a-ziagent

Ger kevrennek savet diwar an araogenn a hag an adverb diagent

Adverb

a-ziagent /aziaˈɡẽnt/

1. A-raok
   • Koulskoude, ar c'henaoueien eo a zo o reiñ da grediñ deoc'h edo a-ziagent kouer etre daouarn an Noblañs, evel m'emañ bremañ hor loened mut etre hon daouarn-ni. — (Lan Inizan, Emgann Kergidu 1, Brest, 1877, eil emb. Al Liamm 1977, p. 192.)
   • Daoust ha bremañ kerkoulz hag a-ziagent, ar veleien n'int ket karget da ziskleriañ d'an holl lezennoù an Aviel ? — (Lan Inizan, Emgann Kergidu 1, Brest, 1877, eil emb. Al Liamm 1977, p. 217.)
   • Selaou a riz guelloc'h eget a ziagent. — (Lan Inizan, Emgann Kergidu Lodenn 2, J.B. hag A. Lefournier, Brest, 1878, p. 45.)
   • N'oa ket c'hoaz goulaouet an deiz pa deuaz Anna da aoza dijuni da dud an ti, evel m'her grea a ziagent. — (Lan Inizan, Emgann Kergidu Lodenn 2, J.B. hag A. Lefournier, Brest, 1878, p. 269.)
   • Divizet hon eus 'ta kenderc'hel da vont evel a-ziagent, [...]. — (Jarl Priel, An Teirgwern Pembroke, Al Liamm, 1959, p. 94.)

• galleg : auparavant ^(fr)
• galleg : d'avance ^(fr)
• galleg : d'avant ^(fr)