goustadik

Diwaran adverb goustad hag an dibenn-ger bihanaat -ik.

Adverb

goustadik /ɡusˈtɑːdik/

1. Furm vihanaat an adverb goustad.
   • − En hent bremañ, paotred ! ha prim, ha goustadik ! — (Fañch an Uhel, Kontadennoù ar Bobl/3, Al Liamm, 1988, p. 13.)
   • Dinec'h e oant diwar-benn madoù ar bed kerkoulz ha diwar-benn o oad a gerzhe, a-zoug e gamm, ker goustadik hag ar stêr vihan e-touez bleuñv ar prad. — (Yann ar Floc'h, Koñchennou eus Bro ar Stêr Aon, Levrdi Le Dault, Kemper, 1950, p. 55.)
   • Er 184-vet kilometrad, ouzhpenn ur bloaz hanter goude e veze ret c'hoazh d'an trenioù gorrekaat, mont goustadik. — (Aleksandr Soljenitsyn, lakaet e brezhoneg gant Ernest ar Barzhig, Ti Vatriona, Al Liamm, 1976, p. 9.)

• goustadik-goustadik

• galleg : ^(fr)