У Вікіпедыі ёсць артыкул «цішыня».

ці-шы-ня́

Назоўнік, жаночы род, неадушаўлёны.

Корань: --.

IPA: []

1. адсутнасць шуму, гукаў; маўчанне ◆ Вакол была незвычайная цішыня. Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы : больш за 65 000 слоў / уклад. : І.Л. Капылоў [і інш.] ; пад рэд. І.Л. Капылова. — Мінск : Беларуская Энцыклапедыя імя Петруся Броўкі, 2016. — С. 908. — 968 с.
2. душэўны спакой, уціхаміранне ◆ У душы — цішыня і супакаенне.
3. перан. адсутнасць баявых дзеянняў; зацішша ◆ Для гэтага значэння не паказаны прыклады ужывання. Дапамажыце праекту, дадаючы прыклад ужывання з літаратурнага твору ці аўтарытэтнага слоўніка.

Паходзіць ад ??