Сеткавая тапалогія

Сеткавая тапалогія (ад грэч. τόπος, месца) — спосаб апісання канфігурацыі сеткі, схема размяшчэння і злучэння сеткавых прылад.

Сеткавая тапалогія можа быць:

• Фізічная — апісвае рэчаіснае размяшчэнне і сувязі паміж вузламі сеткі;
• Лагічная — апісвае праходжанне сігнала у межах фізічнай тапалогіі;
• Інфармацыйная — апісвае кірункі струменяў інфармацыі, якія перадаюцца праз сетку;
• Кіраванне абменам — апісвае прынцып перадачы права на карыстанне сеткай.

Існуе мноства спосабаў злучэння сеткавых прылад. Вызначаюць 3 базавыя тапалогіі:

• Шына;
• Кальцо;
• Зорка.

І дадатковыя:

• Падвойнае кальцо;
• Ячэістая;
• Рашотка;
• Дрэва;
• Fat Tree;
• Сняжынка;
• Паўназвязная.

Дадатковыя спосабы з’яўляюцца камбінацыямі базавых. У агульным выпадку, такія тапалогіі завуцца змешанымі (ці гібрыднымі), але некаторыя з іх маюць уласныя назвы (напрыклад, «Дрэва»).

• IEEE 802-1aq — Shortest Path Bridging (SPB)