aent

Savet diwar a-, pennrann ar verb mont, hag an dibenn-ger -ent

Furm verb

aent /Distagadur ?/

1. Furm ar verb mont e trede gour lies an amdremened, en doare-disklêriañ
   • Kemenerien ez oant o-daou, ha bemdez ec'h aent da labourat d'an tiegezhioù war ar maez, pep hini en e du. — (Fañch an Uhel, Kontadennoù ar Bobl/4, Al Liamm, 1989, p. 17.)
   • N' oa ket da zale ha mall oa stourm outo, rak ar brud a oa e lazhent hag e tevent dre ma 'z aent. — (Troude ha Milin, Labous ar Wirionez ha Marvailhoù all, Skridoù Breizh, 1950, p. 14.)

• galleg : (elles)/(ils) allaient ^(fr)
• galleg : (elles)/(ils) devenaient ^(fr)