teirvet

Eus teir ha -vet.

  Anv-gwan petvediñ

teirvet /ˈtɛ(j)rvet/

1. Anv-gwan hag a dalvez da verkañ ur renk, un niverenn urzhiañ hag a glot gant an niver teir.
   • "Piv zo aze ?" emezañ un eil gwech, un deirvet gwech. — (Anatol ar Braz, lakaet e brezhoneg gant Erwan ar Moal, Mojenn an Ankou, Mouladurioù Hor Yezh, 1986, p. 69.)
   • A-benn an teirvet sizhun e voe nec'het-krenn. — (Roparz Hemon, Ho kervel a rin en noz ha marvailhoù all, Al Liamm, 1970, p. 29.)

• galleg : troisième ^(fr)