diganto

Savet diwar an araogenn digant hag an dibenn-ger -o

  Furm araogenn

diganto /diˈɡãnto/

1. Furm an araogenn digant, displeget en trede gour lies
2. Goulenn digant unan bennak :
   • — [...]? Hini ac'hanomp n'her goar, hag ar re a zigas bevanz d'eomp, ne c'houzont ket ken nebeut, her goulenn em beuz great digant-ho. [...]. — (Lan Inizan, Emgann Kergidu Lodenn 2, J.B. hag A. Lefournier, Brest, 1878, p. 105.)
   • Job ha Lom a oa degouezhet er gêr. Goulennet e voe diganto pelec'h e oant bet. — (Jakez Riou, An Ti Satanazet, Skridoù Breizh, 1944, p. 37.)
3. Kas kuit digant unan bennak :
   • Me a vije kaset kuit diganto. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Première Partie, 1966, p. 131.)
4. Mont digant unan bennak :
   • Ar zaout a oa eet an deveur diganto. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Première Partie, 1966, p. 131.)

• digante

• galleg : ^(fr)