τέρμα

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	το	τέρμα	τα	τέρματα
γενική	του	τέρματος	των	τερμάτων
αιτιατική	το	τέρμα	τα	τέρματα
κλητική		τέρμα		τέρματα
Κατηγορία όπως «κύμα» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

τέρμα < (διαχρονικό δάνειο) αρχαία ελληνική grc < πρωτοϊνδοευρωπαϊκή *térmn̥ (τέρμα, όριο)

• για το γκολ < σημασιολογικό δάνειο από την αγγλική goal ^[1]

ΔΦΑ : /ˈteɾ.ma/

τυπογραφικός συλλαβισμός : τέρμ‐μα

τέρμα ουδέτερο

1. το τέλος μιας διαδρομής

   ≠ αντώνυμα: αφετηρία

2. (αθλητισμός) χώρος που βρίσκεται ανάμεσα σε δύο κατακόρυφα δοκάρια (σε μερικά αθλήματα, δύο κατακόρυφα και ένα οριζόντιο), μέσα από τον οποίο πρέπει να περάσει η μπάλα για να σημειωθεί γκολ
3. το επιτυχημένο πέρασμα της μπάλας μέσα από τα όρια του χώρου αυτού

   ≈ συνώνυμα: γκολ

• τερματίζω
• τερματικός
• τερματικό
• τερματισμός

---

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	τὸ	τέρμᾰ	τὰ	τέρμᾰτᾰ
γενική	τοῦ	τέρμᾰτος	τῶν	τερμᾰ́των
δοτική	τῷ	τέρμᾰτῐ	τοῖς	τέρμᾰσῐ(ν)
αιτιατική	τὸ	τέρμᾰ	τὰ	τέρμᾰτᾰ
κλητική ὦ!		τέρμᾰ		τέρμᾰτᾰ
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		τέρμᾰτε
γεν-δοτ	τοῖν		τερμᾰ́τοιν
3η κλίση, Κατηγορία 'κτῆμα' όπως «κτῆμα» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

→ ζητούμενο λήμμα

• τέρμα - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• τέρμα - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.