marc'hata

Brezhoneg

(Verb) Savet diwar « marc'had » hag al lostger « -a » gant ur c'hemmadur dre galetaat

(Furm verb) Savet diwar « marc'hata- », pennrann ar verb « marc'hata », hep dibenn-ger.

marc'hata /marˈɣa.tːa/ verb gwan (displegadur)

Kinnig ur priz izeloc'h eget ar priz goulennet (evit ur varc'hadourezh).
- — Marc’hata ne ran ket, met c’hoant gouzout am befe peseurt vi da glask. — Ur vi dozvet, filhor. — (Ivon Krog, Eur Zac'had Marvailhou, Buhez Breiz, Kemper, 1924, p. 20.)
(Dre astenn-ster) Termal, chom etre daou soñj :
- Ne varc’hatan ket : mar kempennez mat ac’hanon, setu aze war an daol ar pemp kant skoed, met a-hend-all, mar kignez ac’hanon un disterañ, sell e-kichen ar yalc’h ur bistolenn, pemp tenn e-barzh, hag a gavo an hent da vont ez penn ! — (Ivon Krog, Eur Zac'had Marvailhou, Buhez Breiz, Kemper, 1924, p. 37.)
ober udb hep marc'hata, kuit a varc'hata
- — Marc’hata ne ran ket, met c’hoant gouzout am befe peseurt vi da glask. — Ur vi dozvet, filhor. — (Ivon Krog, Eur Zac'had Marvailhou, Buhez Breiz, Kemper, 1924, p. 20.)
- Eur bern pôtred o deus da vond d'o rejimant dioustu heb marhata na chipotal. — (Tad Medar, An Tri Aotrou, 1981, p. 85.)
marc'hata da ober tra pe dra:
- Rak-se, Laou ne varc'hata tamm da rei e c'havr evit eun danvadez ... — (Yann ar Floc'h, Koñchennou eus Bro ar Stêr Aon, Levrdi Le Dault, Kemper, 1950, p. 58.)
(a-wechoù verb kreñv ) Marc'hata udb