e-tailh

  Adverb

e-tailh /eˈtaʎ/

1. bezañ e-tailh da ober un dra bennak : gouest d'hen ober.
   • Na Soaz Sapeur, rak tremen bec'h he deveze o skoulmañ ganti, na va zad, mevel e ti ur mezeg a roe dezhañ ugent lur er miz, kristen ebet ne oa e-tailh da reiñ din ar skoazell am boa ezhomm diouti. — (Jarl Priel, Va Zammig Buhez, Al Liamm, 1954, p. 72.)
   • Pa gavas dezhañ e oant e tailh d'en em ziskouez kuit a vezh dirak ar Barizianed e feurmas ur salig [...]. — (Jarl Priel, Amañ hag Ahont, Al Liamm, 1957, p. 144.)
   • An tec'h a gemerjomp araozo met, o vezañ ma c'hounezent tachenn warnomp, ec'h en em lakajomp e-tailh d'en em zifenn. — (Daniel Defoe, lakaet e brezhoneg gant Yeun ar Gow, Abrobin, Al Liamm, 1964, p. 9.)
2. bezañ e-tailh da ober un dra bennak : o vont d'hen ober.