kred
Brezhoneg
Etimologiezh
- (Anv-kadarn) → Etimologiezh da glokaat (Ouzhpennañ) .
- (Furm verb) Savet diwar kred-, pennrann ar verb krediñ, hep dibenn-ger.
Anv-kadarn
kred /ˈkreːt/ gourel (liester : kredoù)
- Fiziañs.
- kaout kred
- Dle diazezet war ar fiziañs
- reiñ un dra bennak e kred da ub.
- reiñ arc'hant war gred
Deveradoù
Gerioù kevrennek
Troidigezhioù
Furm verb
| Kemmadur | Furm |
| hep | kred |
| dre vlotaat | gred |
| dre c'hwezhañ | c'hred |
| dre galetaat | digemm |
| amreizh | digemm |
kred /ˈkreːt/
- Furm ar verb krediñ e trede gour unan an amzer-vremañ, en doare-disklêriañ
- Herve. — Me 'gred ! — (Yann-Vari Perrot, An Aotrou Kerlaban Pez farsus e 3 Arvest, Brest, 1922, p. 4.)
- Furm ar verb krediñ en eil gour unan an doare-gourc'hemenn
- Ya, mabig, kred ar marvailh-se, ha sav da vragoù ! — (Jarl Priel, Amañ hag Ahont, Al Liamm, 1957, p. 90.)