tangata

Gwelet ivez : tāngata

Deus ar ger kent-polineziek *taŋata, deus ar ger kent-okeanek *tamʷata. Da geñveriañ gant ar ger hawaiek kanaka, ar ger tahitiek taʻata hag ar ger samoaek tagata.

Anv-kadarn

tangata /ˈtɐ.ŋɐ.tɐ/ (liester: tāngata)

1. Den.
   • I te marama o Hōngongoi, kua tino mātao te tangata, me te tahutahu ahi, ka pāinaina.

   (E miz Hōngongoi en dez anoued an den ha dav eo dezhañ enaouiñ an tan evit en em dommañ) — (Te Taura Whiri i te Reo Māori, He Muka^[1], eil embannadur, 1990, p. 3.)

   • Kohitātea: Kua makuru te kai; ka kai te tangata i ngā kai hou o te tau.

   (Kohitātea: ar boued zo paot; an den a zebr bouedoù nevez ar bloaz.)

2. Gwaz, paotr.

• (1,2) tuatangata, tawhiti

Verb

tangata /ˈtɐ.ŋɐ.tɐ/

1. Bezañ un den/gwaz/maouez.
2. Dont da vezañ un den/gwaz/maouez (da lâret eo: un den deuet).

• tangatatia

Roll an daveoù :

• "tangata" – Māori Dictionary (geriadur maori)