Натаміцын
 Хімічная структура малекулы натаміцыну | |
 | |
| Клінічныя зьвесткі | |
|---|---|
| Гандлёвыя найменьні | Натацын |
| Спосабы ўвядзеньня | вочныя кроплі |
| Ідэнтыфікатары | |
| (1R,3S,5R,7R,8E,12R,14E,16E,18E,20E,22R,24S,25R,26S)-22-[(3-amino-3,6-dideoxy-D-mannopyranosyl)oxy]-1,3,26-trihydroxy-12-methyl-10-oxo-6,11,28-trioxatricyclo[22.3.1.05,7]octacosa-8,14,16,18,20-pentaene-25-carboxylic acid
| |
| Шчыльнасьць | 1,35 г/мл |
| Распушчальнасьць у вадзе | 0,39 мг/мл (20 °C) |
| Натаміцын у Вікісховішчы | |
Натаміцы́н — процігрыбковы прэпарат (антымікотык). Прымяняецца дзеля лекаваньня і прафіляктыкі неінвазыўнага кандыдозу кішачніку, інфэкцыяў скуры і сьлізьневых абалонак, выкліканых кандыдай ці іншымі адчувальнымі дражджавымі, дражджападобнымі грыбамі ці дэрматафітамі (балянапастыты, атамікозы).
Таксама выкарыстоўваецца ў якасьці кансэрванту ў харчовай прамысловасьці як харчовы дадатак E235.
Усмоктваньня натаміцыну са скуры і сьлізьневых абалонак (улучна са сьлізьневымі абалонкамі страўнікава-кішачнага тракту) не адбываецца, таму ён не ўжываецца дзеля лекаваньня сыстэмнага кандыдозу.[1]
Гісторыя
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]Натаміцын быў адкрыты ў 1955 годзе й адобраны для мэдычнага прымяненьня ў Злучаных Штатах ў 1978 годзе.[2]
Крыніцы
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу] |