disfiz

Eus dis- ha fiz.

Anv-kadarn

disfiz /ˈdisfi(s)/ hollek gourel

1. Stad pe santad an den n' en deus ket fiziañs en unan bennak, un dra bennak; disfiziañs.
2. Kaout disfiz ouzh un den, diouzh un den.
   • N'e-nevoa ket a zisfiz dioutañ. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Première Partie, 1966, p. 134.)
3. bezañ en disfiz: kaout disfiz
   • An dud a vez en disfiz outañ o vezañ ma’z eo laer, TBP
4. dont disfiz da un den

• disfiziañs
• disfiziout
• disfizius

• galleg : défiance ^(fr) , méfiance ^(fr)