| dbo:abstract
|
- ميثاق جاكرتا كانت وثيقة صاغها أعضاء لجنة التحقيق للعمل التحضيري من أجل الاستقلال في 22 يونيو 1945 والتي شكلت فيما بعد أساس ديباجة دستور إندونيسيا. لقد اشتملت على التزام المسلمين بالتزام الشريعة الإسلامية. (ar)
- Die Jakarta-Charta (indonesisch Piagam Jakarta) ist ein Entwurf zur Präambel der Verfassung der Republik Indonesien, der am 22. Juni 1945 von einer Sonderkommission des „Untersuchungsausschusses zur Vorbereitung der Unabhängigkeit Indonesiens“ (Badan Penyelidikan Usaha-Usaha Persiapan Kemerdekaan; BPUPK) in Jakarta vorgelegt wurde. Das Dokument enthält die fünf Prinzipien der Pancasila-Ideologie, darüber hinaus aber auch eine Klausel, die die Muslime zur Einhaltung der Scharia verpflichtet. Dieser Zusatz, der auch als die „Sieben Wörter“ (tujuh kata) bekannt ist, wurde von der Kommission, die die Verfassung nach der Indonesischen Unabhängigkeitserklärung am 18. August 1945 endgültig festlegte und in Kraft setzte, allerdings wieder aus der Verfassung gestrichen. Während der 1950er Jahre, als die Verfassung von 1945 ausgesetzt war, forderten Vertreter der islamischen Parteien in Indonesien immer wieder die Rückkehr zur Jakarta-Charta. Sie betonten, dass sie das Ergebnis eines politischen Kompromisses zwischen nationalistischen und islamischen Delegierten im ersten Verfassungsgremium gewesen sei. Um den Vertretern des islamischen Lagers entgegenzukommen, verkündete Präsident Sukarno in seinem Dekret vom 5. Juli 1959, mit dem er die Verfassung von 1945 wieder einsetzte, dass die Jakarta-Charta die Verfassung „mit Leben erfülle“ und mit ihr „einen Verbund“ bilde. Über die Bedeutung dieser Aussage wurde in den folgenden Jahren viel gestritten: Während die Säkularisten darin nur eine Anerkennung der Jakarta-Charta als eines „historischen Dokuments“ sahen, meinten die islamischen Gruppen, dass durch dieses Dekret die Jakarta-Charta mit ihren „sieben Wörtern“ gesetzliche Bedeutung erhalten habe, und trieben auf dieser Grundlage die Einführung einer islamischen Rechtsordnung mit eigenen Gesetzen für die Muslime voran. Die Jakarta-Charta war erneut während der Verfassungsreformen zu Beginn der Reformasi-Ära (1999–2002) Gegenstand politischer Debatten, weil verschiedene islamische Parteien in dieser Zeit die Aufnahme der „Sieben Wörter“ in Artikel 29 der Verfassung forderten, der sich mit der Stellung der Religion im Staat und der Religionsfreiheit befasst. Die von den islamischen Parteien vorgelegten Änderungsanträge erhielten jedoch nicht die notwendige Mehrheit. Die Front Pembela Islam („Front der Islam-Verteidiger“) kämpft bis heute für die Wiedereinsetzung der Jakarta-Charta. (de)
- The Jakarta Charter (Indonesian: Piagam Jakarta) was a document drawn up by members of the Indonesian Investigating Committee for Preparatory Work for Independence (BPUPK) on 22 June 1945 in Jakarta that later formed the basis of the preamble to the Constitution of Indonesia. The document contained the five principles of the Pancasila ideology, but it also included an obligation for Muslims to abide by Shariah law. This obligation, which was also known as the "Seven Words" (tujuh kata), was eventually deleted from the enacted constitution after the Indonesian declaration of independence on 18 August 1945. Following the deletion of the "Seven Words" efforts by Islamic parties continued to seek its inclusion, most notably in 1959, when the 1945 constitution was suspended; in 1968, during the Transition to the New Order; and in 2002, following the end of the New Order and the beginning of the Reformasi era. (en)
- La Charte de Jakarta (en indonésien Piagam Jakarta) était le résultat d'un compromis entre les nationalistes et les musulmans à propos des bases d'un futur État indonésien, établi par un « comité des neuf » (Panitia Sembilan) et approuvé le 22 juin 1945. Ce « comité des neuf » avait été créé par le BPUPKI (Badan Penyelidik Usaha Persiapan Kemerdekaan Indonesia, « comité pour l'investigation sur les efforts de préparation de l'indépendance de l'Indonésie », en japonais Dokuritsu Junbi Chôsakai, fondé le 29 avril 1945 par le lieutenant général Keimakichi Harada, commandant de la 16e Armée japonaise à Java). La Charte de Jakarta contenait cinq points (qui allaient devenir les Pancasila, les cinq principes de base de l'État indonésien) : 1.
* Croyance en Dieu, avec l'obligation pour les musulmans d'observer la shariah 2.
* Humanisme juste et civilisé 3.
* Unité de l'Indonésie 4.
* Démocratie dirigée par un esprit de sagesse dans la délibération représentative 5.
* Justice sociale pour tout le peuple indonésien. Au moment de la rédaction de la constitution par une deuxième session du BPUPKI, la Charte fut incluse comme préambule.La Charte de Jakarta fut signée par Soekarno, Hatta, Alexander Andries Maramis, Abikoesno Tjokrosoejoso, Abdulkahar Muzakir, , Achmad Subardjo, Wahid Hasyim et Muhammad Yamin. Au moment de la validation de la constitution le 18 août 1945 par le PPKI (Panitia Persiapan Kemerdekaan Indonesia ou « comité préparatoire pour l'indépendance de l'Indonésie », fondé le 7 août 1945 comme successeur du BPUPKI), le terme de « préambule » fut remplacé par celui d'« ouverture », après que le premier principe eut été changé simplement en « Croyance en un Dieu Unique ». Les fameux « sept mots » (tujuh kata) : dengan kewajiban menjalankan syariat Islam bagi pemeluknya, « avec l'obligation pour les musulmans d'observer la shariah », avaient été supprimés. La constitution indonésienne ne comportait ainsi plus aucune référence à l'Islam. La suppression de la référence à l'Islam dans premier point avait été effectuée par Hatta sur la proposition d'A. A. Maramis, après consultation avec Teuku Muhammad Hassan, Kasman Singodimedjo et Ki Bagus Hadikoesoemo. (fr)
- Piagam Jakarta adalah rancangan Pembukaan Undang-Undang Dasar Negara Republik Indonesia Tahun 1945 (UUD 1945). Rancangan ini dirumuskan oleh Panitia Sembilan Badan Penyelidikan Usaha-Usaha Persiapan Kemerdekaan (BPUPK) di Jakarta pada tanggal 22 Juni 1945. Piagam ini mengandung lima sila yang menjadi bagian dari ideologi Pancasila, tetapi pada sila pertama juga tercantum frasa "dengan kewajiban menjalankan syariat Islam bagi pemeluk-pemeluknya". Frasa ini, yang juga dikenal dengan sebutan "tujuh kata", pada akhirnya dihapus dari Pembukaan UUD 1945 pada tanggal 18 Agustus 1945 oleh Panitia Persiapan Kemerdekaan Indonesia, yaitu badan yang ditugaskan untuk mengesahkan UUD 1945. Tujuh kata ini dihilangkan atas prakarsa Mohammad Hatta yang pada malam sebelumnya menerima kabar dari seorang perwira angkatan laut Jepang bahwa kelompok nasionalis dari Indonesia Timur lebih memilih mendirikan negara sendiri jika tujuh kata tersebut tidak dihapus. Pada tahun 1950-an, ketika UUD 1945 ditangguhkan, para perwakilan partai-partai Islam menuntut agar Indonesia kembali ke Piagam Jakarta. Untuk memenuhi keinginan kelompok Islam, Presiden Soekarno mengumumkan dalam Dekret Presiden 5 Juli 1959 (yang menyatakan kembali ke UUD 1945) bahwa Piagam Jakarta "menjiwai" UUD 1945 dan "merupakan suatu rangkaian kesatuan dengan konstitusi tersebut". Kelompok kebangsaan dari perwakilan Presiden Sukarno dan Perdana Menteri Djuanda Kartawidjaja menyatakan bahwa kalimat ini sekadar mengakui Piagam Jakarta sebagai suatu dokumen historis. Demikian, Pancasila dan Piagam Jakarta adalah dua hal yang berbeda. Alasan perubahan sila pertama Piagam Jakarta sebagaimana disebutkan di atas adalah demi kepentingan bangsa dan negara yang memiliki berbagai suku bangsa serta agama. Kalimat perubahan ini mencerminkan bahwa bangsa Indonesia menjunjung tinggi toleransi. Sehingga, perubahan itu turut memperlihatkan komitmen para pendiri bangsa dalam mewujudkan persatuan dan kesatuan. Piagam Jakarta kembali memicu perdebatan selama proses amendemen undang-undang dasar pada masa Reformasi (1999–2002). Partai-partai Islam mengusulkan agar "tujuh kata" ditambahkan ke dalam Pasal 29 UUD 1945, yaitu pasal yang mengatur soal kedudukan agama dalam negara dan kebebasan beragama. Namun, usulan amendemen dari partai-partai Islam tidak mendapatkan dukungan dari mayoritas di Majelis Permusyawaratan Rakyat (MPR). (in)
- ジャカルタ憲章（じゃかるたけんしょう）は、大日本帝国軍政時代にインドネシアに設置された独立準備調査会において、憲法前文の起草を目指し、スカルノ、ハッタ、スバルジョ、など9名が「九人委員会」を組織して1945年6月22日に作成した文書である。。 (ja)
- Karta Jakarcka (Dżakarcka) – dokument uchwalony 22 czerwca 1945, będący między innymi rezultatem prac Rady Opracowującej Przygotowania do Niepodległości Indonezji. Zawierał zapisy opierające się na zmodyfikowanej wersji Pancasili. Mówiły one o monoteizmie, przestrzeganiu i poszanowaniu zasad islamu przez muzułmanów, oświeconym humanitaryzmie, demokracji, sprawiedliwości społecznej oraz zjednoczeniu kraju. W konstytucji Indonezji z 18 sierpnia 1945 zrezygnowano z odwołań do Karty, obawiając się, że jej postanowienia mogłyby wywołać sprzeciw wschodnich, w przeważającej części chrześcijańskich prowincji. W późniejszych latach różne organizacje muzułmańskie domagały się zmiany tego stanu. (pl)
- 《雅加达宪章》（印尼語：Piagam Jakarta），是印尼的（BPUPK）成员于1945年6月22日草拟的文件，该文件随后成为《印度尼西亚宪法》序言的基础。內容包含伊斯兰教法的义务。 (zh)
|
| rdfs:comment
|
- ميثاق جاكرتا كانت وثيقة صاغها أعضاء لجنة التحقيق للعمل التحضيري من أجل الاستقلال في 22 يونيو 1945 والتي شكلت فيما بعد أساس ديباجة دستور إندونيسيا. لقد اشتملت على التزام المسلمين بالتزام الشريعة الإسلامية. (ar)
- ジャカルタ憲章（じゃかるたけんしょう）は、大日本帝国軍政時代にインドネシアに設置された独立準備調査会において、憲法前文の起草を目指し、スカルノ、ハッタ、スバルジョ、など9名が「九人委員会」を組織して1945年6月22日に作成した文書である。。 (ja)
- 《雅加达宪章》（印尼語：Piagam Jakarta），是印尼的（BPUPK）成员于1945年6月22日草拟的文件，该文件随后成为《印度尼西亚宪法》序言的基础。內容包含伊斯兰教法的义务。 (zh)
- Die Jakarta-Charta (indonesisch Piagam Jakarta) ist ein Entwurf zur Präambel der Verfassung der Republik Indonesien, der am 22. Juni 1945 von einer Sonderkommission des „Untersuchungsausschusses zur Vorbereitung der Unabhängigkeit Indonesiens“ (Badan Penyelidikan Usaha-Usaha Persiapan Kemerdekaan; BPUPK) in Jakarta vorgelegt wurde. (de)
- The Jakarta Charter (Indonesian: Piagam Jakarta) was a document drawn up by members of the Indonesian Investigating Committee for Preparatory Work for Independence (BPUPK) on 22 June 1945 in Jakarta that later formed the basis of the preamble to the Constitution of Indonesia. The document contained the five principles of the Pancasila ideology, but it also included an obligation for Muslims to abide by Shariah law. This obligation, which was also known as the "Seven Words" (tujuh kata), was eventually deleted from the enacted constitution after the Indonesian declaration of independence on 18 August 1945. Following the deletion of the "Seven Words" efforts by Islamic parties continued to seek its inclusion, most notably in 1959, when the 1945 constitution was suspended; in 1968, during the (en)
- La Charte de Jakarta (en indonésien Piagam Jakarta) était le résultat d'un compromis entre les nationalistes et les musulmans à propos des bases d'un futur État indonésien, établi par un « comité des neuf » (Panitia Sembilan) et approuvé le 22 juin 1945. Ce « comité des neuf » avait été créé par le BPUPKI (Badan Penyelidik Usaha Persiapan Kemerdekaan Indonesia, « comité pour l'investigation sur les efforts de préparation de l'indépendance de l'Indonésie », en japonais Dokuritsu Junbi Chôsakai, fondé le 29 avril 1945 par le lieutenant général Keimakichi Harada, commandant de la 16e Armée japonaise à Java). (fr)
- Piagam Jakarta adalah rancangan Pembukaan Undang-Undang Dasar Negara Republik Indonesia Tahun 1945 (UUD 1945). Rancangan ini dirumuskan oleh Panitia Sembilan Badan Penyelidikan Usaha-Usaha Persiapan Kemerdekaan (BPUPK) di Jakarta pada tanggal 22 Juni 1945. (in)
- Karta Jakarcka (Dżakarcka) – dokument uchwalony 22 czerwca 1945, będący między innymi rezultatem prac Rady Opracowującej Przygotowania do Niepodległości Indonezji. Zawierał zapisy opierające się na zmodyfikowanej wersji Pancasili. Mówiły one o monoteizmie, przestrzeganiu i poszanowaniu zasad islamu przez muzułmanów, oświeconym humanitaryzmie, demokracji, sprawiedliwości społecznej oraz zjednoczeniu kraju. (pl)
|