rankan

Savet diwar rank-, pennrann ar verb rankout, hag an dibenn-ger -an

Furm verb

rankan /ˈrãŋkãn/

1. Furm ar verb rankout e kentañ gour unan an amzer-vremañ, en doare-disklêriañ
   • Herve. — Pardonit ac'hanon ma rankan ho lezel eur pennadig hoc'h-unan. — (Yann-Vari Perrot, An Aotrou Kerlaban Pez farsus e 3 Arvest, Brest, 1922, p. 18.)
   • — [...] ; mont da ober eun dra a rankan, ne vezin ket pell, hag, a-raok ma vezi skuiz ouz va gortoz, me a vezo distro adarre d'ar gear. — (G. MILIN, Gwechall-goz e oa..., Kemper, 1924, p. 5.)
   • Mat neuze 'ta e rankan skrivañ en tu all. — (Yann-Vari Perrot, E-tal ar poull, C'HOARIVA BREZHONEK, Pemp pezh-c'hoari berr, Skridoù Breizh, 1944, p. 44.)

• galleg : (je) dois ^(fr)