Paul Berg
 | |
| Rođenje | 30. juni 1926. New York, SAD |
|---|---|
| Smrt | 15. februar 2023 (96 godina) Stanford, SAD |
| Državljanstvo | Američko |
| Polje | Biohemija |
| Institucija | Univerzitet Stanford Univerzitet "Washington" u St. Louisu Clare Hall (Cambridge) |
| Alma mater | Pensilvanijski državni univerzitet (dodiplomski) Univerzitet Case Western Reserve (doktorski) |
| Poznat(a) po | Rekombinantna DNK |
| Istaknute nagrade | Nobelova nagrada za hemiju (1980) Nagrada AAAS-a za naučnu slobodu i odgovornost (1982) Nacionalna medalja za nauku (1983) Medalja "Max Delbrück" (1999) |
| Religija | Judaizam |
Paul Berg (rođen 30. juna 1926. u Brooklynu, New York City) bio je američki biohemičar. Dobitnik je Nobelove nagrade za hemiju 1980. za doprinos biohemiji nukleinskih kiselina i razvoj metoda rekombiniranja DNK.
Biografija
[uredi | uredi izvor]Paul Berg je rođen u New Yorku 1926. a do 1948. studirao je na Univerzitetu države Pennsylvanije. Diplomirao je 1952. na Univerzitetu Case Western Reserve u državi Ohio. Postao je profesor biohemije na Univerzitetu Stanford u Kaliforniji 1959. godine.
Rad
[uredi | uredi izvor]Dok je zajedno sa Sangerom i Gilbertom podijelio Nobelovu nagradu za svoj rad na sekvenciranju DNK, Berg se uglavnom bavio metodama tehnologije rekombinantne DNK. Od 1965. interesira se za istraživanja Roberta Dulbeccoa o polima-virusu. Nakon provedene godine u Dulbeccosovoj laboratoriji 1967. i 1968, razvio je ideju da je nastanak tumora koje prenose virusi u tijesnoj povezanosti sa integracijom genoma virusa u genom ćelije domaćina te kasnijim djelovanjem viralnih gena u domaćinskoj ćeliji. U narednim godinama donio je zaključak da se za istraživanje tumora i kasniji razvoj takozvanih tehnika rekombinantne DNK upotrijebi SV40 kao model organizma.[1] Godine 1972. objavio je rezultate jednog eksperimenta pri kojem je u svojoj laboratoriji dobio takozvani "hibridni genom" iz hromosoma virusa i plazmidne DNK. Pri tome su dijelovi plazmida zadržali DNK bakteriofaga lambda i tri gena E. coli, koji su odgovorni za preradu galaktoze u bakterijama.[2][3] Godine 1979. objavio je rezultate uspješnih eksperimenata, korištenjem SV40 i β-globin gena iz zeca sa ćelijama bubrega majmuna.[4]
Pored svojih ličnih uspjeha i napretka u istraživanju DNK, Paul Berg je upozorio na rizike u primjeni ove tehnike i bio je glavni zagovornik za međunarodni moratorij o manipulaciji genima na konferenciji Asilomar o rekombinantnoj DNK 1975, a kojom su predložene smijernice o dobrovoljnom sustezanju od određenih istraživanja i eksperimentiranja iz ove oblasti.[5]
Nagrade
[uredi | uredi izvor]- 1959: Nagrada Eli Lilly iz biološke hemije
- 1980: Nagrada Albert Lasker za osnovna medicinska istraživanja
- 1980: Nagrada Međunarodne fondacije Gairdner
- 1980: Nobelova nagrada za hemiju
- 1999: Medalja Max Delbrück
Reference
[uredi | uredi izvor]- ^ "Dissections and Reconstructions of Genes and Chromosomes" (PDF). Arhivirano s originala (PDF), 3. 3. 2016. Pristupljeno 30. 6. 2015.
- ^ Berg P, Mertz JE.: "Personal reflections on the origins and emergence of recombinant DNA technology."
- ^ David A. Jackson, Robert H. Symons i Paul Berg.: "Biochemical Method for Inserting New Genetic Information into DNA of Simian Virus 40: Circular SV40 DNA Molecules Containing Lambda Phage Genes and the Galactose Operon of Escherichia coli." Proc Natl Acad Sci U S A. 1972 Oct;69(10):2904-9. PMID 4342968.
- ^ Mulligan RC, Howard BH, Berg P.: "Synthesis of rabbit beta-globin in cultured monkey kidney cells following infection with a SV40 beta-globin recombinant genome."
- ^ Summary Statement of the Asimolar Conference
Vanjski linkovi
[uredi | uredi izvor]- Informacije Nobelove zadužbine pri Dodjeli nagrade 1980 Paulu Bergu Arhivirano 9. 7. 2008. na Wayback Machine (engl.)
- Literatura o Paulu Bergu u katalogu Njemačke nacionalne biblioteke
Normativna kontrola  |
|
|---|