difluk

Anv-gwan

difluk /'diflyk/

1. deuet er-maez (eus ar vi pa gomzer eus un evn bihan, eus ar broñsoù, pa gomzer eus bleunioù)
   • N'eo ket difluk an evned bihan c'hoazh? — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Deuxième Partie, 1970, p. 107.)
   • O! ar fleur-se a vez brav pa vezont difluk ! — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Deuxième Partie, 1970, p. 107.)

• diflukañ (ha difluket)

• galleg : éclos ^(fr)

Anv-kadarn

Meneget e w:Geriadur Ernault, hep mui.^[1].

difluk /'diflyk/

1. Mare ma teu er-maez un evn bihan eus ar vi, pe ma tarzh ar broñsoù (pa gomzer eus bleunioù)

• galleg : éclosion ^(fr) ; jaillissement ^(fr) .