hor bije

Savet diwar an anv-gwan perc'hennañ hor ha bije (eus ar verb bezañ)

Furm verb

hor bije /ɔrˈbiːʒe/

1. Furm ar verb en devout/kaout e kentañ gour lies an amzer dic'hallus, en doare-divizout
   • Herve. — Ya ! Mat ! Mont a reamp d'e di bep gwech m'hor bije c'hoant da gaout eun tammig lip-e-bao gwelloc'h eget kustum. — (Yann-Vari Perrot, An Aotrou Kerlaban Pez farsus e 3 Arvest, Brest, 1922, p. 11.)
   • [...], e vije, koulskoude, ken bras va lod hag hini pep hini anezho eus ar sklavourien hor bije da rannañ etrezomp. — (Daniel Defoe, lakaet e brezhoneg gant Yeun ar Gow, Abrobin, Al Liamm, 1964, p. 15.)
   • — Ne vije ket bet ezhomm da saveteiñ anezhi ma n'hor bije ket kraouiet anezhi gant ar c'hrouadur all, az pez soñj, a eilgerias Harry. — (J.K. Rowling, lakaet e brezhoneg gant Mark Kerrain, Harry Potter ha Maen ar Furien, An Amzer embanner, 2012, p. 186.)

• hon dije

• hor befe

• galleg : (nous) aurions ^(fr)