menez

Henvrezhoneg monid < predeneg *mönɨð (kerneveureg menydh, kembraeg mynydd) < kelteg *moniyos < *men- (Gwelout latin mōns).

Kavet en anvioù-lec'h niverus : menesguen.

Anv-kadarn

menez /ˈmẽː.ne(s)/ gourel (liester : menezioù, menezeier)

1. Uhelenn vras.

   War lein ar menez.

   • Peb menez, peb traonien d'am c'halon 'zo kaër.
     Ennè kousk meur a Vreizad tèr ! — (Taldir, Bro Goz ma Zadou, in Dihunamb!, 15^vet niverenn, miz Gwengolo 1906, p. 248-249.)
2. Douar fall, war an uhel peurliesañ.

3. Rann uhel eus ur vro.

• montagn