνας>: περισκοπήσας
<πάρα>: ἐγγύς. πάρεστι
<παραβαίνοντας>: ἀρνητικούς. ἢ μὴ εὐθέως βαίνοντας
<παραβαλεῖς>: ἀπατήσεις. παραθήσεις. παραδώσεις
<παραβαλλόμεναι>: ἐξαπατῶσαι. παρακα(τα)τιθέμεναι
<παραβαλλόμενος>: ἐναποκινδυνεύων, ὅ ἐστι παραβόλως μαχόμενος
*<παράβολον>: παράδοξον
<παραβαλοῦ>: ἀνάπαυσαι. ἀπὸ δὲ τῶν νεῶν ἡ μεταφορά
<παραβαλῶ>: συγκρινῶ. παραθῶ, ὅμοιον
<παραβαλών>: ὁμοίως παραθείς
<παρ[α]βεβαῶτε[ς]>: παραβεβηκότες
<παραβλέπων>: στραβός
<παραβλήδην>: ἀπατητικῶς. παραλογιστικῶς. ἐξ ἀντιβολῆς παραβάλ- λοντες
<παραβληθησόμενος>: συγκριθησόμενος
<παραβλητικός>: παραβάλλων
<παραβλῶπας>: παρορῶντας
<παραβλῶπες>: ὁμοίως, διάστροφοι, τὰς ὄψεις διαστρέφοντες, καὶ πα- ραβλέποντες
<παραβολή>: πραγμάτων ὁμοίωσις
<παραβουλευσάμενος>: εἰς θάνατον ἑαυτὸν ἐκδούς
<παραβραβευθείς>: καταῤῥαγείς. παραμεληθείς
<παραβραβεύων>: παρακρίνων
<παραβύουσαν>: παρακαμ(μ)ύουσαν
<παράβυστον>: λάθρα γινόμενον, ἀπόκρυφον. ἀποκεκρυμμένον, ἢ μι- κρὸν κλινίδιον, παρατιθέμενον τῇ μεγάλῃ, ἔνιοι δὲ δικαστήριον οὕτω καλούμενον
[<παραγάγγας>: εἶδος μέτρου Περσικοῦ]
<παρ' ἀγαυοῦ Τιθωνοῖο>: παρὰ τοῦ λαμπροῦ Τιθωνοῦ
<πάρα γε>: ἐγγὺς δέ. ἢ κόψον
<παράγει>: παρέρχεται. παραπέμπεται. φυλάσσεται. εἰσπορεύεται
<παραγκωνίσασθαι>: ἀποστρέψαι
<παραγόρευσιν>: ἄρνησιν
<παραγράφεται>: ἐκβάλλεται
<παραγραφή>: ζημία
<παραγράψαι>: ὃ ἡμεῖς λέγομεν διαγράψαι. καὶ τὸ ἐκ τραπέζης λα- βόντα διὰ γραμμάτων τοῦ τραπεζίτου πιστώσασθαι
<παραγράψεται>: οὐ παραδέξεται
<παραγυμνῶσαι>: φανεροποιῆσαι
<παραγωγαί>: ἀπάται. χρήσεις
<παραγωγάς>: χιτὼν παρὰ Πάρθοις
<πάρα δέ>: ἐγγὺς δέ
<παραδέδρομα[ι]>: παρεμνήσθην
<παραδειχθέν>: φανερωθέν
<παράδειγμα>: ὑπόδειγμα. ἢ παρασκευασθέν τι ἔλαττον εἰς μείζονα
<παραδειχθῶ>: οὐ φαίνομαι
<παράδεισος>: τίθεται ἐπὶ τῶν ἀναισθήτων. οἷς ἐστιν ἐμπεριπατεῖν. ἢ τόπος [ἔνυδρος ἤτοι] εὔυδρος, ἐν ᾧ περίπατοι. καὶ ἡ βασιλέως κα- τάλυσις
<πάρα δέ σοι>: πάρεστι δέ σοι
<παραδήμῳ>: ἐξακούστῳ
*<παραδειγματίσαι>: φανερῶσαι. θριαμβεῦσαι
<παρὰ δίκην>: παρὰ τὸ δίκαιον
<παρὰ δόξαν>: παρ' ἐλπίδα, παρὰ προσδοκίαν
<παράδοξον>: θαυμαστόν. ἀπροσδόκητον
<παράδοξος>: ὁ παρὰ δόκησιν λεγόμενος
<παράδοσις>: ἄγραφος διδασκαλία
<παραδόσεων>: διδασκαλιῶν
<παραδραθέειν>: παρακοιμηθῆναι
<παραζηλῶν>: παροξύνων, παρεξισῶν
<παραζωστρίς>: μικρὰ μάχαιρα
<παραθαλπόμενος>: παραθερμαινόμενος. παρακμάζων. παραμυθού- μενος
<παραθεῖ>: παρατρέχει
<παράθεμα>: ἐπίθεμα
<παραθέουσι>: παρατρέχουσι
<παραθήγειν>: ἀκονᾶν, παροξύνειν
<παραθήκη>: παρακαταθήκη. [παράθου
<παραθῆται>: ἐκβάλλῃ
<παρὰ θῖνα>: παρὰ τὸν αἰγιαλόν
*<παραθέντες>: ἐκβληθέντες
<παράθρανος>: κώπη τις ἐν ταῖς παραθράνοις
<παρ[α]θρέξειας>: παραδράμοις
[<παραθῶτε>: ἐκβάλλει]
<παρα(ι)βάται>: οἱ ἐπὶ τῶν δίφρων ἑστῶτες μαχόμενοι, οἱ κύριοι τῶν ἁρμάτων
<παρ' αἰγείρου θέα>: Ἐρατοσθένης φησί, ὅτι πλησίον αἰγείρου τινὸς θέα (αἴγειρος δέ ἐστι φυτοῦ εἶδος) ἐγγὺς τῶν ἰκρίων. ἕως οὖν τούτου τοῦ φυτοῦ ἐξετείνετο καὶ κατεσκευάζετο τὰ ἰκρία, ἅ ἐστιν ὀρθὰ ξύλα, ἔχοντα σανίδας προσδεδεμένας, οἷον βαθμούς, ἐφ' αἷς ἐκαθέζοντο, πρὸ τοῦ κατασκευασθῆναι τὸ θέατρον
*<παράδοξος>: θαυμαστός. ἐπάξιος. καὶ ὁ παρὰ δόκησιν λεγόμενος
*<Παραίλεως>: ὄρος ἐγγὺς μ ρ θ ν<ο>
*<παραινεῖ>: συμβουλεύει
<παραιθένατα>: τὰ ἀπὸ τῶν μικρῶν δακτύλων παρὰ τὸ θέναρ, ἤγουν ἐπὶ τὸν καρπόν
<παραικάτια>: αἱ ἐπὶ τοῖς ζεύγεσι τῶν ὁπλιτῶν τάξεις
<παραίνεσις>: συμβουλή, νουθεσία, σωφρονισμός
<παραίπαιμα>: παρακοπή
<παραὶ ποσί>: παρὰ τοῖς ποσί
<παραιρεῖται>: ὀλίγα ἀφαιρεῖται
<παραιρήμ[μ]ατα>: παράρματα ἱματίων
<παραιροῦνται>: ἀφαιροῦνται
*<παραὶ ποσὶ κάππεσε θυμός>: ἠγωνίας(αν), καὶ κατέπεσαν τῇ γνώμῃ [ἢ ποσίν]
<παραισαβάζειν>: παραμεμηνέναι. ἀπὸ τοῦ Σάβου
<παραίσι[μ]α>: ἀλλοῖα τῶν προσηκόντων
*<παρίσομαι>: ....
<παραΐσσοντα>: παρατρέχοντα
<παραίτησιν>: παράκλησιν
<παραίφασις>: ἀπολογία. παραλογισμός. παραμυθία. συμβουλία. πα- ρηγορία. παραίνεσις
<παραιφάσσει>: τινάσσει. πηδᾷ. παρακινεῖ. καὶ τὰ ὅμοια
<παραιφηλούμεθα>: παραγόμεθα
<παρακαίρια>: παράκ(αι)ρα
<παρακαταθήκη>: ἐνέχυρον
<παρ[α]κατέλεκτο>: παρακατέκειτο
<παρακεκλημένοι>: παραμυθηθέντες, παρακληθέντες
<παρακεκόαται>: παρανοεῖ
<παρακεκομμένον>: ἄνανδρον
<παρακέκρουνται τῶν φρενῶν>: (παρ)ηλλάττοντο
<παρακελεύσεσθαι>: προτρέψασθαι
<παρακελεύουσιν>: ἐπιτρέπουσιν
<παρακεχόρδικεν>: παρήλλαχεν. παρήμαρτεν
<παρακεώμεθα>: ἐγκείμενοι ὦμεν
*<παράκλητον>: πνεῦμα λέγεται, ὡς τὰς παρακλήσεις τῶν ὅλων δεχό- μενον
*<παρακλήτορες>: παραμυθηταί
*<παρακλιδόν>: ἕνα παρ' ἕνα. παρακεκλιμένος. παρατετραμ(μ)ένος· "παρακλιδόν, οὐδ' ἀπατήσω"
*<παρὰ κληῖδος ἱμάντα>: παρὰ τοῦ τρυπήματος παραγομένου κλεί- θρου, δι' οὗ τὸν ἱμάντα ἐνιᾶσι
<παρακοᾶν>: παρανοεῖν
<παρακοίτης>: ὁ ἀνήρ. γυνὴ γαμετή, παλλακίς <παράκοιτις>
<παρακονᾶν>: τὸ ἐν τῷ ἀσπάζεσθαι παρατρίβειν τὸ γένειον καὶ τὰς παρειάς
<παρακόπτει>: μαίνεται
<παρακόρησον>: παρακάλλυνον
<παρακοττεῖ>: παραφρονεῖ
[<παράκρουσις>: ἀπάτη. [παρενεγκεῖν]
<παρακροτήσαντες>: παραθαρσύναντες
<παρακροτῶν>: παροξύνων
<παρακρούει>: πλανᾷ, ἐξαπατᾷ
<παρακρουσθέντες>: παραλογισθέντες
<παρακρουσιχοίνικος>: παραλογιζόμενος ἐν τῷ μέτρῳ. εἴρηται δὲ οὕτω διὰ τὸ κρούειν τὰ μέτρα καὶ διασείειν ἕνεκα τοῦ πλεονεκτεῖν
<παράκρουστος>: μωρός
<παράκτης>: ὁ τῶν κυνηγῶν τοὺς κύνας ἐπὶ τὴν θήραν ἄγων
<παρὰ κωφὸν ἀποπαρδεῖ>: ἡ παροιμία. πρόδηλος δὲ αὐτῆς ἡ αἰτία
<παραλαλοῦντος>: ......
<παρὰ λαπάρη(ν)>: παρὰ τὴν λαγόνα
<παραλέ(λε)ξαι>: παρὰ τὸ τὰς ὑπερεχούσας (τρίχας) ἐν ταῖς ὀφρύσι παραλέγειν
<παραληρούντων>: μωρὰ λαλούντων
<παραλία>: ἡ Ἀττική. ἔνθεν καὶ ἡ ναῦς <πάραλος>
<παραλία> καὶ <πάραλος> καὶ <παράλιος>: παραθαλάσσιος
*<παραλαλεῖ>: φλυαρεῖ, μὴ γινώσκων ἃ λαλεῖ
<παραλίτης>: ὁ ἀπὸ τῆς παράλου· ἡ δέ .... ἐστιν ἱερὰ ναῦς
<παραλλαγῆς>: ἐναλλαγῆς, ἀλλοιώσεως
<παραλλάξαι>: * διάβηθι, πάρελθε
<παραλλάξας>: ἐνηλλαγμένως. παρελθών
<παρ' ἀλλήλαις>: ἐγγὺς ἀλλήλων
<παράλληλον>: ἀκόλουθον, ὅμοιον τῷ μεταξὺ ὄν
<παραλογισμός>: ἀπάτη λογισμοῦ
<παραλογιστής>: ἀπατεών
<παράλογον>: ἀλόγιστον
<πάραλ[ι]οι>: οἱ τὴν παράλιον οἰκοῦντες τῆς Ἀττικῆς
<παραλουργεῖς>: οἱ ἧττον[ες] ἔνδοξοι καὶ ἔντιμοι· ὡσεὶ λέγοι τις· <πα- ραβαφής>· <Ἁλουργὲς> γὰρ τὸ ἐκ τῆς θαλαττίας πορφύρας ὕφος
<παραλούς>: παρακρατηθείς. συσχεθείς
<παραλυθῆναι>: ἀπολυθῆναι
(*)<παραλοῦμαι>: παροιμιωδῶς· ἐπεὶ ὑπὸ τῶν πλουσίων οἱ πένητες παρελοῦντο
[<παραλώματα>: τὰ ἔξωθεν]
<παραλώματα>: τὰ ἔξωθεν τῶν <μ>ρών (ς)κεπασμάτων
<παραμαρτών>: ἀποτυχών
[<παραμήνας>: παραναγνούς
<παραμήξας>: παραλλάξας]
<παραμεῦσαι>: παραλλάξαι. ἐκτραπῆναι
<Παραμήνη>: ἡ τῶν θεῶν μήρα. Λυδοί
<παραμίξεται>: γειτνιάσει
<παρ' ἄμμι>: παρ' ἐμοί
[<παραμνείσω>: παραμένοντι καὶ καταπραΰνοντι τὸ μένος, ἤγουν δύ- ναμιν]
<παράμονος>: καρτερός
<παραμυθίαν>: παράκλησιν
<παραμυ(θή)σασθαι>: συμβουλεῦσαι
<παρὰ ναῦφιν>: παρὰ τῶν νεῶν
<παρὰ νῆας>: παρὰ τὰς ναῦς
<παρὰ νηυσί>: παρὰ τοῖς πλοίοις
<παράνοια>: ὑπερηφανία
<παράνομος>: ἄνομος, ἄδικος, ἄθεσμος. ἁμαρτία
<πάραντα>: τὰ παρὰ τὸ ἀντικρύ, οἷον πλάγια, τὰ παρατετραμμένα τῆς εὐθείας ὁδοῦ
<παράνυμφος>: νυμφεύτρια
<παραξιφίς>: μάχαιρα
<παρ[αρ]άορος>: σειραφόρος
<παραός>: ἀετὸς ὑπὸ Μακεδόνων
<παράπαγος>: μάνδαλος θύρας
<παραπαίει>: παρακόπτει, μαίνεται, ληρεῖ, παραφρονεῖ
<παραπαιόντως>: ὁμοίως
<παράπαιστος>: παραπλήξ. ἢ παρειμένος
<παράπαν>: παντελῶς, καθόλου
<παρὰ πάντας>: ὑπὲρ πάντας
<παραπασσόμενος>: ἐπιβαλλόμενος
[<παραπείσῃ>: παραπαίξῃ]
<παραπέμποντες>: ἀπωθούμενοι
<παραπεπ[ε]ίθοιμι>: παραπείθοιμι
<παραπεπλεγμένως>: συμπεπλεγμένως
<παραπετάσματα>: παρακαλύμ(μ)ατα
<παράπηχυ[ν] ἱμάτιον>: τὸ παρ' ἑκάτερον [μέρον] μέρος ἔχον πορ- φύραν
<παραπικραίνων>: παροργίζων
<παραπλαγιάσας>: πλαγιασάμενος
<παραπλάγξασα>: παρακρουσθῆναι ποιήσασα
<παραπλασμός>: ὁ ἐν ταῖς τῶν αὐλῶν τρύπαις ῥύπος
<παραπλέξαι>: ἐμπλέξαι
<παραπλάσματα>: τὰ κηρία τὰ ἐπιτιθέμενα τοῖς ζητήμασιν ἐν τοῖς βιβλίοις
<παραπλῆγος>: μανιώδους
*<παραπλῆγας>: τοὺς τὰς ἄκρας ἀνατεινούσας ἔχοντας αἰγιαλούς. ἢ <πέτρας>
<παραπλήγων>: μαινομένων
*<παραπληγία>: παρακοπή
<παραπλήξ>: παράφρων, τὰς φρένας βεβλαμ(μ)ένος, μανιώδης, παρα- κόπτων, παραφρονῶν
<παραπληξία>: μανία
<παραπλήσιος>: ἐμφερής, ὅμοιος
<παραπλῆττον>: ἐκπλῆττον
<παραπλόκαμος>: ἡ παραπεπλεγμένη τὰς τρίχας
<παραπλομένοισι>: παροῦσι
[<παρὰ πλόνεσι>: παρὰ πολλοῖς]
<παραπλώζειν>: τὸ παρὰ τὴν ὁδὸν ἵστασθαι, ἢ ἰέναι
<παρὰ πόδα>: εὐθέως. ἐγγύθεν
<παρὰ ποδί>: παρὰ τοῖς ποσί
<παρὰ πολύ>: πολύ
<παραποιεῖν>: παραπράττειν
<παραποιήσασθαι>: παρασφραγίσαι
<παραπρονοῆσαι>: ἐνθυμηθῆναι, νοῆσαι
<παραπομπή>: μετακομιδή
<παραρεῖν>: φληναφεῖν
<παρα(ῤ)ῥητοί>: παραινετικοί, σύμβουλοι, παραμυθητικοί
<παρα(ῤ)ῥητοῖσι>: παραμυθηταῖς
<παραῤ(ῥ)ύματα>: δέῤῥεις
<παραρτίζεσθαι>: παρασκευάζεσθαι
<παραρυῇς>: μετεωρισθῇς, παραπέσῃς
<παράρυμα>: Σοφοκλῆς Πολυξένῃ <παράρυμα ποδός>, ὡς κρεμαμέ- νων τινῶν ὑφασμάτων ἐκ τοῦ ἅρματος πρὸς κάλλος. τινὲς δὲ σχοινίον ἐν ταῖς ναυσίν. οἱ δὲ ὑπόδημα
<παραρυμίς>: τὸ παρὰ τὸν ῥυμόν
<παραρυτεῖν>: παρέχειν
*<παραρυῶμεν>: ἐξολισθῶμεν
*<παραρυόμενον>: παραπεσό[μενο]ν, παραῤ(ῥ)υέν
<παρασάγγας>: εἶδος μέτρου Περσικοῦ
<παρασαγγιλόγω>: οἱ Πέρσαι τοὺς διαγγέλλοντας οὕτω λέγουσι
<παρασάγγης>: μέτρον ὁδοῦ, τριάκοντα σταδίους ἔχον
<παρασαρῶσαι>: ἐροὴ δὲ καὶ [κάλυθρον ἢ] κάλλυντρον τὸ σάρον. καὶ κόρηθρον καλεῖται
<παρασεσυρμένοι>: παρελκυσμένοι, ὑπεσκελισμένοι
<παράσημα>: τεράστια
<παρασημαίνει>: παραχαράττει. παραδηλοῖ
<παράσημον>: ἀδόκιμον, κίβδηλον. ἀπὸ τὸ καὶ νομισμάτων τὰ κίβδηλα <παράσημα> λέγεται
<παράσιτοι>: ἀρχὴ ἐπὶ τὴν τοῦ ἱεροῦ σίτου ἐκδοχήν ......
<παράσιτος>: κοσσοτράπεζος
<παρασιωπῶν>: μακροθυμῶν
<παρασκευάζεται>: εὐτρεπίζεται, ἑτοιμάζετο
<παρασπάς>: φυτὸν ἀπεσπασμένον
<παρασπάσησθε>: ἀφέλησθε
<παρασπίζουσα>: σύνους(α). συνοικοῦσα
<παρασπιστής>: παρεστώς. ὁπλίτης
<παρασπονδήσας>: παραβὰς τὰς συνθήκας
<παρασπονδοῦντες>: ἐχθραίνοντες. πολεμοῦντες
<παρασπῶν>: συλῶν
<παραστάδες>: οἱ πρὸς τοῖς τοίχοις τετ[ρ]αμένοι κίονες
<παρασταδόν>: ἐκ τοῦ σύνεγγυς, ἢ παραστάντες, ἢ παραστατικῶς, ἢ κατὰ τρόπον, ἢ κατὰ τὸ δέον
<παρασταθμίδες>: τῆς θύρας τὰ πρὸς τῷ στρόφιγγι
<παράστανον>: λόγχη
<παράστασις>: φυγή. καὶ τὸ φυγαδεῦσαι <παραστήσασθαι>
<παραστάται>: τὰ ἀπὸ τῶν νεφ(ρ)ῶν ἀγγεῖα. καὶ οἱ πρὸς τὰς ὤας στήμονες
<παραστάτην>: προστάτην
<παραστάτησον>: παραστάτης γενοῦ. νίκησον
<παραστατίς>: ἀγγεῖον θερμαντικόν
<παραστέλλεται>: ἀναστέλλεται
<παραστέλλων>: ἀναστέλλων
<παραστησάμενος>: μετακαλεσάμενος
<παραστίζουσα [ἢ παραστίζων ἢ παραστιχθείς>]: ἐπ(ε)ὶ τῶν [ἀνακλυσετῶν] ἀφυστερούντων τὰ ὀνόματα παρέστικται. [Σώφρων δὲ κεντήματά φησιν.] ἄλλοι, ὡς ἀπόντα [τινὰ] παραστήσουσα σημειου- μένη
<παραστόρνυται>: καὶ τὸ λεῖον ποιῆσαι ξίφος, καὶ τὸ παράστροτον
*<παρασυνεβλήθη>: ὡμοιώθη
<παρασύρει>: χαυνοῖ. παρατρέπει
<παρασυρέντες>: παρατραπέντες
<παρασυρῶ>: παρατρέψω, καὶ τὰ ὅμοια
<παρά σφιν ἢ παρά σφισιν>: παρ' [ἑ]αὐτοῖς
*<παράχασον>: ἀναχώρησον
<παρασχεδιαζομένη>: παραχαραττομένη
<παράταξις>: πόλεμος. φάλαγξ. καὶ ὄνομα
<παρατάσσεται>: ἐν πολέμῳ ἀνθίσταται
<παρατατικός>: ἐκτεταμένος
<παρατέθηγμαι>: παρηκόνημαι. παρωξύνθην
<παρατεθηγμένος>: ἠκονημένος
<παρατείνει>: παρέλκει. πλατύνει
<παρατεκτήναιτο>: παρὰ τὰ ὄντα κατασκευάσειεν
<παρατενεῖς>: ἀπολεῖς
<παρατέτακται>: ἡτοίμασται
<παρατηρημάτων>: ἐπιτηρήσεων, παραφυλάξεων
[*<παρατούριον>: ἀντίπανον. κράσπεδον
*<παραχαράκτης>: διαστροφεύς, παρατρωτὴς τῶν εὖ τεθέντων νόμων
<παρατηρημάτων>: ἐπιτηρήσεων,] κληδονισμῶν τε καὶ ἀπαντήσεων
<παρατρέπει>: παραγορεῖ
<παρατρέχει>: παρέρχεται
*<παρὰ τὸ εἰκός>: παρὰ τὸ δέον
<παρατρέψαι>: παρενέγκαι. πορθῆσαι
<παρατρέψας>: παρελάσας
<παρατροπαῖς>: μεταβολαῖς
<παρατροπέων>: παρατρωπῶν. παραλογιζόμενος
<παρατρύζει>: παραφωνεῖ. γογγύζει
<παρατρύζουσι>: γογγύζουσι. καὶ τὰ ὅμοια
<παρατρωπῶσ'>: παρατρέπουσι, παραπείθουσι τῆς ὀργῆς
<παρατ[ρ]υχών>: παρών
<παραύδα>: παραφώνει, παρηγόρει
<παραύλια>: τὰ παρὰ τὴν αὐλήν, οἷον πρόχωρα
<πάραυλος>: πάραυλος Ἑλλησποντίς, ὡραία θέρους, ἡ κατὰ τὸ θέρος ἀκμάζουσα
<παραυτά>: παραχρῆμα, εὐθέως, παραυτίκα
<παρ' αὐτόφι>: παρ' αὐτῷ
<παραυχενίζων>: παρακλίνων
<παράφημι>: παραινῶ. παραμυθοῦμαι. συμβουλεύω
<παραφθαίησι>: παραδράμοι
<παράφορα>: παρατετραμμένα
<παραφορμά>: ἀρχή τις τῶν συνεξιόντων βασιλεῖ
<παράφορος>: παραφερόμενος. παρόμοιος. ἐξεστηκώς
<παράφρων>: ἀνόητος
<παραχαράσσον>: παραλλάσσον, παρασημαῖνον
<παρὰ χεῖρα>: μετὰ χεῖρα, ἐν χερσί
<παραχρᾶται>: κακῶς λέγει
<παραχρῆμα>: παραυτίκα. [ἀθρόως.] εὐθέως
<παραχωρημάτων>: ἐκβολῶν
[<παραψίδες>: τὰ μεγάλα τρύβλια]
<παραψυχή>: παραμυθία
<παρδακῶν>: διύγρων
<παρδαλέην>: παρδάλεως δοράν
<πάρδαλις>: ποιὸς ὄρνις
<πὰρ δέ>: παρὰ δέ
<πάρδικος>: ἡ οἰκοδομὴ τῆς καθέδρας
<παρεᾶσαι>: πλαγιάσαι
<παρέβασκε>: παρεβάτει
[<παρεβλήδην>: ἐρεθιστικῶς]
<παρεγγεγραμμένος>: ὁ μὴ κατὰ νόμον τοῖς πολίταις (ἐν)τεταγμένος. δημοποίητος [παῖς]
<παρέγγ[έγ]ραπτος>: νόθος. παρεγγεγραμμένος
<παρεγγραφέντων>: ῥᾳδιουργηθέντων
<παρεγγυᾷ>: παραγγέλλει. διαδίδωσιν
<παρεγγυᾶται>: λέγει. παραδίδωσιν. ἐντέλλεται. παραινεῖ. διδάσκει. προλέγει. παραγγέλλει. διαβεβαιοῦται. ἢ <παρεγγυᾷ>
<παρεγγυήσαντος>: παρασχόντος
<παρεγχρίψεται>: ἐγγίσει, προσπελάσει
*<παρ' αἰδοίῃσι>: παρὰ ταῖς αἰδοῦς ἀξίαις
<πάρεδρον>: παρακαθήμενον. παραμένον. σύνθρονος
<πάρεδρος>: ἀρχή τις "καὶ αὐτὴ ἡ κελεύουσα παρέδρους δίδο[υ]σθαι ὑπὲρ τοῦ τὸν ἁμαρτάνοντα μηνύεσθαι"
<παρέζεο>: παρακαθέζου
<παρεζόμενος>: παρακαθήμενος
<παρεθείς>: ἐκβληθείς. ἢ ἐάσας
<παρεθεωροῦντο>: κατεφρονοῦντο
<παρεθήγοντο>: παρωξύνοντο
<παρειά>: γνάθος
*<πάρει>: ἦλθες
<παρεῖαι ὄφεις>: ὄφεων εἴδη μεγάλας παρειὰς ἐχόντων· ταῦτα δὲ ἥκι- στα δάκνει ἀνθρώπους
<παρείθη>: παρελύθη, ἐχαυνώθη. ἐκρεμάσθη, ἐχαλάσθη. ἐάθη
[<παρείεμαι>: παραλέλυμαι]
<παρεικάθῃ>: παρέλθῃ. [παρελύθη]
<παρείκαμεν>: παρεπέμψαμεν
<παρείκει>: παρέρχεται
[<παρείκουλον>: ἀπόφασις ἄρχοντα]
<παρεῖμαι>: παραλέλυμαι, ἐκλέλυμαι
<παρειμένος>: παραλελυμένος, ἐκλελυμένος, παράλυτος. παρεωραμένος. τετελευτηκώς. ἢ καταπεφρονημένος
<παρειμένως>: καταφρονητικῶς, ὁμοίως
<πάρειμι>: ἐῶ. ἢ παραλελυμένος
[<παρείμην>: εὑρέθην. ὑπῆρχον]
<παρεῖναι>: ἐᾶσαι
<παρεῖξαι>: παραχωρῆσαι
<παρείπῃ>: παραλογίσηται
<παρειπεῖν>: παραμυθήσασθαι. παραινέσαι. παραπείσειν. παραλογί- σασθαι
*<παρειμένων>: παρεωραμένων
[<παρεῖρξαν>: ἐκώλυσαν]
<παρείς>: ἐάσας, ἀφείς, καταλιπών
<παρείσακτον>: ἀλλότριον
<παρείσανον>: κράσπεδον, ἀκρωτήριον
[<παρείση>: παραστίκης]
<παρείσθωσαν>: παραλυέσθωσαν
<πάρεισιν>: εἰσίν
<παρεισκρίνεται>: παρεισέρχεται. παρεισβάλλει
<παρεισρέων>: παρεισερχόμενος
<πάρ[ε]ιτε>: παρέλθετε
<παρεκίρνα>: παρέμισγε
<παρεκλήθη>: παρεμυθή(θη)
<παρέκλησε>: παρῆλθεν
<παρὲκ νόον ἤγαγέ [μου]>: τὸν νοῦν παρελογίσατό μου
<παρὲκ μίτον>: παρὰ τὸ(ν) μίτον
<παρεκναμε[νο]ῦντο>: παρεπ[ιπ]ορεύοντο ἐπιπόνως
<παρεκρότει>: παρώξυνεν
<παρεκρούσατο>: ἐχλεύασεν. παρεψηφίσατο. διεσκέδασεν
<παρεκτικόν>: παρεχόμενον
<παρεκόπτου>: ἠφάνιζες
<παρέλαβες>: ἐπαιδεύθης
<παρελάσας>: παραδραμών
<παρελέγετο>: παρὰ τὸν αἰγιαλὸν ἔπλεεν
<παρελέξατο>: ἐκοιμήθη. παρεκλίθη. ἢ παρεπλέξατο· τὸ γὰρ παρα- πλέξαι τινὲς <παραλέξασθαι> καὶ <λέξασθαι> λέγουσιν
<παρελεύσεαι>: παραδραμεῖς· καὶ παραλογίσῃ
<παρελεύσεται>: παραδράμῃ, παρέλθῃ
<παρεληλυθότας>: παραβαίνοντας
<παρελθόντων>: εἰσελθόντων
<παρέλκεται>: διατρίβει
<παρέλκον>: περισσόν. [περιττόν.] βραδύ. παρατεῖνον
<παρέλκυσις>: βράδος, βραδυτής
<παρελογίσασθε>: ἠπατήσατε, ἐψεύσασθε, ἐχλευάσατε
<παρελύθησαν>: ἠσθένησαν
<παρέλυσε>: καθεῖλεν, ἐξέβαλεν
<παρεμβαλεῖ>: παρεντίθησιν
<παρεμβαλεῖ>: ἐπισκέπει
<παρεμβάλ[λ]οιτο κλῆρον>: συγκληρώσαιτο
*<παρεμβολή>: στρατόπεδον. παράταξις. στῖφος στρατιᾶς, ἢ πλῆθος. ἢ οἴκησιν. ἢ κάστρον
<παρεμπίνειν>: τὸ ἐκτὸς λόγου πίνειν
<παρ' ἔμοιγε>: πάρεισι γάρ μοι
<παρεμφάρακτος>: ἀσελγής. πέρπερος
<παρεμφαίνεσθαι>: παραδηλοῦσθαι
<παρεμφερές>: ὅμοιον
<παρ' ἕν>: κατὰ τὸ ἑξῆς
<παρενδοθῇ>: παρατεθῇ
*<παραίνεσις>: συμβουλία. διδασκαλία
<παρενεγκεῖν>: παραθεῖναι. παραβαλεῖν
<παρενήνεον>: παρανιέων. παρετίθεσαν ἀθρόως. παρεσώρευον
<παρένθετος>: παρείσακτος
<παρενθῆκαι>: μετενήνεκται (ἢ) ἀπὸ τῶν τεχνιτῶν τῶν παρεργαζομένων ἔνια λεπτά. ἢ ἀπὸ τῶν πλοϊζωμένων· παρεντιθέασι γὰρ τοῖς φορτι- κοῖς κοῦφα. ἀπὸ τῶν καμιν(έ)ων· τοῖς γὰρ πίθοις πινακίσκοι παρεν- τίθενται καὶ λεπτά
<παρέντες>: παραλείψαντες, ἐάσαντες
<πάρεξ>: χωρίς, ἐκτός
<παρεξειρεσίαν>: τὸ κατὰ τὴν πρῷραν πρὸ τῶν κωπῶν· ὡσεὶ λέγοι τις, πάρεξ τῆς εἰρεσίας
*<παρελέξατο>: παρεκοιμήθη
<παρεξηυλημένος>: ὑπὸ γήρως τὸν νοῦν παρεξηυλημένον ἔχων, ἀμυ- δρόν. μετενήνεκται δὲ ἀπὸ τῶν γλωσσίδων τῶν ἐν τοῖς αὐλοῖς· αἱ γὰρ κατα(τε)τριμμέναι ἐξηυλῆσθαι λέγονται
<παρὲξ ὁδοῦ>: ἔξω τῆς ὁδοῦ
<παρὲξ εἴποιμι>: παρὰ τὴν ἀλήθειαν εἴποιμι
<πάρεξ τὸ θεῖον χρῆμα>: ἔξω τῆς μίξεως
<παρεοικώς>: παρόμοιος
<παρεόντα>: παρόντα
<παρέπαφεν>: παρέπεισεν
<παρεπίδημος>: πάροικος
<παρεπλάγχθη>: παρεκρούσθη
<παρεπτάμενα>: περιττά
<παρεπτάμενον>: περιττόν
<πάρεργον>: νόθον, ὡς μικρόν τι τῶν ἀναγκαίων
[<παρεργότατα>: κατεῤῥογότατα]
<παρέργως>: ἀκαίρως. ῥᾳθύμως
[<παρενεῖται>: ὀλίγα ἀφαιρεῖται]
<παρ' ἐρινεόν>: παρὰ τὴν ἀγρίαν συκῆν
<παρερέωσαν>: παρετάξαντο, ἐν πολέμῳ ἀντέστησαν, κυρίως δὲ μετὰ τῶν ῥεῶν
<παρεῤ(ῥ)υπωμένα βιβλία>: οἷς κηροὺς προσπλάσσομεν, πρὸς τὸ ζητῆσαί τινα
<παρέρχεται>: ὑπερβάλλε[τα]ι
<παρεῤῥωγότα>: κατεῤῥωγότα
*<παρεσταμένη γῆ>: ἐφ' ᾗ τις ὀφείλει δάνειον· καὶ ἡ ἐκδεδομένη ἐπὶ γεωργίᾳ
<πάρεσαν>: παρῆσαν
<παρεσθίε[τα]ι>: παραβιβρώσκεται
*<πάρεσιν>: ἄφε[ω]σιν, συγχώρησιν
[<παρέσεσται>: πάρεσται]
<παρέσμεθα>: ἤλθομεν
<πάρεσο>: παραγενοῦ
<παρεσόμεθα>: [παρεγενόμεθα
<παρεσόμεθα>: παρεῖναι μέλλων
<παρέσσυα>: παρόρμησα. παραγινομένη
<παρέσσεται>: παρέσχεται
*<παρεσπονδημένοι>: ἔκθεσμοι. παρηνομένοι
<παρεστέλλετο>: παρεγίνετο
<παρέστη[σε]>: παρεγένετο. ἐπέστη
<πάρεστιν>: ἐστὶν ἐγγύς
*<παρέσφηλεν>: παρεφάνετο. ἀποτυχεῖν ἐποίησεν
<παρέσφαλεν>: ὁμοίως
<παρέσχεν>: ἔδωκεν
<παρετάξατο>: ἐν πολέμῳ τέθνηκεν
<παρετάξαντο>: ἐπολέμησαν
<παρέτμηξεν>: ἐξηφάνισεν
<πάρετος>: παραλελυμένος
<παρετρώπασκε>: παρετρέπετο
<παρευημερεῖσθαι>: νικᾶσθαι
<παρευημερηθείς>: παροραθείς
<παρευθύνουσι>: βιάζονται. παραφέρουσιν
<παρευθύνωσιν>: ὁμοίως
<παρευνάζων>: παρακοιτάζων
[<παρεφάσεις>: παραινέσεις
<παρεφασίῃσι>: παραμυθίαις]
<παρεφέρετο>: ἐδαιμονίζετο
<παρέφησε>: παρεγράψατο. ἠπάτησεν
<παρεχάσσατο>: παρεχώρησεν
<παρέχει>: δίδωσι, χορηγεῖ
<παρῇ>: ἔλθῃ
<πάρηβον>: παρὰ Κτησί(ᾳ), ξύλον τι
<παρήγαγεν>: ἤνεγκεν. ἢ ἠπάτησεν
<παρηγοναῖς>: παραγώγως. ἀπάταις
<παρηγορεῖ>: παρακαλεῖ, παραμυθεῖ(ται)
<παρηέρθη>: παρηνέχθη
[<παρήθη>: ἐάθη]
<παρήϊξαν>: ἐκώλυον
<παρήϊον>: ὁ παρὰ τὸ γένειον τόπος. καὶ κόσμος ἐπὶ μετώπου τῶν ἵππων παρὰ γνάθον
<παρῆκεν>: ἀφῆκεν, εἴασεν, ἔλειπεν
[<παρήκτης>: πάντα πράττων ἐπὶ κακῷ
<παρήθρει>: παρῃωρεῖτο
<παρῆκεν>: εἴασεν, ἀφῆκεν,] ἀπέλυσεν
<παρήλασα>: παρεφθεγξάμην. παρέβην
<παρήλατοι>: παραμύθιοι
<παρῆλθε>: ἧκεν. εἰσελήλυθεν
<παρήμενος>: παρακαθήμενος. ἔκλυτος
<παρημένων>: παρενηνεγμένων
[<παρημοσύνη>: θεραπεία]
<παρηνέχθη>: παρεκρεμάσθη
<παρῇξαν>: ἐκώλυσαν
<παρήορος>: ὁ παραιωρούμενος. ἄφρων. καὶ ἵππος ὁ παράσειρος, ὁ ἐκτὸς τοῦ ἅρματος τρέχων
<παρήπαφεν>: ἠπάτησεν. ἐξέστησεν
<παρηρία>: μωρία
*<πάρερος>: ὁ μωρός
<παρήσει μοι>: δοκῶ
[<πάρησιν>: χαύνωσιν]
<παρήσομεν>: ἐάσομεν. παράσχωμεν
<παρήτασεν>: ἐξήτασεν
<παρηυμάρησαν>: κατεφρόνησαν
<παρθέμενοι>: παραθέμενοι, παραβάλλοντες σφὰς γὰρ παρ[α]θέμενοι κεφαλάς
<παρθενίας>: ἀβυρτακῶδές τι πέμμα
<παρθενική>: παρθένος
<παρθένιοι>: οἱ κατὰ τὸν Μεσσηνιακὸν αὐτοῖς πόλεμον γενόμενοι ἐκ τῶν θεῶν. καὶ οἱ ἐξ ἀνεκδότου λάθρα γεννώμενοι παῖδες, ἀπὸ τοῦ δοκεῖν ἔτι παρθένους εἶναι τὰς γεννησαμένας αὐτούς. καὶ ποταμὸς Παφλαγονίας <Παρθένιος>
*<παρθενοπίπας>: ὁ τὰς παρθένους ὀπιπεύων, οἷον περιβλέπων, ἢ ἀπατῶν
<Παρθένοι>: τὰς Ἐρεχθέως θυγατέρας οὕτως ἔλεγον καὶ ἐτίμων .....
<Παρθένου Παλληνίδος>: [ἱέρεια] Ἀθηνᾶς. ἔστι γὰρ ἱερὸν Ἀθηνᾶς ἐν Παλληνίδι
<παριαμβίδες>: Ἀπολλόδωρος παρὰ τοὺς ἰάμβους αὐτά(ς) φησι πε- ποιῆσθαι, ἃς οἱ κιθαρῳδοὶ ᾄδουσιν
<Παριανός>: ἐξ ἐπιθέτου Πρίαπος
<παριαύων>: παρακοιμώμενος
<παριδρύσαντες>: παρακαθίσαντες
<παρίεται>: ἐᾷ, παραπέμπεται
<παρίημι>: ἐῶ, καταλιμπάνω, συγχωρῶ, ἀφίημι
<παρίησιν>: ἀφίησι, συγχωροῦσιν
<παρικτόν>: παρερχόμενον
*<Πάροικοι>: γένος τι Ἀθήνῃσιν
<παριλλαίνουσα>: παρεμβλέπουσα. <ἴλλοι> γὰρ οἱ ὀφθαλμοί
[<πάριον>: πιστόν. κάτοχον]
<Πάριος>: Πάριδος. [πιστός. κάτοχος]
<παριππεύει>: ἀφεῖ αὐτοὺς καὶ ἄλλῃ ὁδεύει. παρατρέχει. παρακο- λουθεῖ
<παρ' ἵππων>: παρὰ τῶν ἵππων
<παρίσθμια>: τὰ περὶ τὸν φάρυγγα
<παρίστασθαι>: τὸ ἁρπάζειν τοὺς παῖδας
<παρισώματα>: ὁμοιοειδῆ
*<παρίστατο>: παρέστηκεν
*<παριστῶ>: ἀποδείκνυμι
<πάριτε>: ἔλθετε
<παρκατέλεκτο>: παρεκοιμᾶτο
<παρμέμβλωκε>: πάρεστιν. ἢ παραμεμένηκεν. ἢ παραμεμόληκεν
<πάρμη>: Θ(ρ)ᾴκιον ὅπ(λ)ον, σκεπαστήριον, κονδότρον θυρεοῦ
<Παρνάσιος Φωκεύς>: .......
<Παρνασός>: ὄρος Φωκίδος
<Πάρνηθος ὄχθος>: ὄρος τὸ αὐτό
<Παρνησός>: τὸ αὐτὸ ὄρος
<πάρνοπες>: ἀκρίδες
<Παρνόπη>: Καλλίστρατος Ἀθηναῖος
<πὰρ ξίφεος>: παρὰ τὴν τοῦ ξίφους (θήκην)
<παροδικός>: παρόδῳ χρώμενος
<πάροδος>: μέρος τι τῆς νεώς
<παροδούμενον>: παροιμιαζόμενον. ᾀδόμενον
<παρόδους>: διαβάσεις
<πάροιθεν>: ἔξωθεν. ἔμπροσθεν. ἐπὶ τόπου καὶ χρόνου
<πάροικοι>: ξένοι, παρεπίδημοι
<παροιμίαι>: παραινέσεις, παραμυθίαι, νουθεσίαι, ἠθῶν ἔχουσαι καὶ παθῶν ἐπανόρθωσιν
<παροιμία>: βιωφελὴς λόγος, παρὰ τὴν ὁδὸν λεγόμενος, οἷον παροδία. <οἷμος> γὰρ ἡ ὁδός
<παρ' οἷμον>: παρὰ τὴν ὁδόν [λεγόμενος]. καὶ <πάροιμος> ὁ γείτων
<παροιμώσαντες>: ἐκτραπέντες τῆς ὁδοῦ
<παροινία>: ἡ ἐκ τοῦ οἴνου ὕβρις. καὶ οἱαδήποτε ἁμαρτία
<παροινίαι>: κραιπάλαι. ὕβρεις ἀπὸ οἴνου
<παροινιάσαι>: ὑβρίσαι, λοιδορῆσαι
<πάροινος>: ἁμαρτωλός. μεθυστής. ὑβριστής, λοίδορος. ἔκλυτος
[<πάροιος>: πρᾷος
<παροῖραι>: ἡγούμεναι, πρότεραι]
<παροισθέντι>: παρενεχθέντι
<παροίσομεν>: παρενέγκωμεν. παρακομίσομεν
<παροιστρῆσαι>: παροξῦναι, ἐρεθίσαι
<παροιστρήσουσι>: μαίνονται
<παροιστρῶσαι>: ἐρεθίζουσαι. ἐξεστηκυῖαι
<παροίτεροι>: μᾶλλον ἔμπροσθεν προάγοντες
<παροκλάζοντες>: γονατίζοντες
<παρολκή>: ὑπέρθεσις
<παρομαρτεῖ>: παρακολουθεῖ
(<παρομαρτοῦν>: παρεισόμενον)
<παρόν>: ὑπάρχον. συνόν
<παρόντα>: προκείμενα
<παροξυνταί>: οἱ τρεφόμενοι ὑπὸ τῶν ἑταιρῶν ὡς ἂν δὴ ἐρασταί
<παροπαιδία>: εἶδός τι πήρας
<παροπαίδιον>: μικρὰ μάχαιρα
<παρορμᾷ>: προτρέπεται. διεγείρει. παροξύνει
<παρ' ὅρμον>: παρὰ τὸν λιμένα
<πάρος>: ἔμπροσθεν. πρότερον
<πάρος γε>: πρώην. καὶ τὰ ὅμοια
<παροτρύνει>: διεγείρει
<παρ' οὐδέν>: εὔκολον. εὐχερές
<παρουσία>: οὕτως ἐκάλουν καὶ τὰ ὑπάρχοντα [παρουσίαν]. καὶ μή- ποτε ἡ <παρά> πρόθεσις παρέλκει. Μένανδρος Ὑδρίᾳ
<παρουφά>: ἡ ἐν τῷ χιτῶνι πορφύρα
<παροχετεύει>: παραπλαγιάζει. προσεγγίζει. [περιπλησιάζει.] παρα- φέρει. παρορμᾷ
[<.παρυστρίδες>: αἱ τὸ ἔλαιον χέουσαι]
<πάροχοι>: παραβάται. παράπομποι, καὶ οἱ συμπορεύοντες τὴν νύμφην ἐπὶ τοῦ ζεύγους, καὶ (οἱ) παράνυμφοι
<πάροχος>: παράνυμφος
<παροχῶν>: δωρημάτων, χαρισμάτων
<παροψίς>: ὀξυβάφιον, ἢ ἐμβάφιον
<πάρπαγος>: ὁ ἄνω τῆς θύρας μάνδαλος
<Πάρπαρος>: ἐν ᾧ ἀγὼν ἤγετο καὶ χοροὶ ἵσταντο
<παρπεπιθόντες>: παραπείσαντες, παραλογισάμενοι
<πὰρ πυλεῶνα>: παρὰ πυλεῶνα
<πὰρ πυμάτην>: παρὰ τὴν ἐσχάτην
<Παῤῥασίη>: πόλις Ἀρκαδίας
<Παῤῥάσιον>: ὄρος Ἀρκαδίας
<παῤῥέκτης>: πάντα πράττων ἐπὶ κακῷ
<παῤῥησία>: ἐξουσία. ἄδεια
<παρσουλακίρ>: τὸν τρίβωνα, ὅταν γένηται ὡς θύλακος
<παρτάδες>: ἄμπελοι
<πάρταξον>: ὕγρανον. Λάκωνες
<παρτέλλεται>: παραινεῖται
<παρτετύμβει>: παραφρονεῖ. ἡμάρτηκεν
<πάρ τοι>: πάρεστί σοι
<παρτομίς>: μικρὸν τῷ μήκει βιβλίδιον
<παρυφή>: ὕφασμα
<παρυφίς>: Μένανδρος ἐν Ὑμνίδι
<παρφάμεν>: παραβῆναι ἅπαντα
<παρφάμενος>: παραπείσας. εἰπών. παρηγορήσας
<πάρφασις>: παραίνεσις. συμβουλία. παρηγορία. ἢ ἀπάτη
<παρφυσίδες>: βάτραχοι
<παρῶ>: παραλείπω. ἢ συνῶ
<παρωάς>: παρωαὶ λέγονται ἵπποι τινὲς τὸ χρῶμα πυῤ(ῥ)οί
<παρῳδοῦντες>: παρατραγῳδοῦντες. χλευάζοντες. ἢ λέγοντες
<παρωθοῦντες>: ἐκβάλλοντες
<παρώκλασεν>: ἐγονάτισεν
<παρωλένια>: τῶν χειρῶν τὰ ὄπισθεν
<παρώλισθεν>: ὠλίσθησεν, ἐξέπεσεν
<παρώλοφα>: τὰ ἀπὸ τῶν τενόντων μέρη
<παρώμφημα>: παρωνυμίασμα
<παρώνυμον>: ἐκ τοῦ συμβεβηκότος καλούμενον
<πάρωος>: εἶδός τι πυῤ(ῥ)οῦ χρώματος ἵππου
[<παρώπαλα>: τὰ περὶ τοῖς ὀφθαλμοῖς.] ἐν τῷ περὶ ἱπποτροφίας
[<παρόπανος>: ἐμβρόντητος]
<παρώπια>: τὰ τοῖς ἵπποις παρατιθέμενα δέρματα, ἅ τινες <ἀνθή- λια> λέγουσι, παρὰ τοῖς ὀφθαλμοῖς
<παρῶπται>: παρεώραται
<παρῶπτο>: παρεώρατο
<πάρωρον>: παράκαιρον
<παρωσάμενος>: ἀπωθήσας. ἀποβαλών
<παρώσας>: ἐάσας. ὤσας, ὠθήσας. ἐκβαλών
<παρώσατο>: ὤσατο. καὶ ὤθησεν
<παρωσμένων>: δεδιω(γ)μένων
<παρώτρυναν>: παρώξυναν
<παρῴχετο>: παρῆλθεν. ἐπορεύετο
<παρωχετεύων>: ὅταν ἀπὸ τούτου τοῦ μέρους στρέφῃ τὸ ὕδωρ εἰς ἄλλον ὑδρα(γω)γόν
<παρῳχημένας>: παρελθούσας
<πᾶς>: ὅλος. ἕκαστος
<πᾶσαι>: ὅλαι
<πας[ς]άμενος>: γευσάμενος. κτησάμενος
<πασάμην>: ἐδεξάμην
<πᾶσαν ἐπ' αἶαν>: πᾶσαν τὴν γῆν
<πάς[ς]ανος>: ἀρτοπώλης, ἢ ἀρτόπτης
<πάς[ς]ασθαι>: γεύσασθαι
<πάσατο>: ἐγεύσατο. ἐκτήσατο
<πασάτω>: ῥανάτω
<πᾶσι δέ κεν>: περὶ πάντων δέ
<πᾶσις>: κτῆσις
<πάσκος>: πηλός
<πάσμα>: ᾧ συνήρτηται πρὸς τὸ τοῦ φυτοῦ φύλλον. ἔνιοι μαλλὸν ἐρίου
<πάσορ>: πάθος. Λάκωνες
<πασπάλη>: τὸ τυχόν. οἱ δὲ κέγχρον· ἢ ἄλευρα κρίθινα
<Πασπάριος>: ὁ Ἀπόλλων· παρὰ Παρίοις καὶ Περγαμηνοῖς
<πασσακίζουσα>: πασσαλεύουσα
<πασσακίῳ>: πασσάλῳ
<πάσσακον>: πάσσαλον
<πάσσαλερ>: σφῆνας. (Λάκωνες)
<πασσάλιον>: τοῦ ζυγοῦ τῆς κιθάρας τὸ μέσον
<πασσαλόφιν>: τοῦ πασσάλου. ὁ δὲ σχηματισμὸς Βοιώτιος
<πασσάριος>: σταυρός
<πάσσε>: συνήθως ἡμῖν· πάσσε δ' ἁλὸς θείοιο κρατευτάων καὶ ἐνεποίκιλλε· πολέας δ' ἐνέπασσεν ἀέθλους ἔνθεν καὶ <παστὸς> τὸ γαμικὸν ποίκιλμα
<πάσσεται>: ἐσθίει
<Πάσσιρος>: ὁ τὴν Εἰρήνην κτίσας Ὑπερβόρ(ε)ιος. ἐκαλεῖτο δὲ Εἰρήνη καὶ Πελαγοῦ(ς)σα
<πάσσονα>: παχύτερον, ἢ πλατύτερον. καὶ <πάσσους> εἶναι
<πάσσοντος>: εἰς ἀέρα χέοντος, ἢ σκορπίζοντος, ἢ ῥίπτοντος
<πασσυδίᾳ>: ὁμοῦ πάσῃ σπουδῇ, ἢ ὁρμῇ. τινὲς δὲ πανδημ(ε)ί
<πασσυδίῃ>: ὁμοίως
<πασσύριον>: ἀντὶ τοῦ πασσυδίην. Αἰολεῖς. τὸ πασσύριον ἡμῶν ἁπάν- των γένος
<πασσύρως>: ἄρδην. πανοικί
<πάσσων>: ῥίπτων. χέων. σκορπίζων. ἐπιπάσσων
<πάστα>: βρῶμα ἐκ τυροῦ ἀνάλου μετὰ σεμιδάλεως καὶ σησαμίου σκευα- ζόμενον. οἱ δὲ ἔτνος ἀλφίτοις μεμιγμένον
<παστάδες>: παστοί, στοαί. καὶ τῶν ἀμπέλων αἱ συστάδες. καὶ τόποι, ἔνθα ἐδείπνουν, ἀπὸ τοῦ πάς[ς]ασθαι. ἴσως δὲ καὶ οἱ διαγεγραμ- μένοι οἶκοι· <πάσαι> γὰρ τὸ ποικῖλαι. καὶ ἔτνος ὅμοιον
<παστάξ>: πάσσαλος
<παστάς>: στοά. προστάς. <παστάδας>· νυμφῶν(ας)
<παστήρια>: σπλάγχνα. τὰ ἐντοσθίδια. κοιλία
<παστοφόριον>: τὸ τὸν παστὸν φέρον. ἢ οἰκονομία. ἢ συναγωγή. ἢ ναὸς εὐανθής
[<πασχαλκεύς>: πολύτεχνος]
<πασχητιᾷ>: πάσχειν θέλει[ν]. ἢ ἀκόλαστος ...., ἢ αἰσχρᾶς ἡδονῆς ἡττᾶται
<παταγεῖ>: ψοφεῖ. κτυπεῖ
<πάταγος>: ψόφος, κτύπος
<Πάταικοι>: θεοὶ Φοίνικες, οὓς ἱστᾶσι κατὰ τὰς πρύμνας τῶν νεῶν
<παττάλους>: πασσάλους
<πάτανα>: τρύβλια
<πατάνια>: τὰ ἐκπέταλα λοπάδια, καὶ τὰ ἐκπέταλα καὶ φιαλοειδῆ πο- τήρια, ἃ <πέδαχνα> καλοῦσι. τινὲς δὲ διὰ τοῦ <β> <βατάνια> λέ- γουσιν
<παταπῶ>: πάλαι ποτέ
<Παταρ(η)ίς>: πόλις, καὶ ὄρος Λυκίας
<πάτασσε>: ὑπὸ ἀγωνίας ἐπλήσσετο, ἐταράττετο
<πατάσσει>: πλήσσει, κρούει. τρέμει. πηδᾷ. φοβεῖται. ἅλλεται. [ἢ πα- τάξαι
<πατάσσω>: ἠχῶ. δέρω, πλήσσω
<πάταχνον>: σκεῦος λοπαδίῳ ἐμφερές
<πατεῖσθε>: ἐσθίετε
<πατεῖν>: πορεύ[ς]εσθαι
<πατέοντο>: ἐγεύοντο
<πατέουσι>: καταπατοῦσι
[<πατεύσουσι>: καταφρονήσουσιν
<πατερῆται>: ἐσθίουσι]
<πατέρες>: πλούσιοι. ἢ πρόγονοι
[<πατευτικόν>: θηρευτικόν]
<πατηνόν>: πεπατημένον. κοινόν
<πατήρ>: ὁ φύσας
[<πατήρια>: ἐγκοί[κ]λια. καὶ τῆς λη[μ]νοῦ μέρη τινά]
<πατηταί>: οἱ τραπηταί
[<πατίαι>: χώραι]
*<πάτησαν>: κατεπάτησαν
<πατνή>: καλὴ ὑπὸ Πάρθων
<πατνώματα>: στεγάσματα οἴκου
<πάτον>: ὁδὸν πεπατημένην
<πάτος>: ἡ πεπατημένη καὶ λεωφόρος ὁδός. καὶ ἔνδυμα τῆς Ἥρας. καὶ κόπρος
<πατράδελφος>: θεῖος πρὸς πατρός
*<Παῦλος>: θαυμαστὸς ἢ ἐκλεκτὸς σύμβουλος
<πατραλοίας>: ὁ τὸν πατέρα ἀτιμάζων, πατροτύπτης. καὶ τὸ <μητρα- λοίας> (οὕτω) συντίθεται
*<Πάτραι>: πόλις τῆς Ἑλλάδος
[<πατρέμβατοι>: ὑψηλοί]
<πάτρην>: πόλιν ἐπαρχίας. φυλήν. πατρίδα.
<πάτρης>: πατρίδος. σημαίνει δὲ καὶ τὴν ἐκ τοῦ αὐτοῦ πατρὸς γέ- νεσιν
<πατριαί>: φυλαί
<πατρίδι>: πατρῴᾳ
<πατρίδα γαῖαν>: πατρῴαν γῆν
<πατρίδος αἴης>: πατρῴας γῆς
[<πάτριον>: τὴν πομπήν
<πατρίς>: φυλίς. πατρίδος]
<πατριώτης>: παρὰ Ἀθηναίοις, ὁ βάρβαρος. καὶ ο(ὐ) πολίτης
<πατρόθεν πορδακίδαι>: ὅτι πατέρων εἰσὶν ὄνων ἡμίονοι
<πατροκασιγνήτῳ>: τῷ τοῦ πατρὸς ἀδελφῷ
<πατρόπολις>: ἡ πατρῴα οἰκία
<πατρῴζουσαι>: τὰ τοῦ πατρὸς φρονοῦσαι
<πατρώϊον>: τὸ τοῦ πατρός. καὶ ἀπὸ προγόνων
<πατρώϊος>: πατρικός
[<πατρωλοίας>: ὁ τὸν πατέρα τύπτων, ἢ κτε(ί)νων]
<πάτρωνες>: οἱ πρῶτοι τῶν ἀξιωθέντων τῆς Ῥωμαίων πολιτείας ὑπὸ Ῥωμύλου ἑκατὸν ὄντες, ὥσπερ δευτέρων πατέρων τάξιν ἐχόντων· καὶ ἐκ τούτου οἱ κρινόμενοι(ς) βοηθοὶ παραγινόμενοι
<πατρῷος Ζεύς>: ναὶ ναὶ καταιδέσθη(τι) πατρῷον Δία καὶ ἄλλοι πολλοί
<πατώσας>: διατριβούσας
<παύεται>: ἥσυχος γίνεται
<παῦλα>: ἄνεσις, ἀνάπαυσις
<παυνί>: μικρόν. οἱ δὲ μέγα. ἢ ἀγαθόν
<παῦνις>: ἀπόχρεως
<παῦνον>: μέγα
<παῦρα>: ὀλίγα, εὐ(α)ρίθμητα
<παυράκις>: ὀλιγάκις, ἢ οὐδὲν ὅλως
<παυρακίς>: τὴν πέμπτην Σαμοθρᾷκες καλοῦσιν
<παῦροι>: ὀλίγοι. ἐλάττους. ὀλιγώτεροι
<παυσιβάκτρων>: ἰσχυρῶν βακτηρίων χρωμένων
*<παύσειεν>: καταπαύσειεν
<παυσικάπη>: μηχάνημα τροχῷ ἐοικός, δι' οὗ τὸν τράχηλον εἶρον, ὡς μὴ δύνασθαι προσενεγκεῖν τὴν χεῖρα ....
<Παυστήρια>: ὄρη τῆς Ἀχαίας, ἐν οἷς ὁ Ὠρίων ἀπέθανε. καὶ προβλή- ματα, ἢ φράγματα
<παυσωλή>: ἀνάπαυσις. τελευτή. κατάληξις
<Παφλαγόνες>: ἔθνος
<παφλάζει>: βράζει, ἀναζεῖ
<παφλάζοντα>: ἠχοῦντα. καχλάζοντα. ἀναβράζοντα, θερμαίνοντα
<παφών>: κτείνας
<παχείᾳ δραχμῆ>: τὸ δίδραχμον. Ἀχαῖος
<παχείῃ χειρί>: τῇ ἰσχυρᾷ
<πάχετον>: παχύτ(ε)ρον
<πάχητες>: πλούσιοι. παχεῖς
<πάχνη>: ἡ ψυχρότης· ἀπὸ τοῦ <πήσσειν>. ἢ λεπτὴ χιών. ἢ παχεῖα δρό- σος. ἢ τὸ πηγνύμενον ὕδωρ ὑπὸ ψύχους
<παχνουμένης>: ἀνιωμένης
<παχνοῦται>: θυμοῦται. πήσσεται· παρὰ τὴν <πάχνην>. φρίσσει. λυ- πεῖται, ἀνιᾶται
*<παχήμερον>: τὸ Μενδήσιον λεγόμενον
<παχυμερῶς>: ἁδρῶς, παχέως
<παχύνοοι>: παχὺν νοῦν ἔχοντες, ἀνόητοι
<παχύποδα>: τὸν ὑπὸ λιμοῦ καὶ φιλαργυρίας οἰδήσαντα
<παχύτερον>: ἁδρότερον. οὐκ ἀκριβῶς
<π[ρ]αῶται>: συγγενεῖς. οἰκεῖοι. Λάκωνες
<πέαρ>: Γλαυκίας λιπάρον
<πέδα>: μετά. ἢ γῆ
<πεδάγρετον>: μεταμέλητον. μεταληπτόν. ποικίλον. μεταδίωκτον
<πέδαι>: δεσμά. περισκελίδες. καὶ κρίκοι ἐσκυτωμένοι τῆς νεὼς τοῖς πη- δαλίοις καὶ τῷ ἱστῷ
<πέδαλα>: ποικίλα
<πεδαλευόμενος>: μεταμελόμενος. μεταδιωκόμενος
<πεδανῷ ὕπνῳ (ἢ) ἠπεδανῷ>: κούφῳ. Ἴων Ἀγαμέμνονι. τινὲς δὲ οὐ βεβαίῳ
<πεδανός>: ταπεινός, πεδεινός. ἢ ὁ τῷ μάντει διδόμενος μισθός
<πεδάρς[ε]ιον>: μετέωρον. ὑψοῦ
<πέδαχνα>: τὰ ἐκπέταλα καὶ φιαλοειδῆ ποτήρια
<πεδαχνοῦται>: ἐξυπτίωται. καὶ τρυφᾷ
<πεδαοριστής>: ἵππος φρυ(α)γματίας. καὶ μετεωριστής
<πέδειλα>: ὑποδήματα
<πέδελθε>: ἱκέτευσον. μέτελθε
<πεδέλθῃ>: ἱκετεύῃ. μετέρχηται
<πέδευρα>: ὕστερα. Λάκωνες
<πέδευρον>: ὕστερον. πάλιν. ὀπίσω
<πέδη>: εἶδος ἱππασίας. καὶ περισκελίς. δεσμός
<πέδησεν>: ὑποχείριον ἐποίησεν
<πεδῆται>: πεπεδημένοι
<πεδιάδα γῆν>: τὴν Φωκίδα
<πεδιᾶλαι>: μεταπέμψασθαι. μεταβαλεῖν
<πεδιακὰ πρόβατα>: πρόβατα ἀπὸ πεδίου, καὶ οὐ λειμῶνος
<πεδιάτιδες πύλαι>: τὰς πλησίον τοῦ Θυμβραίου ἐν Ἰλίῳ φησί, ἅς τινες <Ἐπιχηλὰς> καλοῦσι
<πέδιλα>: ὑποδήματα. καὶ ἔστιν οἷον ποδόειλα
<πεδόθεν>: ἀρχῆθεν, ἐκ ῥίζης, ἀπὸ γενέσεως, ἐκ παίδων
<πεδοίκους>: μετοίκους
<πεδοίκου χελιδόνος>: συνοίκου. Αἰσχύλος Τροφοῖς
<πέδον>: γῆ, ἔδαφος
[<πέδουρος>: μετέωρος]
<πέδο(ρ)τα>: ἡμέρα, ἐν ᾗ οὐ γίνεται ἑορτή
<Πεδώ>: ἡ νῦν καλουμένη Κλεψύδρα, κρήνη ἐν ἄστει
<πέζα>: ἡ ἀρχὴ τοῦ ῥυμοῦ· διὰ τὸ πρὸς τῷ πέδῳ ...., ὅθεν καὶ πέζα ἱματίου λέγεται ἡ ὤα, ἢ πρὸς τῷ πέδῳ τὰ κατώτατα μέρη
<πεζὰς μόσχους>: οὕτως ἐκάλουν τὰς μισθαρνούσας ἑταίρας χωρὶς ὀργάνου
<πεζεταίροις>: τοῖς περὶ τὸν βασιλέα δορυφόροις
<πεζὴ λέξις>: κοινὴ λέξις
<πεζήν>: τὴν συνήθη, ἢ κοινήν
<πεζός>: κοινός. ταπεινός. <Πεζοῖς> δὲ τοῖς ἐκ ποδῶν πεζεύουσιν
<πεζοφόροις ζώμασιν>: Αἰσχύλος Τοξότισιν. ὥσπερ πέζαν ἐχόντων τῶν χιτώνων· τινὲς δὲ ποδήρεσι. <Ζῶμα> δὲ τὸ ἔνδυμα
<πεζῶν>: τῶν ὁδευόντων
<πεζῷ γόῳ>: τῷ ψιλῷ. καὶ <πεζὰς ἑταίρας> ἔλεγον τὰς μισθαρνούσας χωρὶς ὀργάνου
*<πιθανότης>: πιστότης
<πειθαρχήσαντες>: πεισθέντες
<πείθεο>: πείθου
<πείθεσθε>: πείσθητε
<πειθήνιοι>: ὑπήκοοι, πειθόμενοι
[<πειθήσας>: πεισθείς]
[<πειθή>: πεισμονή, πίστις]
<πείθονται>: πειθήνιοί εἰσιν
<πειθώ>: ἡ ὀγδοάς
<πεικαμμαῖς>: ὀξείαις, καὶ λεπταῖς
<πείκειν>: ξαίνειν
<πεῖκος>: ἔριον. ξάμμα
<πεικόν>: πικρόν, πευκεδανόν
[<πειλός>: πᾶν τὸ πεπιλωμένον]
<πεινέων>: πεινῶν
<πειναρόν>: ῥυπαρόν
<πεινῆν>: πεινᾶν
[<πείρω>: πέρας]
<πειράζων>: ἐνεδρεύων. λῃστεύων
*<Πειραΐδαο>: Πειραίου παιδός
*<πειδαίρουσα>: δέρουσα
<πεῖραι>: πειρατ(ε)ῖαι. δόλοι
<πειρᾶν>: πειράζειν ......
<πεῖραν ποιούμενος>: πειράζων
<πείραντες>: ἐκκεντήσαντες
<πείρατα>: πέρατα. τέλος
<πειραταί>: κακοῦργοι, λῃσταί. θηρευταὶ ἐν ὕδασι
<πειρᾶται>: πεῖραν λαμβάνει, πειράζει. ἐπὶ δὲ λῃστῶν, πειρατεύεται
<πειρατήριον>: τόπος λῃστῶν
<πειρεᾶσθε>: πειράσθητε
<πείρησαι>: πείρασον
<πειρήθη[ξαι]>: πεῖραν λαμβάνει
<πειρῆσθαι>: ἔσθ' ὅτε λῃστεῦσαι
<πειρήσομαι>: πειράσομαι
<πειρήσοντα[ι]>: διάπειραν ληψόμενον
<πειρήτιζε>: πείραζε
<πειρητίζειν>: πειρᾶσθαι. πεφυσῆσθαι. πεφοβῆσθαι
<Πειριεῖς>: νῆσος. καὶ Ἀστερία
<Πείρηθοι>: νύμφαι ἐν Κύπρῳ
<πείρινθος>: πλέγμα, τὸ ἐπὶ τῆς ἁμάξης· τὸ πλινθίον, τὸ ἐπιτιθέμε- νον τῇ ἁμάξῃ τετράγωνον
<πειρῶ>: σπεῦδε. πείραζε
<πειρώμενος>: πειράζων
<πειρῶν τὴν παῖδα>: πειράζων. διαφθείρων
<πείσαντες>: ποτίσαντες, ὑγρά[ί]ναντες
<πείς[ς]εα>: λειμῶνες. ἕλη. [πέδη.] ποτάμιοι, π(ο)ιώδεις, ὑδατώδεις τόποι
<πείς[ς]εα[σ] ποιήεντα>: τοὺς διύγρους τόπους καὶ βοτανώδεις
<πείσεν>: πείσει, ἔπεισεν
<πείσεσθαι>: παθεῖν
<πείσεται>: ὑπομενεῖ
<πείσῃ>: πείσματι. καὶ χώρᾳ· τῷ δὲ μάλ' ἐν πείσῃ κραδίη μένε
<πείσματα>: σχοινία ἀπόγεια, πρυμνήσια. περιβόλαια
<πεισόμενον>: παθεῖν μέλλοντα
<πείσονται>: πάθωσι
<πείχισον>: δοκίμασον
<πεκούλιον>: (βαλάντιον)
<πεκτεῖ>: κτενίζει. τίλλει. κείρει. ξαίνει
<πεκτοῦμαι>: τρίχομαι. τίλλομαι
<πεκτούμενον>: τιλλόμενον. τίλλοντα. <Πεκτεῖν> γὰρ τὸ κείρειν
<πελάγια>: τὰ κρόταλα. ἡ δὲ ῥίνος πελαγία
<πελαγίζειν>: τοὺς ὀδόντας συγκρούειν. καὶ πλεῖν πέλαγος ἄβατον. καὶ ἀλαζονεύεσθαι, καὶ ψεύδεσθαι μεγάλα
<πέλαγος>: μέγεθος, πλῆθος, βυθός, πλάτος θαλάσσης
<πελάζειν>: ἐγγίζειν, πλησιάζειν
<πελαζόμενοι>: ἐγγιζόμενοι
<πέλαιτον>: τὸ ἐφικτόν. μέγιστον
<πέλαινα>: πόπανα, μειλίγματα
<Πελάνα>: ἡ Σαλαμίς. ἐν τοῖς Εὔκλου χρησμοῖς. ἢ τὰ ἀπὸ τῆς ἅλω (ἀ)πάργματα. καὶ θυσίαι, καὶ πέμματα
<πέλανοι>: πέμματα εἰς θυσίας ἐπιτήδεια
<πέλανον>: ἀφρόν, τὸν περὶ τὴν γῆν ἀφρόν. ἢ πέμμα τι πλακουν- τῶδες
<πέλανος>: πέ[μ]ψιν ἔχων ῥυπαράν. ἢ τὸ ἐκ τῆς (παι)πάλης πέμμα. οἱ δὲ ἐπὶ τοῦ κηρίου τιθέασι. καὶ τὸν περιπεπηγότα τῷ στόματι ἀφρόν
<πέλανορ>: τὸ τετράχαλκον. Λάκωνες
<πελαργικοὶ νόμοι>: τὸ ἀντι[ς]τρέφειν τοὺς γονεῖς.
<Πελαργικόν>: ἀντὶ τοῦ Πελασγικόν. Πελαργοὺς γάρ φασι τὴν Ἀττι- κὴν οἰκῆσαι· ἀπὸ τῶν Πελασγῶν μεταφέροντες ἐπὶ τὰ πτηνά
<πελαργός>: ἄγγος τι κεράμεον
<πέλας>: γείτων, ἐγγύς, πλησίον
<πελάσαι>: ἐγγίσαι, πλησιάσαι
<πελάσαιμι>: προσεγγίσω
<Πελασγοί>: οἱ Θεσσαλοί. καὶ <Πελασγικὸν Ἄργος> ἡ Θεσσαλία νῦν. καὶ ἔνιοι τῶν βαρβάρων. καὶ γένος ἀπὸ Πελασγοῦ τοῦ Ἀρκάδος γενό- μενον πολυπλάνητον
<πέλασε>: προσήγγισεν
<πέλασσεν>: ἐγγίσαι ἐποίησεν, ἐπλησίασεν
[<πελαστικόν>: τειχίον οὕτω ἐν Ἀθήναις καλούμενον Τυῤῥηνῶν κτι- σάντων]
<πελάται>: οἱ διὰ τὴν ἀναγκαίαν τροφὴν μισθῷ δουλεύοντες, τρεῖς μίσθαρνοι· ἀπὸ τοῦ <πέλας>. ἢ θρέμματα
<πελάχνιν>: τρύβλιον ἐκπέταλον
<πελδασταί>: οἱ τὰ ἀσπιδίσκια ἔχοντες
<πελεθοβάψ>: Θεόδ(ω)ρος ὁ τραγικὸς [ὁ] ὑποκριτὴς οὕτως ἐπεκαλεῖτο. τινὲς δὲ ποιητὴν αὐτόν φασι γεγονέναι
<πελεθρίσματα>: δρομήμα(τα)
<πέλεθρον>: μέτρον γῆς, ὅ φασι μυρίους πόδας ἔχειν· τινὲς δὲ στα- δίου[ς] ἕκ[α]τον
<Πελεθρόνιον>: πολυφάρμακον
<Πελεθρόνιος>: ὁ Χείρων, ἀπὸ τοῦ Πελεθρονίου, ἐν ᾧ ἐτράφη· οἱ δὲ πολυφάρμακος
<πέλει>: ὑπάρχει, ἐστί. δίδωσι. γίνεται
<πέλειαι>: περιστεραί. καὶ αἱ ἐν Δωδώνῃ θεσπίζουσαι μάντεις
<πελειοθρέμμονα νῆσον>: [Ἀριστοτέλης φησὶ διαφέρειν περιστερὰς καὶ πελειάς
<πελείους>: Κῶοι καὶ οἱ Ἠπειρῶται τοὺς γέροντας, καὶ τὰς πρεσβύ- τιδας ......
<πελεκάν>: ὄρνεον τὸ κολάπτον καὶ τρυποῦν τὰ δένδρα
<πελέκεα>: πέλεκυν δίστομον
<πέλεκκος>: στελεός, ὅ ἐστι ξύλον εἰς τὴν ὀπὴν τῶν πελέκεων βαλλό- μενον
<πέλεκρα>: ἀξίνη
<πέλεκυς>: ἀξίνη δίστομος. ἢ σταθμίον ἑξαμνιαῖον ἀρχαῖον· οἱ δὲ [δω]δεκαμνιαῖον
<πελεκύστερον>: τὸ στελεόν
<πελεμίζειν>: σείειν, κραδαίνειν
<πελεμίχθη>: διεσείσθη
<πέλεν>: ἦν, ὑπῆρχεν
<πελένα>: ζεῦγος βοῶν
<Πελεός>: Ἀχαιὸς Φρίξῳ. καὶ μήποτε τὴν παρ' Ὁμήρῳ Πτελεόν. δύ- ναται δὲ καὶ τὰ Πέλη τὰ ἐν Θεσσαλίᾳ λεγομένα δηλοῦν
<Πελεστόθρην>: νῆσον τὴν Σαλαμινίαν
<πελεσσύδραι>: συ[ν]στρέμματα ὑδάτων
<πέλεται>: ὑπάρχει, γίνεται
<πελήαρ>: περιστερὰς καὶ περσικῆς τὸ ἥμισυ. Λάκωνες
*<πέληται>: γένηται
<πέλη[τ]ος>: γέρων
*<πελειάδες>: περιστεραί
<πελιαί>: μέλαιναι. [περιστεραί. φάσσαι]
[<πελιανόν>: μολύβδῳ ἐοικὸς κατὰ τὴν χρόαν]
<πελιγᾶνες>: οἱ ἔνδοξοι· παρὰ δὲ Σύροις οἱ βουλευταί
<πελίγξαι>: ἐπιδραμεῖν
<πελιδνόν>: μέλαν ὡς μόλυβδος. ἢ ὕφαιμον
<πελίκαν>: εἶδος ποτηρίου ξυλίνου. διὰ τὸ πεπελεκῆσθαι. ἄλλοι ξυλίνη λεκάνη
<πελιοί>: μέλανες, ὡς ὠχροί, ἢ χλωροί
<Πελινναῖος>: ὁ Ζεὺς ἐν Χίῳ
<πελιτνόν>: πελ[ε]ιόν
<πέλλα>: λίθος
<πέλλαι>: ἀγγεῖά τινα, εἰς ἃ ἀμέλγεται τὸ γάλα, οἷον πύελ[λ]οί τινες οὖσαι, ἐν αἷς τὸ πύος, τουτέστι τὸ γάλα, εἰλεῖται
<Πελλαῖον>: [φαιόν. καὶ] Μακεδονικόν
<πελλάνιος>: Ποσειδῶν ἐν Κυρήνῃ
<πελλαντῆρα>: ἀμολγέα
<πελλᾶς>: πέλ[λ]η[τ]ος. πρεσβύτης
<πέλλας> καὶ <πέλλαι>: ποιμενικὰ ἀγγεῖα
[<πελλασταί>: ὑποδήματα, ἃ περιετίθεσαν οἱ δρομεῖς περὶ τὰ σφυρά, ἵνα μὴ ἔξω στρέφηται]
*<πελλαιχρὸν ἢ πελλαιχνόν>: πυῤῥόν
<πελλήν>: κούφην, καὶ φαιὰν τῷ χρώματι
<Πελλήνη>: πόλις ἐν Ἄργει
<Πελλ(ην)ικαὶ χλαῖναι>: ἐπεὶ διαφέρειν ἐδόκουν αἱ ἐν Πελλήνῃ γινό- μεναι, ὡς καὶ ἆθλα τοῖς νικῶσι δίδοσθαι
<πέλληον>: στέψον
<πελλη(τή)ρ>: πολυφάγος. ἀμολγός
<πελλητῆρες>: ὁμοίως
<πελλία>: σπέλεθοι
<πέλλιξ>: κράνος
<πελλίς [ἢ πελλάς>]: λεκάνη
<πελλόν>: φαιὸν χρῶμα, ἐμφερὲς τῷ πελιδνῷ
<πελλοπλαύραστον>: ὀξύθυμον. ἢ ἔκλιμον
[<πελλύρον>: μετέωρον]
<πέλλυτρα>: οἱ δεσμοί, οἱ περὶ τὰ[ς] σφυρὰ καὶ τοὺς ἀστραγάλους τῶν δρομέων περιελισσόμενοι, εἰς τὸ μὴ ἐκ(ς)τραφῆναι; [<πελλύτα> καὶ <πελλύτεμα>. δεσμός]
<πέλμα>: τὸ κάτω τοῦ ποδός
<Πελοπίδαι>: Ἀγαμέμνων <γέ><ν>
<Πελοπόννησος>: πόλις τοῦ Ἄργους
<πέλος>: μέγα. τεράστιον
<πέλτη>: εἶδος ὅπλου. δόρυ. ἢ μικρὰ ὅπλα
<πέλτη>: ἀσπὶς ἴτυν οὐκ ἔχουσα. ἢ ὅπλου σκέπασμα. ἀκόντιον
<πέλτης>: Θρᾴκιον ὅπλον. καὶ εἶδος ταρίχου
<πέλω>: εἰμί, δίδωμι, γίνομαι
<πέλωρ>: μέγα. ὑπερφυές
<πέλωρα>: θηρία. δείματα. τέρατα. σημεῖα μεγάλα
<πελωρεύει>: φανερῶς ποιεῖ
<πελώρης>: τινὲς εἱμαρμένης
<πελώρια>: μεγάλα, τεράστια
<πελώριος>: μέγας δεινός
<πελώρου>: θηρίου
<πέμμα>: εἶδος πλακοῦντος. καὶ πᾶν πεπτόμενον
<πέμματα>: ποικίλα ἐδέσματα πλακουντικά
<πεμπά[υ]δος>: πεντάδος
<πεμπαζόμενοι>: ἐπιστρεφόμενοι. ἐκπληττόμενοι. μεριμνῶντες
<πεμπάς>: τριακάς
<πεμπάσασα>: ἐξαριθμήσασα
<πε(μ)πάσσεται>: κατὰ πέντε ἀριθμήσει· τὸ γὰρ πέντε Αἰολεῖς <πέμπε> λέγουσι. καταχρηστικῶς δὲ καὶ ψιλῶς ἀριθμήσει
<πέμπε>: Αἰολεῖς πέντε
<πέμπελον>: στωμύλον, λάλον. οἱ δὲ λίαν γηραλέον
<πέμποι>: ἀναπέμποι
<πέμπουσιν>: ἔπεμψαν, ἀνέπεμψαν, κατέπεμψαν
<πεμπωβόλους>: πέντε ὀβελίσκους, ἐκ μιᾶς λαβῆς συνεχομένους τριαι- νοειδῶς
<πέμφελα>: δύσκολα. τραχέα. βαθέα
<πεμφίδες>: πομφόλυγες. καὶ πτηνῶν ψυχαί
<πεμφιδώδεις πυρετοί>: φλυκταινώδεις. πνευματίαι
<πέμφιξ>: πνοή. ψυχή. καὶ αἱ τοῦ ἡλίου ἀκτῖνες
<πέμψις>: ἐνεχυρασμός
<πενεῖν>: πενητεύειν
*<πενία>: ἀχρημοσύνη, ἀπορία
*<πένεται>: πονεῖ, ἐνεργεῖ. ἀχρηματεῖ. κάμνει
<πενέσται>: οἱ μὴ γόνῳ δοῦλοι, οἵτινες εἰργάζοντο τὴν γῆν. τινὲς δὲ οἱ εἵλωτες. τινὲς δὲ λάτρεις. ἢ ἐργάται πένητες ἢ ὑπήκοοι
*<πενειαδεῖν>: κατεπιστατεῖν
<πένης>: ὁ αὐτοδιάκονος
<πένησσα>: πτωχή
<πενθέριον>: τὴν προῖκα. Θάς[ς]ιοι
<πενθερός>: τῷ νυμφίῳ ὁ τῆς κόρης πατήρ. καὶ <πενθερὰ> ἡ μήτηρ. τίθεται δὲ καὶ ἐπὶ τοῦ γαμβροῦ
<πένθος>: συμφορά. θρῆνος, λύπη
[<πέννα>: πτερά
<πενόν>: μεμελανωμένον
<πένοντο>: ἐνήργουν
<πενταέτηρον>: πέντε ἐτῶν]
<πεντάσχοινον>: στάδιον
<πεντάχα>: ἡ χείρ. ἢ πέντε μέρη
<πένταχος>: τὴν τάλαρον. Βοιωτοί
<πεντεκτενῆ>: ἐνδύματα, οἷον πριόνων ὀδοῦσιν ἐμφερῆ, πεποικιλμένα
<πέντε κριταί>: τοσοῦτοι τοῖς κωμικοῖς ἔκρινον, οὐ μόνον Ἀθήνησιν, ἀλλὰ καὶ ἐν Σικελίᾳ
<Πεντέλεια>: ὄρος Ἀρκαδίας, ἐξ οὗ Λάδων ὁ ποταμὸς καταφέρεται
[<πεντεστατήριον>: πενταετῆ]
<πεντεσύριγγον ξύλον>: πέντε ὀπὰς ἔχον κατὰ τὸ δεσμωτήριον· τέσσαρας μέν, εἰς ἃς οἱ πόδες καὶ αἱ χεῖρες διείροντο· μίαν δέ, δι' ἧς ὁ τράχηλος
<πεντετηρίς>: πενταετηρίς
<πεντηκοντόγυον>: πεντήκοντα γύας ἔχον· οἷον πεντηκοντοπέλε- θρον
<πεντηκοντομέσοδμον>: πολύστεγον. αἱ γὰρ <μέσοδμαι> στέγαι
<πεντηκοντόστολον>: ὅπου οἱ δραπέται ἀνάγονται
<πέντοζος>: χείρ
<πεντόροβον>: ἡ γλυκυσίδη
<πέξαι>: κεῖραι, κτενίσαι
<πεξαμένη>: κτενισαμένη τὰς τρίχας, καὶ ξάνασα
<πέξις>: ψίλωσις, κουρά, ξύρησις
<πεπάγουσα>: ἁπαλή
<πεπαιδεῦσθαι>: πεπαιδοποιῆσθαι
<πέπαικεν>: ἐπάταξεν
<πεπαίνεται>: μελανοῦται. ὀπτᾶται. μαλάσσεται. πέπειρον γίνεται. πραΰνεται
<πεπαλαγμένον>: μεμολυσμένον <αἵματι καὶ λύθρῳ>. ἢ λελευκα- μένον
<πεπαληκέναι>: ἐκπεσεῖν
<πεπαλημέναι>: βεβλα(μ)μέναι
<πεπαλ(.)μένος>: βεβλαμ(μ)ένος, ἔξαρθρος γεγονώς
[<πεπαλόεντος>: τραχέος
<πεπαλόεσσα>: τραχεῖα]
<πεπαμένος>: κεκτημένος
<πέπανα>: πλακούντια
<πεπᾶναι>: πραῧναι
<πεπανός>: ὁ πολὺν χρόνον ἔχων παρὰ τὸ ὀπτηθῆναι
<πεπαρεύσιμον>: εὔφραστον, σαφές
<πεπαρεῖν>: ἐνδεῖξαι, σημῆναι
<πεπάρθαι>: παρακεῖσθαι
<πέπαρμαι>: δι' ἥλου κατέχομαι. πεπερόνημαι. καθήλωμαι
<πεπαρμένον>: ἀνειρμένον. πεπερονημένον. καθηλωμένον. κατεσχημέ- νον. ἐμπεπηγός. διαπεπερονημένον
<πεπαρῳνηκότων>: ἀτακτησάντων. ὑβρισάντων. <Παροινία> γὰρ ἡ ὕβρις
<πεπᾶσθαι>: κεκτῆσθαι
*<πεπάσωται>: πιότητος γέμει
<πέπα[υ]στο[ι]>: ἐγέγευστο. ἐπεπλήρωτο
<πέπαυται>: πεπράϋνται
<πεπαχυμμέναις>: πεπυκνωμέναις
<πεπεδημένος>: δεδεμένος
<πεπ[ε]ίθοιμεν>: πείσοιμεν
<πεπ[ε]ιθοῦσα>: πείθουσα
<πέπειρα>: γραῖα
<πεπειρῆσθαι>: γεγυμνάσθαι. (δια)πεπαρθενεῦσθαι
<πέπειρον>: πεπανθέν, ὥριμον, ὠπτημένον, ἀκμαῖον
<πεπείρους>: ἑψημένους. ἐπὶ ὀπώρας [λαβεῖν] ἤτοι σταφυλῆς
<πέπεισμαι>: ἤλπισα. θαῤῥῶ
<πεπεμμένην>: ζυμωθεῖσαν, ἐν κλιβάνῳ ἄρτον γενομένην
[<πεπένεται>: μαλάσσεται. καὶ τὰ ὅμοια]
<πεπεραγκέναι>: ἠνεγκέναι
<πεπερασμένος>: πεπληρωμένος
<πεπερημένος>: ὁ πεπεραιωμένος
<πέπευται>: πέπεικται
<πεπιεσμένος>: τεθλιμμένος
<πεπ(.)λαγμένον>: μεμολυσμένον
<πεπλαδηκώς>: σεσηπώς. ὑγρανθείς
<πεπλασμένον>: μὴ ἀληθές, ψεῦδος
[<πέπλαται>: ἥπλωται]
<πέπληγε>: πέπληκται
<πεπλεγμένον>: (κε)κοσμημένον. ἐκτενισμένον
<πέπληγον>: ἔτυπτον. ἐκρότουν
<πεπληγυῖα>: πλήξασα
<πεπληγώς>: πλήσσων
<πέπλη[κ]ται>: κύει
<πέπλον ἢ πέπλος>: ἱμάτιον ἢ ἔνδυμα γυναικεῖον
[<πεπνοιῶν>: ἐνεργῶν, θεραπεύων]
<πεπνυμένοι>: σώφρονες, συνετοί
<πεπνυμένον στόμα>: σεσωφρονισμένον. σιγηλόν
<πεπνυμένος>: φρόνιμος, συνετός
<πέπνυσαι>: συνετὸς εἶ
<πέπνυται>: συνετός ἐστι
<πεποδήγημαι>: δεδίδαγμαι. ὡδήγημαι
[<πεποιημένον>: ποιότητα ἔχον]
<πεποίηται>: πέπρακται
<πέποιθας>: θαῤῥεῖς
<πεποίθασιν>: ἠλπίκασι. πιστεύουσι. θαῤῥοῦσιν
<πεποιθήσεις>: θαῤῥήσεις. πιστεύσεις. ἐλπίσεις
<πεποίθῃς>: θαῤῥήσῃς
<πεποιθίαν(?)>: ἐλπίδα. προσδοκίαν
<πεποιθότατε>: προσφιλέστατε. φίλε
<πεποιθώς>: ἐλπίσας. πιστεύσας
<πεποίωται>: ὅπου τις ῥέπει
<πεποιωμένον>: ποιότητα ἔχον, ἢ περιδραξάμενον
<πεπόλιστο>: ἔκτιστο
<πέπομφα>: ἔπεμψα
<πέπον>: προσφιλέστατε, προσηνέστατε. ἔκλυτε, μαλακέ
<πέπονθα>: ἔπαθον
<πεπορασμένος>: φανερός
<πεπορεῖν>: δοῦναι
<πεπορθῆσθαι>: ἀπολωλέναι. συν(τε)τελέσθαι
<πεπορπημένη>: τῇ περόνῃ συνεχομένη
[<πεπορωμένοι>: τετυφλωμένοι]
<πέποσθε>: πεπόνθατε
<πέποσμαι>: ἀκήκοα. [ἥπταμαι
<πεποτήαται>: ἵπτανται
<πεπραδῖλαι>: εἶδος ἰχθύων
<πεπρημένος>: πεφυσημένος
*<πεπράχαμεν>: ἐπράξαμεν
*<πεπράτορα>: θαυμασία
<πεπρίλος>: ἰχθῦς ποιός
[<πεπρυμένοι>: συνετοί]
*<πεπρωμένη>: εἱμαρμένη
*<πεπρωμένον>: μεμοιραμένον
*<πέπρωται>: τετύπωται. ὥρισται. [τὸ εἱμαρμένον ζήτει]
<πεπρυτανευκώς>: ἐπιμεμηνιευκώς. καὶ προανηλωκώς
<πέπτασθαι>: ἀνεῷχθαι. περιέχειν
<πέπταται>: ἥπλωται
<πέπτει>: πραΰνεται τὴν τροφήν
<πεπτέον>: φυλακτέον. εὐρυτέον
<πεπτήνας>: περιβλεψάμενος
<πεπτηώς>: δι' ἀσθένειαν καὶ δειλίαν πεπτωκώς
[<πεπ.γμένοι>: μαθόντες, ἢ εἰδότες]
<πεπύθωνται>: ἀκούσωσιν. Ἀττικῶς
<πεπυκασμένα>: ἐσκεπασμένα, περικεκαλυμμένα
<πεπυρακτωμένα>: πεπυρωμένα
<πέπυσμαι>: ἀκήκοα. ἔμαθον, (ε)ἶδον
<πεπύσμεθα>: ἠκούσαμεν. καὶ τὰ ὅμοια
<πεπυσμένος>: ἰδών. καὶ τὰ ὅμοια
<πέπυστο>: ἠκηκόει
<πεπωγμένον>: κεκλασμένον
<πέπωκα>: ἔπια
<πέπων>: ἔκλυτος. ἀσθενής
<πεπωρωμένοι>: ἐσκληρωμένοι. τετυφλωμένοι
<πέρα>: πλέον. ἐπέκεινα. ὑπεράνω
*<περάαν>: διαπερᾶν
*<Περαιβοί>: ἔθνος Θεσσαλικόν
<περάγην>: διέῤῥωγα. Ῥίνθων
<περαίνει>: ἐπὶ πέρας ἄγει. πληροῖ. ἀνύει
<περαίνειν>: ἐξανύειν. ἀποπληροῦν
<πέραινον>: οἱ Πυθαγορικοὶ τοὺς περι(τ)τοὺς ἀριθμούς
<περαίτατον>: ποῤῥώτατον
<περαιτέρω>: πλείω ἔμπροσθεν. μετὰ τὸ τέλος ἄλλο
<περαιωθῆναι>: τελειωθῆναι
<πέρα λόγου>: ὑπὲρ λόγον
<πέρας>: τὸ τέλος. καὶ ἡ λύσις. καὶ τὸ τῆς γῆς πέρας
<περᾶσαι>: διαβῆναι. ἀποδόσθαι ἐπὶ πέρατα τῆς γῆς, ἢ εἰς τὸ πέρας διελθεῖν
*<πέρατα>: τὰ τέλη
<πέρασας>: εἰς τὸ πέρας τῆς θαλάσσης διεπέρασας, ἐπώλησας
<περατεύει>: ὁρ[γ]ίζει. στέλλει. λέγει
<περατουμένην>: ἐκπληρουμένην
*<περγάμιον>: δήμιον
*<Πέργαμα[ς]>: ἡ ἀκρόπολις τῆς Ἰλίου
<Περγαία θεός>: ἡ Ἄρτεμις
<περγοῦλον>: ὀρνιθάριον Ἀργειλέγω
<πέργουν>: πρέσβεις. οἱ αὐτοί
<Πέρδικος καπηλεῖον>: χωλὸς κάπηλος ὁ Πέρδιξ ἦν. ἔνθεν ἔνιοι τὴν παροιμίαν φασὶ διαδοθῆναι
*<περιδώμεθα>: συνθήκην παράσχωμεν
[<περεούμενοι>: τελειούμενοι
<περεοῦσθαι>: διαπερᾶν πλοίῳ ἐπιβάντα]
<περέτισαν>: ἐτίμησαν
<περ(ῆ)σαι>: διαπερᾶσαι
*<περάτρια>: ἡ παραγγέλλουσα τὴν ὥραν ταῖς κεκτημέναις
<πέρθαι>: πορθηθῆναι
<πέρθετο>: ἐπορθεῖτο
<πέρι>: περισσόν. περίεστι
<περιαγ[κάμψ]αῖς>: καμπαῖς
<περιαγγέλλειν>: τὸ [μὴ] συνάγειν ὄχλον ἐπὶ τὰς ἐκφορὰς τῶν τετελευ- τηκότων
<περιάγει>: περιφέρει. ἢ κάμπτει
<περιάγνυται>: περικλᾶται. συντρίβεται. περιέρχεται. περιηχεῖ
<περιάγνυτο>: περιεκλᾶτο. καὶ τὰ ὅμοια
<περιαγόραιος>: περίλογος. περιαγορευτής
<περιαδεῖς>: περίῤῥυτοι. περίπνοοι
<περιαθρεῖν>: περισκοπεῖν
<περιαίνυτο>: περιελάμβανεν. περιεῖχεν
<περίαλλος>: τὸ ἰσχίον [ὅταν εἰλεῖν
<περιαμησάμενος>: θερίσας
<περιαμμάτων>: περιάπτων
<περιάοιδος>: ἡ ἐγκύκλιος ᾠδή
<περίαπτα>: περιάμματα
<περιαυθαδίζεται>: ἐν ὑπερηφανίᾳ ἀναστρέφεται, ἢ μεγαλοφρονεῖ
<περιαυτίζεσθαι>: τὸ ἐν αὐτῷ ἐνδιατρίβειν, ἢ ἀποδιδόναι ἑαυτῷ
<περιαυτίζεται>: μεγαλοφρονεῖ
<περὶ αὐτόν>: πρὸς αὐτόν
<περιβάλλειν>: περιλαμβάνειν. πείθειν. στρέφειν. εἰδέναι
<περιβάλλουσαν>: ὁμοίως
<περιβάλλεσθαι>: ὑπερβάλλεσθαι
<περίβαρα>: ὑποδήματα
<περιβαρίδες>: ὑποδημάτων εἶδος γυναικεῖον
<Περιβασώ>: ἡ Ἀφροδίτη
<περιβεβυσμένος>: περιπεφραγμένος
<περιβῆναι>: πεπτωκότος ὑπερασπίσαι, ὑπερμαχῆσαι
<περίβησαν>: ὑπερήσπισαν. καὶ τὰ ὅμοια
<περιβλέπεται>: περισκοπεῖ
<περίβλεπτος>: ἔξοχος. [περιβόητος
<περιβόητος>: ἐπὶ κακοῦ ἢ ἀγαθοῦ φήμην ἔχων
<περιβολή>: περίβοιος. περιδέρματος. ὑπέρτιμος
<περίβολοι>: τείχη πόλεων, ἢ περίδρομοι
<περιβομβεῖσθαι>: περιηχεῖσθαι
<πέρι γάρ>: περισσῶς γὰρ
<περιγηθής>: περιχαρής
*<περίγειος>: πρὸς τὴν γῆν
<περιγίνεται>: περιοικεῖ. περιττεύει
<περιγλαγέας>: γεγαλακτωμένας
<περιγλαγές>: περίπλεω(ν) γάλακτος
<περιγράφει>: περιγίνεται. [περιαίρεσιν τοῦ πράγματος] ἢ χωρεῖ. ἢ συλλαμβάνεται
<περιγραφήν>: περιαίρεσιν τοῦ πράγματος. ἢ ἐν ἀγρῷ ἐστι
<περίγραφον>: οἱ δανείζοντες τοῖς μὴ ἀποδιδοῦσι τὸ ἀργύριον περι- έγραφον, καὶ οὐχ ὑπερέβαινον ἕως λύτουν
<περιγυρίδας>: περιφερείας
<περὶ δ' ἄλλων>: ὑπὲρ τοὺς ἄλλους
<περιδαρδάπτεσθαι>: κατεσθίεσθαι
<περιδαρδάπτειν>: κατεσθίειν
<περὶ δ' ἐδρύφθη>: περιεξέσθη
<περιδεής>: περίφοβος
<περιδείδιθι>: φοβοῦ
<περιδεινεῖσθαι>: περικινεῖσθαι. περιπορεύεσθαι. περιστρέφεσθαι. περιέρχεσθαι
<περιδεινηθήτην>: περιεστρέφοντο. ὅμοιον
<περιδεινήσεως>: περιόδου. καὶ τὰ ὅμοια
<περιδεινηταί>: περικινηταί. καὶ τὰ ὅμοια
<περίδεινον>: πειρατήν
<περιδεινός>: περιπαθής
<περιδεινοῦσι>: περιστρέφουσιν
<περιδεινοῦντα>: περιοδεύοντα
<περίδειρον>: τὸ κατώτατον τῆς περιγραφῆς τοῦ τραχήλου
(<περιδείσασα>): περισσῶς δείσασα, περισσῶς εὐλαβηθεῖσα
<περιδεῖσθαι>: συντείνεσθαι
<περὶ (δὲ) κλισιὼν θέε πάντη>: περιετετείχιστο δὲ κλίσιον, κύκλῳ περι(ε)βέβλητο καὶ παρέκειτο κλίσιον, διὰ τὸ ἐν κύκλῳ κρηπίδωμα βαθροειδὲς ἔχειν
<περιδέξιον>: φρόνιμον. ὀρθόν, μηδὲν ἀριστερὸν ἔχον. καὶ οἱ μὲν πε- ρισσῶς δεξιὸν περὶ τὴν τοῦ δόρατος βολήν. οἱ δὲ ἀμφοτέραις ταῖς χερσὶν ὡς τῇ δεξιᾷ βάλλων
<περὶ (δὲ) πνοή>: ἡ πνοὴ δὲ τοῦ βοῤῥᾶ
<περιδέραια>: περιτραχήλια. ἢ ἐνώτια
<περὶ δ' ἐστέ>: ὑπερέχετε δέ. ἢ ὑπάρχετε. ἢ κρατεῖτε
<περιδευκές>: περισσῶς πεποικιλμένον
<περιδεῶν>: ἐμφόβων
<περίδηλον>: περιφανές. καλόν
[<περιδῆσαι>: περιδύνασθαι]
<περίδοσιν>: συνθήκην
<περιδοῦ>: σύνθου. τοῦτο δὲ παραβάλλεσθαι λέγουσιν, ἢ συνθήκης θέσιν
<περὶ δουρί>: περὶ τῷ δόρατι
<περίδρομοι>: τοῦ δ[ε]ικτύου τὸ δ(ι)ειρόμενον σχοινίον· διὰ τὸ καὶ κάτω βρόχοις ...... καὶ [πάντῃ, περιεχόμενος τόπο[ι]ς.] περιφερεῖς, στρογγύλοι
<περιδρόμους τείχους>: περὶ τοὺς βεβλημένους τοίχους κύκλῳ
<περιδρύφῃ>: περιξέῃ
<περιδύεται>: περιβάλλεται. κρύπτεται. εἰσδύεται
<περιδῦσαι>: περιδύνασαι
<περίδυσε>: ἀπέδυσε
<περιδύω>: ὅμοιον
<περιδώμεθα>: συνθώμεθα
*<περιβάλλων>: ἐκύκλωσαν
<περιδώσομαι>: συνθηκοποιήσομαι
<περι(έ)γραψε>: περιεγένετο
<περιεδίνε(ι)>: περιεκύκλευεν
<περιεδρύ(φ)θη>: περιεξέσθη
<περιεζόμενον>: περιεχόμενον
<περιέθει>: περιέτρεχεν
<περιειλημμένως>: περιεκτικῶς
<περιείληπτο>: περιεγέγραπτο. ἢ ἐκεκράτητο. ἐκ τοῦ περιλαμβάνεσθαι
<περιεῖναι>: περιττεύειν
<περιεῖπεν>: ἐτημέλει
<περιείργασμαι>: περιττὸν ἐποίησα[ν]
<περιεκωκύετο>: περιηχεῖτο
<περιεκτικόν>: τὸ περιέχον. ἤτοι γενικόν. ἢ περιληπτικόν· ἐκ τοῦ πε- ριβάλλειν. [ἢ ὑπερέχον]
<περιεκτικώταται>: ὁμοίως
<περιεκτικώτερον>: γενικώτερον
<περίελε>: κόψον. ἔπαρον. ἀφελοῦ
<περιελόμενος>: ἐπάρας
<περιελιχμήσατο>: τῇ γλώττῃ (ἢ) σπογγιᾷ ἐκάθηρεν
<περὶ ἐμέ>: πρός με
<περιέπει>: περιέρχεται. περιεργάζεται. φυλάττει. θεραπεύει
<περιέπειραν>: ἔπηξαν
<περιεπτισμένη>: περιεξεσμένη. περικεκαθαρμένη
<περιέπων>: ἐνεργῶν
<περιεργάς[ς]ει>: πράξει(ς) περισσά
<περίεργον>: περιττόν. ἢ στρεβλόν
[<περιερεία>: καθαρσία]
<περιερέττων>: κωπηλατῶν
<περίς[ς]ομαι>: περιγενήσομαι, κρατήσω, νικήσω, κατισχύσω. ἢ μέλ- λοντες περιγενέσθαι
<περιεσπάσθη>: ἐσείσθη. περιδέδεται
*<περιεσκεμμένος>: (ἠκριβωμένος)
[<περιε(..)σσων>: κωπηλατῶν]
<περιέσται>: περιγενή(σε)ται. νικήσει
<περιεστήξει>: περισταθήσεται. [περιφράξει, ἢ περικυκλώσει
<περιεστοιχισμένοι>: οἱ περιέχοντες. καὶ περιεχόμενοι
<περιετέμοντο>: περιήλασαν
<περιετίθουν>: ἐκρέμων
<περιέτυχον>: συνέτυχον
[<περιευτίζεσθαι>: ἀποδοῦναι αὐτῷ]
<περιέφραξαν>: ἐσκέπασαν. ἐφύλαξαν
<περιέχομαί σου>: ἀντιποιοῦμαί σου
*<περίζωμα>: περιβόλαιον
<περιέχοντες>: περιλαβόντες. καὶ τὰ ὅμοια
<περίζυξ>: ὁμόζυγος, σύζυγος
<περιηγές>: κυκλοτερές, περιφερές
*<περιήγει>: ἐζωγράφει
<περιήγητος>: ὁ περιπόρφυρος χιτών
<περιηγμένα>: περιφερόμενα
<περιῄεσαν>: περιήρχοντο
<περιήθελεν>: ἠγάπα
[<περιήθλουν>: ἀγα]
<περιηθέλησεν>: ἠγάπησεν
<περιήκασε>: περιώρυξεν. περιέγραψεν
<περιήκοντα>: [περιέγραψαν. ὤρυξαν
<περιήλυσις>: περίοδος
<περιημεκτεῖ>: ἀγανακτεῖ, ἀνιᾶται, δυσκολαίνει
<περιῆν>: ὑπῆρχεν. ἐπλεόναζεν
<περιῃρημένον>: κεκομμένον
<περιῆῤῥον>: περιῄεσαν
[<περιήσω>: περιδώσω]
<περιηχήθη>: περιεψιθυρίσθη
[<περιθείης>: <μα><θ> πειραθείς]
<περιθείς>: κύκλῳ θείς, περισσότερον [λαβεῖς
<περὶ θεόν>: πρὸς θεόν
<περιθειῶσαι>: περικαθᾶραι, κυρίως θείῳ
<περιθέσθαι>: περιποιήσασθαι. προσλαβέσθαι. κύκλῳ θεῖναι
<Περιθοῖδαι>: δῆμος φυλῆς τῆς Οἰνηΐδος
<περιθραυσθέντα>: περιπεσόντα. ῥαγέντα
<περιθρεκτέον>: περιδραμητέον
<περιθυρεῖν>: τὸ ἐπὶ ταῖς θύραις ἵστασθαι
<περιΐδμεναι>: περισσῶς εἰδέναι
<περιϊόντας>: περιερχομένους
<περιϊππεύοντας>: περιτρέχοντας
[<περι.ίσσεται ὥρα[ς]>: περιέρχεται [τὰς] ὥρα[ς]
<περιϊστάμενος>: κυκλεύσας
<περιΐστασο>: κύκλευσον. σκόπησον. περίφευγε. ἀνάτρεπε
*<περιστοιχείωσαι>: περίελθε
<περιϊών>: περιερχόμενος
<περικάθαρμα>
<περικαθαίρων>: ἀναλύων τὸν πεφαρμακευμένον, ἢ τὸν γεγοητευμένον
<περικαλλές>: λίαν καλόν
<περικαλλέος>: περισσῶς καλοῦ
<περικάμπτεται>: περικιρεῖται
<περὶ καπνῷ>: περὶ τὸν καπνόν
<περικάρδιος ὑμήν>: ὁ ἐπὶ τῇ καρδίᾳ
<περικάρπιον>: τὸ λέπυρον, σκέπασμα
<περικεφαλαία>: ἡ ἐκ τριχῶν γεγονυῖα περιθετή. καὶ μέρος τι τῆς νεώς. ἢ κάς(ς)ις
<περικέχυται>: περιείληφεν
<περικήδεο>: φείδου φροντίζων
<περίκηλα>: περισσῶς ξηρά. τὰ περικεκαυμένα. περιεσχισμένα
<περὶ κῆρι>: κατὰ ψυχήν
*<περικλυτῷ>: σφόδρα ἐνδόξῳ
<περικλῃζόμενος>: δοξαζόμενος λίαν
<περικλύμ(εν)ος>: ὁ Πλούτων. καὶ πόα, ἡ καὶ κυκλάμινος
<περικλυτός>: ἔνδοξος, περισσῶς καὶ λίαν ὠνομασμένος διὰ τὴν τέχνην
<περικνημίς>: σκεπαστήριον τῆς κνήμης
<περικόπται>: κλῶπες. λῃσταί
<περίκουροι>: οἱ ἐκ τοῦ κυκλωθῆναι ἁλισκόμενοι ἐν ταῖς μάχαις
<περικτίονες>: περίοικοι, γείτονες, πέριξ οἰκοῦντες
<περικτιόνες(ς)ι>: περιοίκοις
<περίκυκλον>: ἵνα ὑπερεφῆ
*<περὶ κῶμα>: κοίμημα
<περικωδωνίσαι>: περιβομβῆσαι
<περικωνῆσαι>: ....... περιαγαγεῖν. σπογγίσαι. ἢ περιπισσῶσαι. Λά- κωνες
<περιλαβεῖν>: περιβαλεῖν. καὶ τὰ ὅμοια
<περιλέγειν>: τὰ περισσὰ φράζειν
<περιλεγνές>: περιποίκιλον
<περιλεσχήνευτος>: περιβόητος. περιλάλητος
<περιληπτικόν>: ἐφαπτόμενον
<περιλῆσαι>: περι(ς)τρέψαι
<περιλιχμήσασα>: περιλείξασα
<περιλυγίζεσθαι>: περιστ(ρ)έφεσθαι
<περιμάχητον>: ὑψηλόν, μέγα, ἰσχυρόν
<περὶ μέν>: περισσῶς μέν
<πέρι μὲν φάσθαι>: διαφερόντως λέγειν
<περίμετρον>: ὑπέρμετρον, μέγα. τινὲς δὲ εὔκυκλον
<περιμήκεος>: μακροτάτου
<περίμηκες>: ὑπερμέγεθες
<περιμήκετος>: ὑψηλός. ὑπέρμηκος. ἢ περισσῶς μακρὰν καὶ ὑψηλήν· εἰς ἐλάτην ἀναβὰς περι[με]μήκετον
<περιμήκεϊ ῥάβδῳ>: ἁλιευτικῷ καλάμῳ
<περίνα>: περίναιον. τὸ αἰδοῖον. ἀφ' οὗ καὶ τὸ <περαίνεσθαι>
[<περ[ι]νάμενα>: πιπρασκόμενα]
*<περίνης[σαι]α>: περιβόλαια, οἷς ἐν κύκλῳ πορφύρα παράκειται
<περίνεως>: ὁ δεύτερος ἱστός. καὶ καθάπαξ τὰ διττὰ τῆς νεὼς σκεύη
<περίνησον>: ἱμάτιον ἔχον πορφύραν κύκλῳ
<περινοεῖ>: περισσῶς νοεῖ
<περίνοια>: μηχανή. τέχνη
<περινομαί[α]>: περιφορα(ί)
<περίνος>: τὸ αἰδοῖον. οἱ δὲ τὸν καυλόν, ἢ τὸ τῶν διδύμων δέρμα, ἤγουν ὁ ταῦρος
<περινοστεῖ>: περιέρχεται
<περινοστήσαντες>: περιελθόντες, κυκλεύσαντες. ἢ ἐξιόντες
<περινοστοῦντι>: περιστρεφομένῳ
<πέριξ>: κύκλῳ
<περίοδος>: τὸ ἐκ διαλειμμάτων ἐπιπεσὸν ὄνομα. ἢ χρόνος. ἢ κύκλος. ἢ ἡ ἐν λόγοις, καὶ ἡ τῆς γῆς περιήγησις. καὶ ἡ τάξις τῶν αἰώ- νων. καὶ ἡ παρὰ τοῖς ἰατροῖς. καὶ ἡ ᾠδή. καὶ μέτρον τι τῶν με- τάλλων
<περιόδων>: χρόνων. κύκλων
<περιόδῳ>: κυκλώσει
<περιοίκιον>: ὁ περὶ τὴν πόλιν ἢ τὴν ἔπαυλιν τόπος. τινὲς δὲ περί- βολον
<περιοίσει>: ἀνοίσει ἐκ τῆς νόσου
<περιοκωχή>: (περιοχή)
*<περιωπή>: ἀκρώρ(ε)ια. ὕψος. τόπος ὑψηλός
<περίοπτον>: ἐπιφανῆ, πολυθέατον, περίβλεπτον
<περιορᾶν>: ὑπερορᾶν
<περιόρια>: ἑορτὴ ἐν Κύπρῳ
<περιοργῶς>: ὑπεροργόντως. καὶ παρωρμημένως
<περιοριζόμενοι>: περιεχόμενοι. γινωσκόμενοι. ἐξολισθαίνοντες
<περιορίσαι>: περινοῆσαι
<περιορισθῆναι>: γνωρισθῆναι. ἐξορισθῆναι
<περιοριστόν>: περιγραπτόν
<περιουσία>: πορισμός. πλῆθος
<περιουσιασμοῦ>: πλήθους
<περιούσιον>: πολύ, περισσόν. περιποιητόν
<περιούσιος>: πλούσιος. πολύς
<περιοχή>: περιπέτεια. καὶ ὑπόθεσις. καὶ φυλακή. καὶ ἡ [περὶ πάν- των] πολιορκία
<περιοχῆς>: τετειχισμένης
<περιόψεται>: καταφρονήσει
<περιπαθῶς>: συμπαθητικῶς. λυπηρῶς. [διαπονηθείς
<περιπαλαχθῆναι>: περιπλακῆναι
<περὶ πάντων>: ὑπὲρ πάντας τοὺς ἄλλους
<περίπατοι>: αἱ ἱστορίαι καὶ οἱ λόγοι. ἢ τόποι διακινήσεων
<περὶ πέζαν>: τὰ περὶ τοὺς πόδας
<περιπεζία>: ταπείνωσις
<περιπείρῃ>: περικεντήσῃ
<περιπέπληκα>: περιπεπόληκα. περιπέπληγμαι
(*)<περιπετάσας>: περιβαλών
<περιπεπλιγμένα>: περιπεπλεγμένα τοῖς σκέλεσιν. οἱ γὰρ ἀλεῖπται τὸ βῆμα <πλίγμα> λέγουσιν
<περίπε[μ]πτον>: τὸ περιπεπεμμένον
<περι[πετάσθαι] πετάσας>: περι(α)πλώσας
(*)<περιπεπλίχθαι>: διηλλαχέναι τὰ σκέλη ἀσχημόνως
<περιπέτεια>: ὑπόθεσις. σύμπτωσις. σύμβασις
<περιπετεῖς>: περιε[ρ]χόμενοι. ἐναντίοι. ἢ προπετεῖς. ἢ περιπεσόντες
<περιπετρίζεσθαι>: περικρούεσθαι
[<περίπετρον>: πανταχόθεν ἐξέχον]
<περιπευκὲς [ἢ περίπευκος>]: περισσῶς πικρόν, διὰ τὸ χρίεσθαι· πικρὰ γὰρ ἡ πεύκη
<περιπῆγις>: πόρνος. μάχλος
<περιπηγής>: περιπαγείς, ἐμπαγείς
[<περιπλη..] περιπλίγδην>: περιβάδην
<περιπλίξ>: περιειληφώς
*<περιπλέες>: λίαν, πλεονάκις
<περιπλομένων>: περιπολουμένων, ἤγουν περιερχομένων
<περίπλους>: περιόδους
<περὶ πόδα>: οὕτως ἐκάλουν τὸ ἁρμόζον· μεταφέροντες ἀπὸ τῶν συμ- μέτρων τοῖς ποσὶν ὑποδημάτων. ἢ ἀκριβῶς
<περὶ ποδός>: ἀντὶ τοῦ ἁρμόζον. καὶ <περὶ πόδα>· τὸ ἡρμοσμένον, ἀπὸ τῶν ὑποδημάτων
<περιποιεῖται>: προξενεῖ. ζωοποιεῖ
<περιποίησις>: πλεονασμός, κτῆσις
<περιποιητικός>: διοικητής
<περιπολεῖ>: περιοδεύει, περιέρχεται, περιέπει, ἀναστρέφεται, περι- πολεύει, κυκλεύει. καὶ τὰ ὅμοια
<περίπολος>: φρουρός, ἔφορος
<περὶ πολλοῦ ποιοῦ>: τίμα, θεράπευε
<περιπόνηρος Ἀρτέμων>: παρὰ τὴν παροιμίαν τὴν <περιφόρητος> <Ἀρτέμων>. εἰσὶ δὲ Ἀρτέμωνες δύο
*<περι[ι]ππεύει>: ἀφίησιν αὐτοὺς καὶ ἄλλῃ ὁδεύει
<περιπρωκτιῶσα>: τρυφερευομένη ἐπὶ τῇ πυγῇ
<περιπτύσσομαι>: καταφιλῶ
*<περίπτερα>: οἱ ἀποσπινθηρισμοί
*<περίπτερον>: ὑψηλόν, πανταχόθεν ἐξέχον. ἢ στέγην ἔχουσαν ἐξοχήν
[<περιπτεύσαντες>: περιδραμόντες]
<περιπτυχαί>: περίβολοι
*<περιπτύσσει>: καταφιλεῖ
<περίπυστα>: διαβόητα
<περιραίνεσθαι>: περιραντίζεσθαι. ῥαντίζεσθαι
<περιρέζειν>: τὸ ἐπὶ τοῖς καθαρσίοις θύειν
*<περιρεμβαῦσαι>: περιφθαρῆναι
*<περὶ ῥίον>: περὶ τὸ ἀκρωτήριον
<περὶ ῥέθεσι>: περὶ ταῖς παρειαῖς
<περιῤῥηδής>: περικεκλασμένος. περιστροβηθείς. οἱ δὲ περιεῤῥιμμένος. ἢ ὑπτιασμένος
<περισαίνοντες>: κολακεύοντες. παρὰ τὸ σαίνειν, ὡς τῶν κυνῶν τὴν (οὐρὰν) κινούντων
<περὶ σέ>: περὶ σοῦ, ἐγγύς σου, <γνησίως διάκειμαι>
<περὶ σεῖο>: περὶ σοῦ. καὶ <περιέσσιον>· περὶ σοῦ
<περισείρια>: τὰ πλάγια τῆς γλώττης
<περίσημον>: διαβόητον
[<περισιγᾶν>: ἀφέλκειν τοῦ προκειμένου]
<περισκαίρουσι>: περισκαρίζουσι
<περισκελές>: σκληρόν, δυσχερές. ἢ μέχρι τῶν ποδῶν
<περισκέπτῳ>: πάντοθεν ὁρωμένῳ. οἱ δὲ μόνῳ, κεχωρισμένῳ, ὥστε ἀπ' αὐτοῦ περισκέψασθαι
<περίσκεψις>: βάσανος
<περισκήπτειν>: περιθλίβειν
<περισοβεῖν>: ἐν κύκλῳ πίνειν. ἢ περιτρέχειν. ἢ φωνεῖν. ἢ διώκειν
*<περισσομένη>: πορθουμένη
[<περίσονται>: περιποιήσονται]
*<περισσοεπήσει>: περισσολογήσει
<περισπάσασθαι>: περιποιήσασθαι
<περισπέ.του βοῆς>: ὑπερεπειγούσης
<περισπερχής>: περιώδυνος
*<περισκέλια>: βρακκία, φεμινάλια
<περὶ σπονδῶν>: περὶ εἰρήνης
<περισταδόν>: περιστάντες
*<Περιστενός>: οὕτω δράκων καλεῖται
<περισταλείς>: κοσμηθείς. ἤτοι ταφείς
<περισταλαδόν>: περισταζόμενον, περιῤῥεόμενον τῷ χόλῳ
[<περιστατήρια>: σπλάγχνα]
<περιστατόν>: τὸ ἀνάστατον
<περίστασις>: θλῖψις, ἀνάγκη, μέριμνα
<περιστεγανόν>: περισσῶς στεγανόν
<περιστένειν>: ἔκθυμον εἶναι
<περιστείληται>: περικαλύψηται
<περίστειλον>: συγκάλυψον. συνάγαγε
<περιστέλλει>: καλύπτει. συστέλλει. κοσμεῖ. σκέπει. φυλάττει. περι- βάλλει
<περιστελοῦμεν>: τὰ αὐτά
<περιστένεται>: πάνυ στενοχωρεῖ
<περιστήθιον>: ἱερατικὸν ἔνδυμα
<περιστέρια>: κοσμάρια ποιά
<περιστίαρχος>: ὁ περικαθαίρων τὴν ἑστίαν, καὶ τὴν ἐκκλησίαν
*<περιστ(.)ῖξαι>: περικυκλῶσαι, περιελθεῖν. περιελάσαι. ἀπὸ τοῦ στ(ε)ίχειν
<περίστιον>: ἐπὰν τὸν νεκρὸν ἐκπέμψαντες ὑποστρέψωσι, καὶ τὸ κα- θάρσιον ποιήσωσιν
<περιστλεγγίσαι>: περιξύσαι· <στλεγγὶς> γὰρ ἡ ξύστρα
<περιστοιχίσαντες>: περιλαβόντες
<περιστολή>: περιβολή. ἔνδυμα
<περιστόμιον>: ὁ τῆς ἐπιγλωσσίδος τόπος ἐν τῷ βρόγχῳ
[<περιστόων>: περιστύλων]
<περίστροφος>: ὁ τῆς ὑποσφραγίδος τόπος
<περίστῳον>: περίστυλον
<περισύρει>: σύρει
<περίσφατα>: τὰ ἐπιθρήνητα, καὶ ἐπονείδιστα, καὶ μοχθηρᾶς ἐπιφω- νήσεως ἄξια
<περισφάτως>: περιωδύνως. περιβοήτως
<περισχαδόν>: τὸν ὑποκρινόμενον τὸν Περσέα, ὡς πτωχὸν καὶ φησί- μορφον ψίαθον, ἐν ᾧ περιειλοῦσι τὰς ἰσχάδας
<περισχελές>: δυσχερές
<περίσχεο>: φροντίδα ποίησαι καὶ ἐπιμέλειαν· ἀντὶ τοῦ λαβοῦ καὶ ὑπερμάχησαι
<περισχέσθαι>: ἀγαπῆσαι
<περίσχετο>: ἠγάπησεν. ἐφείσατο
<περισχιδεῖς>: εἶδος ὑποδήματος εὐτελές
<περισχόμεθα>: περισσῶς ἐχόμεθα. ἀντιλαμβανόμεθα
<περισχών>: περιτείνας. ἢ ἐπισχών
<περιτάμνεσθαι>: περιορίσαι τι διὰ τῆς αὔλακος
<περιταμνόμενον>: περιελαύνοντα. μεταφορικῶς ἀπὸ τῶν γηπέδων
<περί τ' ἀμφί>: κύκλῳ, πέριξ
<πε[ρι]ρίτ' εἰμί>: ὑπερέχω. ὑπερφρονῶ
<περιτελλομένων>: πληρουμένων. περιερχομένων
<περὶ τέρμα βαλούσας>: περιελ(ας)άσας τὸν καμπτῆρα
<περιτετάσθαι>: ἡπλῶσθαι ἐπὶ τὰ ἴχνη
<περιτεύξεται>: συντύχῃ. ἢ περιπεσεῖται
<περιτευξοίμεθα>: περιτύχοιμεν
<περιτευξόμενος>: περιτυχεῖν μέλλων
<περιτεύοντες>: συλ[λ]ῶντες
<περὶ τὴν λέξιν>: ἐν αὐτῇ τῇ λέξει
<περί[πε]τ[ε]ια> καὶ <περιῆτες>: περιῆτες μὲν οἱ φύλακες, περί[πε]- τ[ε]ια δὲ Μακεδονικὴ ἑορτή
<περιτίθεται>: περιβάλλεται
<περιτομίς>: μέρος τι τῆς νεώς
<περιτόναιον>: μέρος τι τῆς νεώς. καὶ τὸ δέρτρον
<περιτρέπεται>: ε(ἰ)λιγγιᾷ
<περιτρέφετο>: περιεπήσσετο. ὅθεν καὶ τροφαλ[λ]ὶς τὸ πεπηγμένον
<περιτριβομένων>: παρεσομένων
<περίτριμμα> .....: τετριμμένον
<περιτροπέων>: περιτρεπόμενος. μέλλων τελειοῦσθαι. ἢ περιερχόμενος
<περιτρόπου>: ἴλιγγος
<περὶ τρόπιος>: ἐπάνω τῆς τρόπιδος. [τῆς ἀγορᾶς.
<περιτροπόωντες>: περιχωροῦντες
<περίτροχον>: στρογγύλον
<περιττοί>: περισσοί, περίεργοι
<περιφαλλία>: πομπὴ Διονύσῳ τελουμένη τῶν φαλλῶν
<περιφάνεια>: λαμπρότης, δόξα
<περιφανέστερον>: ἐμφανέστερον
<περιφέρεια>: διαστροφή. κύκλος
<περιφερές>: στρογγύλον
<περιφέρεται>: πλανᾶται
<περιφερόμενα>: λαλούμενα
<περίφημος>: ὀνομαστός
<Περιφήτης>: ὁ κορυνήτης
<περιφθείρεται>: τὰς φθεῖρας συλλέγει. ἢ μειοῦται, ἐλαττοῦται
<περιφοιτῶντα>: περιερχόμενον. περιγινόμενον
<περιφορά>: ἡ κατὰ κύκλον κίνησις
<περιφοραί>: ὁμοίως
<περιφορᾶς>: περισπασμοῦ. πλάνης
<περιφραδέως>: περιπεφρασμένως. ἐμπείρως
<περιφραστικῶς>: δύο λέξεων τὸ αὐτὸ σημαινουσῶν ὄνομα
<περιφρονεῖς>: περισσοφρονεῖς, ὑπερφρονεῖς
<περίφρων>: σωφρονέστατος, ἢ περισσῶς φρονῶν, συνετώτατος
<περιφ[ρ]ῦναι>: περιλαβεῖν, περιπλακῆν(αι)
<περιχαρής>: χαιρόμενος (sic). γελωτοποιός
<περιχάσκειν>: ἀνοῖξαι τὸ στόμα
<περιχεύας χρυσόν>: περιπάσας χρυσίῳ
<περιχ[ε]ιλοῦντες>: ἀντὶ τοῦ ἄδην κορεσθέντες
<περιχλ(ι)ανίζεται>: περικαλύπτεται. καλλωπίζεται. [ἢ παραστραγ- γεύεται]
<περιχόραι>: περιχορεῖαι
<περιχορίζειν>: ἐνόπλως, συντόνως ὀρχεῖσθαι
<περὶ χροΐ>: περὶ τῷ σώματι
<περὶ χροῒ ἕσσατο>: περιεβάλλετο
<περιχωρεῖ>: συμμίσγεται
<περιχώρησον>: μέτρησον. περίστησον
<περίψημα>: περικατάμαγμα. ἀντίλυτρα, ἀντίψυχα. [ἢ ὑπὸ τὰ ἴχνη πάντων]
<περίψυκτος>: περιπόθητος, ἐκ ψυχῆς ὅλης ἀγαπώμενος
<περιώγανα>: ἐπίσσωτρα. οἱ δὲ τὰς κνημίας, αἳ περιπήγνυνται ταῖς ἁμάξαις
<περιώκαλα>: ὑπέρσεμνα, ὑπερβαλλόντως καλά
<περιωπή>: ἄποψις. τόπος ὑψηλός, ὅθεν ἐστὶ περισκοπῆσαι. ἀκρώ- ρεια
<περιωπῆς>: προσόψεως
<περιώσας>: ὠθήσας. ζώσας
<περιῶσιν>: ζῶσιν. ὑπάρχωσιν
<περιώς[ς]ιον>: περιως[ς]ίως. περισσῶς. περισσόν. μέγα, ἢ πολύ
<περκάζει>: μελανίζει. ποικίλλει. ἢ πεπαίνεται
<περκαίνειν>: διαποικίλλεσθαι. καὶ τὰ ὅμοια
<πέρκανα>: τὰ ἱστοῦ περιπλέγματα
<περκνόν>: μελανόν. ποικίλον
<περκνός>: γλαυκός. μέλας. καὶ τὰ ὅμοια
<περκώματα>: τὰ ἐπὶ τοῦ προσώπου ποικίλματα
<Περκώς(ι)ος> καὶ <Περκώτη>: πόλις
<Περμησός>: ποταμός
<πέρναται>: πωλεῖται
<περνάμενα>: πωλούμενα
<περνᾷς>: πωλεῖς
<πέρναξ>: θρίδαξ
<Πέρνη>: ἔνιοι μετὰ τοῦ <τ> Πτέρνη. εἶναι γάρ τι ἀκρωτήριον τῆς Αἰγί- νης οὕτω προσαγορευόμενον
<περνῆν>: ἐμπωλεῖν
<πέρνησον>: πώλησον
<περομνύναι>: ἐλέγχεσθαι
<περόναι>: πόρπαι. καὶ τὰ ἀντικείμενα τῇ κνήμῃ ὀστᾶ
<περόνη>: ῥαφίς
<περονήσατο>: ἐπορπήσατο, ἐπερονήσατο, διείρατο
<περόσχια>: τὰ ῥάκη
<πέρπερα>: προπετῆ
<περπερεύεται>: κατεπαίρεται
<πέρπερος>: μετὰ βλακίας ἐπαιρόμενος
*<περὶ πολλοῦ ποιεῖται>: τιμᾷ, θεραπεύεται
<Πέῤῤαμος>: βασιλεύς
<πεῤῤεθήκατο>: περιεθήκατο
<Πεῤῥεύς>: ἥρως Ἀθήνησι τιμᾶται
<πεῤῤέχειν>: ὑπερέχειν
<πεῤῥησιππίαν>: τὴν ἀνατρέπουσαν ἵππον
<Πεῤῥίδαι>: τῆς Ἀττικῆς δῆμος ἐν Ἀφίδναις
<πέρ σε>: πρός σε
*<πέρσαντες>: ὀλέσαντες, πορθήσαντες, ἀνελόντες
*<πέρσας>: τὰ αὐτά. [καὶ τὸ ἔθνος
<Πέρσης>: κυβευτικοῦ βόλου ὄνομα
<Περσίδα>: πόλιν Περσικήν. ὅ ἐστιν ὑπόδημα
<περσιθέα>: ἡ Ἀφροδίτη
<περσικά>: εἴδη καρύων. ἢ εὐτελῆ ὑποδήματα. καὶ ὀρθαὶ βακτηρίαι. καὶ ὄρχησις Περσική
<περσικὸς ὄρνις>: ὁ ἀλεκτρυών
<πέρσος>: ὁ ἰχθῦς ποιός, ἐν Ἐρυθρᾷ γινόμενος
<περ(υ)σινόν>: ἔφηβον. τὸν ἐξ ἐφήβων
<πέρυσι>: ὁ παρεληλυθὼς χρόνος
<Πέρφερες>: θεωροί
<Περφίλα>: Σωσίβιος. κύριον ὄνομα
<περώσιον>: μέγα
<πεσέεσθαι>: πεσεῖσθαι
<πέσημα>: πτῶμα
<πεσκέων>: δερμάτων
<πέσκον>: πικρόν. ἢ κώδιον, ἢ δέρμα
<πέσμα>: πίεσμα. ἢ μίσχος. ἔστι δὲ ἐξ οὗ τὸ φύλλον ἤρτηται
*<πεσέονται>: πεσοῦσιν
<πέσσαι>: πεῖσαι. [ἢ πάσχειν. καὶ νέμειν, καὶ τεχνᾶσθαι τῇ διανοίᾳ
<πεσσὰ πεντέγραμμα(τα) καὶ κύβων βολάς>: Σοφοκλῆς Ναυ- πλίῳ Πυρκαεῖ. παρ' ὅσον πέντε γραμμαῖς ἔπαιζον. διαφέρει δὲ πετ(τ)εία κυβείας. ἐν ᾗ μὲν γὰρ τοὺς κύβους ἀναῤῥίπτουσιν· ἐν δὲ τῇ πετ(τ)είᾳ αὐτὸ μόνον τὰς ψήφους μετακινοῦσι
<πέσσει>: πεπαίνει. θεραπεύει. κατέχει. καταπραΰνει
<πες(ς)έμεν>: πές(ς)ειν
<πέσσεται>: ὀπτᾶται. Ἀρκάδες. ὀπτήσει
<πεσσεύων μετατίθεσο>: τὴν γνώμην πρὸς τὸ κρεῖσσον
<πες[ς]ήματα>: πτώσεις
<πες[ς]ήματος>: πτώσεως, πτώματος
<πεσσοῖς>: πεττοῖς. βολίοις, κύβοις
<πές(ς)ον>: ὄρος· χωρίον Κύπριοι· πεδίον Αἰολεῖς· τινὲς ὁμαλές
<πεσσός>: οὕτως ἐκάλουν τὰς ψήφους, αἷς ἔπαιζον. καὶ τὸ περὶ τὴν κόρην μέλαν τοῦ ὀφθαλμοῦ
*<πεσσοῖσι>: τοῖς κύβοις· παρὰ τὸ πίπτειν αὐτούς
*<πέσσω>: ὀπτήσω ἄρτον
<πεσσύγγιον>: σκυτ(ε)ῖον
<πεσσύπτη>: σκυτεύρια
<πέσσυρα>: πίσυρα. τέσσαρα
<πέσσυρες>: τέσσαρες. Αἰολεῖς
<πεσών>: πάσχων
<πέτα>: πτῶσις. στάχυα
<πετάζει>: ἁπλοῖ. σκεπάζει
<πεταιτά>: μετέωρα. ἀμπελουργία, ὡς αἱ ἀναδενδράδες
<πετάλα>: ὀνόματα θήλεια. καὶ βοῦς
<πέταλ[λ]α>, οὐδετέρως: τὰ φύλλα
<πεταλίζειν>: βλαστεῖν. φυλλολογεῖν
<πετ[τ]αλισμός>: ὁ διὰ φύλ[λ]ων ὀστρακισμὸς γινόμενος
<πέταλ[λ]ον>: φύλλον. καὶ τῆς ἐπιγλωσσίδος τὸ καλύπτον τὸ στόμα
<πεταλωτόν>: ἀκμαιότατον. εὐειδέστατον
<πεταλίδων ὑ[ι]ῶν μεταίη>: ἀπὸ τῶν μόσχων. πέτηλοι γὰρ οὗτοι λέ- γονται
[<πεταλοῦνται>: ἐξυπτιῶνται. τρυφῶσιν
<πέτακνον>: ποτήριον ἐκπέταλον. (τὸ) δὲ αὐτὸ καὶ πέταχνον]
<πετάσας>: ἁπλώσας. τανύσας
*<πετᾶσθαι γαμβραί>: κεκτῆσθαι
<πετάσειεν>: ἁπλώσειεν. κουφίσειεν. ἀπὸ ἐνεστῶτος τοῦ πετάζω
<πέτασος>: τὸ τῶν ἐφήβων φόρημα
<πέταυρα>: τίγνα
<πέταυρον>: εἶδος παγίδος
<πετελκές>: καμπύλον
*<πετεηνῶν>: πετεινῶν
*<πετέσθην>: ἐπέτοντο. δυϊκῶς
<πέτευρον>: σανίς, ἐφ' ἧς αἱ ὄρνεις κοιμῶνται· καὶ πᾶν τὸ ἐμφερὲς τούτω. καὶ ὄργανον ποιόν. καὶ πᾶν τὸ μακρὸν καὶ ὑπόπλατυ. ἔστι δὲ λεπτόν, ὅταν ἐν μετεώρῳ κείμενον ᾖ. <Πέτευρον> λέγεται, ἢ καὶ <πέντευρον>
<Πετε[υ]ών>: πόλις
<πετήλας>: τοὺς μικροὺς καὶ θαμνώδεις φοίνικας
<πετηλίς>: ἀκρίς
<πετηνίς>: κόρις
<πέτραι ἠλίβατοι>: ὑψηλοὶ κρημνοί, ἀκρώρειαι
[<πετρέμβατοι>: ὑψηλοὶ κρημνοί]
[<πετραδεῖλαι>: οἱ μὲν τοὺς ἀποπνευματισμούς· οἱ δὲ εἶδος ἰχθύων
<πετρεφράμη>: θρασεῖα. θερμή
<πέτρη τ' Ὠλενίη>: πόλις
<πέτρον>: λίθον
*<πετειᾷ>: παίζει
<πεττεία>: διὰ κύβων παιδιά
<πεττείαις>: κύβοις, τάβλαις, παιδι[λ]αῖς
<πεττεύει>: διαπαίζει. μεταστρέφει. κυβᾷ
*<Πέτρος>: ἐπιλύων. ἐπιγινώσκων. οὗτος καὶ Σίμων καὶ Κηφᾶς καὶ Συμεὼν ἐλέγετο
<πεττοί>: βόλια, ἐν οἷς ταυλίζουσι
<πεττεύουσι>: κυβεύουσιν
<πέττουσιν>: ἑψοῦσιν
<πευδρία>: ἀρτοθήκη
<πεύθεται>: πυνθάνεται. ἀκούει
<πεύθετο>: ἤκουεν. ἐπυνθάνετο
<πεύθη>: πεῦσις. ἐρώτησις
<πευθῆνες>: πιστοί. περίεργοι
<πευθείς>: ἑψηθείς
<πευΐδας>: λαμπάδας
<πευκαλεῖται>: ξηραίνεται. ἢ ἀντὶ τοῦ ζητεῖται. Ἀριστέας
<πευκαλέον>: ξηρόν. ἀγγεῖον
<πευκαλίμαις>: συνεταῖς. ὀξείαις. πικραῖς. ἢ ἀγαθαῖς
<πευκαλίμη>: θερμή. θρασεῖα. καὶ φλεγμαίνουσα
<πευκαλίμῃσι>: πυκναῖς. συνεταῖς. καὶ τὰ ὅμοια
<πευκάνα>: [πευκονία.] ἱστοῦ παράπλεγμα. [τροχίαι]
<πευκεδανόν>: πευκές. πικρόν
<Πευκέτιοι>: οἱ περὶ τὸ[ν] Βρεντέσιον οἰκοῦντες
<πεύκινο(ν) δάκρυ[ν]>: πίσσαν
<πεύκλα>: ἁματροχιαί
<πεῦσις>: ἐρώτησις. ἀπόκρισις
<πεύσομαι>: ἐρωτήσω. ἀκούσω. ἐρευνήσω. μάθω
<πευστός>: ὑπήκοος
<πέφανται>: πεφανέρωνται. ἢ πεφονευμένοι εἰσίν
<πεφάσθαι>: πεφονεῦσθαι, καὶ ἀνῃρῆσθαι. ὅθεν καὶ <φάσγανον>
<πεφασμένον>: φανερόν. ἀνῃρημένον. ἢ πεφανερωμένον
[<πεφάσσουσα>: ἐνθουσιωδῶς ὁρμῶσα]
<πέφαται>: εἴρηται. τέθνηκεν, ἀνῄρηται, πεφόνευται
<πεφαύλικεν>: ἤμβλυκεν
<πεφαυλισμένον>: ἀποδεδοκιμασμένον
<πεφένακ(ικ)εν>: ἠπάτησεν
<πεφενακισμένος>: ἐξηπατημένος
<πέφη>: ἐφάνη ἢ πεφύκασι
[<πεφήμωσο>: παῦσον. φιμώθητι]
[<πεφήνακεν>: ἠπάτησεν]
<πέφηνεν>: ἐφανερώθη, ἐφάνη. ὑπῆρχεν
<πεφηνώς>: ἕτοιμος. φανερός
<πεφήσεαι>: τολμήσεις, ὑπομενεῖς. τεθνήξῃ
<πεφήσεται>: φανεροποιήσεται
<πεφιδέσθαι>: φείσασθαι
<πεφλάζει>: βράζει
<πεφλοιδώς>: τὸν φλοιὸν ἀποβαλών
<πεφλοιδέναι>: φλυκταινοῦσθαι
<πέφνειν>: κτείνειν
<πέφνεν>: ἀνεῖλεν, ἐφόνευσεν
<πεφοβημένοι>: εἰς φυγὴν τετραμμένοι
<πεφοβῆσθαι>: κεκοσμῆσθαι, κομᾶν. δεδοικέναι
<πεφοινιγμένη>: ᾑματωμένη, πεπυῤ(ῥ)ωμένη. ἀπὸ φόνου, ἢ φοίνικος
<πεφοιτηκότες>: παραγενόμενοι
<πεφορημένα>: ἐνηνεγμένα. πεπληρωμένα, κεχορτασμένα
<πεφορύνθαι>: μεμιάνθαι, μεμολύνθαι
<πέφραδεν>: εἶπεν. ἐσήμηνεν
<πεφράδοι>: διασημήνειε. εἴποι
<πεφρασμένος>: παρεσκευασμένος, εἰς τὸ φρασθῆναι προσακτικὴν ἔχων δύναμιν
<πεφρίκασι>: δεδοίκασι
<πεφρικέναι>: δεδοικέναι. πεφοβῆσθαι. [πεφρικέναι]
<πεφρυγμένον>: τὸ εἰς τὴν χεῖρα φρυσσόμενον. [ἢ πεφυγότα]
<πεφυγμένος>: πεφευγώς
<πεφυζότες>: μετὰ δέους φεύγοντες
<πεφύκαμεν>: ἐσμέν, ὑπάρχομεν
<πέφυκεν>: ὑπάρχει. ἐγένετο
<πεφυκώς>: ὑπάρχων
<πεφυραμένους>: μεμιγμένους
<πεφυρμένοι>: μεμιασμένοι
<πέφυρται>: μεμία(ν)ται
<πεφυσιγγωμένοι>: ἀπὸ τῶν ἐν τοῖς σκορόδοις <φυσίγγων>, ὅπερ ἐστὶν ἐντεριών(ων)
<πεφυσιωμένους>: ὠγκωμένους. κενοδοξοῦντας. ἐπῃρμένους
<πεφωρημένα>: ἐληλεγμένα, κατειλημμένα. <Φωρᾶσαι> γὰ τὸ θεά- σασθαι
<πέχαρι>: ἔλαφος. Ἀμερίας
<πέψαι>: ἑψῆσαι, ἡδὺν κατασκευάσαι, ἢ πραῧναι
<πέψις>: ἀρτοποιία
<πῇ>: ποῖ, πῶς, εἰς τίνα τόπον
<πηγάδα>: τὴν οὐ πολλῷ ὕδατι κεχρημένην γῆν, ὕστερον γενομένην ξη- ρὰν καὶ πεπηγυῖαν
<πηγάζει>: ἀναβλύζει
<πηγαί>: τῶν ὀφθαλμῶν οἱ πρὸς τῇ ῥινὶ κανθοί
<πηγαῖον>: τὸ ὄστρακον, ὃ καὶ <ἀρδάνιον> ὁμοίως λέγεται
<πηγαῖον ὕδωρ>: περικαθαῖρον, τὸ πρὸ τῆς οἰκίας τῶν ἀποπεμπομέ- νων, ὅτε ἐξεκόμιζον
<πηγεσιμάλλῳ>: εὐπαγεῖς καὶ εὐτραφεῖς ἔχοντι μαλλούς· <πηγὸν> γὰρ τὸ εὐτραφές. τινὲς δὲ λευκὸν <τὸ πηγόν>· οἱ δὲ μέλαν
<πηγόν>: οἱ μὲν λευκόν· οἱ δὲ μέλαν. καὶ εὐτραφῆ, ἢ μέγα
<πηγυλίς>: ψυχρά, παγετώδης
<Πήδαιον>: πόλις. καὶ ὄνομα κύριον
<πηδάλια>: τῶν ἀκρίδων οἱ ὀπίσθιοι πόδες
<πηδαλίοις>: οἴαξιν
<πηδαλιο(υ)χούμενοι>: κυβερνώμενοι· παρὰ τὸ πηδάλιον, ὅ ἐστιν αὐχήν
<Πήδασος>: πόλις, καὶ ἔθνος βαρβαρικόν. καὶ κύριον ὄνομα, καὶ ἵππου
<πῇ δὴ ἄρα>: πῶ(ς), ποῖ δή
<πῆδον>: πηδάλιον
<πῆδος>: τὸ πλατὺ τῆς κώπης, ἀπὸ τοῦ <παίειν>. οἱ δὲ <πήδινον> εἶναι <ξύλον> εὔθετον πρὸς τὴν τῆς κώπης κατασκευήν. γράφουσι δὲ καὶ ἐν ἐκείνῳ· μέγα δ' ἔβραχε πήδινος [τε] καὶ ἡ ἀγρία ἄμπελος
[<πηδύειν>: νάειν. βλύζειν. βρύειν
<πηδύειν>: πηγάζειν. ὀμβροῦν. ἱδροῦν
<πηδυλίς>: πέτρα, ἐξ ἧς ὕδωρ ῥέει]
<πηδῷ>: τῷ πλάτει τῆς κώπης τοῦ πλοίου
[<πήθων>: πίθηκος]
<πῆι>: πόκα
<πηκτὰ δάκρυα>: παρὰ τὸ πεπηγέναι· ὡς ἐκ πηγῆς ῥέοντα; <πηκταὶ θύραι> καὶ <εὔπηκτοι [εὔ]θύραι>
<πηκτίδες> καὶ <σύριγγες>: ὄργανα μουσικά
<πηκτίδος>: πανδουρίου
<πηκτίς>: πανδούριον. ψαλτήριον. σύριγξ. ὄργανον
<πηκτόν>: ἐκ πολλῶν ξύλων πεπηγμένον
<πηκτὸν ἄροτρον>: τὸ ἀπὸ δύο ἀρότρων. εἰσὶ γὰρ καὶ μονόβολα
<πηκτὸς θάνατος>: ὁ τοῦ Σαλαμινίου Αἴαντος τοῦ μανέντος, ὃς τῷ ξίφει ἐπιπεσὼν ἀπέθανεν
<Πηλαγόνες>: γέροντες, παλαιοί, γηγενεῖς
<πῆλαι>: κραδᾶ[ί]ναι, σεῖσαι
<πηλαμύς>: διὰ τοῦ <υ> ἰχθῦς ἐν Πόντῳ
<πῆλεν>: ἔπαλ(λ)εν
<Πηλέως μάχαιρα>: παροιμία, ἣν ἐκ πλήρους Ἀριστοφάνης ἀναγρά- φει οὕτω· <μέγα φρονεῖ μᾶλλον, ἢ ὁ Πηλεὺς τῇ μαχαίρᾳ>. ἐδόκει γὰρ σωφροσύνης γέρας εἰληφέναι .....
<Πηλ(η)ιάδεω>: τοῦ Πηλέως παιδός
[<πηληκίσματα>: φενακίσματα]
<Πήληξ>: περικεφαλαία, ἀπὸ τοῦ πάλλεσθαι, ὅ ἐστι κινεῖσθαι. καὶ δῆμος
<Πηλιάδα (μελιήν>): τὸ δόρυ
<Πηλιάς>: ἰδίως τὸ τοῦ Ἀχιλλέως δόρυ· καταχρηστικῶς δὲ καὶ πᾶν
<πηλιδνόν>: πελιδνόν
<πηλίκον>: οἷον, ὁποῖον, ποταπόν. διάφορον
<πηλίκοις>: διαφόροις. καὶ τὰ ὅμοια
<πηλίναις>: χοϊκαῖς
<πήλινος>: ἐκ πηλοῦ, χοϊκός
<Πήλιον>: ὅρος ἐν Θεσσαλίᾳ. καὶ Πήλιον
<πηλός>: οἶνος. Ἴωνες, ἔνθεν καὶ <κάπηλος> ὁ τὸν οἶνον πωλῶν
<πηλὸς ἀϊδνός>: περὶ τὴν Λιβύην ἐστὶ τόπος. καὶ τὸν ὁρίζοντα ὠκεανόν
<πήλυξ>: ῥαγάς
<πῆμα>: βλάβη. ἀναπημονή
<πημαίνει>: βλάπτει, κακοποιεῖ
<πημαινούσης>: κακούσης. καὶ τὰ ὅμοια
<πήμασι>: κακοῖς. [πήμασι] βλάβαις
<πῇ μέματον>: ποῦ προθυμεῖσθε
<πῆμος>: πηνίκα
<πῆν: πῆ καὶ πῆν> ἐπὶ τοῦ κατάπασσε καὶ καταπάσσειν
<πήνα>: ἀπήνη
<Πηνειός>: ποταμὸς ἐν Θεσσαλίᾳ
<Πηνελόπη>: ὄνομα κύριον
<πηνέλοψ>: ὄρνις ποιός
<πηνηκίζειν>: ἀπατᾶν
<πηνηκισμάτων>: φενακισμάτων
<πήνην>: [τὸ ἀνάπτειν.] λέγεται ἡ ἐργασία
<πηνία>: ἐντίθεταί τινα τοῖς πλακοῦσι λεγόμενα πηνία. ἔστι δὲ λευκὰ καὶ προσόμοια τοῖς πηνίοις ὄντως
<πηνίκα>: πότε. [ἢ τότε]
<πηνίκα δέ>: [ὅτε δὲ] ἢ πότε δέ
<πηνίκη>: θρίξ. ἐμπλοκή
<πηνίον>: [πανούκλιον. ἢ] ἄτρακτος, εἰς ὃν εἱλεῖται ἡ κρόκη
[<Πηνιός>: ποταμός]
<πῆνος>: ὕφασμα
<πηνώμενον>: πηνιζόμενον. τριβόμενον
<πῆξαι>: κατασκευάσαι. στῆσαι
<πήξας>: στήσας. βαλών. κατασκευάσας
<πῆξε θυμόν>: ἔπληξε τὴν ψυχήν
<πηοί>: συγγενεῖς, οἱ κατ' ἐπιγαμίαν οἰκεῖοι. ἀγαθοί. ἀναγκαῖοι. ἀνδρεῖοι
<πήραξον>: ἀφόδευσον
<Πηρεφόνεια>: Περσεφόνεια. Λάκωνες
<πηρία>: Ἀ(ς)πένδιοι τὴν χώραν τοῦ ἀγροῦ
<Πηρίη>: πόλις ἐν Θεσσαλίᾳ
<πῆριξ>: πέρδιξ. Κρῆτες
<πηρίς>: ὄσχη, κήλη, αἰδοῖον. καὶ ἱερείου ταυρία
<πηροῖς>: βλάπτοις
<πηρόν>: ἐστερημένον τῆς φωνῆς. ἔνιοι δὲ πεπηρωμένον καὶ βεβλαμμέ- νον αὐτοῦ τὴν διάνοιαν ....... τὸν (ἐ)νεὸν καὶ ἄφωνον· προπερισπω- μένως δὲ τὸν τυφλόν
<πηρόν>: τὸν παντάπασι μὴ ὁρῶντα
<πήρωσις>: βλάβη. λύπη. τύφλωσις
<πήσασθαι>: μέμψασθαι
<πήτεα>: πίτυρα
<πητ[ε]ῖται>: πιτύρινοι ἄρτοι. Λάκωνες
<πήχεων>: πηχῶν
<πῆχυς>: νεῦρον, ἢ τὸ τοῦ τόξου μέσον· ἔνιοι τὰ ἄκρα. <κιθάρας> δὲ <πῆχυς> ὁ ἀγκών. ἢ ὁ εἷς καὶ ἥμισυ ποῦς
<πηῶν>: φίλων. συγγενῶν
<πιαζόμενος>: θλιβόμενος
<πιαίνει>: σιτεύει. λιπαίνει
*<πιανάτω>: λιπανάτω
<πιαινέτω>: λιπαινέτω
<πιαλέον>: λιπαρόν
[<πιανεῖ στυγνῷ>: τῷ θρηνητικῷ ὕμνῳ]
<πίαλον>: παράλευκον
<πῖαρ>: τὸ κράτιστον. καὶ στέαρ. ἢ τὸ πέρας. καὶ λιπαρόν
<πιάτοις>: τὸ ἄσημον ἀργύριον
<πίγγαλος>: σαῦρος ὁ καλούμενος χαλκίς
<πίγγαν>: νεόσσιον. Ἀμερίας. γλαυκόν
<πίδακες>: σταγόνες. πήγξ
<πιδακοέσσης>: καθύγρου
<πῖδαξ>: λιβάς, κρήνη, ἀναβολὴ ὑδάτων, πηγή, ἄκρα ὕδατος
<πίδαξι>: πηγαῖς
<πιδηέσσης>: καθύδρου, πιδακώδους. καὶ ἡμεῖς <πιδᾶν> λέγομεν τὸ ἀναβάλλειν ὑγρόν
[<πίδναται>: προσπελάζει]
<Πιδώ>: δῆμος [ἐν τῇ θάκῃ
<πιέειν>: πιεῖν
<πιέζειν>: κατέχειν. θλίβειν, σφίγγειν. μαλάσσειν. βαρεῖν
<πιερά>: λιπαρά. εὐδαίμονα, πλούσια. καὶ <πιείρῃ
<Πιερία>: ὄρος. [ἢ λιπαρά]
<Πιερίδες>: αἱ Μοῦσαι ἐν Μακεδονίᾳ
<Πιέρι..>: ἡ ἀκρώρεια τοῦ ἐν Μακεδονίᾳ ὄρους
<πιέσαι>: πιάσαι
<πιεσθείς>: δαμασθείς
<πιῆναι>: ὠφελῆσαι. αὐξῆσαι
<πιθάκναι> καὶ <πιθάκνια>: οἱ μικροὶ πίθοι. καὶ σιπύαι
<πιθανάς>: εὐπίστους
<πιθανολογία>: διάλεξις ἀληθής
<πιθανόν>: ἀληθινόν. πιστόν. εὐπ(ε)ιθές; [<Πιθήνης> πόλις]
<πιθήσας>: πιστεύσας. πισθείς. πιστωθείς
[*<πιθάρχει>: πίσθητι]
[<πιθοῖ>: πισμονή, πίστις]
<πιθοίγια>: ἑορτὴ Ἀθήνησι
[<πιθραύσκεται>: φανεροῦται]
<πιθών>: π(ε)ίσας
<πικα(ῖ)σι>: πικραῖς
[<πικέλα>: πίσσα, Ῥωμαῖοι]
<πίκειν>: ξαίνειν
<πίκεται>: κτενίζεται
<πικόν>: πικρόν. Χαλδαῖοι
<πικρόν>: χαλεπόν. ἀργαλέον
<πικρῶς>: κατακόρως. ἀκρατῶς
<πίλημα>: ζώνη. μίτρα
<πιλιπαγμός>: ποιά τις φωνή
<πίλνα>: προσήγγιζε
<πίλναι>: προσεγγίσαι
<πίλναται>: προσπελάζει
<πιλνάμενον>: ἐμπελαζόμενον, πηγνύμενον
<(π)ίλνασθαι>: ἐγγίζειν, πλησιάζειν, προσάγειν
<πίλνατο>: προσεπέλαζε, προσήγγιζε. καὶ τὰ ὅμοια
<πιλνόν>: φαιόν. Κύπριοι
<πίλοις>: πιλωτοῖς
<πιλός>: κοχλιός
<πῖλος χαλκοῦς>: εἶδος περικεφαλαίας
<πιμελή>: στέαρ, πιότης, λίπος
<πιμελής>: εὐτραφής. λιπαρός
[<πιμέντα>: φάρμακα
<πιμεντάριος>: φαρμακὸς καὶ μυρεψός]
<πίμπλαμαι>: πληροῦμαι
<πίμπλαντο>: ἐπληροῦντο
<πίμπλαται>: πληροῦται
<πιμπρᾶν>: ἐμπυρίζειν φυσᾶν. καίειν
<πίμπρασθαι>: ......
<πίμπραται>: .......
*<πεμφθοί>: ὀφθαλμῶν τὰ μελανά. Ἠλεῖοι
<πῖνα>: εἶδος ἰχθύος. καὶ ὀστρεῶδες κογχύλιον
<πίνακας>: τὰς σανίδας. καὶ τὰ θραύσματα τῶν [ὀρνεῶν. ἄλλοι δὲ τὰς δέλτους. καὶ οἱ ἐπὶ τῶν σκυτ(οτομ)ικῶν τραπεζῶν λίθοι. καὶ τὰ ἄκρα τῶν ξύλων
<πίνακες>: ἀναγραφαί. εἰκόνες
<πινακίδο[ῦ]ς>: ὄρχησις ποιά
<πινάκιον>: τὸ λεύκωμα. τινὲς δὲ σύμβολον δικαστικόν
<πίνακι πτυκτῷ>: δέλτῳ
<πινακίρ>: πινακίσκος
<πίνακος κουρά>: τὰ τμήματα, καὶ ἀποκαθάρματα τῶν ξύλων
<πινακοπώλης>: ὀρνιθοπώλης. τίλλοντες γὰρ αὐτὰ καὶ τιθέντες ἐπὶ πίνακος ἐπώλουν, τὰ λεπτὰ ὁρμαθίζοντες
<πίναξ>: ζωγραφία. ἱστορία. ἀναγραφή. περιοχή
<πιναρά>: ταπεινά, εὐτελῆ, ἐλάχιστα. ῥυπαρά
<πιναρός>: ῥυπαρός. εὐτελής, ἐλάχιστος
*<πίνος>: ῥύπος. καὶ τὰ ὅμοια
<πινόεν>: ῥυπαρόν. πιναρόν
<πινοτήρης>: πινοφύλαξ λεγόμενος. <Πῖνα> δὲ εἶδος ὀστρέου
<πινυμένην>: συνετήν
<πίνυσις>: σύνεσις
<πινυτή>: σύνεσις, φρόνησις
<πινυτήν>: σωφροσύνην
<πινυτός>: σώφρων, συνετός
<πινυτόφρων>: σωφρονέστατος. συνετώτατος
<πινυτῶς>: οὕτως φρονῶν
<πινῶδες>: ῥυπαρόν. ξηρόν
<πινωδία>: ἀκαθαρσία
<πιόμενα>: ποτιζόμενα
<πίονα>: λιπαρά. πλούσια
<πίονα ἔργα>: νῦν τὰ γεωργικά, κατ' ἐξοχήν, τὰ ἡμᾶς πιαίνοντα
*<πίος>: εὐσεβής
<πίονες>: στεατῖται πλακοῦντες
<πίονος>: λιπαροῦ. ἀγρίου. εὐτραφοῦς. πλουσίου. μεγάλου
<πιότατον>: λιπαρώτατον
<πιπαλίς>: ἡ παρά τισι χαλκίς, παρὰ δὲ ἐνίοις σαύρα
<'πιπάλ(λ)ων>: κραδαίνων, πάλλων
[<πίπαν>: τὸν ἀκριβῆ τοξότην]
<πιπίζειν>: κατὰ μίμησιν ἡ λέξις πεποίηται τῆς τῶν ὀρνέων φωνῆς. λέγουσι δὲ τὸ ποτίζειν, ἢ πιπίσκειν
<Πίπλ(ε)ιαι>: αἱ Μοῦσαι ἐν τῷ Μακεδονικῷ Ὀλύμπῳ, ἀπὸ κρήνης Πι- πλείας
<πιπλῶν>: πληρῶν
<πίπον>: ἄκρον
<πιπράσκει>: πωλεῖ
<πίπτωσι>: φονεύωνται
<πιπώ>: ὄρνεον πολέμιον, ὥς τινες, ἐρῳδιῷ
[<πῖραρ ἐπαλλάξαντες>: ὅταν σχοινίον ἀποτείνωσιν ἀπὸ πέρατος εἰς πέρας
<πιπνύοντα>: σχολεύοντα
<πίρινθα>: βῆμα. καὶ τὸ ἐπὶ τῆς ἁμάξης πλέγμα, τὸ πλινθίον]
<πιρίσσας>: ἐλέφας
<Πῖσα[ι]>: πόλις, ὅπου τὰ Ὀλύμπια ἐπιτελεῖται
<πῖσαι>: ποτίσαι
<πισάκιον>: περιστόμιον
<πισάκνα>: πιθάκνη
<πίσεα>: κάθυγρος καὶ ποώδης γῆ
<πίσεα π(ο)ιήεντα>: διύγρους τόπους
[<πίσῃ>: π(ε)ίσματι]
<πίσιρα>: πίτυρα. Ἀχαιοί
<πισιρῖται>: πιτύρινοι ἄρτοι
[<πίσιρα>]: [ἀγγεῖα
[<πίσματα>: τὰ ἀγκύραια σχοινία]
<πισμός>: πιστήρ. ποτίστρα. ληνός.
<πισόμενον>: γενησόμενον. παθησόμενον
<πίσορ>: πίθος. Λάκωνες
<πισσᾶται>: οἱ τὴν λευκὴν ἔχοντες λέπραν
<πισσοκωνίας>: Διόδοτος πισσοκωνίαν εἶπεν διὰ τὸ τὰ πρόβατα πίσσῃ χρίεσθαι
<πισσοκωνήτῳ πυρί>: πίσσῃ χρίουσιν, ἵνα τάχιον κατακαίηται. <Κω- νῆσαι> δέ ἐστι τὸ περιενεγκεῖν
<πιστά>: βέβαια
<Πίστα>: Πίστειρα πόλις. οὕτως εἶπεν
<πιστὴν γνώμην>: βεβαίαν
[<πιστήρ>: ληνός]
<πίστις>: ἀπόδειξις
<πιστήριον>: ποτιστήριον. <πῖσαι> γὰρ τὸ ποτίσαι. καὶ πῖστραι αἱ πο- τίστραι
<πιστός>: εὐπειθής
<πιστούμεος>: πιστά τε ποιῶν, βεβαιούμενος τὸ λεχθέν
<πισύγγιον>: σκυτ(ε)ῖον
<πισύγγων>: σκυτέων
<πίσυνοι>: πεποιθότες, πεπιστευκότες
<πίσυνος>: πεποιθώς, πιστεύων, θαῤῥῶν
<πίσυρας>: τέσσαρας
<πισύρων>: τὸ αὐτό
[<πίσω>: πράξω]
*<πιστώσαντο [στῶ]>: πίστεις ἀλλήλοις ἔδοσαν
<Πιτανάτης στρατός>: ὁ τῶν Ἑλλήνων, ἤτοι ἀπὸ μέρους, ἢ διὰ τὸν Μενέλαον, ὃς ἦν Πιτανάτης, οὗ χάριν ἐστράτευσαν. ἔστι δὲ ἡ Πι- τάνη φυλή
<Πιτανάτης>: ὁ Πιτανάτης λόχος αὐτοσχεδιάζεται, οὐκ ὢν ταῖς ἀλη- θείαις. <Πιτανάτῃ> δὲ <ἀγῶ(νι)> γυμνικῷ ἐν Πιτάνῃ ἀγομένῳ
<'πιτίμια>: τὰς ἀξίας τιμωρίας (ἐ)πιτίμιά φασιν
<πιτνάς>: ἐκτείνων. [τίμιά φασι]
<πίτνει>: πίπτει. [ἐκτείνει]
<πίττῃ>: πίσσῃ
<πιτυδάνη>: ἀσκὸς μικρός
<Πιτύ(ε)ια>: πόλις Θρᾴκης
<πιτύλοιν>: ταῖς καταφοραῖς τῶν τειχέων
<πιτύλοιν>: [ψόφοις ὑδάτων]
<πιτύλοις>: ταῖς καταφοραῖς τῶν ὑδάτων [τειχέων] καὶ τοῖς ψόφοις τῶν ὑδάτων
<πίτυλος>: ὀρνιθάριόν τι ἄγριον. ἢ συστροφὴ τῆς χειρός, ὅταν πι- κρῶς ἐπιφέρηται
<πιτύλους>: οἱ ἀλεῖπται τὰς ἐν περιόδῳ καταβολὰς τῶν πληγῶν· οἱ δὲ ναυτικοὶ τὸ πρὸς κέλευσμα ἐλάσαι
[<πιτύνη>: κνῆκας, ὁ τὸν τυρὸν πογρίων]
<πίτυρα>: τὰ τῶν σίτων ἢ κριθῶν φλοιά
<πίτυς>: δένδρον, ἐμφερὲς πεύκῃ
<πιφαλλίς>: πίφιγξ
<πιφαύσκεο>: φαῖνε λέγων
<πιφαύσκεται>: φανεροῦται, διασαφεῖ, φανεροποιεῖ
<πιφαυσκόμενος>: σημαίνων, λέγων
<πιφαύσκω>: παραδείκνυμι, ἀναφαίνω, εἰς φῶς ἄγω, σημαίνω
<πιφαύσκων>: ἐμφανίζων, παραδεικνύων, σημαίνων, λέγων. καὶ τὰ ὅμοια
<πίφιγξ>: κορυδαλός
*[<πιφραύσκων>]: πιφαύσκων. λέγων, ἐμφανίζων
<'πίχειρον>: ἀνταπόδοσις
[<πίχυς>: βραχεῖον μέτρον]
<πίων>: λιπαρῶν
<πλαγάν>: πληγήν
[<Πλάγας>: τὰς Συμπληγάδας πέτρας]
<πλαγγόνιον>: μύρον τι παρὰ Ἀθηναίοις
<πλαγγών>: κηρινόν τι κοροκόσμιον, σφαῖρα, καλαθίς. καὶ <πλαγγό- νες> κεκρύφαλοι
<πλαγιάσαι>: παραλογίσασθαι. πλανῆσαι
<πλάγιοι>: δόλιοι
<πλαγίως>: δολίως. μὴ φανερῶς. ἀσυμφανῶς. αἰνιγματωδῶς
<πλαγκτά>: καμπτά. [πλαγκτά]
<Πλαγκταί>: οὕτω πέτραι τινὲς καλοῦνται, (ἀπὸ) τοῦ πλάζεσθαι αὐ- τάς· ἃς ἔνιοι Συμπληγάδας καλοῦσιν
<πλαγκτέ>: παράφρων, καὶ πεπληγμένε τὴν διάνοιαν
<πλαγκ(τ)όν>: ἀνόητον, τὰς φρένας βεβλαμμένον, πλανώμενον
<πλαγχθέντες>: πληγέντες. πλανηθέντες
<πλάγχθη>: ἐστράφη. καὶ τὰ ὅμοια
<πλαδαρόν>: νοτερόν, ὕπομβρον. χαῦνον, ἀσθενές. ὑγρόν
<πλαδαρώτερος>: ἐκλυτώτερος. καὶ τὰ ὅμοια
<πλα(δ)διῇ>: ματαΐζει. σοβαρεύεται
<πλαδῶσαν>: ὑγράν
<πλαδῶσιν>: ὑγροῖς. λιπανθεῖσιν. ἢ αἱ σάρκες αἱ μὴ ἐστερεωμέναι
<πλάζεσθαι>: πλανᾶσθαι, ἀποσφάλλεσθαι
<πλαζόμενος>: ἐγγίσας. ἢ πλανώμενος
<πλάζουσι>: πλανῶσι. διαμαρτάνουσι τῶν ἐπιθυμιῶν. σφάλλουσι
<πλάζον>: πλανῶν
<πλάθανον>: κύκλον, ἐφ' οὗ πλάσσουσιν ἄρτους καὶ πλακοῦντας
<πλα[ς]θείς>: προσπελασθείς. δοθείς
<πλαθεῖσα>: τὰ αὐτά
<πλάθεται>: παραγίνεται, προσπελάζει
<πλάθους>: πλήθους
<πλαῖσι>: κλῆσι
<πλαίσια>: πλινθία
<πλαίσιον>: ἡ ἐν τετραγώνῳ τῶν στρατιωτῶν τάξις· καὶ πίναξ. καὶ πλινθίον. καὶ διὰ ξύλων τετράγωνα πήγματα
<πλαίτερ>: πέτραι. οἱ δὲ <πάτερ>
<πλάκα ἡλιακήν>: τὴν ἀνατολικὴν γῆν, ἢ τὴν ἡλιακήν. <Πλάκα> καὶ τὴν ὅλην χώραν, καὶ τὴν κοινήν, ἢ τὴν γῆν
<πλάκας>: δέλτους
[<πλακάτην>: ἐριουργικὸν ἐργαλεῖον]
<Πλακία>: χώρα παρὰ τὴν Θρᾴκην, εἰς ἣν ἀποικίαν ἔπεμψαν Ἀθη- ναῖοι
[<πλακίησιν>: ἁμαρτίαις]
<πλακίς>: κλινίδιον κατεσκευασμένον ἐξ ἀνθῶν, (ἐν) τῇ ἑορτῇ τῶν Πανα- θηναίων
<Πλάκος>: ὄρος τῆς Κιλικίας. τινὲς δὲ Πλακούσιον λέγουσιν
<πλακοῦς>: ἐκτὸς τοῦ πέμματος καὶ ὁ σπερματικὸς τύπος τῆς ἡμέρας μαλάχης
<πλακτήρ>: τὸ τοῦ ἀλεκτρυόνος πλῆκτρον
<πλᾶκτρον>: πλάνημα. πλῆθος. ἢ τὸ πλῆκτρον
[<πλάκτος>: παράφρων. πεπλανημένος]
*<πλανίς>: τὸ τῆς νύμφης χρυσοῦν διάδημα
<πλάνα>: τριακάς
<πλάνη>: ἀπάτη
<πλανῆται>: ἀστέρες. τρέχουσιν ἐπισήμοις. ἤτοι μετανάστ[ε]αι
<πλάνος>: πλανήτης, ἀπατεών
[<πλάντων>: ἄφρων, ἄνους. καὶ ἡ πλατεῖα πέτρα]
<πλανύττων>: πλανῶν
<πλάξ>: ἐπὶ τῆς γῆς, καὶ ὄρος. καὶ τὰ μεμαζωμένα. καὶ τὸ διπλοῦν. καὶ ἡ πλατεῖα πέτρα. ἢ πλάκας τῆς κοιλίας. καὶ ἡ γαστήρ
<πλαριᾶν>: μίγνυσθαι
<πλάσμα>: σχηματισμός. ψεῦσμα. ἢ κτίσμα
<πλασταρεύοντες>: πλάσσοντες
<π[λ]αστηρία>: (ς)πλάγχνια
<πλάστιγγι>: [ἰσχία
<πλάστιγξ>: μάστιξ. ἢ τοῦ ζυγοῦ τὸ ἀντίῤῥοπον. καὶ τὸ νῦν λεγόμενον <λίτρα>. καὶ τὸ πρὸς τοὺς κοττάβους πινάκιον. καὶ μέρος τι τοῦ αὐλοῦ. καὶ σύριγγος τὸ ζύγωμα
<πλαστουργήσαντα>: πλάσαντα, ποιήσαντα
<πλάστρα>: ἐνώτια. καὶ θεῶν τύποι
<πλα[ς]τά>: προσπελαστά
<πλαταγώνιον>: τὸ τῆς μήκωνος καὶ ἀνεμώνης φύλλον
<πλαταγωνίσας>: ἀποληκυθίσας, καὶ ψοφήσας
*<πλαταγεῖν>: κροτεῖν
<πλάται>: τῶν σπαθῶν τὰ πλατέα
<πλαταΐσαι>: τὸ ὠμοθετῆσαι
<πλαταμών>: τόπος πλατὺς καὶ μέγας ὑποθαλάττιος. οἱ δὲ λεωπετρία. οἱ δὲ ὀλισθηρὰ πέτρα
<πλάταν>: [πληγήν. ἢ] πλοῖον
<πλατάνιστον>: πλάτανον
<πλάτανος>: δένδρον, πρὸς ὃ οἱ γυναικονόμοι τὰς ζημίας ἐν λευκώματι ἐξετίθεσαν
<πλατέα>: τὰ ἐν πλάτει νεμόμενα, μεγάλα
<πλατεάζειν>: ἀλαζονεύεσθαι. φενακίζειν
<πλατεῖα>: κόσμος τις
[<πλατειάδδοντες>: οἱ γυμναζόμενοι τοῖς ἐφήβοις]
<πλατεῖαι>: καρποὶ τῶν χειρῶν
<πλατείαις>: ῥύμαις, ἀγοραῖς
[<πλατῆορ>]: τὸ πλατείᾳ τῇ χειρὶ πατάξαι
<πλάτιγξ>: τῆς κώπης τὸ ἄκρον, ᾧ πλήσσεται τὸ ὕδωρ
<πλάτη>: ἡ ὠμοπλάτη. καὶ ἡ θαλασς(ί)α
<πλᾶτιν>: γυναῖκα. ἢ τὴν ἄθροισιν
<πλατίς>: ἡ γυνή. ἡ ἄπιστος, κλώψ. σύνοδος, ἄθροισμα
<πλατίστακος>: (γυν)αικεῖον αἰδοῖον. καὶ ἰχθῦς ποιός
<πλατορόα>: θυσία. Λίνδιοι
<πλατυγίζειν>: καταλαζονεύεσθαι. ἀπὸ τῶν <πλατῶν> τῶν ἐν ταῖς κώπαις καὶ τῆς θαλάσσης
<πλατύνειν>: μηρύειν
*<πλατύ>: μέγα. εὐρύ. ἁλμυρόν
<πλατὺν Ἑλλήσποντον>: τὸ κατὰ τὴν Τροίαν μέρος τοῦ Ἑλλησπόν- του· ἀπὸ τοῦ ὅλου τὸ μέρος τοπικῶς λέγων
[<πλατύ>: μέγα, εὐρύ. ἁλμυρόν]
<πλατὺ ὕδωρ>: τὸ ἁλμυρόν
<πλάτων>: χαλκωμάτιόν τι, ᾧ τὸν ὀρὸν ἀντλοῦσιν, ὅτε γάλα συμπής- (ς)ωσιν
[<πλάχθη>: ἐπλανήθη]
<πλέα>: πλείη
*<πλατύρ>: δοῦλος. ἢ δῆμος
*<πλάτυς>: ἡ τῶν λοχώντων ἄθροισις
<πλέαι>: πλεῖαι, πλήρεις
<πλεγματεύεσθαι>: ἐμπλέκεσθαι
<πλέθρα>: μέτρα γῆς. ἢ διύγρους καὶ βοτανώδεις τόπους
*<πλεῖαι>: [ἢ πλείη.] πλήρεις
*<πλείην>: τὴν ἔγκυον
*<πλεῖν>: πλέειν
<πλέθρισμα>: δρόμημα
<πλεῖ[ο]ν>: πλέον. Ἀττικοὶ ἑκατέρως λέγουσιν
<πλεῖον>: πλῆρες
<πλείονες>: οἱ τετελευτηκότες
*<πλειόνει>: σπείρει
<πλειοτέρῃ σὺν χειρί>: πλείονι καὶ πλουσιωτέρᾳ. ἢ σὺν πλείοσι χρήμασι
<πλείου>: πλήρους· ἀπὸ δὲ κρητῆρος Ἀθήνῃ πλείου ἀφυσσάμενοι καί· ἀνδρῶν δυσμενέων πλεῖος δόμος
<πλεῖς τὴν θάλασσαν>: ......
<πλειστηριαζόμενος>: ὑπερβαλλόμενος. καὶ (<πλειστηριάζειν>) τὸ ὑπερτιμᾶσθαι ὤνιον
<πλειστηριάσαντες>: πλείονος πωλήσαντες οὗ ὠνήσαντο
<πλειστηριασμός>: ὑπερθεματισμός
<πλειστοβολίν(δα)>: παίζειν ἀστραγάλοις
<Πλεῖστος>: ποταμὸς ἐν Δελφοῖς
<πλειών>: ὁ ἐνιαυτός. ἀπὸ τοῦ πάντας τοὺς καρποὺς τῆς γῆς συμπλη- ροῦσθαι
*<πλέθρον>: πο<δ> ρ..... πῆχυς <ξῶ> καὶ πόδα ἕνα
<πλέκει>: μηχανᾶται
<πλέκεται>: μαστιγοῦται. συκοφαντεῖται
<πλέκος>: πλέγμα
<πλεκτή>: σειρά, ἡ ἐξ ἱμάντων
<πλένναι>: μύξαι
<πλέμνιον>: ἀρχαῖον. πλῆρες
<πλεονασμός>: ἐπίδοσις
<πλεονέκτα>: βίαιε
<πλεονεξία>: τὸ πλέον τοῦ δέοντος ἔκ τινος λαμβάνειν
<πλευμονία>: νόσος ἡ ἐρωτική
<πλευρῖτις>: νόσος ὀλεθρία
<Πλευρών>: πόλις τῆς Αἰτωλίας
<πλεφίδερ>: ἡ πεφρυγμένη σησαμίς
<πλεφίς>: σησαμίς
<πλέω>: πλήρης. καὶ <πλέω>· τὸ κολυμβῶ
<πλέω νὺξ τῶν δύο μοιράων>: πλέον μέρος, καὶ νυκτὸς αἱ δύο μοῖραι. ὁ τρόπος ἀναστροφῆς
<πλέως>: πλήρης
<πλήγανον>: βακτηρία
<πληγάς>: δρέπανον
<πληγεῖον>: παλαιόν
<πληγενεῖς>: οἱ μὴ ἐκ τοῦ αὐτοῦ ὄντες πατρὸς ἢ μητρὸς ἀδελφοί
<πλήγη>: ἐξεπλάγη
<πλήθει>: πελάζει. ἢ κρείττονι ἀριθμῷ
<πλήθει πρόσθε βαλόντες>: τῷ πλήθει τῶν θεωμένων συνεργηθέν- τες, ὅ ἐστιν βοηθηθέντες. ἢ τῷ πλήθει τῶν θεατῶν κωλυθείς, ἢ τῷ πλήθει τῶν ἁρμάτων ἐμποδισθείς, ἢ τῷ πλήθει τῶν ἡνιόχων. δίδυ- μοι γὰρ ἦσαν οἱ ἡνιοχοῦντες
<πλῆθος>: ἀθροισμός, ὄχλος
<πλήθουσα>: πλεονάζουσα, πλήρης
<πλήθουσαν>: πλήρη
<πλῆθρον>: κλῆθρον. ἢ εἶδος μέτρου
<πληθύς>: ὄχλος, δῆμος
<πληϊάδες>: πλ(ε)ιάδες. ἔστι δὲ ἑπτὰ ἄστρα, πλησίον τοῦ ταύρου, ὀνο- μασθέντα ἀπὸ τῆς μητρὸς αὐτῶν Πληϊόνης
<πλήκτης>: μάχιμος, ὑβριστής
<πληκτίζεσθαι>: μάχεσθαι, ὑβρίζειν
*<πληγεῖτε>: ἀπεγνωσμένοι. ἀνίατοι, ἀδιόρθωτοι, συντριβῇ καὶ ἀφα- νισμῷ
<πληκτικώτερον>: ὑβριστικώτερον
<πλῆκτρα>: τῶν ἀλεκτρυόνων αἱ ἐν τοῖς ποσὶ κερατώδεις ἐξοχαί
<πλῆκτρον>: τὸ τῆς κιθάρας, ἐν ᾧ κινεῖ τὰς χορδάς ..... ἢ τὸ προσπε- λάζον ἢ τὸ πλῆσσον. καὶ τὸ μέρος, καθὸ ἡ κεφαλὴ τοῦ μηροῦ τῇ κο- τύλῃ προσπελάζει· καὶ διὰ τὸ πεπλῆχθαι τὸν μηρόν
<πλῆμα>: πλήρωμα
<πλημαθῆναι>: πλησθῆναι
<πλημαινόν>: παλαιόν
<πλημμελεῖ[ς]>: ἐκμελεῖ[ς]. οὐ συνῳδὰ λέγει, ἁμαρτάνει
<πλημ(μ)ελής>: ἀμελὴς ἢ πο[π]λεῖον πλάσσον καὶ τὰ ὅμοια
<πλημμύρα>: ῥεῦσις ὕδατος, πλῆθος
*<πλήμνη>: ἡ χοινικὶς τοῦ τροχοῦ ἢ τῆς σύριγγος. ἀπὸ τοῦ πληροῦ- σθαι ὑπὸ τοῦ ἄξονος. καὶ ὕδωρ τὸ ἐπὶ γλεῦκος ἐπιχεόμενον
*<πλῆμνος>: ἀφρός
*<πλῆμναι δέ>: αἱ περιέχουσαι τὸν ἄξονα χοινικίδες
*<πλήμνῳ>: παλαιῷ
<πλημμύρει>: πέπληθεν
<πλημ(μ)υρίς>: τὸ ὅρμημα τῆς θαλάσσης, ἡ ἐπίῤῥυσις. οἱ δὲ <πλή- μνη· "πλημμυρὶς ἐκ πόντοι(ο)">
<πλημμῦρον>: μεστόν, πεπληρωμένον
<πλημοχόη>: τῇ ὑστεραίᾳ τῶν μυστηρίων κοτυλίσκους πληροῦσιν, οὓς καλοῦσι <πλημοχόας>
<πλήν>: ἐκτός, ὅμως
<πληνοδίᾳ>: παρανόμῳ. τετιμημένῃ. τῇ πεπλανημένῃ τῆς ὀρθῆς ὁδοῦ, τουτέστιν ἀδίκῳ
<πλῆντο>: προσεπέλασαν. καὶ ἐπλήσθησαν
<.πληνώδους>: ἀσθενοῦς
<πλῆξαι>: πατάξαι ἐκ χειρός
<πλήξαντα> καὶ πληγέντα>: εἰκόνα ξυλίνην ὁ Δαίδαλος χαριστήριον τῆς Ἰκάρου ταφῆς .....
<πλῆξάρα>: περιγνάθιον
<πλήξας>: τύψας. θαυμάσας
<πλήξιππος>: ἱππότης, ἱππικός
<πληξίππῳ>: τῷ πλήσσοντι τοὺς ἵππους· δι' οὗ τὸν ἱππότην δηλοῖ
*<πλήρωμα>: πλῆθος, ἀναπλήρωμα
<πλήρωμα>: ναῦς τραγική
<πληρωτής>: ἐράνου συναγωγός
*<πληροφορία>: βεβαιότης
<πληρώσας>: πλήσας
<πλησιαίτερον>
<πλησίον>: ἐγγύς
<πλησιφαής>: ἡ πληροσέληνος ἡμέρα
<πλησμοναῖς>: ὑπερβολαῖς. ἢ πεπληρωμέναις
*<πλησίστιον>: τὸν ἄνεμον, πληροῦντα τὸ ἱστίον
<πλῆσον>: πλήρωσον
<πλήσσων>: ῥηγνύων, σχίζων. τύπτων, ἀδικῶν, βλάπτων
[<πλήσσοντο>: διέβαινον]
<πλητήσαντα>: δηλοῦντα
<πλήτης>: πλησιαστής
<πλητίνες>: δέλτοι
<πλῆτο>: ἐπλήσθη. ἤγγισεν
<πλήτομον>: παλαιόν. Ἀκαρνᾶνες
[<πληάδα>: πλῆθος ἄστρων ἐν οὐρανῷ]
<πλίγμα>: βῆμα. ἀπὸ τῶν κυλιομένων καὶ παλαιόντων, ὅταν περιβάν- τες τοῖς σκέλεσι κατ(ατρ)έχωσιν
<πλινθεύεται>: ἐξαπατᾶται. ἐπὶ ἀναισθήτων
<πλινθίδες>: δοκίδες
<πλίνθος>: μέρος τι τῆς κεφαλῆς τοῦ κίονος. ἢ πηλὸς ὀπτηθείς
[<πλίξ>: τὸ βῆμα. καὶ <πλίγματα>· τὰ πηδήματα. ἔλεγον δὲ <πλίξ> καὶ τὸ ἀπὸ τῆς χειρὸς εἰς τὸν λίχανον διάστημα, καὶ τὸ μεταξὺ τῶν μηρῶν ὀστοῦν margo].
<πλίξαντα>: διαναβάντα, καὶ ἀναστάντα, καὶ διαβάντα
<πλίσσοντο>: διέβαινον
*<πλειστάκις>: πλεονάκις, πολλάκις
<Πλοάδες τῶν ἐν Ὀρχομενῷ>: (νῆσοί) τινες οὕτω καλοῦνται
<πλοιάρια>: πλοῖα μικρά. ἢ ὑποδήματα ποιά
<πλόϊμα[τα]>: τὰ πλῷ πεμπόμενα
<πλόκαμα>: τὰ περιόστεα νεῦρα
<πλόκαμοι>: κόνδυλοι τριχῶν πεπλεγμένοι
<πλοκαμώδεα>: τὸν οὖλον <βόστρυχον>
*<πλόκος>: πλόκαμος
<πλόκιον>: εἶδος περιδεραίου
<πλοκίων>: πεπλεγμένων
<πλόμενον>: φανέν. γεννώμενον. [δολίων
<πλουᾶται>: πλουθήσεται
[<πλοῦγε καὶ δεῖ>: οὐδ' ὅλως]
<πλοῦς>: πλοῦς τῆς νεὼς τὸ περίγραφον, μέχρι οὗ τὸν φόρτον λαβεῖν ὀφείλει. ἀλλὰ καὶ τὴν πεζὴν ὁδὸν <πλοῦν> ἔλεγον
<πλουσιόδωρος>: πλουσίως χαριζόμενος
<πλούσιον>: θαλασσιοειδές. οἱ δὲ τὸ ὕδωρ
<Πλουτεύς>: Ἅιδης
<πλούσιος>: χρημάτων καὶ περιουσίας κύριος
<πλοῦτος>: ἡ ἐκ τῶν σπερμάτων ἐπικαρπία, καὶ ἡ πανσπερμία
<Πλούτων>: ὁ καταχθόνιος δαίμων
<πλοχμοί>: πλόκαμοι, ἐμπλοκαί
<πλύνει>: καθαίρει
<πλύνεται>: βλασφημεῖται, λοιδορεῖται
<πλυνοί>: πύελοι, ἐν αἷς τὰς ἐσθῆτας ἔπλυνον· ἢ βόθρον, ὅπου πλύνουσι
<πλυνὸν καταπλυντήριζε> καὶ <πλυνθήσομαι>: Ἀττικοὶ ἐπὶ τῶν λοιδοριῶν λέγουσι
<πλυντήρια>: ἑορτὴ Ἀθήνησιν, ἣν ἐπὶ τῇ Ἀγλαύρου τῆς Κέκροπος θυ- γατρὸς τιμῇ ἄγουσιν
<πλυσμός>: πλυτήρ
*<πλῶον>: ἔπλεον
<πλώει>
<πλῶεν>: ἔπλεον
<πλώσσειν>: φθείρεσθαι
<πλῶτες>: ἰχθύες τινές
<πλωτή>: κινουμένη, καὶ ἐπιπλέουσα. Ὅμηρος δὲ ἐπὶ τῆς Αἰόλου νήσου τίθησιν
<πλωτῆρες>: ναῦται
<πλωτόν>: πλεόμενον
<πνεῖ>: πνέει. πνείηται, πνείει
<πνεῦμα οὔριον>: [ἄγγελος ἄσαρκος] οὔρ[άν]ιος ἄνεμος. [ψυχή. δαί- μων.] [λέγονται <πνεύμονες> καὶ θαλάττια εἴδη ζῶντα ἀναίσθητα
<πνεύμων>: ὁ πνεύματος αἴτιος .......
<πνεύσας>: ὀργισθείς. ἀπὸ μεταφορᾶς τῶν ἀνέμων
<πνιγεύς>: ὁ φιμὸς τῶν κτηνῶν. καὶ τοῦ ὑδραυλικοῦ ὀργάνου μέρος ἢ κλίβανος
<πνῖγος>: θάλπος. καῦμα
<πνίξαντες>: ὀπτήσαντες. ἔστι δὲ εἶδος ὀπτήσεως <πνικτόν>
<πνοή>: ἀνάψυξις
<πνοήπουν>: ταχύ
<πνόος>: φθόγγος. πνοή
<Πνύξ>: τόπος Ἀθήνησιν, ἐν ᾧ αἱ ἐκκλησίαι ἤγοντο πάλαι μὲν πᾶσαι, νυνὶ δὲ ἅπαξ, ὅταν στρατηγὸν χειροτονῶσιν
<πνύτο>: ἔπνευσεν. ἐνόησεν. [καὶ <πόα> καὶ ἡ τῆς γῆς αὐτομάτως βλα- στάνουσα φυτεία. καὶ ὁ σῖτος. καὶ κοινῶς τὸ ἀπὸ ῥίζης φυλλοβο- λοῦν φυτόν
<πνυτός>: ἔμφρων, σώφρων
<πόα>: βοτάνη ἑκάστη
<ποαλίς>: εἶδος πικρίδος
<ποάστριαι>: οὐ μόνον αἱ τὴν πόαν ἐκ τοῦ σίτου, ἀλλὰ καὶ τὴν κα- λάμην ἐκτίλλουσαι, καὶ καθόλου αἱ τὰ κατ' ἀγροὺς μισθοῦ ἐργαζό- μεναι
<ποδάγρα>: τὸ τῶν ποδῶν πάθος, καὶ πάγη
[<ποδαγκώνιδας>: συκοφάντας, ἢ τοὺς κατὰ τῆς ἀρχῆς τι λέγοντας ἢ πράττοντας]
<ποδάνεμοι>: ταχεῖς
<ποδαπόν>: ποταπόν, ὁποῖον
<ποδάργης>: λευκόπους. ταχύς
<ποδάρκεϊ μόσχῳ>: .....
<ποδάρκης>: ὠκὺς τοῖς ποσίν, ἢ ἀρκεῖν δυνάμενος
<πόδας ὠκύς>: τοῖς ποσὶ ταχύς
<ποδαύρου>: ἐῤῥωμένου τοὺς πόδας
<ποδεῖα>: ἐνειλήμματα ποδῶν, ἤγουν φασκίας
<πόδες Ἴδης>: τὰ ἔσχατα καὶ κατώτατα μέρη. οἱ δὲ δένδρα
<ποδηγῶν>: ὁδηγῶν, παιδαγωγῶν
<ποδηνεκέα[ν]>: τελείαν. βαθεῖαν, ὥστε ἀπὸ τῶν ποδῶν μέχρι τοῦ αὐχένος διϊκνεῖσθαι. [τινὲς δὲ τὴν ναῦν
<ποδηνεκές>: μέχρι τῶν ποδῶν
<ποδήνεμος>: ὑπόπτερος. ἢ τοῖς ποσὶ ταχεῖα
<ποδήρης στολή>: τὸ εἰς κάτω τοῦ ἱματίου κεκλωσμένον ......
<ποδήρης>: ἡ ναῦς, ἡ τοῖς ποσὶν ἐρεσσομένη, ταῖς κώπαις. ἤτοι πολύ- πους. ἢ μέχρι τῶν ποδῶν ἱμάτια
<ποδιάζειν>: τὸ ἐπὶ τὸ αὐτὸ ἀναστρέφειν καὶ ὑποστρέφειν
<πόδικε>: πρόσριψον
<ποδίκρα>: ὄρχησις πρὸς πόδα γινομένη. Λάκωνες
[<ποδίνεμος>: ταχύπους καὶ ἀελλόπους]
<ποδοκάκη>: ὁ ἐν τῷ ξύλῳ δεσμός, ἐν ᾧ οἱ κακοῦργοι δεσμεύονται, οἷον ποδοκατοχή>· [τὰ διὰ τῶν ποδῶν εἰλήμματα.] Πλάτων. καὶ ἤτοι ποδοκάκκη, παρεμβεβλημένου τοῦ ἑτέρου (<κι>) ἢ κατὰ συγκοπὴν ποδο- κατοχή
[<ποδοκέας>: ταχεῖς τοῖς ποσίν
<ποδοκείῃ>: τῇ τῶν ποδῶν ταχυτῆτι]
<ποδὸς ῥυτίς>: τὸ τῶν ποδῶν ἕλκεσθαι
<ποδοστράβαι>: παγίδες, στραγγαλιαί
<ποδοστράβη>: τὸ γινόμενον πρὸς τὰ στρέμματα τῶν ποδῶν. ἄλλοι τὴν τοῖς ἐλάφοις ἱσταμένην πάγην
<ποδοτρόχαλος>: ὁ τῷ ποδὶ τὸν κεραμικὸν τροχὸν κινῶν
<ποδώκης>: ὠκύς, ταχὺς τοῖς ποσί
<ποδώνυχος>: ἐσθὴς ἱερὰ τῆς Πανδρόσου
<ποεῖν>: ποιεῖν
<ποηφαγία>: βοτανοφαγία
<ποθεινή>: ἀγαπητή
<ποθέεσκεν>: ἐπόθει. ἐπεζήτει
<ποθέν>: ἀπό τινος μέρους. ἢ μεθ' ὑποκρίσεως ἀντὶ τοῦ οὔτοι
<ποθέοντες>: ποθοῦντες. ζητοῦντες
<ποθεῖ>: ζητεῖ. ἐπιποθεῖ
<πόθημα>: ἀγάπη. καὶ ζήτησις
<ποθήνυτο>: προσήσθη
<πόθι>: ποῦ, ὅπου
<ποθί>: πού. πόθος
<ποθολκίς>: ἡ ἡνία τῶν ὑποζυγίων
<πόθος>: ἔρως. ζήτησις. ἐπιπόθησις. καὶ φυτόν τι
<ποῖ>: εἰς τίνα τόπον. τὸ δὲ ποῦ ἐν τίνι τόπῳ
<ποῖ γῆς>: εἰς ποῖον γῆς τόπον
<ποία>: [ποίησις.] ἡ βοτανώδης ὕλη. ἄλλοι τοὺς πυροὺς καὶ τὰς κριθάς
<Ποιάντιον>: Ποίαντος παῖδα
<ποιεῖσθαι>: προσποιεῖσθαι
<ποίη>: πόα (<πόα> δέ ἐστιν ἡ τῆς γῆς αὐτομάτως βλαστάνουσα φυ- τεία). καὶ ἐρωτηματικῶς ἀντὶ τοῦ ποία
<ποιεύμην>: ἐποιούμην. [ἐπιθεύμην]
<ποιήεντα>: ποίαν ἔχοντα, σιτοφόρον
<ποιήεντι>: εὐβοτάνῳ, ἑλώδει
<ποιήες(ς)αν>: βοτάνας ἔχουσαν
<ποίην>: πόαν. βοτάνην
<ποῖ κῆχος>: οἷον ποῦ γῆς. εἰς τίνα τόπον
[<ποικάζουσαι>: σκεπάζουσαι]
<ποικίλα>: πεποικιλμένα, (κε)καλλωπισμένα
<ποικιλεύς>: ποικιλτής
<ποικιλομήτης>: ποικίλα βουλευόμενος, συνετά
<ποικίλον ἱμάτιον>: ζωγραφητόν
<ποικιλόστερνος>: ποικιλόβουλος
(*)<ποικιλίς>: ὄρνις ποιός
<ποικιλτικὴν (ἐπιστήμην>): πολυμιταρικὴν τέχνην
<ποικίλον>: ἀπα(τη)λόν. πυκνόν. συνετόν
<ποικίλως>: πολυτρόπως
<ποιμαντική>: ἡ τῶν ποιμένων
<ποιμάνωρ>: ποιμήν. ἢ βασιλεύς
<Ποιμενίδαι>: γένος ἐξ οὗ ὁ τῆς Δήμητρος ἱερεύς
*<ποιμένα λαῶν>: βασιλεὺς τῶν ὄχλων
<ποιμήν>: βασιλεύς. καὶ ὁ τῶν προβάτων
<ποινά>: ποιά. Λάκωνες
<ποιναῖς>: ἐφικταῖς, Ἐρινύσι, τιμωρίαις
<ποινᾶσθαι>: ποινὴν λαμβάνειν, ὅταν ἀντέκτισίν τις λάβῃ. τὸ δὲ αὐτὸ καὶ <ῥυσιάζεσθαι>
<ποινάτορας>: τιμωρούς
<ποινή>: ἀν(τ)έκτισις ἡ ὑπὲρ φόνου διδομένη. καὶ ἡ δωρεά, καὶ τὰ δι- δόμενα χρήματα ὑπέρ τινος ἀνῃρημένου τοῖς αὐτοῦ οἰκείοις
<ποινηλατήσας>: ἐλάσας
*<ποινήν>: ἀντέκτισιν, τιμωρίαν τοῦ ἐπιτιμίου
<ποινήματα>: τιμωρήματα
<ποιοί>: ποταποί, ἢ οἱ ποῖοι
<ποιότης>: χρῶμα. ἡδονή. νό(ς)τος
<ποίου>: τίνος
<ποιπνυός>: θεράπων
<ποιπν[ε]ύει>: ὑπουργεῖ, διακονεῖ
<ποιπνύοντα>: ἐνεργοῦντα, θεραπεύοντα
<ποιπνύτροισι>: σπουδαίοις
<ποιπνύων>: ἐνεργῶν, θεραπεύων
[<ποίσει>: φθερεῖ]
<ποίφυγμα>: σχῆμα ὀρχηστικόν
<ποιφύξαι>: ἐκφοβῆσαι
<ποιφύξεις>: ἐκφοβήσεις. καὶ τὸ φυσᾷν καὶ τὸ πνεῖν [ἐκ τοῦ] ποιφύς- σειν
<ποιφύσσει>: φοβεῖ
<ποιῶδες>: βοτανῶδες
<ποκάδες>: τρίχες. ἀπὸ τοῦ πέκεσθαι, ὅθεν καὶ πόκος
<πόκος>: τὸ ἔριον προβάτου
*<πολλὰ χαίρειν φράσας>: ἀποταξάμενος
<πολέας>: πολλούς· ἀπ' εὐθείας τῆς <πολύς>, ὡς ταχύς. ἀπὸ δὲ τῆς <πολλός> πίπτει πολ(λο)ύς. ἀπὸ τῆς <πολλόν> πολλάκις
<πολεῖν>: νέμειν. βόσκειν
*<πόλ(ε)ι ἄκρ(η)ι>: ἀκροπόλει
<πολ[λ]εῖς>: πολλούς
<πόλεις παίζειν>: παροιμιῶδες. καὶ δοκεῖ μετενηνέχθαι ἀπὸ τῶν ταῖς ψήφοις παιζόντων ταῖς λεγομέναις νῦν μὲν <χώραις>, τότε δὲ <πό- λεσι>
<πολέμαρχος>: ἄρχων πολέμων
<πολεμίζων>: πολεμῶν, μαχόμενος
*<πολεμίων>: πολεμικῶν
<πολεμικόν>: μέλος τι τῶν πολεμικῶν τεταραγμένον
<πολέμιος>: ἐχθρός
<πολεμιστήρια>: ....... ἐν τοῖς ἀγῶσι. λέγεταί τις ἵππος <πολε- μιστής>
<πολέμ(ο)ιο γεφύρας>: τὰς συμβο[υ]λὰς καὶ συζεύξεις
<πολέμοιο τέρας>: σημεῖον πολέμου
<πόλεμος>: ὁ πάντα διοικῶν λόγος
*<πολέες>: πολεῖς
<πολέμου στόμα>: τὸ ἀναλωτικὸν καὶ φθαρτικὸν τοῦ πολέμου
<πολεύειν>: (ς)τρέφειν. οἰκεῖν. περιέχειν. θεραπεύειν. περιάγειν
<πολέος>: πολλοῦ
<πολέος πεδίοιο>: διὰ τοῦ μεγίστου πεδίου
<πόληος>: πόλεως
<πολιά>: γῆρας
*<πολυβοῦται>: πολλὰς ἔχοντες βόας
[<πολίετον>: ἀκρόπολιν]
<πολιῆς>: λευκῆς
<πολιῆται>: πολῖται, ἀστοί
<πολιήτας>: πολίτας, ἀστικούς
<πόλιν>: τὴν χώραν
<πόλιν Μύνητος>: Λυρνησσόν
<πολιοῖο>: λευκοῦ
<πολιόν>: λευκόν
<πολιόν τε σίδηρον>: τὸν λευκὸν καὶ λαμπρόν. ὅταν γὰρ ὁ σίδηρος κλασθῇ, λευκὸς φαίνεται. ἢ τίμιον ἀκουστέον
<πολιορκία>: φυλακή. περικαθήμενοι. συγκλεισμός. πόρθησις πόλεως
<πολιός>: γέρων
<πολιοῦχοι>: οἱ τὴν πόλιν σώζοντες, καὶ οἱ ἄρχοντες αὐτῆς
<πόλις>: τὴν Σικελίαν, ἀντὶ τοῦ νῆσον
<πολίσσαμεν>: τὴν πόλιν ἐτειχίσαμεν
<Πολιτεία>: ἢ πόλις. ἢ βίος. [ἢ ὄνομα κύριον]. καὶ ἡ ἀναστροφή. καὶ ἡ πρᾶξις
<πολιτεύεται>: πράττει. ἀναστρέφεται
<πολιτεύμασι>: ταῖς πολιτείαις. ἢ ταῖς ἄλλαις αἱρέσεσι
<πολίτης>: ὁ συμπολιτευόμενός τινι καὶ συνών
<πολιτικός>: ἀστεῖος μετὰ τέχνης τινός, ὁ ἐν πόλει ἀναστρεφόμενος
<πολιτογραφεῖ>: πολιτικὰ γράφει
<πολίχνια>: πολύδρ[ε]ια. πόλις
<πολίων>: πολλῶν. καὶ τῶν πόλεων
<πολλά>: πολλαχῆ πολλὰ δέ οἱ κραδίη πόρφυρε
<πολλὰ δέ>: πυκνῶς, συνεχῶς δέ
<πολλαπ(λ)οῦν>: πολλαπλασίονα
<πολλὰ χαίρειν φράσας>: ἀποταξάμενος
<πολλαχρόν>: καλόν
<πολλέων>: πολλῶν
<πολ[λ]έων>: πολυκίνητος
<Πόλλιος οἶνος>: λευκός
<πολλὴ φαρέτρα>: πολλοὶ τοξόται
<πολλόγειος>: ἡ ψιθ[ε]ία σταφυλή
*<πολλῷ μᾶλλον>: πολλῷ πλέον
<πολλοστόν>: πολύν. ἢ τυχόν
<πολλοῦγε καὶ δεῖ>: πολλὰ χρή. οὐδαμῶς
[<πολυκρανίη>: πολυαρχία]
<πολλὸν ἄριστος>: κατὰ πολὺ κράτιστος
<πόλος>: οὐρανός, κόσμος, καὶ ἡ μεταβεβλημένη γῆ εἰς κατασποράν. κύκλος. καὶ τόπος κορυφῆς κυκλοειδής, ἢ ἄξων
<πολοῦνται>: περὶ τὸ αὐτὸ ἀναστρέφονται
<πόλτος>: τὸ πυανεψίων ἕψημα
<πολύ>: ἀντὶ τοῦ μέγα
<πολυάϊκος>: πολλὰς ὁρμὰς καὶ κινήσεις ἔχοντος τῶν μαχομένων
<πολύαινε>: πολλοῦ ἐπαίνου ἄξιε. ἢ πολύμυθε
<πολυάϊξ>: πολυκίνητε, πολυόρμητε. ἢ πολλὰς ἔχων αἶγας
<πολυάνδριον>: τάφος πολυχώρητος, μνῆμα
<πολυάρ[ρ]ητος>: πολύευκτος
<πολυαρκῶς>: τελείως ἀρκῶν
<πολύαρνι>: πολυθρέμμονι. πολλῶν θρεμμάτων δεσπότης
<πολυβέλεμνοι>: οἱ ὑπομνηματισάμενοι τὰς πολυστίκτους, ὅτι τὸν Ὀρφέα ἀπέκτειναν πολλοῖς βέλεσιν
<πολυβενθέος>: πολὺ βάθος ἔχοντος
<Πολύβοια>: θεός τις ὑπ' ἐνίων μὲν Ἄρτεμις, ὑπὸ δὲ ἄλλων Κόρη
<πολυβότειρα>: ἡ γῆ πολλοὺς τρέφουσα καὶ βόσκουσα
<πολύβουλος>: συνετή
*<πολύδοτος>: κοχλιοειδής
<πολυβοῦται>: πολλὰς ἀγέλας ἢ βόας ἔχοντες
<πολυβούτης>: πλούσιος. ἢ ὁ δημόσιος δοῦλος
<Πολύβῳ τροφεῖ>: τῷ ἀναθρέψαντι, Πολύβῳ ὄνομα
[<πολυγάστονα>: πολυστένακτα]
<πολυγηθές>: πολυχαρές
<πολυγηθέες ὧραι>: αἱ πολλῆς χαρᾶς αἴτιαι οὖσαι
<πολυγηθέος>: πολλαχῶς χαίροντος; <Πολυγνώτου> τοῦ ζωγράφου <ὄνος> ἐστὶ γεγραμμένος, ἐναντίως ἐπε- στραμμένος, κομίζων σκευοφόρον καὶ τὴν μυρσίνην ..... λαγωόν, καὶ ἀνάκειται ἐν τῷ ἀνακείῳ
<πολυδαίδαλον>: πολύκοσμον, πολυποίκιλον
<πολύδακρυ>: πολύθρηνον
<πολυδάκρυτον>: πολλῶν δακρύων αἴτιον
<πολυδάμνων>: πολλοὺς δαμαζόντων. [ἢ πολυκεντήτων, ποικίλων
<πολυδειράδος>: πολλὰς ἐξοχὰς ἔχοντος, οἷον πολλοὺς τραχήλους καὶ λόφους. <Δειρὰ> δὲ ὁ τῶν ἀλόγων ζώων τράχηλος, ἐπεὶ ἐκεῖθεν ἐκδέ- ρεται
<πολυδέσμου>: πολυγόμφου. δεσμοὶ γὰρ τῶν νεῶν εἰσιν οἱ γόμφοι
<πολυδευκέα φωνήν>: πολλοῖς ἐοικυῖαν
<πολυδήνεα>: πολύβουλον
<πολυδίψιον>: ἄνυδρον ἢ πολλὰ βεβλαμμένον· <ἶψαι> γὰρ τὸ βλάψαι καὶ διαφθεῖραι. ἢ πολυπόθητον
<πολύδωρος>: πολλὰ λαβοῦσα δῶρα. πολύφερνος. πολύεδνος
<πολυειδής>: ποικίλος
<πολυέλικτον>: πολύκυκλον <ἁδον(άν)>
<πολύευκτον>: τίμιον. πολυπόθητον
<πολυζύγῳ>: πολυκαθέδρῳ
<πολυήρατος>: πολύευκτος, ἐπὶ πολλαῖς εὐχαῖς γεννηθείς
<πολύηρος>: πολυάρουρος. πλούσιος
<πολυηχέα φωνήν>: τὴν πολλοῖς ἤχοις καὶ μέλεσι χρωμένην
<πολύθεστος>: πολυαγάπητος. πολύσεπτος
<πολύθροον>: πολύηχον
<πολυθρύλλητα>: πεφη(μι)σμένα. ἢ θόρυβον ἐμποιοῦντα, διαβεβοημένα
<πολυθύσανε>: "<Ἄρτεμι πολυθύσανε κούρα>" διὰ τὸ θυσάνοις καὶ αὐτὴν χρῆσθαι· ἢ ὅτι πολλαχόθεν ᾄσσεται, ὡς κυνηγέτις. ἢ πο- λυθώϋκτος. ἢ πολυθυσίαστος
[<πολυΐακος>: πολυόρμητος]
<πολύϊδρις>: ἐμπειρότατος
<πολυκαγκέος>: πολυξήρου
*<πολυκαγκέα>: ἄγαν ξηραντικόν, μεγάλως κατάξηρον
<πολυκερδέα>: πανοῦργον
<πολὺ κέρδιον>: πολὺ βέλτιον
<πολύκεστος>: πολυκέντητος. ἐξ οὗ τὸν ποικίλον δηλοῖ
*<πολυκηδές>: πολλῶν κακῶν αἴτιον
(*)<πολυκηδέος>: πολυφροντίστου
<πολυκέφαλος>: τῶν κιθαρῳδικῶν τι μέλος
<πολυκληῖσι>: πολυκαθέδροις, πολυζύγοις [λεπίδες] ταῖς ναυσίν, ἀπὸ τοῦ κλίνεσθαι ἐν αὐταῖς τοὺς ἐρέσσοντας
<πολύκλητοι>: ἀπὸ πολλῶν ἐπικεκλημένοι τόπων βοηθοί
<πολύκμητον>: μετὰ πολλοῦ καμάτου γεγενημένον, ἢ πολὺν κάματον ἡμῖν παρέχοντα. λέγει δὲ τὸν σίδηρον
<πολύκνημον>: δύσβατον, ὀρεινόν [τραχὺς τόπος
<πολύκοινον>: πᾶσι κοινόν
<πολυκοιρανίη>: πολυαρχία
<πολύκρημνος>: δύσβατος, ὀρεινός .....
<πολυκτόνον>: πολλοὺς κτεῖνον
*<πολυκτήμων>: πολλὰ κτήματα ἔχων
<πολυκυλίνδητος>: πολλαχοῦ κυλιόμενος
[<πολυλάϊιστον>: πολυλιτάνευτον, πολύευκτον]
[<πολύλευκτον>: πολυπλάνητον, πανταχοῦ περιφερές]
<πολυλήϊον>: πλούσιον
<πολυλήϊος>: πολύπυρος. ἢ πολλὰ βοσκήματα ἔχων
<πολύλιστον>: πολυλιτάνευτον
<πολυμερές>: εἰς πολλὰ μεριζόμενον
<πολυμέρμερον>: πολυμέριμνον
<πολυμερῶς>: πολυσχιδῶς, δαψιλῶς. πολλὰ σχήματα ἔχων
<πολύμηλον>: πολυπρόβατον
[<πολυμῆναι>: πολύβουλε]
<Πολυμήστωρ>: ὄνομα κύριον
<πολυμήτης>: πολύβουλος, πολύφρων
<πολυμήχανε>: συνετέ, πολύτεχνε
<Πολυμνήστ(ε)ιον ᾄδειν>: εἶδός τι μελο[ς]ποιΐας τὸ Πολυμνήστ(ε)ιον. ἦν δὲ Κολοφώνιος μελοποιὸς ὁ Πολύμνηστος, εὐμελὴς πάνυ
<πολυμνήστην>: ἀγαθήν, σώφρονα
<Πολυμνία>: ἡ θάλασσα, ἡ πολὺ φυκίον ἔχουσα. καὶ ὄνομα κύριον
<πολύμυθος>: φλύαρος. περίεργος
<πόλυντρα>: ἄλφιτα
<Πολύξενος>: εἷς τῶν (ρ#) ἡρώων
<πολύξεινος>: ἡ γῆ
<πολύοπτος>: πολυθέατος
[<πολυορκῆσαι ἢ] πολιορκῆσαι>: κυκλεῦσαι πόλιν στρατῷ
<Πολυπαίδης>: παρῴδηται ἐκ τῶν Θεόγνιδος· "<βολβὸν ἐπαινή- σω> ......."
<πολυπαί(πα)λος αἰθήρ>: πεποικιλμένος. οὐχ ὁμαλός
<πολυπάμ[μ]ονος>: πολλὴν κτῆσιν ἔχοντος
<πολυπάμ[μ]ων>: πλούσιος, πολλὰ κεκτημένος, πολυχρήμων. <Πάμ- [μ]ατα> γὰρ τὰ χρήματα
<πολυπενθέος>: πολυπαθοῦς
<πολυπίδακα>: πολλὰς ἀναβολὰς ἔχουσαν, ἤτοι πηγάς
<πολυπιδάκου Ἴδης>: πολλὰς πίδακας ἐχούσης, τουτέστι ὑδάτων ἐκβολάς, ἢ πολλὰς πηγάς
<πολυπήμονα>: πολυβλαβῆ
<πολύπιστος>: ὁ πολλὴν πίστιν ἔχων, ἔμπιστος, ἢ μεγάλην
<πολυπλάγκτοις>: εἰς πολλὰ μέρη πλανωμένοις
<πολυπλάγκτου>: πολυπλανήτου, πανταχοῦ περιφερομένου
<πολύπλοκος>: πολύτροπος
<πολύποδες>: εἶδος ἰχθύος. ἢ εἶδος φθειρῶν; <πολύποδος δίκην αὐτὸς ἑαυτὸν καταφαγών>
<πολυπράγμων>: περίεργος
<πολυπτύχου>: πολλὰς ἐξοχὰς ἔχοντος. πολυμεροῦς. πολλὰς πτύχας καὶ εὐρυχωρίας ἔχοντος καὶ πολλὰ ἀποκλίματα
<πολύῤῥην>: ἢ πολυπρόβατος, ἢ πολύαρνος
<πολύῤῥην>: πολλὰ ῥήνη ἔχων, τουτέστι θρέμματα
<πολύῤῥητος>: πολύφραστος
*<πολυῤῥήτοισι>: πολυπόνοις
<πολυσκάρθμοιο>: πολύποδος, πολυβημάτου. ἐπὶ δὲ νεῶν, πολυκώ- που. οἱ δὲ δρομάδος. καὶ πολυπηδήτου, εὐκινήτου, πολυκινήτου
<πλουσμαράγοιο>: πολυήχου, ἠχητικοῦ
<πολύσπειρον>: πολυέλικτον
<πολυσπερέων>: ἐπὶ πολλὰ μέρη τῆς γῆς ἐσπαρμένων. πολυεθνῶν
<πολύστιπτος>: πολυπόρευτος
<πολύστονα>: πολλῶν στεναγμῶν αἴτια
<πολυσφέλμου>: πολυφλοίου
<πολυσχιδῆ>: εἰς πολλὰ ἐσχισμένον, μεμερισμένον
*<πολυσχιδές>: πολυμερές
<πολυτελῆ>: πολυδάπανα, ἢ τὰ πολλοῦ ἄξια, ἤγουν τίμια
<πολυτιμητίζειν>: [πολλοὺς] τιμᾶν. [ἢ ὑπὸ πολλῶν τιμᾶσθαι]
<πολύτλας>: ὁ πολλὰ ὑπομείνας. ἢ κακοπαθήσας, πολλὰ ἀνατλάς, τα- λαίπωρος
<πολυτρήρωνα>: πολλὰς περιστερὰς ἔχουσαν
<πολυτλήμων>: ὑπομονητικός
<πολύτροπος>: ὁ ἐπὶ πολλὰ τρεπόμενος, ἢ τρέπων τὴν ἑαυτοῦ διά- νοιαν ὑφ' ἕνα καιρόν
<πολυτρόπως>: διαφόρως, ποικίλως
<πολυφασίας>: πολυλογίας
<πολύτορον δέρμα ἐχίνου>: ἤτοι διὰ τὰς ἀκάνθας, ἐπεὶ τιτρώσκου- σιν· ἢ ἐπεὶ ἐκφύσεις πολλὰς ἔχουσιν
<Πολύφημον>: πολύφωνον, ἐπιθετικῶς. ἢ ἐκκλησία, ἐν ᾗ πολλαὶ φῆμαι καὶ κλῃδόνες εἰσίν. ἢ ἀπὸ τοῦ πολλὰ φημίζεσθαι καὶ ὁ ἔνδοξος. καὶ κύριον ὄνομα Κύκλωπος
<πολυφλοίσβοιο>: πολυταράχου, πολυκινήτου
<πολυφόρβου>: πολλοὺς τρεφούσης ἢ πολλὴν φορβὴν ἐχούσης
<πολυφραδέος>: πολυκερδοῦς. ἢ λίαν συνετοῦ
<πολυφραδέστερον>: συνετώτερον. λογιώτερον. πολυκερδέστερον
<πολύφρονα>: σώφρονα, συνετόν, φρόνιμον
<πολύχαλκον>: ἰσχυρόν, στερεόν
<πολυχανδέα>: πολλὰ χωροῦσαν
<πολυχε(ι)ρία>: πλῆθος ἐργαζομένων καὶ ἀνυόντων
<πολύχουν>: πολυειδές
<πολύχους>: πολυφόρος
<Πολυώνυμον>: τὴν μονάδα οὕτως ἐκάλουν. καὶ ἐπίθετον Ἀπόλλωνος
<πολυωπόν>: πολύβροχον. πολυόμματον. ἢ πολλὰς ὀπὰς ἔχον
*<πολυωρήσεις>: φυλάξεις, φροντίδα πολλὴν ποιήσεις
<πολυωρεῖ>: πολλὴν φροντίδα ποιεῖται. ἐναντίον δέ ἐστιν τὸ <ὀλιγω- ρεῖν> ὀλίγον φροντίζειν. διὸ καὶ τὸν <ὀλίγωρον> ἀμελῆ λέγουσιν
<πολφοί>: τὰ ἐκ τῶν χίδρων καὶ τῆς ἐρι(κτ)ῆς ἑψόμενα
*<πόμφυκα>: τὸν κόγχον
<πόμα>: πόσις
[<πόμαλα>: τρόπον τινά]
<πομάτεσι>: πόμας(ς)ι
<πομμοῦσαν>: ὁμιλεῖν
<πομπεῖα>: τὰ πρὸς τὰς πομπὰς σκεύη. ἢ τόποι, ἐν οἷς τὰ ἐκ τῆς πομ- πῆς ἀποτίθεται
<πομπεῖ>: πομπευτῇ
<πομπεύει>: κατασχολάζει
<πομπεύων>: περιάγων. καὶ τὰ ὅμοια
<πομπή>: ἔφοδος. καὶ ἐξαποστολή, παραπομπή
<πομπῆες>: προπομποί, οἱ προπέμποντες, ὁδηγοί
<πομπηγορῶσι>: προπέμπουσι
<πομπίλος>: ποιὸς ἰχθῦς
<πομπός>: ὁδηγός, προπέμπων
<πομποστολεῖ>: ἐκπέμπει τὸν πλοῦν
<πομποῦ>: ὁδηγοῦ
[<πομπυσμάτων>: συρισμάτων]
[<πομποβόλῳ>: πέντε ὀβελίσκους .....]
<πομπῶν>: ὁδηγῶν
<πομφαγωγεῖ>: τὴν πομπὴν ἄγει
<πομφαγεῖται>: φυσοῦται. ἀναβράζει
<πομφόλυγες>: τῶν ἀσπίδων αἱ ἐξοχαί. καὶ ἐν τῷ ὕδατι γενόμεναι οἰδήσεις, ἢ φυσήματα ὕδατος. ἐπὶ τῶν διακενῆς φυσιωμένων λέγεται ἡ λέξις
<πομφόλυξ>: ὕδατος κάχλασμα. καὶ τῶν ἀσπίδων αἱ ἐξοχαί
<πονεῖν>: ποιεῖν. ἀσκεῖν. κακοπαθεῖν. ἐνεργεῖν
<πονέεσθαι>: ἐνεργεῖσθαι. καὶ τὰ ὅμοια
<πονέοντο>: ἐνήργουν
<πονεύμεναι>: ἐπειγόμεναι
*<πομφυίζεσθαι>: αἰσχύνεσθαι
<πονήματα>: κόποι
<πονηρία>: ἐπιπονία
<πόνηρον>: ἐπίπονον. κακοπαθῆ
<πόνηρος>: τὰ αὐτά
<πονηρός>: κακός, δεινός, κακοῦργος
<πονήσατο>: κατειργάσατο
<πονίωμεν>: πονῶμεν
<πόννα>: τὸ γράφος. ἢ μάγος
<πόννος>: μάγος
<πόνος>: ἄλγος, ἐνέργημα ὀδύνης
<πόντια ῥάκ[κ]η>: σπόγγοι, ἢ τὰ τούτων σπαράγματα
<ποντινοί>: σπόγγοι
<ποντοβρόχους>: ὑπὸ θαλάσσης βρεχομένους
<ποντόθεν>: ἐκ πελάγους
<πόντος>: θάλασσα, πέλαγος
<ποντοπόροιο>: θαλασσοπλόου
<ποντοπόροις>: θαλασσοπλόοις
<ποντοπόροισι>: πλωταῖς
<ποντοπόρος>: πέλαγος διαπορευομένη, πελαγοδρόμος
<πόντου Ἰκαρίοιο>: τοῦ Ἰκαρίου πελάγους, ὅπερ ὠνομάσθη ἀπὸ Ἰκά- ρου, τοῦ Δαιδάλου παιδός, πεσόντος εἰς αὐτὸ καὶ ἀποθανόντος
<πόντῳ κεκλιμένοι>: περιεχόμενοι ὑπὸ τῆς θαλάσσης
<πόνῳ πονηρός>: κακίᾳ κακὸν προσέπεσεν, ὡς ἀγαθὰ ἀγαθῷ
<πόπανα>: πλακούντια ἀπὸ ἄρτου
<πόπαρ>: πατήρ. καὶ πατρὸς πατήρ
<πόποι>: παπαί. ἐπίφθεγμα σχετλιαστικόν. Ἀπίων δέ φησιν, οἱ δαίμο- νές εἰσι <πόποι>· καὶ ἔστιν· ὦ δαίμονες
<ποπ(π)ύσματα>: κολακεύματα
<πόρ>: ποῦς. Λάκωνες
<πόρδαλις>: ὁ ἄρσην, ἡ δὲ θήλεια <πάρδαλις>. ὁ μὲν ἀπὸ τοῦ προα- λέσθαι· ἡ δὲ ἀπὸ τοῦ παράλεσθαι
<Πορδοσελήνη>: μεταξὺ Λέσβου καὶ Μυσίας νῆσος
<πόρε>: παρέσχε
<πορεῖν>: δοῦναι
*<πόρε>: περιεποίησε, παρέσχε
*<πόρεν οἱ ἐπιεικές>: παρέσχεν αὐτῷ τὸ πρέπον
<πορεύου>: ἄπιθι, ὕπαγε
<πορεύς>: πορθμεύς
<πορεῦσαι>: πέμψαι, ἀγαγεῖν
<πορεύσατε>: ἄγετε
<πορθεῖν>: προνομεύειν, ὀλλύειν
<πορθεῖται>: [ἀναλίσκειν
<πόρθησις>: ἐρήμωσις, καθαίρεσις, ἁρπαγή
<πορθμεύς>: κωπηλάτης
<πορθμεύ[ς]εσθαι>: διαβαίνειν. πλέειν
<πορθμῆες>: πορθμεῖς καὶ <πορθμῆς>· πορθμεῖς. καὶ ὄνειροι οἱ δια- πορεύοντες
<πορθμεῖον>: σκαφίδιον διαπερ(αι)οῦν μισθῷ
<πορθμός>: στενὸν θαλάσσης ἐν μέσῳ τῆς γῆς. διαπέραμα
<πορθμῷ>: διαπεράματι
<Πορθόμιν>: γένος ἐπιφανές
<πόρθος>: πτόρθος, κλάδος, βλαστός
<πορθυγγίς>: σπατίλη. τρίβολον
<Ποριεῖς>: δῆμος τῆς Ἀκαμαντίδος φυλῆς
<πορίζει>: κερδαίνει
*<πορεία>: ὁδοιπορία
<πόριμον>: εὐπόριστον. πορευτόν
<πορισμός>: μηχάνημα
<πόριπα>: πόρτις. ποριστής
<πορίσονται>: περιποιήσονται
<πορίσω>: κατασκευάσω
<πόρκας>: ἐλάφους. ἢ ταχύ
<πόρκης>: δακτύλιος
<πόρκος>: κύρτος. τινὲς δὲ τὸν ἁλιευτικὸν κύρτον ἀποδιδόασιν
<πορνάμεν>: πωλεῖν
<πορνάμεναι>: κεντούμεναι. πωλούμεναι
<πορν[ι]οκόπος>: ἑταιροτρόφος. πόρνος
<πόρνῳ>: παιδὶ ὡραί(ῳ)
<πόροι>: ποταμοί
<πόροις>: χαρίσαιο
<πόροις>: ὁδοῖς
<πόρος>: ὁδός, τρίβος. ἢ τὸ τοῦ ποταμοῦ ῥεῦμα. οἱ δὲ τὴν διάβασιν αὐτοῦ. οἱ δὲ τὰς γεφύρας. καὶ ἀφορμή
<πόρπαμα>: χλαμύς
<πόρπαξ>: ἡ λαβὴ τοῦ ὅπλου
<πόρπη>: [ὁ ἀνοχεὺς τῆς ἀσπίδος, εἰς ὃ ὁ πῆχυς ἀνίεται,] ἢ φίβλα. καὶ τῆς χλανίδος ἡ περόνη
<πόῤῥω>: πόῤῥωθεν, μακρόθεν
<'ποῤῥώξ>: ἀπόῤῥοια
<πόῤῥω τέχνης>: ὅμοιον τῷ σφοδρῶς ἐνέχεσθαί τινι
<πορσαίνει>: κοσμεῖ. θεραπεύει. κατασκευάζει
*<πορσανέουσα>: ἑτοιμάσουσα. ἐπιμελησομένη
<πορσαίνεσκον>: διήγειρον. παρεσκεύαζον
<πορσανέων>: εὐτρεπίζων
*<πορσανέουσα>: εὐτρεπίζουσα. στρωννύουσα. παρασκευάζουσα
<πορσῦναι>: παρασκευάσαι πορίσαι. εὐτρεπίσαι
<πόρσυνε>: διήγειρε. παρεσκεύασεν
<πορσύνεται>: ὁδεύεται
<πορσύνουσα>: ἐρεθίζουσα
<πορσύνων>: παρασκευάζων, ἑτοιμάζων. ἐρεθίζων
<πορσώτατα>: τὰ πόῤῥω καὶ μακράν
<πόρσω>: ἔμπροσθεν, ἢ πόῤῥωθεν ἐγγίσαι
<πορτάζει>: δαμαλίζεται
[<πόρτα>: πόρτα, θύρα πόλεως ἢ αὐλῆς οἴκου]
<πορτάκι[ν]ον>: μοσχίον
*<πόρτακι>: μόσχῳ. ἢ δαμάλ(ε)ι
<πόρτακος>: ὦμος
<πόρταξ>: ἄῤῥην βοῦς. τινὲς δάμαλιν, ἄλλοι νεογνόν, οἱ δὲ μόσχον
[<πορτικός>: στοά]
<πόρτις>: δάμαλις, ἢ νέα βοῦς
<πορτιφόροι>: οἱ αἴροντες τὰ κόῤῥοια ἐπὶ τῶν ὤμων
*<πορτμίς>: κατὰ τὴν ὀμφαλόν
<πορύνωμεν μᾶζαν>: τῇ χειρὶ προσπιέζωμεν
<πορύναν>: μαγίδα
<πορφίτῳ>: περόνῃ
<πορφύρει>: ταράττεται. φροντίζει. μελανίζει
<πόρφυρεν κραδίη>: ἐμερίμνα ἡ καρδία
<πορφύρεον>: πόρφυρον. μέλαν
<πορφύρεος θάνατος>: ὁ μέλας. καὶ βαθύς. καὶ ταραχώδης
<πορφύρεται>: διαλογίζεται
*<πορφύρει>: μελανίζει. ταράττει. πορφυρίζει
<πορφυρίων>: εἶδος ὀρνέου. καὶ ἰχθῦς. καὶ ὄρνις ποιός
<πορφύροντες>: κακοτεχνοῦντες
<πορφυρώματα>: τῶν ταῖς θεαῖς τυθέντων χοίρων τὰ κρέα
<πόρωσι>: χαρίσονται. δώσουσιν
<ποσαπλῶς>: πολλαχῶς. ἀναριθμήτως
<ποσαχῶς>: κατὰ πόσους τρόπους, πολλαχῶς; [<ποσάως>, μερικῶς]
<πόσε>: ποῖ. ποῦ
<πόσθη>: τοῦ αἰδοίου τὸ δέρμα
<πόσθιον>: αἰσχρόν. ἀνδρεῖον
<πόσθων: πόσθην> τὸ ἀνδρεῖον αἰσχρὸν λέγουσι. <πόσθωνας> δὲ παρὰ τοῦτο τοὺς παῖδας, τινὲς δὲ τοὺς ψώλωνας, ἄλλοι μωροὺς ἢ παιδαριώδεις
*<πος(.)ί>: τοῖς ποσί
*<πόσιας>: τοὺς ἄνδρας
*<ποσὶ δατεῦντο>: ἰσχυρῶς τοῖς ποσὶ περιεπάτουν
<Ποσειδάων>: Ποσειδῶν
<Ποσείδεα>: ἑορτὴ Ποσειδῶνι τελουμένη
*<Πος[ε]ιδήϊον>: τὸ τοῦ Ποσειδῶνος
<πόσιν>: ἄνδρα
<πόσιος>: πότου
<πόσιος>: ἀνδρός
<πόσις>: πόμα. ἀνήρ. πότος ἢ οἴνου ἢ ὕδατος
<ποσότης>: ἀριθμός. μέτρον
<ποστημόριον>: ὀλίγον μέρος
<πόστον>: πόσον
<πόστος>: ποῖος
<ποσῶς> καὶ <πή>: μερικῶς
<ποταμηδόν>: δίκην ποταμοῦ
<ποτανόν>: πτηνόν, πετεινόν
<ποτάγχυμεν>: προσορμίζομεν
<ποταίνιον>: νέον, πρόσφατον. οἱ δὲ σύνεγγυς
<ποταμός>: ὁ ὠκεανός. καὶ τὸ ὑγρόν. καὶ ὁ σωματοειδὴς θεός. καὶ ἐπὶ τοῦ ἥπατος σημεῖον
<ποταμόχωστος>: γῆ τις· ἀπὸ τοῦ συμβαίνοντος
<πόταρος>: γνώριμος
<ποτᾶται>: πέταται
<ποτεκλεπτόμαν>: προσεπορευόμην
<ποτεκχετήρια>: τορνευτήρια
<πότερον>: ὁποῖον ἓν ἐκ τῶν δύο, ἢ ἆρα ποῖον τῶν δύο
<πότερον>: ἓν ἐκ δύο, ἕν
<πότερος>: ἕτερος
<ποτή>: ποτηνή. πτηνή
<πότημα>: ποτήριον. ἢ ὁ πότος αὐτός
<ποτήν>: ἰδέαν. οἱ δὲ πτῆσιν
<ποτήρ>: μέτρον ποιόν
<ποτητύν>: τὸ πίνειν
<ποτί>: πρὸς τί
<ποτὶ γαίῃ>: πρὸς τῇ γῇ
*<ποτὶ δέ>: πότε δέ
<Ποτίδαια>: ὄνομα πόλεως
<ποτιδέγμεναι>: προσδεχόμεναι; <ποτιδέγμενοι>·] οἴνῳ δαμασθέντες
<ποτιδέγμενος>: προσδεχόμενος
<ποτιδέρκεται>: προσβλέπεται
<πότιδε>: φάναι, ἐκφάναι
<ποτιδόρπια>: προσσίτια
<ποτὶ ἑσπέρᾳ>: πρὸς τῇ ἑσπέρᾳ
<ποτίκρανον>: π(ρ)ό(ς)κρανον, τὸ προσκεφάλαιον. καὶ τὸ δερμάτινον ὑπηρές[ς]ιον, ἐφ' οὗ καθέζονται οἱ ἐρέσσοντες
<ποτιόσσεται>: προσδοκᾷ
[<ποτὶ πλάδεσσιν>: ἐπὶ ταῖς θαλασσίαις (πέτραις)]
<ποτιρόμενος>: ἐρωτῶν. ἢ μαινόμενος
<ποτὶ φῦλα>: πρὸς τὰ ἔθνη
<ποτὶ χόρτον>: πρὸς ᾠκοδομημένον τοῖχον
<πότμον>: μόρον, θάνατον
<πότμος>: μόρος. ἢ κατασκευή
<πότμῳ>: μόρῳ κατασκευαστῷ
<πότνα>: πότνια, σεβαστή, ἔντιμος. ἢ φίλη[μα]. καὶ δέσποινα. καλή. με- σήτρια
<ποτνιᾷ>: ἱκετεύει, παρακαλεῖ
<πότνια γῆ>: καλὴ γῆ
<ποτνιάδες>: αἱ Βάκχαι. ἀντὶ τοῦ μαινάδες καὶ λυσσάδες, μανίας αἴτιαι
<ποτνιάζου>: εὔχου, παρακάλει
[<ποτνιάζειν>: τὸ παιδικοῖς χρῆσθαι. <πότνιον> γὰρ τὸν δακτύλ(ι)ον λέγουσι]
<ποτνιᾶται>: ἐπικαλεῖται. δυσωπεῖ. παρακαλεῖ
<ποτνιῶμαι>: θεοφοροῦμαι. ἐξιλεοῦμαι, παρακαλῶ. δυσφορῶ. μετ' οἰμω- γῆς ἱκετεύω
<ποτοῖο>: ποτοῦ
<ποτόμφει>: προσόζει
<πότος>: εὐωχία, ἄριστον, δεῖπνον. ἢ αὐτὸ τὸ πιεῖν
<ποτωμένας>: διατριβούσας
<ποτῶνται>: πέτονται
<ποῦ>: ἐν ἴσῳ τῷ οὐδαμῶς. ἢ ἀντὶ τοῦ ποῦ πότε, ἀλλαχοῦ
<πούανοι>: κύαμοι ἑφθοί, ὄσπριον
<ποῦ κῆχος>: πῆ γῆς, εἰς τίνα τόπον. καὶ ποῦ ἄγχι
<πο(υ)λυβότειρα>: πολλοὺς βόσκουσα καὶ τρέφουσα
<πο(υ)λὺν ἐφ' ὑγρήν>: ἐπὶ πολλὴν θάλασσαν· ὑγρὰν γὰρ αὐτὴν εἶπεν πρὸς ἀντιδιαστολὴν τῆς γῆς ξηρᾶς οὔσης
<πο(υ)λύπους>: τι μέρος τοῦ ἁρματ(ε)ίου τροχοῦ καὶ τῶν ἀμπέλων
<πο(υ)λύποδος δίκαν>: ὅτι αὐτὸς τὰς ἑαυτοῦ πλεκτάνας ἐσθίει
<ποῦμμα>: ἡ τῆς χειρὸς πυγμή
<πουνιάζειν>: παιδικοῖς χρῆσθαι· <πούνιον> γὰρ ὁ δακτύλιος
*<ποῦ νύ τοι>: ποῦ δή σοι
<πούρδαιν>: μαγειρεῖον. Λάκωνες
<πουρέακος>: κρίκος σιδηροῦς τετρυπημένος, καὶ ἧλον ἔχων ἐν τῷ τρυ- πήματι στρεφόμενον, ᾧ χρῶνται πρὸς δεσμὸν συῶν. <Πουστάκους>. ὡς Ἀριστοφάνης φησὶν ἐν ἐξηγήσει Λακωνικῶν
*<ποῦ τοι τόξον>: ποῦ σοι ἡ διὰ τόξων ἐμπειρία
<ποῦ(τ)ριν>: σαπρόν
<πουφορούζεται>: σικχαίνει
[<πρ.άγει>: ὑπερέχει. ὑπερβάλλει. διαφέρει]
<πράγματα>: δυσχέρειαι
<πραγματεία>: σύγγραμμα βίβλου ἢ λόγων
<πραγμάτοιν>: πράγματα δυϊκῶς
<πραγορίτης>: οἶνός τις
<πραθεῖν>: πορθῆσαι. ἐξελεῖν
<πραθενεύεσθαι>: θρασύνεσθαι. ἐπαγγέλλεσθαι λόγοις
[<πραιέναι>: ἐλθεῖν]
<πραίκων>: κήρυξ
<πραῖνοι>: πρηνίζειν. καταστρέφειν
<πράκες>: Ἀρίσταρχος κλανίαι. ἔλαφοι. ἀπεδόθησαν δὲ φρατριαὶ ἀνδρῶν διαβεβλημένων ἐπὶ μοχθηρίᾳ
<πράκνον>: μέλανα
<πρακτικόν>: ἀνυστικόν
<Πράκτιον>: πόλις Τροίας
<πράκτορες>: ἀπαιτηταί
[<πράληξ>: ὁ λίαν ἀγροῖκος]
<πράμνη>: δίκελλα. ἄμπελος
<Πράμνιος οἶνος>: ὁ ἀπὸ τῆς Πραμνίας ἀμπέλου, ἔστι δὲ ἐγκώμιον οἴνου. καὶ σκληρὸς οἶνος
<πρανές>: κατάβασις. καὶ <πρανής>
<πρανῆ>: κοῖλα
<πρανιχθέντα>: πεσόντα ἐπὶ στόμα
<πρανόν>: τὸ κατωφερές, πρανές
<πρανώ>: ἀκρίδος εἶδος
*<πρᾷος>: συνετός. ἥσυχος
<Πραξιεργίδαι>: οἱ τὸ ἕδος τὸ ἀρχαῖον τῆς Ἀθηνᾶς ἀμφιεννύντες
<πράξεις>: βίοι. ἢ διαθῆκαι
<Πραξιδίκη>: δαίμονά τινά φασι τὴν ὥσπερ τέλος ἐπιτιθεῖσαν τοῖς τε λεγομένοις καὶ πραττομένοις. διὸ καὶ τὰ ἀγάλματα κεφαλὰς γίνεσθαι καὶ τὰ θύματα ὁμοίως; <πράξ[ε]ιν λάβοι> ........
<πρᾶξις>: ἀπαίτησις. ἄνυσις, ἢ ἔργου ποίησις. ἢ βίος
<πραπίδες>: φρένες. ἢ ὁ τόπος, ὅπου αἱ φρένες. διάνοιαι
<πραπίδεσσι>: φρεσί, διανοίαις
<πραπίδων>: φρενῶν, διανοιῶν
<πραπίς>: φρήν, διάνοια
<πράσα>: τὰ βρύα καὶ τὰ φυκία
<πρασιαί>: αἱ ἐν τοῖς κήποις τετράγωνοι λαχανιαί, οἷον περασιαί, διὰ τὸ ἐπὶ πέρασι τῶν κήπων
<πρᾶσις>: ἀγορασία
<πρασοκουρίς>: ζῶον χλωρόν, κεῖρον τὰ ἐν τοῖς κήποις λάχανα
<πρασόργην>: δρέπανον, ᾧ τὰ πράσα κείρουσιν
<Πράστιλλος>: πόλις Θρᾳκίας
<πρατάνιον>: μαλλόν
<πρατασία>: κατευχὴ ἀρχομένης ἀροτριώσεως
<πρατήνιον>: τὸ ὕπερον. Ἀττικοί. καὶ ἡλικία τις προβάτου νέου· ὡς δὲ ἔνιοι τοῦ πρώτου γεννωμένου, οἱ δὲ ἐνιαυσιαίου, ἄλλοι ἀρχομέ- νου συνουσίας
<πρατίας>: ὁ τὰ δημόσια πωλῶν καὶ κηρύσσων
<πράττει>: μέλλει. ἐργάζεται
<πρατά>: ἡ νουμηνία
<πραϋμενῶς>: προθύμως. πράῳ τῷ μένει χρώμενος
<πραΰνει>: κατασιγαίνει. κατακοιμίζει
<πραΰνεται>: μαλάσσεται
<πραϋπάθειαν>: πραΰτητα
<πρᾴως>: ἡμέρως
<πρεκνόν>: ποικιλόχροον <ἔλαφ[ρ]ον>
<πρέμνα>: τὰ ἰσχυρὰ στελέχη τῶν καταβλαστημάτων
<πρέμνια>: τὰ πάχος ἔχοντα ξύλα
<πρεμνιάσαι>: ἐκριζῶσαι
<πρέμνον>: στέλεχος, βλαστός. πᾶν ῥίζωμα δένδρου τὸ γηράσκον, ἢ <τὸ> τῆς ἀμπέλου πρὸς τῇ γῇ <πρέμνον>
<πρέμνον ἑστίας>: τῆς οἰκίας θεμέλιος
<Πρεμνουσία>: κρήνη ἐν τῇ Ἀττικῇ
<πρέπις>: ὡμοίωσαι
<πρέπον>: ὅμοιον. μέτριον. συμφέρον. ὡραῖον. ἄριστον
<πρέπον>: τέρας. Κύπριοι
<πρεπτά>: φαντάσματα, εἰκόνες
<πρέσβα>: ἔντιμος, πρεσβυτάτη, σεμνή
<πρεσβεῖα>: κράτη. καὶ ἀρχιερεῖα, καὶ ἀρχιὰ καὶ ἱερά
<πρεσβείη>: τιμὴ μείζων
<πρέσβειρα>: προτιμητή. ἀρχηγέτις
<πρέσβεις>: γέροντες. βασιλεῖς ἄρχοντες, προτιμούμενοι. καὶ οἱ <πρε- σβευταὶ> μεσῖται, ἀπόστολοι [ἢ] ἕνεκεν εἰρήνης
<πρεσβεύειν>: προτιμᾶν, ἄρχειν. μεγαλύνειν
<πρεσβεύοντες>: αἰτοῦντες, παρακαλοῦντες. λέγοντες
<πρεσβήϊον>: πρεσβεῖον, κατὰ τιμήν, τίμημα. ἀπὸ τούτου καὶ οἱ <πρεσβῦται> ἔντιμοι
<πρεσβυγένεια>: παλαιοτέρα γένεσις
<πρέσβυς>: γέρων. καὶ ὄρνις ὁ τρόχιλος
<πρεσβυτάτη>: ἐντιμοτάτη
<πρεσβύτερος>: μείζων. φρονιμώτερος
<πρεσβύτερος Κόδρου>: παροιμία ἐπὶ τῶν πάνυ παλαιῶν
<πρεσβύτης>: γέρων. ἡλικία τις
.......: πρέσβυς. [αἰοράνομος
*<πραιτώριον>: τόπος, ἔνθα συνάγεται ὁ λαός
<πρευμενές>: ἵλαον, εὔνουν, πρόθυμον
<πρευμενοῦς> ........: πρᾶον
<πρέψας>: εἰκασμένος, εἰκασθείς
<πρηγορεών>: τῶν ὀρνέων ὁ πρόλοβος, ὅτι προσυλλέγεται ἐν αὐτοῖς τὰ σιτία
<πρηγορεύων>: προαγορευτής, ἢ δημοκόπος
<πρῆθμα>: πολύποδος κεφαλή. ἔνιοι πλεκτάνη
<πρήϊον>: πρότερον
<πρηκτῆρα[ι]>: δραστῆρα. ποτὲ δὲ ἔμπορον· πρηκτῆρά τε ἔργων· ἃ δεῖ πράττειν δηλοῦντα
<πρημάδες> καὶ <πρῆμναι>: εἶδος θυννώδους ἰχθύος
[<πρήν>: ταῦρος]
<πρηνέα[ς]>: ἐπὶ πρόσωπον
<πρηνής>: ἐπὶ πρόσωπον πεπτωκώς· ἀπὸ τοῦ ἐπὶ τὴν νεὼν πεπτωκέ- ναι, νέον δὲ ἤδη
<πρήνιξε>: κατέβαλεν
<πρηνιχθέντα>: ἐπὶ πρόσωπον καὶ ἐπὶ στόμα πεσόντα
<πρῆξαι>: πρᾶξαι
<πρῆξαι δ' ἔμπης>: πρᾶξαι δ' ὅμως
<πρῆξις>: ἄνυσις
<πρηροσία>: θυσία Ἀθήνησι
<πρῆσαι>: φλέξαι, φυσῆσαι, ἐμπρῆσαι· πυρὸς δηΐοιο θύρετρα καί· δάκρυ' ἀναπρήσας ἀντὶ τοῦ ἀναφυσήσας. ὅθεν καὶ ἡμεῖς τοὺς πεφυσημένους <πεπρη- μένους> φαμέν
<πρῆσεν>: ἔκλαεν. ἐφύσησεν. ἐκόλπωσεν. ἐνέπρησεν, ἔφλεξε
<πρηστήρ>: σφοδρὸς ἄνεμος. καὶ ὄφεώς τι εἶδος. καὶ τὰς ἐκ πλαγίου τοῦ τραχήλου ἡμῶν φλέβας <πρηστῆράς> φασιν. ἢ πῦρ ἀπὸ τοῦ οὐ- ρανοῦ
<πρητῆνας>: τοὺς ἐνιαυσίους ἄρνας
<πρηών>: τὸ ὑπερέχον
<πριάμενος>: ἀγοράσας, ὠνησάμενος. [καὶ ὄνομα κύριον]
<πριαμωθήσομαι>: ξυρήσομαι. ἐπειδὴ τὸ τραγικὸν τοῦ Πριάμου πρός- ωπον ξυρίας ἐστίν
<πρίατο>: [ἀγοράσειεν
<πρίεται>: φυς(ι)οῦται
<Πριηπίδος τε τῆς πρὸ Βοσπόρου πόλεως>: Ἑλλησποντιακῆς. τὸν Πρίαπον τὸν Διονύσου καὶ Περκώτην φασὶν οἰκίσαι
[<πριμικήριος>: ὁ πρῶτος τῆς τυχούσης τάξεως
<πριμιλιγίων>: τιμίων]
<πρίν>: πρότερον
<πρὶν ἐγκύρσαι (δύᾳ)>: πρὶν πλησιάσαι τῆς κακοπαθείας
<πρίν μιν>: πρὶν αὐτόν, ἢ αὐτήν
[<πρινής>: ἐπὶ πρόσωπον πεσών]
<πρινοκόπος>: κοπῶν
<πρίονας>: χερῶν τοὺς δεσμούς
<πρίοπες>: τὰ ὑγιῆ ἔχοντα
[<πριούατον>: τόπος ἐργαστηρίου]
<πρισμοῖς>: ταῖς βιαίοις κατοχαῖς
<πρίστης>: ῥίνη. πρίων
<πρίω>: ἀγόρασον
<πρίων>: ἀγοράζων
<πριώμασι>: πρίσμασι
<πρό>: τό τε σύνηθες· καρπαλίμως πρὸ νεῶν ἐχέμεν καὶ ἀντὶ τοῦ ἀπό· ὄψου (τ') ἄσαιμι προταμών
<προάγεσθαι>: ἐπεξεργάζεσθαι
<προαγαγών>: .....
<προαγεύων>: προξενῶν
<προάγομαι>: προέρχομαι
<προάγομεν>: προφέρομεν, προτρέπομεν
<προαγορεύσας>: προειπών, προφητεύσας, προξενήσας. [καὶ ἡ ἐπ' αἰσχροῖς ἐπὶ τὸ πορνεῦσαι προάγουσά τινας
<προαγόρευσις>: προφητεία
<προάγων>: ἀρχόμενος
<προαγωγός>: διδάσκαλος κακῶν. καὶ μαστροπός. μόνος. μαυλιστής
<προαθύροντες>: προσπαίζοντες
<προαιρεῖται>: προκέκληται. προτιμᾶται
<προαίρεσις>: ἐπιλογὴ καλοῦ ἢ κακοῦ
<προακτικόν>: προβαῖνον
<προαλεῖ>: καταφερεῖ, καταβατῷ
<προαλεστάτην>: προπετεστάτην, προχειροτάτην
<προαλής>: προπετής, πρόχειρος
<προαμείψασθαι>: προαλλάξασθαι. παρελθεῖν
<προαμεῦσαι>: ὁμοίως
<προαμευτής>: ἐργάτης προηγούμενος
<προαναθρήσας>: προσιδών
<προαναθρούσης>: προαναβλεπούσης
<προαναθρώσκειν>: προπηδᾶν
<προανακρούεται>: ἀναχαιτίζει
<προανάσχοι>: προανεκτείνει(ε)
<προαπίδων>: φρενῶν, διανοιῶν
<προαρτᾷ>: προαρμόζει, προτείνει
<προασπιστής>: πρόμαχος, βοηθός
[<προάστεων> καὶ] <προάστειον>: πρὸ τῆς πόλεως
<(π)ροαύλια>: τὰ προαυ[τῶν]λήμ[μ]ατα. ὥσπερ <προάμβουλα> τὰ προκιθαρίσματα
<προβαλ[λ]εῖ>: ἐρωτήσει
<προβαλ[λ]εῖν ἄρνα>: πόλεμον ἐπαγγεῖλαι
<προβαλοῦ>: ἐρώτησον
*<προβαλλομένοις>: ἐρωτῶσιν
*<προβαλοίμην>: ὑπερβαλοίμην
<προβαλ(λ)ός>: ἀσπίς
<προβάς>: ὑπερβάς
<πρόβασι>: βοσκήμασι
<πρόβασις>: ἡ τῶν βοσκημάτων κτῆσις
<πρόβατα>: τὰ τετράποδα. ἀπὸ τοῦ πρὸ τῆς βάσεως πρόβασιν ἔχειν ἑτέραν τῶν ἔμπροσθεν ποδῶν πρὸς τὰ ὀπίσθια
<πρόβατα πεδι(α)κά>: τὰ ἐπὶ νομὴν ἐκπεμπόμενα
<προβατήματα>: πρόβατα
<προβατοπώλης>: οὕτω κωμῳδεῖται Λυσικλῆς προβατοκάπηλος γήμας Ἀσπασίαν τὴν πόρνην
<προβέβηκας>: ἀριστεύεις. προκόπτεις
<προβέβουλα>: προκέκρικα, προέκρινα
<προβιβάζεται>: προκόπτει
<προβιβάς>: προβαίνων
<προβιβάσαντα>: προάξαντα
<προβιβασθείς>: προαχθείς. [πραχθείς]
<προβιβάσθων>: προβαίνων
*<προβιβάσις>: πρ[ο]άξεις
<πρόβλημα>: πρόλογος
*<προβλῆ[μα]τι>: ἐξέχοντι
<προβλῆτας>: τὰς ἔξω προβεβλημένας τοῦ τείχους στήλας τε προβλῆτας ἐμόχλε[υ]ον
<προβλώσκειν>: προμολίσκειν. προέρχεσθαι. προπορεύεσθαι
<προβόλιον>: σιβύνη, ἔχουσα μετὰ τὴν ἀκμὴν προβολάς. ἢ σπυρίς
<πρόβολοι>: λίθοι
<πρόβολος>: πρόμουλος. πρόμαχος. προνοητής. κυβερνήτης. ἱερεύς. [καὶ τὸ τῶν σιτίων δοχεῖον]. καὶ ὁ εἰς τὴν θάλασσαν προβεβλημένος λί- θος [τῇ πέτρᾳ. οἱ δὲ ῥάβδος
<προβόλων>: λίθων
*<προβολή>: ἐξοχή
<πρόβονεν>: ἐπέρανεν
<προβοσκίς>: τὸ ἐκτεταμένον καὶ προβεβλημένον τῆς ὄψεως τοῦ ἐλέ- φαντος
<πρόβουλος>: ἔξαρχος τοῦ βουλευτηρίου. ἢ ὁ προσκεπτόμενος
<προβοῶντες>: προφωνοῦντες. ἐγκελευόμενοι. προβαίνοντες
<πρὸ γὰρ ἧκε>: προέπεμψε γάρ
<προγέν(ε)ος>: εὐγέν(ε)ος
<προγενέσθην>: παραγενέσθην
<προγενέστερος>: πρεσβύτερος
<προγενής>: ὁ προγεννώμενος
<προ[ε]γένοντο>: παρεγένοντο
<προγονεῦσαι>: προελθεῖν
<προγωνίαν>: τῶν ἠπορημένων ἡ λέξις. ἔστι δὲ ὑφασμάτιον ποικίλον, ὃ ἐπικαλυψάμενος ὁ μάγειρος θύει, ὡς ἐν Δαμασκῷ
<πρόγονοι>: οἱ πρωτόγονοι ἄρνες, οἱ δὲ μετ' αὐτοὺς <μέτας(ς)αι, ἕρ- σαι> ἁπαλοὶ καὶ τῷ ἔαρι γινόμενοι· ἔρχατο, χωρὶς (μὲν πρόγονοι, χωρὶς) δέ μέτας(ς)αι, χωρὶς δ' αὖθ' ἕρσαι
<πρόγονος>: πρόπαππος. προπάτωρ. συγγενής. ἢ πρεσβύτατος ἀνήρ
<προγόνων>: πατέρων
<προγράμματα>: ἐκθέματα
<προδανίς>: πρότερον
<προδέδαεν>: προμεμάθηκεν
<πρὸ δέ μ' ἧκε>: προέπεμψε δέ (με)
<προδέξαντες>: προδείξαντες
<πρόδηλος>: προφανής
<προδιαλαβεῖν>: ......
<προδιασύρας>: παραβὰς τὰς συνθήκας
<προδικεῖν>: ἐπιτροπεύειν
<πρόδικος>: συνήγορος
<προδοκάζων>: παρατηρῶν, ἐνεδρεύων
<προδοκῇσι>: προενέδραις, προόδοις
<πρόδομος>: προστάς, πρόστωον
<προδόμῳ>: προστάδι, προστόῳ
<πρόδοσιν>: προδομάτιον
<πρόδρομα>: τὰ ἐν τῷ ἄξονι ξύλα. ἢ τὰ προακμάζοντα σῦκα
<προδωμάτιον>: τὸ πρὸ τοῦ κοιτῶνος στοΐδιον
<προεγκεῖσθαι>: προϋπάρχειν
<προεδρία>: προκάθισις. προτίμησις
<πρόεδρος>: ἀρχη(γὸς) πολιτείας
*<προέδωκεν>: προεχώρησεν
*<προέηκε>: προέπεμψεν
<πρὸ ἕθεν>: πρὸ αὑτοῦ
<προέθεσαν>: προεθυμήθησαν
<προεθέσπισαν>: προεφήτευσαν
<προεθυμήθησαν>: μετὰ προαιρέσεως προσήνεγκαν
<προ[ε]ιάψαι>: προπέμψαι
<προ[ε]ιδόμενοι>: προγνόντες
<προείλατο>: ἐπελέξατο, ἠθέλησεν
<προείλετο>: οὐ προείλατο
<προείληπται>: πρόληψιν ἔχει, ὑπονενόηται
<προειλόμην>: προέκρινα
<προείλου>: οὐ προείλω
[<πρόειμε>: πλησίον γείτων
<προείου>: καταντίου]
<προεισπεπ[τ]αικότες>: προεισελθόντες
<πρόειται>: παραδέδοται
<προε[κ]τικός>: χαριστικός
<προέλευσις>: τὸ προελθεῖν
<προέλοιτο>: προτιμήσειε; *(<προελόμενος>·) προθέμενος
<προελόμενοι>: ὁμοίως
<προελόμενος>: ἐπιλεξάμενος
<προέμβολος>: μέρος τι τῆς νεώς
<πρόεμε>: προέπεμψα
<πρόεμεν>: προέπεμψεν
<προέμενος>: προδώσας, προαφείς, ἐκδιδούς
<προεννέπειν>: προαγορεύειν
<προέντες>: προδόντες
[<προενώπια>: ἔμπροσθεν]
<προεξαναστῆσαι>: πρὸ τοῦ καθήκοντος ποιῆσαι
<προεργῆσαι>: προέσται
<προέρες(ς)αν>: προήλασαν
<προέρυσσεν>: καθείλκυσεν
<προερύσαι>: προελκύσαι
<προέρυς(ς)αν>: προε(ί)λ(κ)υσαν
<προερχόμενος>: ἐξερχόμενος, προβαίνων
<πρόες>: πρόπεμψον
<προέσθαι>: προδοῦναι
(<προέσθαι>: παραγίνεται)
<προεστηκός>: ......
<προετικός>: χαριστικός
<προετύπου>: προεδήλου
<προέτυψαν>: προεχώρησαν
<προέφηνε>: προέδειξε
<προέχει>: ὑπερέχει
<προεχεῖς>: [σπουδαῖοι,] κραταιοί
<προεχόμεθα>: προβαλλόμεθα
.......: πλέον κρατοῦνται
[<προεψιᾷ>: προσαγορεύει]
<πρόῃ>: προβαλῇ
<προηγεῖται>: προοδηγεῖ, προπέμπει
<προηγητής>: ὁ προηγούμενος τοῦ ζεύγους .... καὶ ὁ χειραγωγὸς τοῦ τυφλοῦ
<προηγμένον>: προαχθέντα
<προηγόρησαν>: προεῖπον
*<προΐει>: προέπεμπε. προήρχετο
*<προῆκε>: προέπεμψεν
<προήκαμεν>: ἀφήκαμεν, παρελείπομεν
<προήκατο>: ἀπέλυσε. προέδωκε. [προσηνέγκατο]
<προήκεα>: κατὰ τὸ ἔμπροσθεν προηκονημένα
<προήκει>: ἐξέχει. προβαίνει
<προήκων>: προβεβηκώς
<προῆκεν>: ἐξῆλθε, προῆλθεν
<προῄρημαι>: θέλω
<προῃρημένοι>: προθυμηθέντες
[<προῃρήσαντες>: θελήσαντες]
<προηρόσια>: τὰ πρὸ τοῦ ἀρότου θύματα. καὶ ὁ Δῆμος δὲ αὐτὰ προαρκτούρια καλεῖ
<προήρτηται>: κρέμαται
<προήσει>: προδώσει
<προήσομαι>: προδώσω. [προδίδομαι]. προνοήσομαι. [προφέρω]
<πρόηται>: προδώσει
<προήχθη>: προετιμήθη. προετράπη
<προθέει>: προτρέχει
<προθέλυμνον>: αὐτόῤ(ῥ)ιζον
<προθελύμνους>: προῤ(ῥ)ίζους, ἀπὸ ῥίζης ἀνασπᾶν ἄλλας ἐπ' ἄλλαις· προθελύμνους ἕλκετο χαίτας καὶ <σάκος τετραθέλυμνον> τὸ θέσεις τέσσαρας ἔχον, τετρά- πτυχον
[<προθεμενισάμενος>: περιπτυξάμενος]
<προθέντα>: προβαλλόμενον. ἐπαγγειλάμενον
<προθεώμενος>: προορῶν
<πρόθεσις>: προαίρεσις. προάπλωσις
<προθεσμία>: καιρός, ὅρισις, διορία, ὅρισμα
<προθεσπίζοντα>: προστάττοντα. ἢ προμαντευόμενον
<προθεσπίζων>: προφητεύων
<προθέων>: προτρέχων
[<προθήβαι>: ἄρτιοι, ἀκμάζοντες]
<πρόθημα>: δόμα, ἢ ἅτι πρόσθημα καὶ προσθήκη. ἡ πλεκτά[μέ]νη
<προθορών>: προπηδήσας
<προθυμία>: χαρά
<προθύμως>: ἱλαρῶς
[<πρόϊαι>: ἄπιοι, αἱ πρῶται γινόμεναι]
<προϊάλλειν>: προπέμπειν. προτιθέναι
<προΐαλλεν>: προέπεμψεν
<προΐαψεν>: προέπεμψεν. προδιέφθειρεν. δηλοῖ δὲ διὰ τῆς λέξεως τὴν μετ' ὀδύνης αὐτῶν ἀπώλειαν
*<προῖκται>: προδίδωσι
<προϊείς>: προπέμπων
<προΐεμαι>: προδίδομαι
<προϊεμένη>: προβαλλομένη
<προϊέμενοι>: ἀπολύοντες. παραχωροῦντες. ἀποῤῥίπτοντες
<προϊ(ε)μένου>: προδόντος
<προϊέναι>: προπέμπειν
<προΐενται>: προάγονται
[<προΐε[ς]ται>: προσποιεῖται. προσέρχεται]
[<πρόϊζα>: πρῴην]
<προϊζήσαντες>: προσκομίσαντες
<προΐηλε>: [προετιμήθη. καὶ] ἐπεξέτεινεν
<προΐθες>: προφανῶς. προβεβηκώς
<προῖκα>: δωρεάν, φερνήν. πᾶν γὰρ δῶρον <προίξ>
<προικός>: πονηρός. οἱ δὲ μωρός. [πτωχός]
<προϊκέσθαι>: ἐφικέσθαι
<προΐκτης>: πτωχός, προσαιτητής
[<πρόϊ με>: προδώσεις με
<πρόϊμον>: σῦκον προακμάζον
<προΐομαι>: παρέρχομαι
<προϊόντες>: προδόντες
<προίρης>: πρώρας
<προϊσμένη>: προβαλλομένη
<προΐσταται>: ἐπιπολάζει]
<προΐστορες>: μαρτυροῦντες
<προΐσχεται>: προβάλλεται
<προϊσχόμενος>: προβαλλόμενος
<προϊσχομένου>: προτείνοντος χεῖρα. δίκαιον προβάλλοντος
<προΐσχονται>: προβάλλονται
<προΐσχοντο>: ἔδοξαν
<Προιτίδες>: χάριτες
<προϊχνεύει>: θεραπεύει
<προϊών>: παρών
<πρόκα>: εὐθύς, ἐξαίφνης. [δρόσος]
[<προκαδέστερον>: προυργιαίτερον]
<προκαλεῖσθαι>: ποτὲ μὲν ἐπὶ τοῦ ἀλαζονικοῦ, εἰς ἅμιλλαν ἀρετῆς καλεῖσθαί τινα· ποτὲ δὲ ἐπὶ τοῦ ἀγομένου καὶ προτρεπομένου
<προκαλεῖται>: καλεῖ, προτρέπει
[<προ[κ]αλέστερον>: ἑτοιμότερον]
<πρόκας>: ἐλάφους
<προκαταβολή>: ἐνθήκη
<προκαταθήγεσθαι>: προακονᾶσθαι
<προκαταθήσεσθαι δεῖ>: προκομίσασθαι δεῖ
[<πρόκαυτα>: προειρημένα, προηκουσμένα]
<προκείμενα>: παρακείμενα
<πρόκειται>: παράκειται
<προκελήδης>: προκελεῦσαι
<προκέοιτο>: προκείμενος εἴη
<προκεχηνότες>: πρὸς τὰ ἄνω βλέποντες
<προκεχειρισμένον>: προβεβλημένον. ἡτ(ο)ιμασμένον
<προκιθώνιον>: τὸ πρόρινον
[<πρόκλησις>: κλῆσις ἐπὶ δίκης]
<πρόκλητος>: πρόθυμος, ἀπὸ τοῦ κληθῆναι
<Προκλόνιον>: τόπος Θεσσαλίας
<πρόκλυτα>: τὰ προειρημένα, προηκουσμένα
<πρόκνις>: εἶδος ἰσχάδων
<προκόλπιον>: τὸ πρὸ τοῦ κόλπου, ἢ πρὸ τοῦ σκοποῦ
<προκομίδην>: προκομίζει
[<προκομίων>: προλειμάτων]
<πρόκον>: ἠλίθιον
<προκόνδυλα>: τὰ μετὰ τοὺς κονδύλους ἐν ταῖς χερσί
<Προκόν(ν)ησος>: πόλις, καὶ νῆσος παρὰ Κύζικον
<πρόκοος>: [πόλις. ἢ] πονηρός
<προκοπῆς>: αὐξήσεως
<προκοττίς>: ἡ χαίτη
<πρόκοττα>: εἶδος κουρᾶς, ἢ κεφαλῆς τρίχωμα· <κοττὶς> γὰρ ἡ κεφαλή. καὶ οἱ ἀλεκτρυόνες <κοττοὶ> διὰ τὸν ἐπὶ τῇ κεφαλῇ λόφον
<πρόκρισις>: προτίμησις
<πρόκριτον>: ἐκλεκτόν, ἐκλελεγμένον
<Πρόκρις>: θυγάτηρ Ἐρεχθέως
<πρόκροσσαι>: ἐπάλληλοι, ἄλλαι ἐπ' ἄλλας. καὶ ναῦς αἱ κατ' ἀλλήλων νενεωλκημέναι. ὅτι οἱ κροσσοὶ τὰ ἄκρα· ἢ ἀντικέφαλοι
<προκρόσσας>: ἄλλας ἐπ' ἄλλαις, κλιμακηδόν
<πρόκροσσον>: οὐ καθαροῦν, κλιμακωτόν
<προκυκλίς>: ἡ π<ε>μνήστρια
<προκυλινδούμενος>: προκυλιόμενος
<πρόκυμον>: πρόθυμον
<προκυνεῖν>: τὸ ἐγχωρεῖν
<πρόκωνα>: τὰ ἐκ τῶν μὴ πεφρυγμένων κριθῶν ἄλφιτα
<πρόληψις>: πρόγνωσις
<προλόβιον>: τὸ προέχον τοῦ λοβοῦ
<προλογίζει>: προλέγει
<προλόγια>: θυσία πρὸ τῶν καρπῶν τελουμένη, ὑπὸ Λακώνων
[<πρόλογος>: ὁ περιτιθέμενος τοῖς προελθοῦσιν ἐπὶ δεῖπνον. καὶ ὁ γαρ- γαρεὼν τῶν ὀρνίθων, ὃν οἱ παλαιοὶ πρηγορεών]
*<πρόμαχοι>: βασιλεῖς. καὶ τὰ τείχη. <προμαχῶνες> δὲ οἱ ἐπὶ τῶν τειχῶν πρόβολοι
<προμάδδας>: μάζας προμεμαγμένας
<πρόμαλος>: μυρίκη. ἢ ἄγνος
<προμαλχατεύειν>: μετατροπεύειν
<προμαχεών>: πύργος
<πρόμαχος>: ὑπὸ Κρητῶν μᾶζα ἑβδομαίῳ παιδίῳ γινομένη; <προμέν>, λέγοντες προαγωγοί
<προμένε(ι)οι>: ῥοιαί τινες
<προμήθεια>: πρόνοια, ἐπιμέλεια
<προμηθέστεροι>: προνοητικώτεροι
<Προμηθεύς>: ἐπικινδύνους ἐπισφαλῶς ἔχων. καὶ ὄνομα
<προμηθής>: σώφρων
<προμηθούμενος>: προνοούμενος, προβλέπων
<προμήτωρ>: πατὴρ μητρός
<προμνηστῖνα(ι)>: ἑτέρα πρὸ τῆς ἑτέρας. οἱ δὲ ἑξῆς καὶ ἐκ διαστη- μάτων ἀναμένουσαι ἀλλήλα[ι]ς
<προμνηστ[ι]ῖναι>: ἐπὶ μίαν. ἀπὸ τοῦ προσμένειν
<προμνήστρια>: ἡ συνιστῶσα ἀλλήλοις τοὺς γαμοῦντας
<προμνώμενοι>: προμνηστευόμενοι
<πρόμοις>: προμάχοις, προαγωνισταῖς, προστάταις, προηγουμένοις
<πρόμολε>: πρόελθε
<προμόλη>: ὁδός. προσδόκησις
<προμόνη>: πρόμαχος. ἀντίδικος
[<προμόνης>: προπετὴς καὶ προ[ς]πεσών. οἱ δὲ πρόθυμος. προ[ς]νενευ- κώς]
[<πρόμου> ..: πρόβουλος]
<πρόμοχθοι>: τὰ προβεβλημένα τῶν τοίχων
<προμυλαία>: θεὸς ἱδρυμένη ἐν τοῖς μυλῶσι
<προμυχθίζει χαλκοδεσμῶν ὁπλῶν>: ἀντὶ τοῦ πρός(ω) χωρεῖ[ου]
<Πρόνεως>: Ποσειδῶν
<Προναίας>: Ἀθηνᾶς τέμενος ἐν Δελφοῖς
<προνοεῖ>: ἐπιμελεῖται
<πρόνοια>: προενθύμησις, ἐπιμέλεια, φροντίς
<προνομαία>: προβοσκ[ης]ίς
<προνομεύει>: θεσπίζει. ἁρπάζει, κατασύρει, αἰχμαλωτεύει
<προνομία>: τὰ ὀφειλόμενα τῷ ἀξιώματι. ἢ ἡ ἐκ τῶν νόμων ἐξουσία. ἢ διαρπαγή
<προνομ(ι)ῶν>: προλημμάτων
<προνοοῦ>: ἐνθυμοῦ, ἐπιμελοῦ
<προνωπής>: προτεταμένος. προνενευκώς. οἱ δὲ προπετής, ἕτοιμος, πρό- χειρος
<προνώπια>: τὰ ἔμπροσθεν τῶν πυλῶν, καθάπερ <ἐνώπια> τὰ ἔνδον, ὅπου αἱ εἰκόνες τίθενται
<προνώπιον>: τὸ προκείμενον, οἷον πρόθυρον
<προξενεῖ>: μαρτυρεῖ
<πρόξενοι>: οἱ προστάται, καὶ ξενίας ἐπιμελούμενοι, ἤγουν τοὺς ξένους ὑποδεχόμενοι
<πρόξενος>: φίλος, ὁ ἐν τῇ ἑαυτοῦ ξένων προϊστάμενος
<προοικίαι>: παρὰ Κλειτοδήμῳ [ἐν ἴσῳ τῷ δήμῳ
<προοίμιον>: πρόλογος, ἀρχὴ παντὸς λόγου
<πρόοιντο>: παραδώσουσι, δώσουσιν
<προολεῖ>: καταλειπεῖ
<πρόοπτον>: προφανές
<πρὸ ὃ τοῦ>: οὗτος πρὸ τούτου, ἢ ἕτερος τοῦ ἑτέρου
<πρόουρον>: τὸ ἀπόσταγμα τῆς σταφυλῆς, πρὶν πατηθῇ
[<προπαδίζων>: προβαίνων πρὸ τῆς ἀσπίδος]
<προπαιδεύματα>: προμαθήματα
<προπαίσω>: προαγωγός, μαστροπός. [καὶ μάντις. μαστρόπευσις
<προπαλῶς>: δαψιλῶς
<προπάροιθεν>: ἔσθ' ὅτε ἐπὶ χρόνου· εἰ δ' ἐθέλεις, ἐπίμεινον, ἐγὼ δ' εἶμι προπάροιθεν
<πρόπας>: ἅπας
<προπάστεον>: τὸν πρὸ τῆς παστάδος τόπον
<προπάτωρ>: πατρὸς πατήρ
<προπεπηλάκισται>: καθύβρισται
<προπέποται>: προδέδοται
[<προπεριζόμενος>: ἀγκαλιζόμενος]
<προπέτηλον>: πεποίηται ἀπὸ τοῦ <προπίπτειν>
<προπετής>: προπίπτων πρὸ τοῦ λογισμοῦ
<προπέφανται>: φανερόν ἐστι
<προπεῶντες>: προεστῶτες
<προπηλακίζει>: ἐρεθίζει. κολακεύει. ἢ ὑβρίζει, ἀδικεῖ, ἐξουδενεῖ
<προπηλακισμός>: ἐρεθισμός ἐξουδένωμα
......: φιλόνεικος. κολακευτής. ὑβριστικός, ἄδικος
[<προπηνές>: ἔμπροσθεν κατωφερές]
<προπίονι>: εὐθεῖ
<προπίωμεν>: διὰ τοῦ οἴνου τιμήσωμεν
<πρόποδες ὄρους>: τῶν ὀρῶν τὰ προὔχοντα. καὶ τὰς προκειμένας τῆς Αἰγύπτου νήσους
<προποδίζων>: προβαίνων
<προποδών>: ἔμπροσθεν
<πρόπολοι>: ὑπηρέται, δοῦλοι. νεωκόροι. προφῆται
<προπρηνές>: ἐπὶ πρόσωπον. ἢ ἔμπροσθεν κατωφερές
<(προ)προκυλινδό[ύ]μενος>: τοῖς ποσί. πρὸ τῶν ποδῶν κυλιόμενος. οἱ δὲ εἰς τὸ ἔμπροσθεν πορευόμενος
<προπτόρθια>: ἐν τοῖς ἄξοσιν ἡ λέξις φέρεται
<Προπυλαί(α)>: ἡ Ἑκάτη
<προπύλαιον>: πρόθυρον
<πρόπωνα>: εὐκρατῆ. εὔφημα. πρόχειρα, ἕτοιμα, ἀνεμπόδιστα
<πρόρινον>: τὸ μεταξὺ τῶν σαρκῶν καὶ τοῦ δέρματος
<πρόῤῥιζον>: σὺν ταῖς ῥίζαις ἀνασπώμενον
<πρόῤῥησιν>: πρόλεξιν, προφητείαν
<πρόῤῥησις>: λόγος. καὶ τὰ ὅμοια
<πρός>: πρόθεσις. καὶ ξύλον ἐν Αἰθιοπίᾳ. καὶ ἀντὶ τοῦ ἐπί
<πρὸς ἀγαθόν>: ἐπ' ἀγαθῷ, ἐπὶ καλῷ
<προσαγγελία>: προσαγωγή
<προσάγει>: προσέρχεται. προσφέρει
<προσαγηόχασι>: προσήγαγον
<προσαγόμενον>: ἀγαπήσαντα. προ(ς)κτησάμενον
<προσαγορεύει>: ἀσπάζεται
<προσαγορεύσας>: προσειπών. καὶ τὰ ὅμοια
<προσαγορεύουσι>: καλοῦσι
<προσαγωγή>: προσέλευσις
<προσαγώγιον>: διαβήτης, [ἢ] τὸ τῶν τεκτόνων ὄργανον
<προσαθύροντα>: προσπαίζοντα
<προσαιθ[ε]ρίζουσα πόμπιμον φλόγα>: πρὸς τὸν αἰθέρα ποιοῦ- σα, ὥστε ἄνω πέμπεσθαι τὴν φλόγα
<προς.αίνων>: προσελκόμενος, προσαγόμενος
<προσαίταις>: πτωχοῖς
<προσακές>: ἐγγύς
<πρὸς ἀκεσμόν>: πρὸς ὑγείαν
<προσάκτριδες>: οἱ τῆς μηλολόνθης πρὸς τῷ στόματι μικροὶ πόδες
<προσαμύνομεν>: βοηθοῦμεν
[<προσανεύουσαν>: εὐτρεπίζουσαν, στρωννύουσαν]
<προσαν[τ]έχειν>: προσκεῖσθαι
<προσάντης>: σκληρός, ἐναντίος, δυσχερής, ἐχθρός, ἀηδής
<προσαντίον>: ἐναντίον, ἀντίπαλον
*<προσανέχων>: προσμένων. κουφίζων
<προσάνων>: προσαύξων. <Ἄνειν> γὰρ τὸ αὔξειν, καὶ αὐτὴν τὴν αὔ- ξησιν
[<προσαπῆλαι>: τιμῆσαι
<προσαπειλή>: τιμή]
<προσάπτει>: προσπλέκει, συνάπτει
<προσαρασσόμενον>: προσρησσόμενον
<πρὸς ἄρκτον>: [πρὸς μεσημβρίαν]
<προσαύξω>: προ[ς]άγω
<προσαυρίζουσα[ι] χερσαίᾳ τροχῇ>: ὑπὸ τῆς αὔρας ἡ <νοτὶς> προσπίπτουσα τῇ τροχῇ. δύναται δὲ οἷον καταλαμβάνουσα· <ἐπαυ- ρεῖν> γὰρ τὸ καταλαμβάνειν καὶ ἐπιτυγχάνειν
<πρὸς αὔριον>: εἰς αὔριον
<προσαυρών>: προστυχών
[<προσαυσιάτω>: προσφωνείτω]
<πρὸς αὐτήν>: περὶ αὐτήν
<πρὸς αὐτοῦ>: παρ' αὐτοῦ
<πρὸς ἀφοσίωσιν>: πρὸς τιμήν
<προσάψας>: συνάψας
<προσβαίνει>: ἐγγίζει
<προσβάλλοιντο>: πρὸς τῶν ἄλλων ἔβαλον τῆς ἀθλήσεως
<προσβαλών>: προσελθών
*<πρόσβαλον>: προσκατακλίθητι
<προσβλητόν>: κολλητόν
<προσβολή>: τῶν ἀθλητῶν ἡ συναφή, καὶ κατοχή, καὶ ἡ ὁρμή
<προσβ(ωμ)ολοχεῖ>: πρὸς χάριν λέγει
<πρόσγειος>: ταπεινός
<προσγίνεται>: [προσδέ
<προσγράφει>: προσκρίνει
<προσδεῖται>: προσδέεται
<προσδέδορκας>: προσεῖδες
<πρὸς δέ με>: πρὸς δὲ τούτοις ἐμέ
<προσδέχεται>: προσποιεῖται
<πρὸς Διός>: παρὰ τοῦ Διός
<προσεβήσατο>: προ(ς)έβη
<προσδιατρῖψαι>: χρονίσαι
<προσεγκεῖσθαι>: ἐγκεῖσθαι, ἐπικεῖσθαι
<προσεδρεύει>: σχολάζει
*<προνομή>: ἁρπαγή
<πρόσεδρος>: ὁ παρακαθήμενος. σχολάζων
[<προσέθω>: προσθήσω]
<προσειζήσαντες>: προσκομίσαντες
<προσεῖναι>: ἐνυπάρχειν
<πρόσειπε>: ἄσπασαι, προσαγόρευσον. προσκύνησον
<προσείσας>: προ[ς]ανακινήσας, καὶ οἷον ἀπαγγείλας. ἀπὸ τῶν περι- αγόντων τὰ τετράποδα, ὅπου βούλεται. τοὺς γὰρ θαλλοὺς σείοντες ἐπεδίδοσαν
<πρόσεισι>: προσέρχεται
[<προσεικάμενοι>: προσλαβόμενοι]
<προσεκτέα>: σπουδαστέα
<προσεκτέον>: τὸ προσέχειν, κελευστικῶς
<προσεκτικώτεροι>: νηφαλιώτεροι
[<προσέλει>: προπηλακίζει]
<Προσελήνιδες>: αἱ Ἀρκαδικαὶ νύμφαι
<προσελιάσθη>: λίαν προσήγγισε
<πρὸς ἑλιφερές>: πρὸς τὸ κεκλεισμένον
*<προσελθών>: προσβαλών
<προσεμάξατο>: κατεμάξατο
<πρὸς ἐμαυτόν>: ἐν ἐμοί. εἰς ἑαυτόν
.....: προσεπλ(ά)κη. ἐπλησίασεν
<πρὸς ἐμοῦ>: πρὸς ἐμέ. <π>.
<προσεμπεδοῦντες>: ἐπιβεβαιοῦντες
<προσεμπρῆσαι>: καῦσαι
<προσεννέπει>: προσαγορεύει
[<προσενοῦσί με>: προσβάλλουσι, προσέρχονται]
*<πρὸς ἐνώπια>: ἔμπροσθεν πρὸς τοὺς κατάντικρυς τῆς ἀνατολῆς
<προσενηνόχασι>: προσαγηόχασι
<προσεπέλασε>: προσήγγισεν
<προσεπεμβαίνει>: ἐπιβαίνει, ἐπιτωθάζει, ἐπιγελᾷ
<προσέπηξαν>: προσήλωσαν
<πρὸς ἐπίβασιν>: πρὸς βάδισιν
<προσεποι[ή]σω>: προσεπάξω
<προσεποιήσω>: ἐσχηματίσω
<προσερεύγεται>: ἐρεύγεται
<προσερήσομαι>: ἐπερωτήσω
*<προσεράχατοι>: τεταγμένοι ἦσαν
<προσερπύσῃ>: προσέλθῃ
[<προσέσθαι>: ἐκδοῦναι]
*<προσέτι>: πρὸς τούτοις
<προσέσχε>: προσῆλθε. προσέπλευσε, προσώρμησεν
<πρὸς εὐθεῖαν>: πρὸς ὀρθότητα
(*)<προσερ(ρ)ύη>: προ(ς)ῆλθεν
<προσέφυ>: προσεγένετο
<προσέφη>: προσεῖπεν
<προσεχές>: ἐγγύς. νῆφον, νουνεχές
<προσεχεῖ>: ὁμοίως
<προσεχής>: γείτων. σπουδαῖος
<προσεχῶς>: σπουδαίως
<προσεψιά>: προσαγόρευσις, καὶ ἡ πρός τινα ὁμιλία
<πρὸς ἕω>: πρὸς ἀνατολήν
<πρὸς ζόφον>: πρὸς δύσιν
<προσηγορία>: ὀνομασία
<προσήγορος>: προσκυνητής
<προσήϊκται>: προσέοικε
<προσηκάμενοι>: προσλαβόμενοι
<προσήκατο>: προσηνέγκατο
<προσήκει>: πρέπει. διαφέρει. χρή. ἁρμόττει. συμφέρει
<προσήκοντες>: συγγενεῖς
<προσηκόντως>: ὀφειλόντως. πρεπόντως. ὀφειλόμενον. δεόντως
<προσήλια>: πρὸς ἀνατολήν
<προσήλωσαν>: προσέπηξαν. ἐσταύρωσαν
<προσήλωται>: ἀνεσταύρωται
<προσήλυτος>: πάροικος. ἀλλοεθνής
<πρὸς ἡμῶν>: ὑπὲρ ἡμῶν
[<προσήναντες>: βλάψαντες]
<προσηνές>: καλόν. ἡδύ. ἐπιεικές, ἀγαθόν, πρᾷον, χρηστόν
<προσηνής>: προσφιλής
<προσηνῶς>: ἡδέως. καὶ τὰ ὅμοια
[<προσήνεον>: ὑψηλόν. τίμιον]
<προσήρενε>: προσέθιγεν
<προσηρτημένοι>: .... κεκολλημένοι
<πρό(ς)ηται>: προσεγγίζει
<προσηύδα>: προσεῖπε, προσελάλει
<προσηύρετο>: προσέτυχε. προσηγάγετο
<πρὸς ἠῶ>: πρὸς ἀνατολήν
<προσθεῖναι>: τὸ παραδοῦναι τῷ ἐωνημένῳ ὑπὸ κήρυκι· ὅπερ νῦν <κῦρσαί> φασι
<προσθείς>: προσθήκην λαβών
<προσθέματα>: τὰ πυγιαῖα
<πρόσθεν>: ἔμπροσθεν. πρὸ τούτου, ἄνωθεν ἢ ἔνθεν
[<προσθέοντα>: ἔμπροσθεν τρέχοντα]
<πρὸς θεοῦ>: τὸ τυχόν. Ἀττικοὶ δὲ <χάριτι θεοῦ> φασιν εἶναι
<προσθέσεις>: δευτερώσεις
<πρὸς θεόν>: κατὰ τὸν θεόν. ἐπὶ τὸν θεόν
<πρόσθη>: πρόσθεσις
<προσθιάξειν>: ἀφελεῖν τὰς ἐκ τῆς ὀσφύος τρίχας
<πρόσθ' ἵσταμαι>: προΐσταμαι. ἐμποδίζω. ὑπερμαχῶ
*<προΐσταται>: ἐπιπολάζει. προσκόπτει
<προσίασι>: προσέρχονται, προσφέρουσι
<προσίει>: ἐγγίζει
[<προσίεμεν>: προσερχόμεθα]
<προσίενται>: προσάγονται
<προσίεσθαι>: ἐφέλκεσθαι. προσφέρεσθαι
<προσίεται>: ἀρέσκεται. προσδέχεται, ἡδέως λαμβάνει
<προσιζῆσαι>: προσκαθεσθῆναι
<προσιζήσαντες>: προσκομίσαντες
<προσιζήσας>: προσκαθίσας
<πρόσιθι>: πρόσελθε
<προσίκτορος>: προσικέτορος ἀπὸ τοῦ προσικνεῖσθαι τοὺς ἱκέτας
<πρόσιμεν>: προσερχόμεθα. πρεσβεύομεν
<προσίναντες>: βλάψαντες
<προσιοῦσα>: παρερχομένη
<προς(.)ίρων>: προσάπτων
<προσίπταται>: προπέτεται
<προσίσχεται>: προσβάλλεται
<προσιτόν>: ᾧ δύναταί τις προσελθεῖν
<προσιών>: προσελθών, προσερχόμενος
<προ[ς]καταγνούς>: πρὶν καταπτύσας
<πρόσκειται>: ἐκ προσθήκης κεῖται
<πρὸς κέντρα λακτίζῃ>: παροιμία ἐπὶ τοῦ κατὰ τῶν ἐναντίων τι λέ- γειν ἢ πράττειν
<προσκηδεῖς>: κατ' ἐπιγαμίαν οἰκεῖοι
<πρόσκηπτε>: προσήμαινε, πρόλεγε, προμήνυε
<προσκλήδην>: προσκαλεσάμενος
<πρόσκλησις>: προτροπή, ἢ πρόσριψις ἐπὶ δίκης
<προσκομίσατο>: προσηνέγκατο
<προσκομιστέον>: προσενεκτέον
<προσκομιδή>: ἀναφορά
<πρόσκομμα>: ζημία. βλάβη
<προσκόπτειν>: ἁμαρτάνειν. προβλέπειν
<προσκοπήν>: σκάνδαλον
<προσκορῆ>: ἀνηδῆ, ἀχαρῆ
*<προεικρόσσας>: ἄλλας ἐπ' ἄλλας κλιμακηδόν
<προσκροῦσαι>: παροργίσαι. προσηλῶσαι
<προσκρούνιον>: πρόφραγμα
<προσκυνεῖ>: προσπίπτει
<προσκυρεῖ>: προσεγγίζει
<προσκυροῖ>: βεβαιοῖ
<προσλαζόμενα>: προσλαμβανόμενα
<προσλαζύμεναι>: προσλαμβανόμεναι
<πρό[ς]ληψις>: γνῶσις
<προσλιπαρῆσαι>: παρακαλέσαι
<προσμελοῦ>: ἐπιμελοῦ
<προσμίξας>: προσελθών. συνάψας
*<προμνήστρια>: προξενοῦσα νυμφίους ἢ νύμφας
<προσόδιον>: ᾠδή, θεοῦ ὕμνον περιέχουσα
<πρόσοδος>: ἔντευξις. ἢ κέρδους προσθήκη
<προσοικίσαντες>: προσκαθίσαντες
<πρόσοικος>: οἰκεῖος, ὁ πλησίον οἰκῶν
<πρὸς οἷμον>: πρὸς τὴν ὁδόν
<προσοίσεσθε>: προσδέξησθε
<προσοκ(ε)ῖλαι>: προσορμίσαι εἰς τὴν γῆν
<πρὸς ὄλεθρον>: πρὸς θάνατον
<προσόν>: ἐνυπάρχον
<πρόσον>: ὤθησον
<προσορμίσαντες>: προσοκείλαντες
<πρὸς οὔριον>: πρὸς εὐθές, ἐπιτήδειον
<πρὸς οὐρίου>: τὰ αὐτά
<προσοχή>: κατανόησις. νῆψις
*<προσοχθισμός>: πρόσκρουσις. δεινοπάθεια. πάθος γνώμης. συμ- πάθεια
<πρόσπαιον>: πρόσφατον, νέον
<προσπαλαίει>: ......
<προσπελάζει>: προσεγγίζει; <προσπέζω>, προσπελάζεται
<προσπεριβάλλεται>: προσπεριλαμβάνεται
<προσπέφυκεν>: ἐκ φύσεως συνῆν
<προσπήγματα>: μέρος τι τῆς νεῶς
[<προσπήξομαι>: προσκυνήσω]
<προσπίπτω>: λιπαρῶ. ἱκετεύω
<προσπλάζει>: προσπελάζει
<προσπλήξω>: τύψω
<πρόσπολοι>: πρόπολοι. θεράπαιναι. θεράποντες, δοῦλοι
*<προσποιεῖται>: σχηματίζεται
<προσπορισθέν>: ἐπινοηθέν
<προσπταίει>: σκανδαλίζει
<πρόσπταισμα>: πρόσκομμα
<προσπταίοντες>: προσκρούοντες, προσκόπτοντες; <προσπτύξομαι>
<προσπτύξομαι>: ὑποβαλῶ. παραμυθήσομαι
<προσπτύσσεται>: προσάγεται. προσέλκεται. προσαγορεύει, ἀσπάζεται
<προσραίνουσι>: προσβάλλουσι
(<προσρέουσι>): προσέρχονται
<πρόσρησις>: προσηγορία, ἀσπασμός
<προσριπτούμενον>: τοῖς κύμασι περικρουόμενον, κυματιζόμενον
<προσρυέντων>: προσελθόντων
<προσήει>: προσεπεῖχεν. προσθέει
[<πρόσημον>: ἐπὶ θανάτου προσαγομένου]
[<προσήναντες>: βλάψαντες]
<πρός(ς)ω>: πόῤῥω ἔμπροσθεν, μακρὰν εἰς τοὔμπροσθεν
<προσώτερον>: ἐξώτερον
<προσταθείη>: .....
<πρὸς τάνδ[ε]' αὐλάν>: πρὸς ταύτην τὴν αὐλήν
*<πρὸς τάν>: πρὸς ταύτην
*<πρὸς τάνδε>: ὁμοίως
<προστασία>: κυβέρνησις
<προστατήριος>: τὸν Ἀπόλλωνα οὕτω λέγουσι, παρόσον πρὸ τῶν θυ- ρῶν αὐτὸν ἀφιδρύοντο; *προστα<τ>τ οἱ μέτοικοι. καὶ οἱ μὴ ἔχοντες ἀπροστασίου ἐδιώκοντο
*<πρόσταμα>: κοιτών
*<προστάς>: πρόστωον
<προστάτου>: ὥστ' οὐ Κρέοντος προστάτου γεγράψομαι ἀπὸ τοῦ Ἀθήνησι νομίμου. ἀνάγει δὲ εἰς τοὺς ἥρωας. ἔνεμον γὰρ προστάτην οἱ μέτοικοι· καὶ οἱ μὴ ἀπογραφόμενοι τοῦτον, ἀπροστα- σίου δίκην ὤφειλον
<προ(ς)τερ[α]νισάμενος>: προσπτυξάμενος
<πρὸς τέρμασι>: πρὸς τὰ τέλη
<προστήσας>: προαγαγών
<προστιβάζεται>: μερίζεται. προσπορεύεται
<προστιμᾶται>: κατακρίνεται
<πρόστιμον>: ζημία. παραγραφή
<πρόστομον>: ἐπὶ ξίφους κεῖται
[<πρὸς τοῦ>: πρὸς τοῦ ἑτέρου]
<πρὸς τοὐμφανές>: εἰς τὸ φανερόν
<προστρεπόμενοι>: σέβοντες, τιμῶντες, προσκυνοῦντες
<προστρίβεται>: προσπήσσεται
<προστρόπαιος>: φονιός, μιαρός, αἵματι μεμιασμένος. καὶ πρός τινα τρεπόμενος δεήσει καθάρσεως
<προστροπαίω>: ἱκετεύω
<προστροπαίων>: ἱκετευσίμων, καὶ ἱκετῶν
*[<προστραπέσθαι>: ἀποτραπῆναι. προθυμηθῆναι]
<προστροπῇ>: ἱκετείᾳ
<προσπρόσοδος>: τιμή
<πρόστροπον>: πρόσαντες
<πρόστροχον>: στρογγύλον
<προστυχών>: ἀπαντήσας
<προστώῳ>: κοιτῶνι
<πρὸς ὑποτύπωσιν>: πρὸς σημεῖον
<προσυπουργεῖσθαι>: ὑπηρετεῖσθαι
<προσφανῆ>: Θεόφραστος ἐν Μεταλλικῷ χρυσίου συῤῥοάς
<προσφάσθαι>: προσειπεῖν
<προσφάτης>: πλάγιος πεσών
<πρόσφατον>: τὸ ἀρτίως γινόμενον, νέον, νεαρόν
<προσφερεῖς κόρας>: ὁμοίας ἀλλήλων κόρας
<προσφθέγγεται>: ἀσπάζεται
<προσφιλεστάτοις>: ἀγαπητοῖς
<πρόσφορα>: τὰ ἐπιτηδείως προσφερόμενα
<πρόσφορον>: ἐπιτήδειον, ἁρμόζον. οἰκεῖον. ἀκόλουθον
<προσφοῦσα>: ἐνδακοῦσα
<πρόσφυγα>: καταφυγόντα
<προσφυείς>: προσπλακείς
<προσφυές>: προσῳκειωμένον
<προσφυεστέροις>: προσοικειωθεῖσιν
<προσφυῆ>: προσεοικότα. ἁρμόζοντα
<προσφύς>: προσπλακείς, περιπλακείς
<προσφῦσα>: ἐνδακοῦσα
<προσφωνεῖ>: προσαγορεύει
<πρὸς χάριν>: πρὸς τέρψιν
<πρόσχες>: ἐπίβλεψον
<πρόσχημα>: πρόφασις. ὑπόκρισις. προκάλυμμα
<προσχίσματα>: εἶδος ὑποδήματος, ἐσχισμένον ἐκ τῶν ἔμπροσθεν
<προσχόμενον>: προτείναντα
<προσχωρεῖ>: συμμίσγεται
<πρόσχορος>: ὁ παρὰ τῷ χορῷ γινόμενος
<πρόσω>: ἔμπροσθεν, πρὸ τούτου
<προσῳδία>: μετ' ὀργάνου ᾠδή
<προσωθεῖται>: προστρίβεται
<πρός.ω καὶ ὀπίσω>: ἐν τῷ ἔμπροσθεν, ὅ ἐστι μετὰ ταῦτα, καὶ ἐν τῷ παρελθόντι χρόνῳ. ἢ τὰ ἐνεστῶτα καὶ τὰ μέλλοντα
<προσώκειλε>: προσώρμισε εἰς γῆν
<προσών>: ἐνυπάρχων
*<πρῶσον>: ὤθησον
[<προσωπαιδοῦντες>: ἐπιβεβαιοῦντες]
<προσωπεῖον>: ἡ νῦν καλουμένη τῶν γυναικῶν <προσωπίς>
<προσωπεῖον>: σχηματισμός
*<πρόσωπον>: ἐστὶ συνδρομὴ ἰδιοτήτων
*<πρόσωπον>: τὸ πρόσωπον. Ὅμηρος
[<προσώπη>: πρόσοψις]
<Προσωπῖτις>: νῆσος ἐν Αἰγύπτῳ
<προσωποποιΐα>: ὅταν πρόσωπον ὑποθέμενός τις εἴπῃ τι
<πρόσω πορεία>: προκοπὴ ὁδοῦ
<προσωποῦττα>: Πολέμων ἀγγεῖον χαλκοῦν, ἔχον ἐπὶ τοῖς χείλεσι πρόσωπα, ἐν ᾧ τὰ ἱερὰ ἔπεμπον
<προσώτατα>: ἐσώτατα
<προσωτέρω>: ἐγγυτέρω πρὸς γένος
<πρ[ος]ῶσιν>: προ[ς]ώθησιν. ἢ πρὸς ὄψιν, οὐ καλῶς
<προσώχθισα>: ἐμίσησα. προσέκοψα. περιεκάκησα. προσήγγισα
<προταίνιον>: πρὸ μικροῦ
<προταίνιον>: παλαιόν
<προταμεῖν>: τεμεῖν
<προτάξω>: προκρίνω
<προτάξεως>: φανερᾶς μάχης
<πρότασις μετ' ἐπιτάσεως>: ἢ ἐρώτησις
<προτεθειμένον>: ἡπλωμένον
<προτείνεται>: δίδει. ὑπισχνεῖται
<προτέλεια>: ἡ πρὸ τῶν γάμων θυσία, καὶ ἑορτή. <τέλος> γὰρ ὁ γά- μος, ἀπὸ τοῦ εἰς τελειότητα ἄγειν
<προτελειωσαμένη>: προμυησαμένη
<προτεμενίσματα>: προπύλαια ναῶν
<προτένθαι>: λίχνοι προαρπάζοντες
[<προτενίσματα>: προπύλαια]
<πρό τ' ἐόντα>: προγεγονότα
<προτερεῖ>: προὔχει, τὰ πρωτεῖα λαμβάνει
<προτέρημα>: πρόκριμα, προτίμησις
<πρότεροι>: προγενέστεροι
<προτέρω>: εἰς τοὔμπροσθεν οὐδ' ἄρα μοι προτέρω ν(ῆ)ες κίον
<προτετύχθαι>: προγεγονέναι
[<προτεύοντα>: προγεγενημένα]
<προτιάπτω>: προπέμπω
<προτὶ ἄστυ>: εἰς τὴν πόλιν
<προτιβάλλεαι>: προ(ς)βάλλῃ. μισεῖς, καὶ ἀποστρέφῃ, ὡς καὶ Ἀττι- κοὶ λέγουσι· <προ(ς)βάλλομαι τοῦτον>. οἱ δὲ κωλύεις· ἀπὸ τῆς κατὰ τοὺς πύκτας προ(ς)βολῆς. ἔστι δὲ ἀναπόδεικτον παρὰ Ὁμήρῳ· ταύτην δ' οὔτ' ἔπ(ε)ϊ προτιβάλλεαι οὔτε τι ἔργῳ
<προτίδεγμαι>: προσδέχομαι
<προτιδέγμεναι>: προσδεχόμεναι
<προτιδέγμενοι>: προσδεχόμενοι
<προτιειλεῖν>: ἐγκλίνειν
<προτιμᾶν>: προκρῖναι, ἐκλέξασθαι
<προτὶ ὅν>: πρὸς τὸ(ν) ἴδιον
<προτιόσσεται>: προορᾶται. προσδέχεται. προσαγορεύει
<προτιόσσετο>: προσεδόκα
<προτιπτυσσοίμεθα>: ἀσπαζοίμεθα. παρακαλοῖμεν
<πρότμησιν>: κατὰ τὸν ὀμφαλόν
<πρότμησις>: ὁ περὶ τὸν ὀμφαλὸν τόπος
<προτμητόν>: τὸν ὀμφαλόν
<προτμῆτις>: ὁ περὶ τὸν ὀμφαλὸν κατὰ τὸν λαγόνα τόπος
[<προτολεῖον>: ὑπάρχον]
<προτομαί>: εἰκόνες βασιλέων
<προτομή>: εἰκὼν βασιλική, ἕως τοῦ ὀμφαλοῦ τοῦ σώματος εἶδος
<προτόνιον>: ὕφασμα
<πρότονοι>: οἱ ἑκατέρωθεν τοῦ ἱστοῦ σχοῖνοι, ἐκτεταμένοι εἰς τὴν πρώ- ραν καὶ πρύμναν ἔμπροσθεν
<προτόνοισι>: τοῖς τὸν ἱστὸν συνέχουσι σχοινίοις, ἐξ ἑκατέρου μέ- ρους, καὶ τοῖς ἐν τῷ ὑφαντικῷ ἱστῷ
*<πρωτορύμῳ>: ἐν τῷ ἀκρορύμῳ, ὅπου ὁ ζυγὸς δεσμεῖται
<προτραπέσθαι>: ἀποτραπῆναι. ὑποεῖξαι· ἔθελον δ' ἄχεϊ προτραπέσθαι·; παρ' οὐχὶ προθυμηθῆναι, οἷον τοῦ τάχους ἀποτραπῆναι
<προτρέπειν>: τὸ προάγεσθαι. ἐνίοτε καὶ τὸ προβιβάζειν
*<προτροπεσθάριοι>: ἐπιτροπὴν ἔχοντες
<προτρέπου>: παρακάλει
<προτριβεῖς>: δριμεῖς καὶ ὀξεῖς
<πρότριτα>: πρὸ πολλοῦ
<πρότροπα>: θυσίας εἶδος
<προτροπάδην>: εἰς τοὔμπροσθεν τετραμμένοι. ἢ φεύγων καὶ διώκων ὡς ἐν μάχῃ
<προτροπή>: παράκλησις. καὶ τὰ ὅμοια
*<προτύπως>: ἀκολούθως
<προτροπίς>: σπυρίς
<πρότροπος>: οἶνός τις, τοῦ γλεύκους τὸ πρόχυμα
<προτρύγαια>: ἑορτὴ Διονύσου καὶ Ποσειδῶνος
[<προτυχών] προστυχών>: παρατυχών
*<πρωτόγονος>: νέος
<προῦ>: προσέρχου
<προύβα>: τὸ λευκόν
<προὔβη>: προέβη
[<προυγελεῖν>: προπηλακίζειν, ὑβρίζειν]
[<προυγιετέρω>: προτιμοτέρω]
<προυεσμένη>: ἀναβαλλομένη. προϊοῦσα
<προὔθηκα>: προέθηκα
<προύκας>: δορκάδας
<προυλέσι>: πεζοῖς ὁπλίταις
<προῦμορ>: εἶδος σικύου
<προυνικοί>: οἱ μισθοῦ κομίζοντες τὰ ὤνια ἀπὸ τῆς ἀγορᾶς, οὕς τινες <παι- δαρίωνας> καλοῦσι· δρομεῖς, ταχεῖς, ὀξεῖς, εὐκίνητοι, γοργοί, μισθωτοί
<προύνους>: βουνούς
<προὐξένεις>: ἐξένιζες
<προὔπεμψε>: προέπεμψεν
<προὖπτον>: πρόδηλον, φανερόν
<προύρα>: πλεύμων, ἢ πνεύμων
<προυργιαίτατα>: προνοητικώτατα
<προυργιαίτερον>: προκρινόμενον, προτιμότερον. κρεῖττον. ἀναγκαιό- τερον. ὠφελιμώτερον
<προὔργου>: ὁμοίως· ἑτοίμου, πρὸ ἔργου
<προύσελα>: προύτελα, προτελεῖ
<προὔστημεν>: προέστημεν
<προὔστησας>: προέστησας. εὐτρέπισας
<προὔστησε>: προέστησε. εὐτρέπισεν
[<προυτροπάδην>: κατὰ τροπήν]
<προὔτυψαν>: προένευσαν. προῆλθον, προεχώρησαν
<προὔτυψαν>: προήρξαντο. καὶ τὰ ὅμοια
<προὔχει>: προέχει. πρωτεύει, κρεῖττόν ἐστι
<προὔχοιο>: προφασίζοιο
<προὔχων>: προέχων
<προὔχονται>: ἐνέχονται
<προὔχοντες>: προάγοντες. μέγιστοι
[<προὐχός>: ξέστης]
[<προὔχνου>: παντελοῦς]
<προφαίνων>: προλέγων. προδηλῶν
<προφανεῖς>: προφανέστεροι
<προφανέντες>: προελθόντες
<προφανῶς>: προθύμως
<πρόφαντα>: προφητικά
<πρόφαντον>: λόγιον, θεοπρόπιον, προδεδηλωμένον
<πρόφασις>: αἰτία, ἀφορμή
[<πρόφασσα>: πρόθυμος. ἐνοοῦσα. καὶ προνοηθεῖσα]
<πρόφερε>: ὀνείδιζε. πρόαγε, προκόμιζε
<προφέρει>: ὅμοιον
<προφερεῖς>: οἱ <νέοι> μὲν <ὄντες, πρεσβύτεροι δὲ φαινόμενοι>
<προφορεῖσθαι>: τὸ ταῖς διαζομέναις τὸν στήμονα παραδιδόναι
*<προφερέστεροι>: κρείττονες, ὑπερέχοντες, κρείσσονες, βελτίονες
*<προφορά>: εὐλαλία. ἑτοιμολογία
[<προφοῶ>: προεξήγαγεν αὐτόν]
<πρὸ φόως>: πρὸ τοῦ καθήκοντος χρόνου εἰς φῶς αὐτὸν προήγαγε γεν- νηθέντα
<προφράγματα>: τὰ προσκήνια
<πρόφρασσα>: πρόθυμος. εὐνοοῦσα. διανοουμένη
<προφρονέως>: προθύμως
<πρόφρων>: πρόθυμος. εὔνους. φρόνιμος
<προφύσια>: ἐν τοῖς μετάλλοις τὰ σκέπης χάριν τῶν ἐν ταῖς φύσαις αὐλῶν τιθέμενα
<προχάζοις>: προβαίνοις. ἀναποδίζοις
<προχάνη>: σκῆψις. πρόφασις. καὶ καλύπτρα
<Προχαρισία>: ἡ Θέτις οὕτω που τιμᾶται
<πρόχασον>: πρόελθε
[<προχέα>: πρόφασις]
<προχέει>: ἐκπέμπει
<προχειρίζεται>: προφέρει. προχέει. ἐκλέγεται
<προχειρίσαι>: ἐπιλέξαι
<προχείρως>: ἑτοίμως, ταχέως, ὀξέως
*<πρόχειρος>: ἕτοιμος, εὐχερής
*<προχειρότατον>: ἕτοιμον
<προχέοντο>: ἐπάλληλοι ἐφέροντο. προΐεσαν. ἔῤῥεον. προ[ς]ήρχοντο
[<πρόχθης>: τὸ ἐκβαλλόμενον εἰς τὴν θάλασσαν
<προχθήσεσι>: ταῖς εἰς τὴν θάλασσαν προχύσεσι]
<πρόχνυ>: ἐπὶ γόνατα, οἷον πρὸ γόνατος· πρόχνυ καθεζομένη καὶ παντελῶς· πρόχνυ, ἐπεὶ πολλῶν ἀνδρῶν ὑπὸ γούνατ' ἔλυσε καὶ πρόῤῥιζον, παντελῶς, καὶ τελείως
<προχοαί>: αἱ ἐκρύσεις τῶν ποταμῶν. καὶ ὑδρ[ε]ίαι
<προχοῇς>: τὸ ἐκβαλλόμενον εἰς τὴν θάλασσαν. καὶ τοῦ ποταμοῦ τὸ προστόμιον <προχοή>
<προχοΐδας>: τὰς ἀμίδας
<πρόχοι>: πρόχοοι, ἤγουν ὑδρ[ε]ίαι· ἀμφικύβωται προχοί. ἤτοι δὲ ἀπὸ τοῦ ὅλου περιφερεῖς κύβους ἀμφικύβωται· ἢ ἀπὸ τῆς τῶν ὤτων, τὸ ἐξ ἀμφοτέρων δηλοῦντος
<προχοΐδια>: αἱ καταχύσεις
<προχοΐδιον>: ἀγγεῖόν τι οἰνηρόν, σταμνίς. καὶ οἷον ὡς προχοΐδιον, ἤγουν κατάχυσιν
[<πρόχοιο>: προφασίζοιο. ἢ προβάλλοιο, καὶ σκεπάζοιο. παρ' ὃ καὶ τὰς ἀσπίδας <προβαλοὺς> ἔλεγον]
<πρόχοος>: ξέστης, μέτρον
<προχόῳ>: τῇ καταχύσει
<προχύτας>: ὀλάς, ἀπαρχάς
<προχύτης>: ποτήριόν τι
*<πρόχυσις>: τὸ μεταξὺ χῶμα
<προψάτης>: πανώλεθρος
<προώδων>: ἐξέχων τοὺς ὀδόντας
<πρόωμαι>: ἐάσω, προχωρήσω
<προώμεθα>: ἐάσωμεν, παραχωρήσωμεν
<προώρας>: τὰ πρῶτα κλήματα
<πρόωρον>: πρὸ καιροῦ
<πρόωφος>: πρόσκοπος
<προωχὴς ἵππος>: ὁ ἐκ τῶν ὄπισθεν μετέωρος καὶ τῷ ἀναστήματι καὶ τῇ ἱππασίᾳ
<πρύανος>: νέος
<πρυλεῖς>: οἱ μὲν πολλοὺς λαούς· οἱ δὲ προμάχους, ἢ πεζοὺς ὁπλίτας ἀθρόους
<πρυλέες>: πεζοὶ ὁπλῖται· ἀπὸ τῆς πορ(ε)ίας. τουτέστι πορείᾳ χρώ- μενοι
<πρύλιν>: πυῤῥίχην, ἢ ὁπλίτην
<πρυλέεσσ' ἀραρυῖα>: πεζοῖς ἡρμοσμένη
<πρυλεύσεις>: ἐπὶ τῆς ἐκφορᾶς τῶν τελευτησάντων παρὰ τῷ ἱερεῖ
<πρύμνα>: τὰ πρέμνα, ἢ τὰ ὄπισθεν τοῦ πλοίου
<πρύμναι>: αἱ ἄκραι
<πρύμναδε>: πρυμνόθεν. πᾶν γὰρ τὸ πρόσγειον κάτωθεν <πρύμνον> λέ- γεται
*<πρυμνήσια>: ἀπόγεια σχοινία
<πρύμνηθεν οὖρον>: τὸν ὄπισθεν ἄνεμον, τὸν ἐπιτήδειον
*<πρύμνη>: τὰ ὀπίσω, ἢ τὸ τέλος τοῦ πλοίου
<πρυμνόν>: τὸ ἔσχατον, τὸ ἄκρον. καὶ <πρυμνήν> τὴν ἐσχάτην. [καὶ πᾶν ἔσχατον], ἐκ ῥιζῶν
<πρυμνός>: κάτωθεν βαρύς. ἢ πλοῦτος
<πρυμνώρ(ε)ια>: ἀκρώρεια. ἄκρον. ὄρους τὸ ἔσχατον μέρος
<πρυτανεῖα>: ἡ λεγομένη καταβολή, τὸ δέκατον τοῦ τιμήματος
<πρυτανεῖον>: τρία Ἀθήνησι συσσίτια [πρυτανεῖα] θεσμοφορεῖον, πρυ- τανεῖον. [λέγεται δὲ καὶ ἡ ἐπὶ μηνὶ μισθοφορία, καὶ οὗ κατετίθεσαν τὸ ἀργύριον οἱ δικαζόμενοι
<πρυτανεύει>: διοικεῖ
<πρύτανις>: βασιλεύς. ἄρχων. χορηγός. ταμίας. διοικητής
<πρῴ>: ἀντὶ τοῦ πρωΐ
<πρωθήβας>: ἀκμαίους
<πρωθῆβαι>: ἄρτι ἀκμάζοντες
[<πρώηβες>: ἄρτι ἀκμάζοντες]
<πρωθήβην>: ἄρτι ἡβῶσαν, ἀκμάζουσαν
<πρωί>: Ἀττικώτερον τὸ ὑφέν. σημαίνει δὲ τὸ ἐν ὥρᾳ. καὶ πρὸ τοῦ δέοντος καιροῦ, ἢ πρὸ τῆς καθηκούσης ὥρας ὡς <ὀψέ> ἐπὶ τοῦ καθυ- στεροῦντος τῆς προσηκούσης ὥρας
<πρωΐα>: ταχέα
<πρωϊζά>: πρῶτα. πρωί
<πρωΐη>: ὀρθρινή
[<πρωϊνής>: ἐπ' ὄψιν, ἐπὶ πρόσωπον]
<πρώϊον>: κατ' ἐκείνην τὴν ἡμέραν. οἱ δὲ πρὸ καιροῦ, ταχύ. ἢ ἀντὶ τοῦ πρώην
[<πρώκεα>: δῶρα]
<πρῶκες>: σταγόνες, ψεκάδες, σταλαγμοί
<πρωκτὸς λουτροῦ περιγίνῃ>: παροιμία, ὅταν τις μὴ δύνηται ἀπο- νίψασθαι, ἀλλ' ἡ κοιλία αὐτῷ ἐπιφέρηται. ἐλέγετο οὖν ἐπὶ τῶν ἀνω- φελῶν καὶ εἰκῆ πραττομένων
<πρωλυθίαι>: παρειμένοι, παραλελυμένοι
<πρωλύθιον>: ὁ ἐπιφερὴς καὶ ἐπὶ στόμα
<πρών[ίας>]: ὄρος, κρημνός. οἱ δὲ ὄρους ἐξοχήν
<πρώονας>: ὀρῶν ἐξοχάς
<πρώονες>: οἱ ἐκνενευκότες τόποι εἰς ὄρη
<πρῷρα>: πρόσωπον. ἢ τὸ ἔμπροσθεν τοῦ πλοίου. ἢ στολὴ διακεκαλλω- πισμένη τὰς ὄψεις, ἢ ἐπικαλύπτουσα
<πρῳράσαντες>: κροτήσαντες. ἡ δὲ μεταφορὰ ἀπὸ τῶν νεῶν καὶ τῆς εἰρεσίας
<πρωραχθῆ>: ἡ μεταφορὰ ἀπὸ τῶν πλοίων. ἐκεῖνα γὰρ ἐν τῇ πρῴρᾳ τὸν φόρτον φέρει, καὶ ἐπαιωρούμενα ἐγκαθέζεται τῇ θαλάσσῃ. φυσι- κῶς δὲ οἱ γέροντες ἐπὶ τὸ πρόσωπον φέρονται. <Πρῷρα> δὲ τὸ πρός- ωπον
<πρωρεῖ>: κηδεύει. ἐκρεῖ. [πρωσίς] προορᾷ. φοβεῖται
<πρ[ώς]ῶσι(ν)>: προ[ς]ώθησιν
<πρῶτα>: ἅπαξ πρότερον
*<προτέλειαι>: αἱ ἀπαρχαί· κυρίως μὲν τῆς λείας, ἤγουν τῆς αἰχμα- λωσίας, καταχρηστικῶς πᾶσα ἀπαρχή
*<πρώτῃσι θύρῃσιν>: ἐπ' ἄκρου τοῦ οὐδοῦ. ἐπ' ἄκραις ταῖς θύ- ραις
<πρωτερική>: εἶδός τι συκῆς πρωΐμου. καὶ πεδίον τι οὕτω καλεῖται
<πρώτιστον>: πρότερον
<πρωτόαλος>: πρωτόπλους
<πρωτόβαθρον>: τὸν προεδρ[ε]ίας ἀξιωθέντα
<πρωτογόνων>: πρώτων φανέντων
<πρωτόγονος>: νέος
<πρωτογυναῖκες>: οἱ μίαν ἠγμένοι γυναῖκα
<πρωτόλεια>: ἀπάργματα
<πρωτόλειον>: ἀπαρχή. ἢ τὸ πρῶτον ἐλθεῖν τὴν λείαν
<πρωτώλη>: πρώτη. ἢ πτερόν
<πρωτολήδεσθαι>: τὸ πρῶτον ἀποπειρᾶσθαι
<πρωτόμφαλον>: τὸ τῆς ἀσπίδος μέσον
<πρῶτον ὑπηνήτην>: τὴν ἀπαρχὴν ἔχοντα γενειάδος
<πρωτοπαγεῖς>: οἱ πρῶτον πεπηγμένοι <δίφροι>, καινοί
<πρωτοπραξία>: τὸ πρῶτον εἰσπραττόμενον
<πρωτοστάτης>: ὁ πρῶτος παρὰ τὸ κέρας τῆς παρατάξεως τεταγμένος
<πρωτοτόκος>: ἡ πρώτη τετοκυῖα. καὶ ὁ πρῶτος τεχθείς
<πρωτοτύπως>: ὁ ἀκολούθως. πρωτουργός
<πρώτῳ ῥυμῷ>: τῷ ἄκρῳ τοῦ ῥυμοῦ
<πταίει>: πίπτει, ἁμαρτάνει. σφάλλει
*<πταῖτο>: ἔπτη. ἔδραμεν
<πτάκες ἢ πτάκιδες>: δειλοί, ἐπτηχότες. καὶ <πτακισμός>
<πτακωρεῖν>: πτήσσειν, δεδοικέναι
[<πταλόν>: ἐφ' ᾧ ἡ σταφυλὴ πατεῖται]
<πταμένη>: πετασθεῖσα. διελθοῦσα
<πτάξ>: πτάκις. πτώξ. δειλός
<πτάτο>: ἔπτη. ἔδραμεν
<πταώτην>: κατεπτηχότα
<πτελέα>: σῦς ὑπὸ Λακώνων. ἢ εἶδος δένδρου
<πτελεάδες>: πτελεῶδες
<πτελεόν>: τὸ συλλέγεσθαι
<Πτελεός>: πόλις
<πτερά>: πτέρυγες. ἢ οἰκοδομήματα ἱερῶν ἐκ λίθων
[<πτέρθοις>: τείχεσι. διαστήμασιν]
<Πτερίδες>: τῶν Νυμφῶν τινες οὕτω καλοῦνται· ἀπὸ τῆς πόας
<πτέρνα>: τοῦ ἀρότρου τὸ σιδήριον, τὸ κατατεῖνον ὑπὸ τὴν γύην. καὶ τοῦ ποδός. καὶ τὰ ἔσχατα μέρη τῶν ὀρῶν; <πτέρνεται>
*<πτέρνης>: τῆς πορείας τοῦ βίου
*<πτερνιεῖ>: παγιδεύ(ς)ει
*<πτερνίζει>: ἀπατᾷ. συναρπάζει. ἀτιμάζει, ὑβρίζει
<πτερνίς>: τὰ πυθμένια τῶν ἰατρικῶν λεκανίδων, ἃ μέχρι νῦν προσδέ- ουσιν ἁλυσειδίοις μακροῖς ἐν τοῖς ἰατρ(ε)ίοις. καὶ εἶδος ἱέρακος
*<πτερνισμόν>: ἐπιβουλήν
<πτερνοβάτης>: τῶν ἰατρικῶν τις ἐπιδέσμων
<πτερ[ν]όεντα>: ταχέα. οἱ δὲ πεφορτισμένα. κοῦφα. εὐάρμοστα
<πτερόεντα>: ὁμοίως
<πτεροῖ>: ἐξαίρει
<πτερόν>: σκηνή
<πτερονόμος>: τοῖς πτεροῖς νομῶσα καὶ νεμωμένη. ὅθεν καὶ τὸ <νέ- μειν> ἐπιστροφὴν ἄγειν
<πτεροφόροι>: τέλος τι στρατιωτικόν, ἢ ὡς διὰ τὴν ἐν τοῖς λόφοις πτέρωσιν. καλοῦνται δὲ οὕτως καὶ τῶν ἐν Αἰγύπτῳ ἱερέων τινές
<πτέρυγες>: εὐθυντῆρες. τὰ πηδάλια. καὶ μέρος χιτῶνος, τὰ περὶ τὰ κράσπεδα. δηλοῖ δὲ καὶ τῶν πηδαλίων τὰ πλατέα καὶ τὰ χείλη
<πτέρυγες>: σκέπαις
<πτερύγια[ι]>: μέρος τι τοῦ ῥυμοῦ. καὶ τοῦ πνεύμονος τοῦ λοβοῦ τὰ ἄκρα· καὶ τοῦ ὠτὸς τὸ ἄνω· καὶ ξίφους τὰ ἑκατέρωθεν. ἢ τὰ ἄκρα τῶν ἱματίων
<πτερυγίζειν>: μηδὲν ἀνύειν. ὅταν γὰρ τὰ μήπω δυνάμενα πέτεσθαι τῶν ὀρνέων πειράζοντα ἐπιβάλληται καὶ κινῇ τὰς πτέρυγας <πτερυ- γίζειν> λέγεται
<πτερύγιον>: ἀκρωτήριον, πτέρυξ
<πτερυξαμένη>: διασείσασα
<πτερύσσεται>: τὰ πτερὰ τινάσσει, πέτεται
<πτερ[ε]υγοτύραννος>: ὄρνις ποιὸς ἐν Ἰνδικῇ Ἀλεξάνδρῳ δοθείς
<πτέρων>: ἀλλ' ἢ τρίορχος, ἢ πτέρων, ἢ στρουθίας εἶδος ὀρνέου
<πτερῶν ταρσοῦ>: τῶν πτερῶν
<πτερωτοῖς>: πετεινοῖς
<πτερωτός>: ἀναπτερωθείς.
<πτηνός>: ὁ ἱπτάμενος
<πτῆξαι>: δειλιᾶσαι
<πτήξαντα>: τὴν ὄψιν εἰς τοὔδαφος καταβαλόντα.
<πτῆξεν>: εἰς φόβον ἤγαγεν
<πτῆναι>: ταχέως ἐνεχθῆναι
<πτήσσων>: ὑποπίπτων. κρυβόμενος
<πτῆται>: ταχέως πέτεται
<πτίλα>: πτερὰ ἁπαλά
<πτίλος>: ὁ μαδαρός, καὶ λελεπισμένος τοὺς ὀφθαλμούς
<πτίσαι>: κόψαι
*<πτίσει>: κόψει
<πτισάνη>: κυκεών
<πτίσατε>: ἀποδερματίσατε
<πτόησις>: δειλία
<πτοία>: πτυρμός. φόβος
<πτοίαν ἢ πτοῖον>: [θόρυβος, ἢ ταραχή
<πτοιώμενον>: πτοιᾶσθαι λέγεται· τὸ παρορμᾶσθαι πρὸς τὰ ἀφρο- δίσια
<πτολέμοιο>: πολέμου
<πτολίεθρον>: πόλιν καὶ πόλις
<πτόλις>: ναῦγος. ἢ πόλις
*<πτολεμίξομεν>: πολεμίσωμεν
*<πτολίεσσι>: πόλεσι
*<πτόρθος>: κλάδος, βλαστός
<πτολίπορθος>: πολεμιστής. ἀπὸ τοῦ τὰς πόλεις πορθεῖν
<πτόρθος>: ὄρπηξ, βλαστός, κλάδος, ἢ ἔκφυσις τοῦ δένδρου, θαλλός
[<πτόριμον>: ταχύ. φρόνιμον
<πτορισμός>: φροντισμός]
<πτύγμα>: κόλπωμα. δίπλωμα
<πτύελον>: σκεῦος ἐπιτήδειον πρὸς λουτρόν. ἢ πτύσμα
<πτυκτίον>: [πτυκτίον] βιβλίον
<πτυκτόν>: πτυσσόμενον. ἢ καμπτόμενον
<πτύξ>: ἡ πτυχή, ἡ πλέξ(ις)
<πτύξις>: δίπλωσις. κάμψις
<πτύον>: θρῖναξ. ξύλον ἐν ᾧ διαχωρίζουσι τὸν σῖτον ἀπὸ τοῦ ἀχύρου
<πτυόφιν>: τοῦ πτύου. ἔστι δὲ γεωργικὸν ἐργαλεῖον
[<πτύοχλον>: ὑπόδημα ἀνδρεῖον]
<πτύρεται>: κλᾶται. κραδαίνεται. σείεται. φοβεῖται. φρίττει
<πτυρμός>: φρίκη. καὶ τὰ ὅμοια
<πτύσσει>: κραδαίνει. ἢ τὰ δόρατα διπλοῖ
<πτυσσοίμεθα>: κολακεύοιμεν
<πτυχαί>: στο(λ)αί. περιβολαί
<πτύχες>: μερίδες. καὶ αἱ τῶν ὀρῶν ἀποκλίσεις. εἰσὶ δὲ αἱ φάραγγες
<πτῳΐδες>: Νύμφαι
<πτωκὰς κύπειρος>: παρὰ Σιμμίᾳ ἡ πόα, διὰ τὸ χθαμαλὴ εἶναι
<πτῶκες>: δειλοί. λαγωοί. δορκάδες. ἔλαφοι. νεβροί
<πτώματα>: αἱ συῤῥήσεις ἐν τοῖς μετάλλοις
<πτώξ>: λαγωός. ἀπὸ τοῦ κατεπτηχέναι. ἢ ταπεινόν
<πτώς(ς)ει>: ἑαυτὸν κατακρύπτει. φοβεῖται, δέδιε
*<πτωσκαζέμεν[αι]>: κρύπτεσθαι. περικάμπτειν
<πτώσσοντες>: δειλιῶντες
<πτωτόν>: τὸ πίπτον
<πτωχεύειν>: ἐπαιτεῖν, ἀπὸ τοῦ πτώσσειν ἢ ἐπτηχέναι, ἤγουν ταπει- νοῦσθαι
<πύαλος>: ἡ ἀσάμινθος. ἢ λάρναξ
<πυάνιον>: τὸ διὰ τοῦ γάλακτος ῥόφημα. οἱ δὲ πανσπερμίαν ἡψημέ- νην ἐν γλυκεῖ
<πύανοι>: κύαμοι. καὶ πᾶν ὄσπριον
<πυανόψια>: ἑορτὴ Ἀθήνησιν. εἴρηται δέ, παρόσον κυάμων ἐμπίπλαν- ται. καὶ ἄγεται Πυανεψιῶνος ἑβδόμῃ, ἐπειδὴ ἕψουσιν ἔτνος. οὕτω δὲ κέκληνται ὁ μὴν καὶ ἡ ἑορτή, διὰ τὸ ἀθάραν ἑψεῖν, ἃ καλοῦσι πύανα
<πῦαρ>: πυτία
<πυγαῖα>: τὰς σπείρας τῶν κιόνων. καὶ τοῦ σώματος ἡμῶν τὰ κατὰ τὸ ἱερὸν ὀστοῦν
[<Πυγανίῃσι>: πυγονίαις. ἔθνος δέ ἐστι πρὸ τῆς Αἰγύπτου μικροφυῶν ἀνθρώπων]
<πύγαργος>: εἶδος ἀετοῦ
<πυγή>: τὸ κάθισμα
<Πυγμαῖοι>: ἔθνος πρὸ τῆς Αἰγύπτου, τῷ μεγέθει πάνυ μικρόν, οἷον πηχυαῖον
<Πυγμαίων>: ὁ Ἄδωνις παρὰ Κυπρίοις
<πύ[γ]ματος>: ἔσχατος, ὕστατος
<πυγμή>: γρόνθος. πυκτή. ἤγουν τὸ συγκεκλεῖσθαι τοὺς δακτύλους
<πυγόνος>: τοῦ πήχεος. ἔστι δὲ ἡ <πυγὼ(ν)> ἀπὸ ὠλεκράνου ἄχρι τοῦ μικροῦ δακτύλου
<πυγόριζαι>: οὕτω καλοῦνταί τινες τῶν ῥιζῶν
<πυγός>: ὁ πῆχυς
<πυγοσκελίς>: ζῶόν τι. καὶ ὁ βραχύς
<πυγούσιον>: πηχυαῖον
<πυγών>: μέτρον τὸ ἀπὸ τοῦ ὠλεκράνου, ὅπερ ἐστὶν ὁ ἀγκών, ἕως ἔξω τῆς χειρός, ἐπικεκαμμένων τῶν δακτύλων. καὶ σπιθαμή
<πυδαρίζειν>: τὸ μὴ ἀνέχεσθαί τινος, ἀλλ' ἀποπηδᾶν. χαλεπαίνειν
<πυέλιον>: πύελος χαλκῆ
<πυελίς>: σφραγιδοφύλαξ, [σιπύη, ἀρτοθήκη, ἀλευροθήκη.] ἔνθα ἡ ψῆ- φος ἐν δακτυλίῳ
<πύελος>: ἐν ᾧ οἱ πυροὶ ἐπλύνοντο. σκάφη. ἐμβατή
<πυήρ>: ἀναπεπλησμένον
<Πύθ[ε]ια>: πανήγυρις, καὶ ἑορτὴ Ἑλληνική
*<πυθέσθαι>: ἀκοῦσαι. ἐρωτῆσαι. γνώσεσθαι
*<πύθεται>: σήπεται. φθίνει. βρέχεται
<Πύθιον>: [τὸ ὕδωρ.] Θουκυδίδης
<Πυθίων ἀνακτόρων>: ἐπὶ τοῦ ἐν Χρ(ύσῃ) ἱεροῦ, ἤγουν Ἀπόλ- λωνος
<πυθμέν[α] ἐλαίης>: τὴν ἀρχήν, καὶ τὴν ῥίζαν
<πυθμένες>: βάσεις αἱ κατὰ τῶν δένδρων
<πυθμήν>: τὸ ὑποκάτω τῆς λεκάνης, καὶ παντὸς σκεύους. γένεσις, ἀρχή, ῥίζα. καὶ τῆς μήτρας τὸ ἄνω μέρος. καὶ ἀριθμός τις παρὰ τοῖς γεω- μετρικοῖς
<Πυθοῖ>: ἐν Πυθῶνι
<πύθοιτο>: σαπείη
<πυθόληπτος>: ὑπὸ τοῦ Πυθικοῦ ....
<πύθομαι>: ἀκούω
<πυθόμενος>: ἀκούσας. ἐρωτήσας. μαθών
<πυθομένων>: σηπομένων. τὸ γὰρ <πύος> αἷμά ἐστι κατὰ μεταβολήν
<πύθου>: ἐρώτησον
<πύθοντο>: ἤκουον. ἔμαθον
<πυθοῦ Χελιδόνος>: παροιμιῶδες, διότι ὀδυρτικὸν τὸ ζῶον· θρηνεῖ γὰρ ἡ χελιδὼν [καὶ ἀηδών]. τὸ δὲ ἀληθὲς ἀπὸ Χελιδόνος τινὸς θεο- λόγου ἢ τερατοσκόπου
<Πυθώ>: πόλις Φωκίδος
<Πυθώδ' ὁδός>: παροιμία ἐπὶ τῶν τὰ αὐτὰ πραττόντων
<Πύθων>: ὁ ἐγγαστρίμυθος ἢ ἐγγαστρίμαντις. ἢ Βυζάντιος τὸ γένος
<πύθων>: δαιμόνιον μαντικόν
<πύϊον>: τὸ γάλα
<πύκα>: ἐπιμελῶς· πύκα δ' ἔτρεφε καί· πύκα ποητοῖο τοῦ ἐπιμελῶς κατεσκευασμένου. καί· πυκινὸν λέχος τὸ ἐπιμελείας ἠξιωμένον, διὰ τὸ ἐκ πολλῶν ἱματίων εἶναι
<πύκαζε>: κάλυπτε. στεφάνου. πύκνου
<πυκάζουσι>: καλύπτουσι. στεφανοῦσι. πυκνοῦσι. κρύπτουσι. φυλάς- σουσι. σκέπουσι, περιβάλλουσι, στεγάζουσι. σκιάζουσι
<πύκα ποιητοῖο>: ἐπιμελῶς κατεσκευασμένου
<πυκασάντων>: καλυψάντων
<πυκασμός>: δασύτης γεννήματος
<πύκ' ἐβάλλετο>: πυκνῶς ἐβάλλετο
<πυκιμήδεος>: συνετῆς. ἢ ἐπιμελοῦς κατὰ τὸ ποιῆσαι
<πυκ(ι)νήν>: συνετήν. στεγνήν, ἰσχυράν, συνεχῆ
<πυκινοῖσι>: συνεχέσι. καὶ τὰ ὅμοια
*<πυκινὸν δ[ὲ]' ἄχ[θ]ος>: πυκνὴ λύπη
<πυκινόν>: συνετόν. συνεχῆ. (<πυκινὸν) λέχος>· διὰ τὸ ἐκ πολλῶν ἱματίων τὰ στρώματα συντίθεσθαι
<πυκινόφρων>: πολύφρων, σώφρων
<πυκνά>: συχνά. συνετά. πολλά
<πυκνὰ[ι] πτερά>: ......
.......: τὸ ἐν Ἀθήναις δικαστήριον, τὴν πύκνα Ἴων
<πυκναίοις>: πολλοῖς
<πυκνὰ ῥωγαλέην>: πυκνὰς ῥαγάδας ἔχουσαν
<πυκνῶς>: συνεχῶς, συχνῶς
<πύκτας>: γρόνθους. ἀγωνιστάς
<πύκτης>: πολέμιος. ἀνένδοτος
<πύλα>: πύλαι
<πυλαγόροι>: οἱ προεστῶτες τῆς πυλαίας. <πυλαία> δέ ἐστι ἡ εἰς Πύ- λας, τὰς Θερμοπύλας, γινομένη σύνοδος τῶν Ἀμφικτυόνων
<πύλαι>: Ἀριστοφάνης Τελμισσεῦσιν ἀπὸ τῶν θυτῶν λέγει· ἐκεῖνοι γὰρ ἐπισκέπτονται τὰς ἐκτροπὰς τοῦ ἥπατος καὶ τὰς φλέβας. διὸ καὶ τὰς ὁδοὺς <πύλας> λέγουσι. (ὁ) ποιητὴς γὰρ οὐδέποτε <πύλην> ἑνικῶς λέγει, ἀλλὰ πληθυντικῶς, θύραν μέντοι καὶ θύρας λέγει· θυράων ὑψηλάων
<πυλαιαστάς>: τοὺς ψεύστας. Ῥόδιοι
<πυλαιΐδεες>: αἱ ἐν κάλλει κρινόμεναι τῶν γυναικῶν καὶ νικῶσαι
<πυλαίμα[ρ]χος>: πολέμαρχος. [καὶ ὄνομα κύριον
*<πύλαι οὐρανοῦ>: τὰ νέφη
<πύλαρα>: τὰ στελέχη
<πυλάρταο>: τῇ πύλῃ προσηρτημένου
<πυλάρταο κρατεροῖο>: τοῦ τὰς πύλας ἰσχυρῶς ἐπαρτῶντος, ἢ ἡρ- μοσμένας ἔχοντος. λέγει δὲ ἐπὶ τοῦ ᾅδου. πυλωροῦ ἰσχυροῦ
<πυλάτιδες ἀγοραί>: ὅπου συνίασιν οἱ Ἀμφικτύονες εἰς τὴν λεγο- μένην Πυλαίαν ἐν τῇ πανηγύρει
<πυλαυρός>: πυλωρός
<πυλαωρούς>: τοὺς πύλας φυλάσσοντας. τινὲς δὲ κλέπτας
*<Πύλος>: πόλις
*<πύλη>: θύρα
<πυλεῶν(α)>: στέφανον
*<πυλευρόν>: πυλωρόν
<πυληγόροι>: τελῶναι. καὶ οἱ τῶν πανηγύρεων ἐπιμεληταί
<Πυλήνη>: πόλις Αἰτωλίας
<πύλιγγες>: αἱ ἐν τῇ ἕδρᾳ τρίχες. καὶ ἴουλοι, βόστρυχοι, κ[α]ίκιννοι
<πυλλεῖ>: θραύει. λέγει, διαβοᾷ. θρυλλεῖ
<πύλῳ>: ἀντὶ τοῦ πύλῃ τῇ τοῦ ᾅδου
<πυλωλάκτας>: κακῶν μεστούς
<πυλών>: στέφανος
<πυλωρός>: ὁ πυθμὴν τῆς κοιλίας
<πυμάτοις>: ἐσχάτοις
<πύματον>: ἔσχατον, τελευταῖον
<πύνδαξ>: πυθμήν
<πυνθάνομαι>: ἀκούω
<πυνθανόμην>: ἤκουον
<πυν[ν]ιάζειν>: περαίνειν [ὡς ἀῤῥαίνειν]
*<πυνικούς>: τοὺς ἑφθοὺς ἐρεβίνθους, καὶ φακούς
<Πύννα>: ἡ Ἥρα
<πυ[ν]νός>: ὁ πρωκτός
*<πύννους>: κυάμους ἑφθούς
<πύξ>: πυγμή. γρόνθος
<πυξί[δ]α>: δίπτυχα
<πύξινον>: χρῶμά τι ἱματίου
*<πύξ>: ἱμαντωμένην κλίνην
<πυόν>: γάλα τὸ πρῶτον, ὃ πήγνυται ἑψόμενον
<πυππάζουσι>: φωνῇ ποιᾷ χρῶνται
<πύππαξ>: τὸ νῦν βόμβαξ λεγόμενον <πύππαξ> ἔλεγον, ὡς Λυκόφρων ᾠήθη. οὐκ ἔστι δέ. τὸ μὲν γὰρ <βόμβαξ> τίθεται καὶ ἐπὶ σχετλιασμοῦ καὶ ἐπὶ γέλωτος, τὸ δὲ <πύππαξ> οὐχί
<πῦρ>: πυρετός
<πυράγρα>: καρκίνος
<πυράγρη ἢ πυράγρα>: χαλκευτικὸν ἐργαλεῖον, καρκίνος, πάγουρος
<πυραί>: πυρκαϊαί
[<πύραινος>: (ὁ) πῦρ ἐναυόμενος. λέγεται δὲ καὶ τὸ ἀγγεῖον, ἐν ᾧ φέρεται καὶ τὸ πῦρ, οὕτω]
*<πυῤῥάκης>: ξανθός
<πυρακτῶν>: ἐμπυρεύων
<πυραμίδες>: πυρ(αμ)οειδεῖς λαμπάδες
(*)<πυραμοῦντα>: τὴν πυραμίδα
<πυραμίδες>: οἰκοδομήματα γεωμετρικά, ἐπὶ τὰ κάτω κατερχόμενα
<Πύραμος>: ποταμὸς Κιλικίας. ἄλλοι δὲ χόρτον οὕτω καλοῦσι
<πυραμοῦς>: εἶδος πλακοῦντος, ἐκ πυρῶν πεφρυγμένων καὶ μέλιτι ἀνα- δεδευμένων
<πυρὰ μυῖα>: ἡ μέλισσα
<Πύρασος>: πόλις
<πύραυνον>: εἰς ὃ ἂν πῦρ ἐναύηται, δᾳδίον, ἢ βόλβιτον, ἢ τοιοῦτόν τι. οἱ δὲ τὴν θέρμαυστριν
<πυργηδόν>: κατὰ τάξιν τείχους
*<πυράγηρα>: τὰ θωράκια
<πυργήρης>: μετέωρος ὡς πύργος. καὶ ἐν Φρουροῖς· <πυργείαν> <(ς)κοπήν>
<πυργηρούμεθα>: ἐντὸς ἐσμὲν τῶν πύργων, οὐ τολμῶμεν ἐξιέναι. γράφεται δὲ <πυργιούμεθα>
<πυργηροῦμεν>: φυλάττομεν τὰ τείχη
<πυργηρούμενον>: τὰ τείχη φυλάττον
<πυργίον>: μέρος τριήρους
<Πυργῖται>: οἱ Κρῆτες
<πυργῖτις>: βοτάνη
*<πυργοβάρεις>: οἱ προμαχῶνες
<πύργος>: προμαχεών. τεῖχος· ἀλλ' ἐπὶ πύργον ἔβη καὶ τάξ[ε]ις ἐν τετραγώνῳ ὁπλιτῶν· ἔστασαν, ὁππότε πύργος Ἀχαιῶν ἄλλος ἐπελθών καὶ πολεμιστήριον ὄργανον
<πυργοῦται>: ὑψοῦται
<πυργοῦχος>: μέρος τι τῆς νεώς
<πύργων ἔρυον>: ἐπὶ τοὺς πύργους εἷλκον
<πύργωσις>: μέρος τι τῆς νεώς
<πύρδαλον>: ὀψοποιεῖον, ὀπτανεῖον. καὶ τὸ καύσιμον φρύγανον, ἢ ξύ- λον. ἢ μαγειρεῖον. ἢ λείψανον. οἱ δὲ <πύρδανον>
<πύρδανα>: τὰ λείψανα. καὶ τὰ ζώπυρα τοῦ πυρός
<πυρέας>: πυρπολητάς, ἐμπυρ[ι]οῦντας τὴν πόλιν. ἀπὸ τῆς <πυρεύς> εὐθείας
<πυρεῖον>: ἀγγεῖον κεράμιον εἰς πυρὸς ἔνθεσιν
<πυρένεσι>: ἅρμασι
<πῦρ ἐπὶ πῦρ>: παροιμία, ἧς μέμνηται Πλάτων. καὶ <κακὸν> ἐπὶ κακῷ>
<πυρετός>: φλογισμός, καῦμα. τὸ δὲ σῶμα πῦρ λέγει
<πυρῆνες>: τὰ ἐντὸς τῶν ἐλαιῶν ὀστᾶ
<πυριατόν>: τὸ ἑφθὸν πυρί, ὃ γίνεται ἐκ τοῦ πρώτου γάλακτος
<πυριαττός>: συνετός; *<πυρινίζειν>
<πυριβρεμέτας: ὁ χαλινός>· Τιμαχίδας δὲ ἤτοι ὁ πυρὶ βρέμων, ἢ διὰ πυρὸς βρέμοντος γεγονώς
<πυρίεφθα>: τὸ πρῶτον γάλα[τος]
<πυριηκέα>: πῦρ ἔχοντα, πεπυρωμένον, πυρίνην τὴν ἀκμὴν καὶ τὸ ἄκρον ἔχον(τα) [ἔχουσαν]
<πυρίκαυστος>: πεπυρωμένος
<πυρὶ κηλέῳ>: διαυγεῖ. τινὲς καυστικῷ, ἰσχυρῷ
<πυρικρόταφος>: ὁ μετὰ πυρὸς κεκροτημένος σίδηρος
<πυρίμαχος>: ὁ ἐν τῇ ἀνίκητος. καὶ λίθος ἀπὸ τοῦ συμβεβηκότος <πυ- ρίμαχος>
[<πυρίον>: τὸ σα(θ)ρόν. ἢ θυμιατήριον]
<πυρισμαράγοις>: τοῖς ἀπὸ πυρὸς ἠχοῦσιν
<πυρῖτις>: λίθος, ἀφ' οὗ πῦρ τίκτεται
<Πυριφλεγέθων>: ποταμὸς ἐν ᾅδου
<πυρκαϊά>: ἐμπυρισμός
<πυρκόοι>: ὑπὸ Δελφῶν ἱερεῖς δι' ἐμπύρων μαντευόμενοι
<πύρνα>: τρύφη. κλάσματα. σιτία
*<πυρίη>: ὅσαι τῆς μάζης συμπιέζουσι τῇ χειρὶ εἰς τὸ στόμα λαμ- βάνουσαι
<πύρνηται>: ἐσθίηται
<πύρνοι>: ζειαὶ κνηστώδεις. ἢ ὁ κατειργασμένος σῖτος. ἄλλοι χόρτος, ἄλλοι μαγίδα. καὶ οὐδετέρως (τ)ὰ πύρνα· ὡς ἂν πύρνα κατὰ μνηστῆρας ἀγείροι
<πύρνος>: ψωμός
<πυροδαύσιον>: μαγειρεῖον
<πυρόεντι>: θερμῷ
<πυροί>: πύρινοι κεκινημένοι
*<πυρὸς αὐγή>: ὁ καταυγαζόμενος καὶ καταφωτιζόμενος τόπος ὑπὸ πυρός
*<πυρὸς δηΐοιο>: ὑπὸ τοῦ πυρὸς τοῦ πολεμικοῦ
*<πυρός>: σῖτος
*<πυρὸς μειλισσέμεν>: καὶ πυρὸς τὰ κεχαρισμένα ποιεῖν, τουτέστι θάπτειν
*<πυρὸς μένος>: πῦρ, περιφραστικῶς. ἤγουν πυρὸς δύναμις
*<πυρὸς ἄνθος>: τὸ λαμπρότατον
*<πυρὸς δέμας>: ὀξέως καὶ ἰσχυρῶς
<πυρολαμπίς>: ζῶον πτηνόν, ἐν σκότει λάμπον
<πυροφόροιο>: σιτοφόρου
<πυρπαλάμης: πυρπαλάμους> ἔλεγον τοὺς διὰ τάχους τι μηχα- νᾶσθαι δυναμένους, καὶ τοὺς ποικίλους τὸ ἦθος
<πυρπολεῖ>: ἅπτει, καίει, πυρσεύει
<πυρπολέοντας>: πυρπολουμένους, ἢ περὶ τὴν πυρὰν ἀναστρεφο- μένους
<πυρπολούμενος>: ἐμπυριζόμενος, παρὰ τὸ πολ[εμ]εῖν ἐν αὐτῷ τὸ πῦρ
<πυρπερέγχει>: Κρατῖνος ἀπὸ (δι)θυράμβου ἐν Βουκόλοις ἀρξάμενος, ἐπειδὴ χορὸν οὐκ ἔλαβεν παρὰ τοῦ ἄρχοντος. ἔστιν οὗ ἠτήρει
<Πυῤῥαία>: λόφος ἐν Δωτίῳ. οἱ δὲ Πυῤῥαίαν εἶναι μοῖραν τῆς Θεσσα- λίας λέγουσιν, ἀπὸ Πύῤῥας τῆς Δε(υ)καλ[λ]ίωνος, ὥς φησι Σουΐδας. δοκοῦσι δὲ εἰς ταύτην καταφυγεῖν οἱ διαφεύγοντες τῶν Κενταύρων
<Πυῤῥαίη>: Θέτιδος ἐπώνυμον
<πυῤῥαλίς>: ὄρνις ποιός
<Πύῤῥακος>: ἥρως κατ' Ἐρυσίχθον(α) γεγονώς
<Πυῤῥιάδαι>: οὕτως ἐκαλοῦντο οἱ νῦν Μολοσσοὶ ἀπὸ Πύῤῥου τοῦ Ἠπειρώτου
<πυῤῥίας>: τῶν ὄφεών τις ἀπὸ χρώματος
<πυῤῥίχα>: χλαμύς, ἢ πελτάριον
<πυῤῥίχας>: τὰς ἐνόπλους ὀρχήσεις
<πυῤῥιχίζειν>: τὴν ἐνόπλιον ὄρχησιν καὶ σύντονον <πυῤῥίχην> ἔλε- γον· οἱ μὲν ἀπὸ Πυῤῥίχου τοῦ Κρητός· οἱ δὲ ἀπὸ τοῦ διάπυρον εἶ- ναι· οἱ δὲ ἀπὸ Πύῤῥου τοῦ Ἀχιλλέως. ἐφησθέντα γὰρ τῷ Εὐρυπύλου φόνῳ ὀρχήσασθαί φησιν Ἀρχίλοχος· ὅθεν καὶ ὁ <πυῤῥίχιος ποὺς> ὠνομάσθη
<Πύῤῥων[ος]>: κύριον ὄνομα, ἢ κυνός
<πυρσαῖς γένυσι(ν)>: ταῖς ξανθαῖς θριξί
<Πυρσανίδες>: οὕτω Νύμφαι καλοῦνται
<πυρσεύει>: δᾳδουχεῖ, λάμπει, ἐξάπτει, ἅπτει πῦρ
<πυρσοί>: λαμπάδες καιόμεναι, λαμπτῆρες, φρυκτωρία
<πυρσοκόρσου λέοντος>: πυῤῥοκεφάλου, ξανθοτρίχου
<πυρσολεῖφοι ἢ πυρσόλειφθοι>: ὑπὸ πυρὸς μεμαδισμένοι καὶ πεφλ..σμένοι
<πυρσός>: λαμπάς. ἢ τὰ διὰ πυρὸς σημεῖα
<πυρσοφόρος>: ἀγγεῖον εὐμέγεθες, εἰς ὃ ξύλα ἐτίθεσαν πεπυρωμένα. ἢ ὁ τὸ πῦρ φέρων ἀπὸ τοῦ πρώτου βωμοῦ ἐπὶ τὰ ὅρια, καὶ φυλάτ- των μὴ ἀποσβεσθῇ. σημαίνει δὲ τὴν λαμπαδηφόρον
<πυρσῷ>: πυρί
<πυρφόρος>: ὁ πῦρ φέρων. καὶ ὁ μόνος διασωθεὶς ἐν πολέμῳ
<πυρώλοφοι>: ἱμάντες οἱ παρ' ὀπτηθεισῶν βυρσῶν τεμνόμενοι
<πύρωσις>: δοκιμασία
<πυσάνια>: πανσπερμία ἑφθή
<πύσει>: σήψει
<πύσμα>: ἐρώτησις. πεῦσις
<πύσσαχος>: ξύλον καμπύλον τοῖς μόσχοις περὶ τοὺς μυκτῆρας τιθέμε- νον (ὃ) κωλύει θηλάζειν
<πύστις>: ἐρώτησις. πεῦσις. ἀγγελία. ἀκοή. πειθώ
<πυτά>: Λάκωνες τὰ ἐρυθρὰ ἱμάτια
<πυτία>: οἷον πήττουσα, παρὰ τὸ πήττειν, ἐν ᾗ τὸ γάλα πήγνυται
*<πίτυλος>: ἡ συστροφὴ τῆς χειρός, ὅταν πυκνῶς ἐπιφέρηται. δηλοῖ δὲ καὶ τὴν εἰρεσίαν, καὶ τὴν τῶν πυκτῶν ἑκατέρας χειρὸς συνέχειαν
<πυτίνη πλεκτή, λάγυνος>: οἶνον. ἔπλεκον δὲ ταύτας ὡς ἐπὶ τὸ πολὺ οἱ δεσμῶται, καὶ σπυρίδας, καὶ τὰ τοιαῦτα. ἢ ἡ ἀμίς. [ἢ κνῆ- κος ὁ τὸν τυρὸν πηγνύων
<πῶ>: ποῦ. ὅθεν. ὁπόθεν. Δωριεῖς
<πώγων>: γένειον. ἄλλοι τὴν ἀναφορὰν τῆς <φλογός>
<πώεα>: βοσκήματα, ποίμνια. πληθυντικῶς
<πωλεῖται>: συνεχῶς ἐπὶ τὸν αὐτὸν τόπον παραγίνεται. τὸ δὲ καθ' ἡμᾶς πωλεῖσθαι <περνᾶσθαι> λέγουσι
<πωλέσκετο>: ἀνεστρέφετο. εὑρίσκετο
<πωλεύειν>: παιδεύειν πώλους
<πωλεύμενοι>: συνιόντες
<πωλής[ς]εαι>: φοιτήσεις, παραγενήσῃ, ἀναστρέψεις
<πωληταί>: οὗτοι ἐπώλουν τὰ ἐνεχυρισθέντα· ἀρχή τις
<πωλία>: χαλκοῦν πῆγμά τι. φέρει δὲ ἐπὶ τῶν ὤμων τὰς τῶν Λευκιπ- πίδων πώλους. δύο δὲ εἶναι παρθένους φασίν
<πωλικοῖς διώγμασι>: τοῖς διὰ τῶν ἁρμάτων διώγμασι
<πωλοδαμ(ν)εῖν>: πῶλον δαμάζειν
<πωλοδάμνης>: πώλους δαμάζων
<πῶλος>: ἑταίρα. <πώλους> γὰρ αὐτὰς ἔλεγον, οἷον Ἀφροδίτης. <πώλους> τοὺς νέους, καὶ τὰς νέας, καὶ παρθένους
<πωλούμενοι>: συνερχόμενοι
[<πωλοεῖσθε>: ἐπιμελῶς ὁ πολλάκις φοιτᾶν]
<πῶμα>: ἔκπωμα
<πώμαλα>: ἀντὶ τοῦ οὔ, οὐ μάλα, οὐδαμῶς. καὶ πόθεν, ὅπερ ἐστὶν πά- λιν οὐδαμῶς
<πῶ μοι>: ποῦ μοι. οἷον ποῦ γάρ
<πῶννα>: γραφίον. [λύπη]
<πῶπαι>: φοραί. Δωριεῖς
[<πωπολία>: ἡ ἀναφορὰ τοῦ <πυρός>]
<πωρεῖν>: κηδεύειν, πενθεῖν
<πωρῆσαι>: λυπῆσαι. καὶ τὰ ὅμοια
<πωρητύς>: ταλαιπωρία, πένθος
<πώρινον>: λίθινον. ὁ δὲ <πῶ(ρο)ς> οὐ πᾶς λίθος
<πῶρος>: ὁ ταλαίπωρος
<πώρωσις>: ἐξ ὀστέων σύμφυσις καὶ σύνδεσμος λέγει τόδε ἐπὶ σαρκῶν πώρως καὶ ἀναισθησία
<πῶς>: πός. ὑπὸ Δωριέων
[<πωσαχῶς>: ποσαπλῶς]
*<πῶς τ' ἄρ'>: πῶς δέ
*<πῶς τ' ἄρτοι>: πῶς δή σοι
*<πῶς κεν ἔοι>: πῶς ἂν γένοιτο
[<πωτᾶσθαι>: πέτασθαι]
[<πωτώμεναι>: διατρίβουσαι. διακινοῦσαι]
*<πωτῶνται>: πέτωνται
*<πῶϋ>: ποίμνιον, ἢ ποίμνη
<πῶϋξ>: ποιὸς ὄρνις. ὁ Ἀριστοτέλης ἐν τῷ περὶ ζώων