Şərqi slavyan dilləri

Şərqi slavyan dilləri Qərbi və Cənubi Slavyan dilləri ilə birlikdə slavyan dillərinin üç regional alt qruplarını təşkil edirlər. Şərqi slavyan dilləri hal-hazırda qərbdə bütün Şərqi Avropa boyunca, şərqdə isə Sibir və Rusiyanın Uzaq Şərqində geniş bir bölgədə danışılır. Rusiya İmperiyası və Sovet İttifaqının böyük tarixi təsiri ilə əlaqədar olaraq bu qrupa daxil olan və ən geniş yayılmış dil olan rus dili Qafqazın və Orta Asiyanın bir çox hissəsilərində qismən ve ya tam lingua franca kimi də danışılır. Slavyan dillərinin hər 3 qolu içində Şərqi Slavyan ən çox danışan sayına malik qrupdur. Ana dili olaraq

ğma danışanların sayı Qərb və Cənub qollardaxiliolan bütün dillərin ümumi danışan sayından ndən daha çoxdur.

Ümumi konsensus ondan ibarətdir ki, belarus, rus və ukrayna dilləri hər biri müstəqil Şərqi Slavyan dilləridir; ^[1] Rusin dili də əksər mənbələr tərəfindən ayrıca müstəqil bir dil hesab olunur, lakin bəziləri onu Ukrayn dilinin bir ləhcəsi kimi də təsnif edir.^[2]

Şərqi slavyan dilləri orta əsrlər Kiyev Rus dövlətində (9–13-cü əsrlər) danışılmış ümumi bir sələfdən, yəni sonralar Ruthen dilinə çevrilmiş qədim rus dilindən əmələ gəlmişdir. Ruthen dili Litva Böyük Hersoqluğunun (13–18-ci əsrlər) Dnepr çayı vadisində rus dilinə isə müvafiq olaraq istifadə olunan rəsmi dil idi. Volqa çayı vadisində isə Moskva Böyük Hersoqluğunun (13–16-cı əsrlər) rəsmi dili idi. Bütün bu dillər yazıda yalnız Kiril qrafikasından istifadə edir.

hər bir dilin əlifbasında bu qrafikaya, lakin xüsusi dəyişik edilməklə istifadə olunur.lərlə. Ruthen dili davamçıları olan Belarus və Ukrayna dillərində latın əlifbalarından — müvafiq olaraq Belarusiya Łacinka və Ukrayna latın əlifbası əlifbalarından istifadə etmək ənənəsi var (həmçinin rusin(ruthen) dilinin özündə də tarixən bəzi bölgələrdə Latın qrafikasından istifadə edilmişdir).

Bu məqalə qaralama halındadır. Lütfən, məqaləni ümumvikipediya və redaktə qaydalarına uyğun şəkildə tərtib edin. Əgər mümkündürsə, daha dəqiq bir şablondan istifadə edin.