gall

(Anv-gwan) Gwelet Gall.

(Furm verb) Savet diwar gall-, pennrann ar verb gallout, hep dibenn-ger.

  Anv-gwan

gall /ˈɡalː/

1. Eus Bro-C'hall.
   • Brezelour gall, ma martelod,
     Te ivez zo klodus ha (da) lod. — (Yann-Bêr Kalloc’h, Ar en deùlin, Pariz, 1921, p. 146.)
   • N'eus netra koulz hag eskern gall... — (Jannedik-Flamm, er Barzhaz Breizh.)
2. ar Republik c'hall

• galleg
• gallek

• gallgar

  Furm verb

gall /ˈɡalː/

1. Furm ar verb gallout e trede gour unan an amzer-vremañ, en doare-disklêriañ. A-wechoù gell.
2. hep kemmadur, war-lerc'h mar :
   • Gedon ha konifled a zo du-hont en koad Keraudren dont a reont da c’hoari war an traezh, war-dro gouloù-deiz : mar gall o zapout, tizhet e vefont. — (Fañch al Lae, Bilzig, Kemper, 1925, p. 56.)
3. war-lerc'h a:
   • An neb a venn, hennezh a c’hall. — (Jannedik-Flamm, er Barzhaz Breizh.)
4. war-lerc'h pa:
   • Pa c’hall an den labourat eo labourat en devez d’ober, — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Troisième Partie, 1974, p. 193.)
   • Hennezh, pa c’hall kaout hed e c’har, …, ne chom ket eno da dortañ, — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Deuxième Partie, 1970, p. 213.)
5. war-lerc'h e:
   • Etre an tre hag al lanv E c'hall pep hini skrivañ e anv.
6. war-lerc'h ma en islavarennoù:
   • Met kerkent ma c'halle kaout e du e em denne digant e vamm hag e rede prim d'an aod. — (Fañch an Uhel, Kontadennoù ar Bobl/1, Al Liamm, 1984, p. 112.)
7. e troiennoù evel gwellañ ma c'hall, kentañ ma c'hall, muiañ ma c'hall:
   • — [...]. Eberr, pa vezign-me eat kuit, c'houi a deuio enn dro, hag a raio guella ma c'hellfot en eur fiziout e Doue. — (Lan Inizan, Emgann Kergidu Lodenn 2, J.B. hag A. Lefournier, Brest, 1878, p. 271.)
   • — Breman, astennit ho kouzouk muia ma c'helfot.... Muioc'h c'hoaz.... — (Lan Inizan, Emgann Kergidu Lodenn 2, J.B. hag A. Lefournier, Brest, 1878, p. 296.)
   • Lom a zigoras e zaoulagad ar brasañ ma c'hellas, hag a sellas. — (Jakez Riou, An Ti Satanazet, Skridoù Breizh, 1944, p. 19.)

• N'hall ket ar wezenn kaout bleuñv hag avaloù. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Troisième Partie, 1974, p. 306.)

Eus gallu.

  Furm verb

gall /ˈɡalː/

1. Furm ar verb gallu e trede gour unan an amzer-vremañ, en doare-disklêriañ.
   • Gall bod yn dwp. gallout az rfa bezañ sot.