Абруй

Абруй — кіраўнік паўстання ў 80-х гадах VI стагоддзя на тэрыторыі ніжняга Согда (сучасны Бухарскі вілает Рэспублікі Узбекістан) супраць мясцовай землеўладальніцкай і гандлёвай арыстакратыі. Абруй быў сынам цюркскага кагана Мугань-хана (553—572) ад рабыні, пазбаўлены правоў на спадчыну з-за свайго паходжання. Як піша сярэднявечны храніст Абу-Бакр Мухамад Наршахі (899—959), пасля захопу Пайкенда Абруй «пачаў жорстка кіраваць гэтай вобласцю» (так званая «тыранія Абруя»). У выніку шматлікія дэхкане і багатыя купцы збеглі ў Семірэчча і звярнуліся за дапамогай да кіраўніка цюркаў Кара-Чурына, войскі якога ўшчэнт разбілі прыхільнікаў Абруя каля 585 года. Паўстанне было задушана, Абруй узяты ў палон і падвергнуты жорсткай кары (586).

• Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т. 1: А — Аршын / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн. : БелЭн, 1996. — Т. 1. — 552 с. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0035-8. — ISBN 985-11-0036-6 (т. 1).