touiñ Doue

Brezhoneg

Diwar]] ar verb touiñ hag an anv-kadarn Doue.

touiñ Doue /Distagadur ?/

Lavaret anv Doue en ur zistagañ touadelloù
- Ma klevas neuze trouz en tu all d'ar c'hleuz, ha tud o touiñ Doue evel Diaouloù. — (Fañch an Uhel, Kontadennoù ar Bobl/3, Al Liamm, 1988, p. 210.)
- — Na dou ket Doue er stumm-se ; n' a' teus ket aon da vont gant an Diaoul ? — (Fañch an Uhel, Kontadennoù ar Bobl/3, Al Liamm, 1988, p. 210.)
- [...]... Rak adalek ma laosk Kato he zeod da froñval, kaer am bez en em chala ha toui-Doue, n'oun ket barrek da lavarout kaoc'h evit eur gwenneg ! — (Jarl Priel, An Dakenn dour, Sav niv. 25, Diskar-Amzer 1942, p. 8.)

{{-HS-}