Pronunciación y silabación: [ ˈpla.tu ]

masculín singular platu; plural platos

1. (Aperios) Utensiliu de cocina y mesa de forma xeneralmente arredondiada y un pocu fondu colos bordes elevaos, de lloza o tamién d'otru material, que s'usa pa sirvir la comida nél y comer d'él.
2. (Gastronomía) La comida que se sirve nesti utensiliu de mesa.

   Menudu platu de fabada comiemos ayeri en casa güelita.

3. (Gastronomía) Caúna de les partes que tien una comida y que se sirven separadamente.

   De primer platu punxéronnos una sopa asqueroso; El postre ye siempres l'últimu platu en sirvir.

4. (Aperios) Oxetu arredondiáu y planu.

   Pon eses mazanes nel platu la balanza pa pesales; Ye tan friqui que de veres creye nos platos voladores.

• [1] platu fondu, platu pandu; cacíu, fonte, conca/concu

• [2] platáu, platada

• Diccionariu de la Llingua Asturiana; Academia de la Llingua Asturiana, 2000, Uviéu; ISBN: 84-8168-208-X. Versión on-line.
• Diccionariu de consultes llingüístiques del asturianu, Ramón d'Andrés Díaz, Ediciones Trabe, 2021, Uviéu; ISBN: 978-84-18286-55-1.