гара́чы

Прыметнік.

Корань: --.

IPA: []

1. які мае высокую тэмпературу, моцна нагрэты ◆ Гарачая пліта. Гарачае лета. Гарачы цэх. Падаць гарачае. Гарачая апрацоўка металаў. Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы : больш за 65 000 слоў / уклад. : І.Л. Капылоў [і інш.] ; пад рэд. І.Л. Капылова. — Мінск : Беларуская Энцыклапедыя імя Петруся Броўкі, 2016. — С. 182. — 968 с.
2. перан. поўны сілы, страсны, палкі ◆ Гарачы заступнік.
3. перан. вельмі напружаны, які праходзіць у інтэнсіўным, напружаным рытме ◆ Гарачая работа. Гарачы бой. Гарачая пара жніва.
4. перан. запальчывы, нястрыманы ◆ Для гэтага значэння не паказаны прыклады ужывання. Дапамажыце праекту, дадаючы прыклад ужывання з літаратурнага твору ці аўтарытэтнага слоўніка.

• гарачая галава
• па гарачых слядах
• пад гарачую руку

Паходзіць ад ??