c'hoarvez

Savet diwar c'hoarvez-, pennrann ar verb c'hoarvezout, hep dibenn-ger

  Furm verb

c'hoarvez /ˈxwarve(s)/

1. Furm ar verb c'hoarvezout e trede gour unan an amzer-vremañ, en doare-disklêriañ
   • Setu petra c'hoarvez peur-vuia gand ar re a laer madou an Iliz hag ar zent. — (Lan Inizan, Emgann Kergidu Lodenn 2, J.B. hag A. Lefournier, Brest, 1878, p. 300.)
   • — Petra a c'hoarvez ganeoc'h, Marc'harid ?... Petra a fell d'eoc'h ?... — (Fañch al Lae, Bilzig, Kemper, 1925, p. 12.)
   • Hag evel ma c'hoarvez alies, e teskis pep tra just e koulz 'raok ar pezh a dlee dont war-lerc'h. — (Aleksandr Soljenitsyn, lakaet e brezhoneg gant Ernest ar Barzhig, Ti Vatriona, Al Liamm, 1976, p. 51.)

• arru
• degouezh
• erru

• galleg : (ça)/(elle)/(il) advient ^(fr) , arrive ^(fr) , se passe ^(fr) , survient ^(fr)